Załącznik V do pisma do IMiUE z 2009.05.31
Odpis
Jerzy Kopydłowski Tarnowskie Góry 18.02.1979 r.
ul. Sobiesiaka 53/10
42-606 Tarnowskie Góry
Dyrektor
Centralnego Biura Konstrukcji Kotłów
mgr inż. Jan Krztoń
Dotyczy: kotła OR6,5-011 według wynalazku nr 61238 (pismo nr 4)
Pytanie 6: Dlaczego kotły OR6,5-011serii informacyjnej świadomie wyposażono w złe dozowniki węgla.
Wszystkie pracujące kotły z paleniskami narzutowymi konstrukcji krajowej wyposażone są w dozowniki zgrzebłowe, za wyjątkiem tego jednego, a mianowicie kotła OR6,5-011 serii informacyjnej w Fabryce Mebli w Świebodzicach, który Obywatel uznał że najlepiej będzie nadawał się do oceny przydatności rozwiązania wg wynalazku nr 61238.
Wszystkie dozowniki zgrzebłowe skonstruowane są według rozwiązania chronionego wynalazkiem nr 95639 pt. „Dozownik zgrzebłowy”, którego właścicielem jest CBKK, a twórcami Aniela i Jerzy Kopydłowscy. Obywatelowi najlepiej jest wiadome, że twórcy ci nigdy przy tym w CBKK służbowo nie zajmowali się paleniskami narzutowymi.
Nim jednak doszło do stosowana dozownika wg wynalazku nr 95639, na początku 1966 r. został skonstruowany w CBKK dozownik bębnowy. Czteroletni okres badań prototypu kotła OR6,5-030 to głównie zmagania z usuwaniem uszkodzeń oraz nieprzydatnością eksploatacyjną tego dozownika, które wymagają oddzielnego rozdziału.
Dokumentacja pierwszej wersji dozownika zgrzebłowego została opracowana w maju 1966 r. przez wymienionych wyżej po to, aby jak to Obywatelowi dobrze wiadomo mogła dojść do skutku modernizacja na narzutowe paleniska kotła OKR5 w Piastowie. Powstanie tej dokumentacji można by obecnie podciągnąć pod czyn społeczny. Wtedy była po prostu taka konieczność w działaniu aby nie gnoić efektu pracy górnika, naszego czarnego złota traktowanego gorzej od śmieci.
Dozownik zgrzebłowy i dozownik bębnowy konstrukcji CBKK w latach 1968-1969 były przedmiotem badań z FPT w kotle Stirling w kopalni Jowisz. Oceną na co poszły fundusze z FPT niech będzie cytat ze str. 7 pracy CBKK nr arch. 8670 z listopada 1973 r. podpisanej przez kierownika Zakładu Kotłów Przemysłowych inż. Michała Flodrowskiego:
„Jeśli wziąć pod uwagę fakt, że po badaniu kotła Stirling podjęto po dwakroć błędną decyzję jeśli chodzi o wybór konstrukcji dozownika, wybierając do dalszych opracowań dokumentacyjnych z trzech badanych dozowników: zgrzebłowego, bębnowego i wibracyjnego, najpierw dozownik bębnowy zamiast zgrzebłowego, a następnie dozownik wibracyjny zamiast zgrzebłowego, a na usunięcie elementarnego błędu w konstrukcji korpusu narzutnika trzeba było czekać do badań obiektu VIII w lutym 1973 r. (czytaj: kotła OR2,5-010, z dopuszczeniem zajęcia się nim przez inż. J. Kopydłowskiego), to trudno obecnie dochodzić celu jakiemu miała służyć modernizacja kotła Stirling.”
W 1970 r. sami twórcy dozownika bębnowego zwątpili w jego przydatność i aby nie stosować dozownika zgrzebłowego, uparli się przy dozowniku wibracyjnym. Jako że dozownik ten nie zdał wcześniej w 1969 r. egzaminu w kotle Stirling, a nie było wiadomo dlaczego, ponieważ nikt z zainteresowanych jego pracą nie zainteresował się (kopalnia, jako przejmująca kocioł z powrotem do eksploatacji, sama go zdemontowała, zastępując dozownikiem zgrzebłowym), ówczesny dyrektor CBKK zgadza się na zastosowanie dozownika wibracyjnego w dokumentacji kotłów OR6,5-011 serii informacyjnej (cytuję z protokółu nr 71/70 z 06.08.1970 r.): „4. Zastosować dozownik wibracyjny - dla upewnienia się co do pewności ruchowej w/w urządzenia zaleca się natychmiastowe przystąpienie do przeprowadzenia odpowiednich jego prób. W razie potrzeby, po badaniu skorygować podjętą decyzję.”
Dokumentacja do badania dozownika wibracyjnego wg rysunku zestawieniowego nr 1182309 był już wtedy gotowa. Powstała w lipcu 1970 r.
Jako, że zastępcą dyrektora CBKK w 1971 r. był już Obywatel, na wykonanie podpartego na czterech słupkach zbiornika na węgiel i podwieszenie pod nim gotowej rynny dozownika potrzeba było ponad rok czasu.
Podczas wykonywanych na placu CBKK we wrześniu 1971 r. badań tego dozownika, podawał on węgiel kiedy chciał i ile chciał. Tych, którzy mają wątpliwości, odsyłam do sprawozdania z tych badań nr arch. CBKK 8577.
Decyzji z 1970 r. Obywatel jednak nie skorygował, a że było to działanie świadome, mogą świadczyć między innymi takie fakty:
1. Opracowanie dopiero w połowie 1973 r. na własną rękę przez zakład R22 dokumentacji warsztatowej nowej instalacji dla kotłów OR6,5-011 serii informacyjnej, składającej się z dwóch narzutników z dozownikami zgrzebłowymi ( nr rys. zestaw. 0-1217270 z czerwca 1973 r.),
2. Wymiana dozownika wibracyjnego na zgrzebłowy (wg rys. zestawieniowego 1-1248167 z czerwca 1975 r.) w trzech kotłach zainstalowanych w zakładach „Mera-Pnefal” znajdujących się kilkaset metrów od świebodzickiej Fabryki Mebli.
Ogólnie wiadomo, że jednym z głównych warunków prawidłowej pracy paleniska narzutowego jest równomierne podawanie węgla przez dozownik.
Działający akurat całkowicie odwrotnie dozownik wibracyjny czyni kocioł OR6,5-011 w Fabryce Mebli w Świebodzicach najbardziej odpowiedni po myśli Obywatela dla oceny wynalazku nr 61238.
=================================================================================================
Jako główny twórca wynalazku nr 82638 pt. „Parowy kocioł rusztowy” wg którego zostały skonstruowane kotły typu OR16-101 i OR16-102, zwracam się równocześnie o podanie technicznych powodów dla których CBKK zaniechało stosowania rozwiązania wg tego wynalazku w opracowywanych dokumentacjach dużych kotłów rusztowych.
=================================================================================================
Kopie:
1. Fabryka Kotłów Przemysłowych „Fakop”,
ul. Pstrowskiego 4; 41-200 Sosnowiec (-) Jerzy Kopydłowski
2. Prof. dr hab. inż. Marceli Baran, Politechnika Śląska i Warszawska
ul. Jaskółcza 5; 44-100 Gliwice
3. Doc. dr inż. Rudolf Żamojdo
Instytut Techniki Cieplnej i Mechaniki Płynów
Politechniki Wrocławskiej,
Wybrzeże Wyspiańskiego 27; 50-370 Wrocław
4. Doc. dr inż. Sławomir Siennicki
Instytut Techniki Cieplnej
ul. Dąbrowskiego 113; 92-208 Łódź
Faktycznie adresowane było na późniejszą jego nazwę: Ośrodek Badawczo Rozwojowy Kotłów i Urządzeń Energetycznych (OBRKiUE).
Faktycznie równocześnie z wyprodukowaniem tego pierwszego kotła serii informacyjnej, w dozowniki wibracyjne wyposażone zostały wyprodukowane w tym samym czasie przez „FAKOP” dwa kotły typu OR16-101.
To stwierdzenie nie obejmuje wszystkich związanych z wyposażeniem późniejszych kotłów typoszeregów ORp i WRp konstrukcji mgr inż. Józefa Wasylowa (podobno) w dozowniki ze zgrzebłowym transporterem górniczym, jak również bezmyślnie podchodzących do oceny przydatności tego dozownika, z PT Naukowcami z IMiUE Politechniki Śląskiej włącznie.
Kotłów typoszeregu ORp (w tym ORp50) konstrukcji mgr inż. Józefa Wasylowa (podobno).
2