KONCEPCJE TEORETYCZNE ODBUDOWUJĄCE PROBLEMATYKĘ DZIAŁANIA ŚRODOW.:
1)teoria środ. Społ. Radlińskiej: -uważała że ta gałąź nauki zajmuje się stosunkiem jednostek i grup do środowiska życia oraz ich rolą jako składników środowiska i czynników przemian
-innymi słowy zajmuje się ona wzajemnym stosunkiem jednostki i środowiska, wpływem warunków bytu i kręgu kultury na człowieka w rożnych fazach jego życia, wpływem ludzi na zapewnienie bytu przez ich przejęcie i krzewienie oraz przetwarzanie środowisk silami człowieka w imię ideału.
2)wg Wroczyńskiego:
-środowiskiem nazywamy zespół warunków względnie stałych, wśród których bytuje jednostka
3) wg A. przecławskiej i Theissa:
-nowe rysy współczesnego środowiska wychowawczego to: nakładanie się wymiaru lokalnego i globalnego środowiska; wielowymiarowość środowiska; traktowanie sił ludzkich jako fundamentalnego ogniwa środowiska uważanego za czynnik współtworzący środowisko wychowawcze przebudowujący rzeczywistość nie tylko w skali lokalnej
4)wg Lepalczyk: -definiuje środowisko lokalne jako teren przestrzennie wydzielony w skład którego wchodzą oprócz mieszkań, wszelkie urządzenia usługowe, socjalne i kulturalne, uzależnione od potrzeb i struktury społeczno-demograficznej mieszkańców.
FUNK. EWALUACJI:
1)poprawianie planowania, oznacza:
-zagwarantowanie racjonalnego uzasadnienia dla danej interwencji
-zapewnienie wydajnej, racjonalnej i skutecznej alokacji zasobów poprzez zweryfikowanie logiki interwencji
2)poprawa wdrażania i kontrola jakości
-poprawianie istniejącej struktur
-minimalizowanie negatywnych efektów ubocznych zarządzania opartego na wynikach
3)wzmocnienie ewaluacji:
-inf. Szerszej opinii publicznej o skuteczności działań publicznych
4)wspieranie procesów uczenia się:
-wyjaśnianie czynników i procesów warunkujących działania
-budowanie zdolności ewaluacyjnych
CECHY EWALUACJI:
-zawiera badanie i ocenę wykorzystania środków skuteczności, wydajności pomocy
-obejmuje badanie i ocenę post fatum funkcjonowania systemu wdrażania interwencji
-bada i przedstawia ocenę użyteczności rzeczywistych efektów
-formułuje konkluzje, które mogą być przenoszone na inne
-formułuje wnioski dotyczące polityki w zakresie spójności gospodarczej i społecznej
ETAPY BUDOWANIA PARTNERSTWA:
1)ustalenie zakresu działania rozumiane jako zrozumienie problemu i zebranie informacji
2)konsultacje ze wszystkimi zainteresowanymi i potencjalnymi zewnętrznymi darczyńcami
3)zbudowanie wizji partnerstwa
4)zidentyfikowanie potencjalnych partnerów
5)Zawiązanie partnerstwa
6)przygotowanie programu działania i projektu do realizacji
7)opracowanie struktury i modelu zarządzania odpowiedniego dla ich partnerstwa w dłuższej perspektywie czasu
8)wdrożenie czyli początek realizacji projektu w celu osiągnięcia założonych rezultatów
9)monitoring
10)ocena funkcjonowania partnerów
11)korekta struktury partnerstwa i jego programu
12)instytucjonalizacja partnerstwa oraz kontynuacja współpracy partnerskiej.
Etapy metody sytuacyjnej.
- prezentacja opisu sytuacyjnego w formie słownej, pisemnej, za pomocą filmu, przeźroczy, magnetofonu, rysunku itp. oraz sformułowanie problemu do rozwiązania
- analiza sytuacji problemowej i dyskusja nad jej treścią
- wyjaśnianie i ocenianie sytuacji podanej w opisie i podjęcie decyzji
- ocena zaproponowanych rozwiązań i podsumowanie wyników.
TEORIE PRZYWÓDZTWA GRUPOWEGO
1)teoria cech przywódczych, która zakłada że ludzie rodzą się z pewnymi cechami, które predysponują ich do pełnienia funkcji kierowniczych i jest to jedyna droga nabycia takich cech, do bycia przywódcą
2)teoria stylów przywódczych kurta Lewina, który zakładał ze istnieją 3 style przywódcze:
Autokratyczny, demokratyczny, liberalny
3)model Fidlera-model skutecznego przywództwa grupowego; skuteczne przywództwo zależy od 3 czynników:struktura zadania, atmosfera w grupie, zakres formalnej władzy w grupie
4)teoria ścieżki do celu Evana House:opiera się na założeniu ze chęci i motywacja ludzi do dzialania opierają się głównie na oczekiwaniu nagród.
Trzy rodzaje przywództwa:dyrektywny-styl autorytarny, ukierunkowane na zainteresowanie potrzebami podwładnych, nastawione na osiągnięcia- najważniejsza jest sama rola przywódcy; chce osiągnąć pewne cele
PLUSY GRUPOWEGO PODEJMOWANIA DECYZJI: wiecej informacji i wiedzy, zwiekszona różnorodność poglądów, pełniejsze rozumienie decyzji, społeczne uprawomocnienie decyzji, zwiekszona akceptacja podjetych decyzji, społeczne uprawomocnienie decyzji
MINUSY GRUPOWEGO PODEJMOWANIA DECYZJI: czasochłonność, konformizm, konfliktowe cele indywidualne członków grupy, nieokreślona odpowiedzialność, syndrom grupowego myslenia
METODA EMPOWERMENT: wzmocnienie oznacza sposób, w jaki ludzie, instytucje oraz społeczności uzyskują panowanie nad swoim zyciem
-idea wzmocnienia sugeruje zarówno decydowanie danej osoby o swoim życiu, jak i jej demokratyczne uczestnictwo w życiu społeczności. Upełnomocnienie niesie ze sobą zarówno psychiczne poczucie kontroli i wpływu na siebie samego, jak i realnego wpływu na społeczeństwo
MODELE PODEJMOWANIA DECYZJI W G:
1)OPTYMALIZACJI-dajemy członkom grupy możliwość podejmowania decyzji
2)SATYSFAKCJONUJĄCEGO WYBORU- realizujemy zadanie aby było dobrze ocenione,ale nie jest dla nas priorytetem. Członkowie angazują się ale nie na miare swoich możliwości
3)UKRYTEJ PREFERENCJI-przywódca zanim spotka się z członkami grupami sam podejmuje decyzje
STYLE PRZYWÓDZTWA:
1)Autokratyczny-posiada władzę absolutną
2)demokratyczny-przywódca jest na równi z członkami grupy, za wszystko ponosi odpowiedzialność, stara się podmiotowo traktowac członków
3)liberalny-wszyscy SA na równi, wszyscy mają jakieś obowiązki, przywódca nie stawia konkretnych wymagań
PARTNERSTWO LOKALNE-formalny związek miedzy jednostkami lub grupami, w którym wspólnie uzgodniono wzajemne oddziaływania i zaangażowanie stron.Jego podstawową zasadą jest dzielenie korzyści, jak i ryzyka
RODZAJE PARTNERSTW:
1)koordynujące-w jego ramach może być wdrażanych wiele różnych działań prowadzonych w rozmaitych obszarach i dziedzinach
2)wykonawcze-tutaj cały zasób sił i środków partnerów jest zaangażowany w realizację jednego działania lub wdrażanie jednej inicjatywy
Rodzaje metod grupowych wg Kamińskiego:
1)rozwojowo-wychowawcze- znajdują zastosowanie na gruncie pracy kulturalno oświatowej wśród dzieci,młodzieży i dorosłych. Obejmuja one osoby o sposobie bycia nie odbiegającym od normy, a ich głownym zadaniem jest służenie pomyślnemu rozwojowi psychofizycznemu i kulturalnemu wszystkim tym którzy pragną mniej lub bardziej świadomie-samorozwoju
2)rewalidacyjne- mają zastosowanie w stosunku do grup dzieci, młodzieży, dorosłych zagrożonych dewiacjami. Zadaniem pracownika socjalnego jest pomoc w nawiązywaniu właściwych powiązań i interakcji jednostek z ich środowiskiem
3)psychoterapeutyczne- nastawione są na poczynania ratownicze i opiekuńcze w stosunku do osób nieprzystosowanych społecznie, przejawiający zachowania dewiacyjne o zabarwieniu patologicznym.
Ewaluacja-jest to proces obejmujący ocenę zarówno procesów działania programu, jak i jego efektów może być pojmowana jako platforma łącząca praktyczne aspekty pracy socjalnej i badania empiryczne
METODA GRUPOWA-to sposób organizacji procesu pomocy, w którym pracownik socjalny ma przed sobą zespolony przez wspólne zadanie zbiór osób; wiąże go nie tylko dialog z poszczególnymi członkami tej zbiorowości, ale i umiejętność przewodzenia w grupie i takiego oddziaływania na grupę, aby na straży zadań i zwyczajów sugerowanych przez pracownika socjalnego- stał nie tylko on, lecz także członkowie grupy
ET.PROCESU GRUP. WG SZMAGALSKIEGO:1) tworzenie się grupy- charakteryzuje się niepewnością członków co do celu, norm, przywództwa
2)Atakowanie-konflikt wewnątrzgrupowy dotyczący przywództwa i ról. Etap ten konczy się ustanowieniem wyraźnej struktury władzy.
3)stabilizacja norm-w grupie wytwarza się się spoistość więzi interpersonalnej.
4)skuteczne działanie 5)ewaluacja
ET. PR.METODĄ ŚRODOWISKOWĄ:
1)diagnoza środowiskowa 2)stworzyć zespół do tego środowiska 3)stworzenie planu działania-powinien być adekwatny do wniosków z diagnozy 4)wdrożenie planu w zycie 5)monitorowanie działań 6)ewaluacja
MET.PR.Z INDYWI. PRZYPADKIEM-jest metodą porównania przy udziale pracownika socjalnego, zdolności klienta do stawienia czoła problemowi z jego działaniem.
ZASADY KONSTRUOWANIA PART.LOKA:
-równość wszystkich partnerów wobec siebie, łagodzenie konfliktów, zaufanie,otwartość, jawność, innowacyjność i kompleksowość podejmowanych działań, koncentracja na rzeczywistych problemach, wspólne planowanie