Sprawozdanie - Ćwiczenie 7.
Doświadczenie 1. Wyznaczenie reakcji podporowej belki ciągłej.
Do doświadczenia przyjmujemy pierwszy model belki, obciążamy ją siłą skupioną P=1kG=9.8N w punkcie F i dokonujemy odczytu początkowego (OP) w punkcie C. Zdejmujemy obciążenie, przyjmujemy drugi model belki i ponownie zakładamy siłę P w punkcie F i dokonujemy odczyt końcowy(OK).
W miejscu podpory C umieszczamy szalkę i poprzez dosypywanie śrutu doprowadzamy punkt C do położenia wyjściowego(OP).
Masa szalki ze śrutem stanowi reakcję podporową Rc.
Punkt |
C |
OP |
1.36 |
OK |
5.02 |
[m] |
0.0366 |
Waga szalki ze śrutem 905 g.
Masa śrutu i szalki:
Porównanie wyników:
Reakcja |
Obl.doświadczalnie |
Obl.teoretycznie |
Rc [N] |
6.49 |
8.88 |
Uwagi własne.
Znaczna rozbieżność między wynikami doświadczalnyni i teoretycznymi wynika z niedokładności wagi szalkowej i niedostatecznej czułości wskaźników na zmianę obciążenia.
Doświadczenie 2.Wyznaczenie przemieszczeń punktów B i D belki ciągłej.
Przyjmujemy pierwszy model belki i odczytujemy OP, następnie obciążamy belkę w punkcie F i wykonujemy OK.
Wyniki pomiarów:
Punkt |
B |
D |
OP |
4.12 |
5.91 |
OK |
3.82 |
7.27 |
[m] |
0.30 E-3 |
-1.36 E-3 |
Z równania linii ugięcia Eulera:
Porównanie wyników:
Punkt |
Obl.doświadczalnie |
Obl.teoretycznie |
B |
0.00030 |
0.00021 |
D |
-0.00136 |
-0.00278 |
|
[m] |
[m] |
Uwagi własne.
Znaczna rozbieżność między wynikami może wynikać z błędu w pomiarach, wykonywanych tylko jednokrotnie.