Metoda Kramera, Budownictwo, Matematyka


Mamy dany układ n równań liniowych z n niewiadomymi. Zapiszmy go następująco:

a1,1x1

 + 

a1,2x2

 + 

a1,3x3

 + 

  ...  

 + 

a1,n-1xn-1

 + 

a1,nxn

 = 

b1

a2,1x1

 + 

a2,2x2

 + 

a2,3x3

 + 

  ...  

 + 

a2,n-1xn-1

 + 

a2,nxn

 = 

b2

a3,1x1

 + 

a3,2x2

 + 

a3,3x3

 + 

  ...  

 + 

a3,n-1xn-1

 + 

a3,nxn

 = 

b3

...

 + 

...

 + 

...

 + 

...

 + 

...

 + 

...

 = 

...

an-1,1x1

 + 

an-1,2x2

 + 

an-1,3x3

 + 

  ...  

 + 

an-1,n-1xn-1

 + 

an-1,nxn

 = 

bn-1

an,1x1

 + 

an,2x2

 + 

an,3x3

 + 

  ...  

 + 

an,n-1xn-1

 + 

an,nxn

 = 

bn


Następnie utwórzmy macierz A współczynników ai,j tego układu równań oraz wektor kolumnowy B wyrazów bi:

A = 

  

a1,1

a1,2

a1,3

  ...  

a1,n-1

a1,n

  

    B =

  

b1

  

a2,1

a2,2

a2,3

  ...  

a2,n-1

a2,n

b2

a3,1

a3,2

a3,3

  ...  

a3,n-1

a3,n

b3

...

...

...

...

...

...

...

an-1,1 

an-1,2 

an-1,3 

  ...  

an-1,n-1 

an-1,n

bn-1

an,1

an,2

an,3

  ...  

an,n-1

an,n

bn


Macierz A jest macierzą kwadratową o wymiarze n x n. Niech W = det A. Jeśli wyznacznik W jest różny od 0 (pamiętajmy o błędach zaokrągleń - sprawdzamy, czy wyznacznik W leży w otoczeniu ε wartości 0), to układ równań posiada rozwiązania. W przeciwnym razie układ równań jest sprzeczny lub liniowo zależny i nie posiada jednoznacznego rozwiązania.

Aby znaleźć wartości kolejnych niewiadomych, postępujemy następująco:

W macierzy A współczynników dla każdej niewiadomej xi , i = 1, 2, ... , n, zastępujemy i-tą kolumnę wektorem kolumnowym B. Następnie wyliczamy wyznacznik Wi tak zmodyfikowanej macierzy. Wartość kolejnych niewiadomych xi , i = 1, 2, ... , n, otrzymamy za pomocą poniższego wzoru:

xi

Wi

W


Metoda ta nosi nazwę wzorów Cramera (ang. Cramer's Rule).

 

Przykład:

Rozwiążemy przy pomocy podanych powyżej wzorów Cramera układ 3 równań liniowych z trzema niewiadomymi x1, x2 i x3:

3x1

+

2x2

-

3x3

=

-2

4x1

-

3x2

+

2x3

=

4

8x1

+

2x2

+

2x3

=

18

 

Najpierw tworzymy macierz A współczynników oraz wektor kolumnowy B:

A = 

  

  3

   2

  -3

  

    B =

  

-2

  

 4

 -3

 2

4

 8

 2

 2

18


Wykorzystując regułę Sarrusa obliczamy wyznacznik główny W:

3

2

-3

 3

2

 = 3×(-3)×2 + 2×2×8 + (-3)×4×2 - (-3)×(-3)×8 - 3×2×2 - 2×4×2 = -110 = W

4

-3

2

4

-3

8

2

2

8

2


Teraz dla niewiadomej x1 w macierzy A zastępujemy kolumnę 1 wektorem B i obliczamy jej wyznacznik W1:

A1 = 

  

-2

   2

  -3

  

4

 -3

 2

18

 2

 2

-2

2

-3

-2

2

 = (-2)×(-3)×2 + 2×2•18 + (-3)×4×2 - (-3)×(-3)×18 - (-2)×2×2 - 2×4×2 = -110 = W1

4

-3

 2

4

-3

18

 2

2

18

2

 


Podobnie postępujemy dla pozostałych niewiadomych postępujemy podobnie:

A2 = 

  

  3

  -2

  -3

  

 4

4

 2

 8

18

 2

 

  3

 

-2

 

-3

 

3

 

-2

 = 3×4×2 + (-2)×2×8 + (-3)×4×18 - (-3)×4×8 - 3×2×18 - (-2)×4×2 = -220 = W2

 4

4

 2

 4

4

 8

18

 2

 8

18

 

A3 = 

  

  3

   2

  -2

  

 4

 -3

4

 8

 2

18

 

  3

   2

  

-2

  3

   2

 = 3×(-3)×18 + 2×4×8 + (-2)×4×2 - (-2)×(-3)×8 - 3×4×2 - 2×4×18 = -330 = W3

 4

 -3

4

 4

 -3

 8

 2

18

 8

 2

 

Podsumujmy otrzymane wyniki:

W

= -110

W1

= -110

W2

= -220

W3

= -330


Zgodnie z wzorami Cramera mamy:

x1

W1

 = 

-110

 = 1

W

-110

x2

W2

=

-220

 = 2

W

-110

x3

W3

=

-330

 = 3

W

-110

 

Technicznie macierz A współczynników oraz wektor kolumnowy B będziemy przechowywać w jednej tablicy o n wierszach i n+1 kolumnach. Współczynniki przy niewiadomych umieścimy w kolumnach od 1 do n, natomiast n+1 kolumnę zajmą wyrazy wolne bi. Do funkcji obliczającej wyznacznik będziemy przekazywali wektor kolumnowy, w którym po prostu na i-tej kolumnie wpiszemy n+1, czyli numer kolumny z wektorem B. Będzie to odpowiadało zastąpieniu danej kolumny współczynników  wyrazami z kolumny n+1.

 

AB = 

  

1

2

3

...

n-1

n

n+1

  

 

a1,1

a1,2

a1,3

  ...  

a1,n-1

a1,n

b1

 

a2,1

a2,2

a2,3

  ...  

a2,n-1

a2,n

b2

a3,1

a3,2

a3,3

  ...  

a3,n-1

a3,n

b3

...

...

...

...

...

...

...

an-1,1 

an-1,2 

an-1,3 

  ...  

an-1,n-1 

an-1,n 

bn-1

an,1

an,2

an,3

  ...  

an,n-1

an,n

bn

 



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
zadania tekstowe i metoda kruszenia, edukacja matematyczna z metodyką
modułu sztywności metodą dynamiczną, Budownictwo-studia, fizyka
metodaJG, STUDIA MATERIAŁY, MATEMATYKA
Algebra - zadania, Budownictwo, Matematyka
Oznaczanie składu ziarnowego kruszyw Metoda przesiewania, Budownictwo
WŁ wyznaczników, Prywatne, Budownictwo, Matematyka
Obliczenie grubości płyty startowej metodą Westergarda, Budownictwo UTP, III rok, DUL stare roczniki
Obliczenie grubości płyty startowej metodą Westergard1, Budownictwo UTP, III rok, DUL stare roczniki
mata metoda induk matem, Matematyka
Pochodna funkcji, Budownictwo, Matematyka
OBLICZENIE GRUBOŚCI nawierzchni METODĄ WESTERGARDA, Budownictwo UTP, III rok, DUL stare roczniki, d
równania różniczkowe - zadania, Budownictwo, Matematyka
zawartość powietrza w betonie. Metoda ciśnieniowa, Budownictwo
Całka Podwójna 2, Prywatne, Budownictwo, Matematyka
Metoda eliminacji Gaussa, Matematyka
METODA KRUSZENIA, edukacja matematyczna
Metoda czynnościowa w nauczaniu matematyki

więcej podobnych podstron