Zespół Aspergera
Zespół Aspergera często spotykany pod skrótem ZA lub po angielsku Asperger's Syndrome (AS) - jest to „lżejsza” odmiana autyzmu. Cechy charakterystyczne AS to pewne upośledzenie w sferze uczuciowej i społecznej, trudności w akceptacji zaistniałych zmian, obsesyjne i bardzo pochłaniające zainteresowania typu medycyna, matematyka.
Podstawowymi różnicami pomiędzy zespołem Aspergera a autyzmem dziecięcym jest to, że nie jest widoczne u dzieci opóźnienie rozwoju mowy oraz jest możliwa w jakimś stopniu komunikacja z osobami cierpiącymi na zespół Aspergera. Bardzo często osoby z syndromem Aspergera nazywa się "Aspie". U małych dzieci bardzo trudno jest zdiagnozować zespół Aspergera, ponieważ początkowe objawy są łudząco przypominające objawy autyzmu dziecięcego. Jednak u takich dzieci zauważalny jest szybki rozwój intelektualny i nietypowe dla wieku zainteresowania.
Zespołu Aspergera i jego objawy to:
brak umiejętności nawiązywania kontaktów z innymi ludźmi,
nieumiejętność podtrzymywania relacji międzyludzkich,
brak empatii,
wąskie i wciągające obsesyjne zainteresowania daną dziedziną (często występują „etapy” i zmiany zainteresowań, jednak następuje to po bardzo długim czasie)
interesowanie się jedną wybraną dziedziną, kosztem innych,
szczególne zainteresowania takimi dziedzinami jak informatyka, matematyka (często zespół Aspergera nazywa się „chorobą maniaków komputerowych” „geek syndrome”)
układanie przedmiotów w charakterystycznym i logicznym dla danej osoby porządku,
możliwe zaburzenia mowy i języka, takie jak: pedantyczna mowa, używanie trudnych i często nie zrozumiałych zwrotów, perfekcjonizm w wyrażaniu się, trudności w zrozumieniu pojęć metaforycznych i abstrakcyjnych.
Prawdopodobnymi przyczynami zespołu Aspergera są defekty neurologiczne, jednak odkryto go dość niedawno - wciąż są prowadzone nad nim badania.
Naukowcy jako przyczyny wymieniają najczęściej następujące powody:
zaburzenia genetyczne,
rodzice mają więcej niż 40 lat (ten fakt zwiększa ryzyko zachorowania dziecka na autyzm),
uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego,
toksoplazmoza,
dziecięce porażenie mózgowe,
poważniejsze infekcje.
Niektórzy naukowcy uważają też, że przyczyną zespołu Aspergera mogą być komplikacje po rutynowych szczepieniach dzieci.
Zespół Aspergera - Asperger's Syndrome (AS)
autor Rosalyn Lord
Jest to zaburzenie rozwoju mieszczące się w spektrum autyzmu. Charakteryzuje się upośledzeniem komunikacji dwustronnej, komunikacji słownej i pozasłownej, niechęcią do zaakceptowania zmian, brakiem giętkości myślenia oraz bardzo szczególnymi zainteresowaniami. Mocną stroną osób z AS jest zapamiętywanie faktów, dat, postaci. Wielu z nich jest uzdolnionych matematycznie.
Istnieje duża rozbieżność w nasileniu symptomów w tym zespole: dziecko z łagodną formą, które nie było zdiagnozowane może po prostu wydawać się troche dziwne, ekscentryczne.
Chociaż Zespół Aspergera jest częściej spotykany niż autyzm, nadal jest rzadko rozpoznawalny zarówno przez rodziców i specjalistów. A wielu z nich może sie nigdy z AS nie zetknęło.
Wydaje się, że częściej dotyczy chłopców niż dziewczynek.
Mówiąc ogólnie - trudnością dla takiego dziecka jest nawiązanie przyjaźni z powodu braku zrozumienia tych drobnych aspektów życia społecznego opisujących, jak to zrobić.
Posługiwanie sie mową jest troszke dziwaczne ponieważ przenoszone jest dokładne znaczenie tekstu czytanego lub słyszanego (brak zrozumienia żartów, figur retorycznych).
Dzieci takie są najszczęśliwsze, jeżeli poruszają się według ustalonych schematów w uporządkowanym świecie. Jeżeli mają kłopot z podjęciem decyzji (bardzo często) wycofują się do ulubionych zajęć. Uwielbiają pochwały, wygrywanie, bycie pierwszym. Problem natomiast stanowią porażki, stawienie czoła krytyce.
Złe zachowanie często jest wynikiem niemożliwości w porozumieniu się, kłopotów ze zrobieniem czegoś, frustracji.
Dzieci takie potrzebują miłości, czułości, troski, cierpliwości i zrozumienia. Chronione w ten sposób rozkwitają.
Dzieci z AS są najczęściej inteligentne, szczęśliwe i kochające. Jeżeli spróbujemy przebić się do ich wewnętrznego świata możemy im pomóc w znalezieniu swojego miejsca w społeczności.
Dzieci te mają silną potrzebę skończenia raz rozpoczętego zadania, dobrze jest znaleźć metodę na rozładowanie stresu, jaki w takich przypadkach powstaje. Skuteczne jest poinformowanie, że daną czynność należy skończyć w x minut - dla dzieci starszych. Dla młodszych mogą pomóc sugestie, aby zapisać grę (program komputerowy), włożyć zakładkę do książki.
W miarę dorastania dzieci niektóre problemy zmniejszają się, ale też jak i z innymi dziećmi pojawiają się nowe.
Niektórzy nastolatkowie mogą odczuć brak przyjaźni jako duży problem, ponieważ próbują takową nawiązać jakimiś swoimi sposobami, ale trudno im ją podtrzymać. Nie jest to regułą.
Wiele związków koleżeńskich może trwać długo. Wiele umiejętności socjalnych musi być zapamiętanych (zakodowanych), aby ci młodzi ludzie mogli znaleźć swoje miejsce w społeczeństwie. Wykorzystaj więc każdą sytuację, aby to opisać, wytłumaczyć i powtarzaj, powtarzaj. Ciągle i ciągle - może któregoś dnia "zaskoczy" i trafi we właściwe miejsce.
Artykuł ten, podobnie jak większość opracowań tego typu, opisuje prawie wszystkie możliwe problemy, jakie mogą wiązać się z zespołem Aspergera. Nie znaczy to, że wszystkie wystąpią u każdego dziecka. Każde z tych dzieci ma swój własny pułap osiągnięć i porażek - jak każdy
Zespół Aspergera na różnych etapach życia
fragment artykułu Stephen Bauer Asperger Syndrome : Through the lifespam
Dziecko w wieku przedszkolnym:
Nie ma jednego jedynego typowego obrazu choroby w pierwszych 3-4 latach życia.
Sugeruje sie, że na tym etapie, kiedy dziecko o normalnej inteligencji jest diagnozowane w kierunku autzymu trzeba również brać pod uwagę Zespół Aspergera (AS).
Część z dzieci może mieć początkowo opóźnienie mowy, a potem gwałtownie załapać
pomiędzy 3 a 4 rokiem życia. Pewna grupa tych dzieci, zwłaszcza te inteligentniejsze, może nie mieć żadnych oznak zaburzeń - z wyjątkiem ewentualnej mniejszej sprawności ruchowej.
We wszystkich niemal przypadkach, jeżeli przjrzymy się takim dzieciom z bliska, możemy znaleźć kilka wskazówek pomocnych w ustaleniu diagnozy.
Jakkolwiek dzieci z AS w warunkach domowych wydają sie relatywnie normalne, w warunkach przedszkolnych pojawiają się problemy - tendencje do unikania spontanicznych kontaktów, kłopoty w podtrzymywaniu najprostszej rozmowy, powtarzanie się w wypowiedziach, dziwne nieprzystające do tematu rozmow wypowiedzi, skłonności do schematycznego zachowania się, kłopoty z przstosowaniem się do grupy. Częste są też problemy z odpowiedzią emocjonalną - agresja, złość, hiperaktywność.
Dziecko takie wygląda jakby było w swoim własnym świecie, nie potrafi się skoncentrować.
W porównaniu z autyzmem, dzieci z AS wykazują pewne zaineresowanie kontaktami z dorosłymi i innymi dziećmi. Atutami takiego dziecka mogą być: wczesne rozpoznawanie liter i cyfr, łatwość zapamiętywania faktów, informacji.