Kurtuazja wobec osób niepełnosprawnych
Nie traktuj osób niepełnosprawnych inaczej niż traktujesz inne osoby - nie zwracaj się do dorosłych osób niepełnosprawnych, jak do małych dzieci nie poklepuj kogoś na wózku inwalidzkim po głowie, nie zwracaj się do osoby niepełnosprawnej za pośrednictwem osoby towarzyszącej.
Unikaj opierania się na wózku inwalidy. Tak postępując wkraczasz w jego osobistą przestrzeń i wywołujesz uczucie niepokoju.
Jeżeli rozmowa z osobą na wózku inwalidzkim trwa dłużej przynieś sobie krzesło i usiądź obok, byś znajdował: tym samym poziomie; w przeciwnym wypadku zarówno jednej jak i drugiej osobie zesztywnieje kark.
Nie zakładaj, że ludzi na wózkach inwalidzkich musi ktoś popychać. Niektórzy istotnie tego potrzebują, lecz wielu doskonale radzi sobie bez pomocy
Jeżeli już zdecydujesz się pomóc osobie niepełnosprawnej nie zostawiaj jej bez opieki w niebezpiecznym miejscu na przykład w ruchliwym przejściu lub na stromej pochyłości
Jeżeli pomagasz osobie słabo widzącej, pozwól jej wziąć się pod ramię. Nie próbuj jej popychać ani pociągać
Pomagając osobie słabo widzącej, podawaj jej dokładne instrukcje typu: „Pięć kroków do przodu, potem w lewo i dziesięć stopni w dół".
Jeżeli dana osoba nic nie widzi lub widzi bardzo słabo, powiedz jej, kim jesteś i że jesteś osobą jej towarzyszącą (wymieniając na przykład, że jesteś po jej lewej stronie), jeżeli dana osoba słabo słyszy, mów wolno, wyraźnie i w sposób pełen ekspresji. Jeżeli zauważysz w trakcie rozmowy lub jeszcze przed rozmową, że osoba ta potrafi czytać z ruchu warg, zawsze staraj się ustawić tak, by mogła patrzeć ci w twarz. Nie trzymaj przy ustach jedzenia i nie pal papierosów. Unikaj ustawiania się tyłem do okna lub pod światło, gdyż utrudnia to widzenie twojej twarzy. Przygotuj coś do porozumienia się przy pomocy pisma, gdyż może okazać się, iż chwilami będzie to konieczne.
Jeżeli dana osoba ma trudności z mówieniem, bądź cierpliwy nie zniechęcaj jej swoim zachowaniem. Nie poprawiaj i nie próbuj kończyć za nią zdań. Jeżeli trzeba, rzucaj krótkie pytania, które nie wymagają długiej odpowiedzi lub wystarczy odpowiedzieć na nie skinieniem głowy albo gestem. Nie udawaj, że rozumiesz, jeżeli tak nie jest. Jeśli trzeba, powtórz to, co zrozumiałeś, sprawdzając po reakcji mówcy, czy wszystko zapamiętałeś prawidłowo.
Źródło: Roy Apps „Jak zadowolić gości” Warszawa 1996, s.55