Zestaw I

1. Grupa funkcjonalna to:

1. grupa stworzona przez organizację dla realizacji bieżących celów organizacji w określonym horyzoncie czasowym;

2. grupa stworzona przez członków organizacji dla realizacji celów, które nie muszą mieć związku z celami organizacji;

3. grupa stworzona przez organizację dla realizacji bieżących celów organizacji w nieokreślonym horyzoncie czasowym;

4. grupa stworzona przez organizację dla realizacji wąskiego zakresu zadań w domyślnym horyzoncie czasowym.

2. Administracyjny model podejmowania decyzji:

1. zakłada, że menedżerowie podejmują decyzje, które zawsze służą interesom organizacji;

2. zakłada, że menedżerowie są skłonni zadawalać się pierwszym dopuszczalnym rozwiązaniem problemu;

3. obejmuje rozpoznanie i zdefiniowanie istoty sytuacji decyzyjnej;

4. zakłada, iż podejmujący decyzje posiadają pełną i dokładną informację o sytuacji decyzyjnej.

3. Na strukturę ról składają się:

1. zachowania nie akceptowane przez grupę;

2. zestaw określonych ról i wzajemnych stosunków między nimi, akceptowanych przez członków grupy;

3. stopień wzajemnego zaangażowania członków w sprawy grupy;

4. odbierane przez jednostkę znaczenie roli wysyłanej.

4. Z niejasnością pełnionej roli mamy do czynienia, wtedy gdy:

1. oczekiwania związane z daną rolą przekraczają możliwości danej osoby;

2. rola wysyłana jest niejednoznaczna, a jednostka nie wie, czego się od niej oczekuje;

3. informacje i wskazówki roli wysyłanej są sprzeczne lub wzajemnie się wykluczają;

4. stopień wzajemnego przyciągania wewnątrz grupy jest słaby.

1. Przywódca nieformalny, to osoba:

1. wyznaczona przez organizację do sprawowania funkcji przywódczej;

2. posiadająca wiedzę i umiejętności menedżerskie;

3. angażująca się w działalność przywódczą, lecz której prawo do tego nie zostało formalnie uznane przez organizację;

4. ulegająca wpływom grupy.

1. Bariera nienaruszalności stojąca na przeszkodzie podejmowania obiektywnych decyzji opiera się na:

1. założeniu, że pewnych rzeczy się nie krytykuje lecz przyjmuje na zasadzie dogmatu;

2. błędnym mniemaniu, że decydent musi więcej znać i wiedzieć niż podlegli mu pracownicy;

3. fałszywej opinii, że decyzja zespołowa jest zawsze rozsądna;

4. przekonaniu, iż ważnym elementem wpływającym na podejmowanie decyzji jest narastanie zaangażowania w wybranym kierunku działania.

1. Zadania koniunktywne, to zadania grupowe, których wykonanie jest uzależnione od:

1. wszystkich członków grupy zadaniowej;

2. pracy najsprawniejszego członka grupy;

3. straty ponoszonej w toku rozwiązywania zadania;

4. pracy najsłabszego członka grupy.

8. Istotą próżniactwa społecznego jest założenie, że:

1. intensywność pracy zespołowej zależy od stopnia złożoności zadania;

2. intensywność pracy zespołowej jest większa niż pracy indywidualnej;

3. intensywność pracy zespołowej jest mniejsza niż pracy indywidualnej;

4. intensywność pracy zespołowej jest taka sama jak pracy indywidualnej.

9. Kultura pragmatyczna charakteryzuje się :

1. umacnianiem czynnika ludzkiego w firmie;

2. stosowaniem kryteriów skutecznego działania;

3. niską kompetentnością personelu;

4. priorytetywnością zadań nad potrzebami pracowników.

10. Który z wymienionych czynników sprzyja myśleniu grupowemu:

1. otwartość grupy;

2. duża spójność grupy;

3. bezstronny przywódca;

4. szczerość w wyrażaniu własnych opinii i gotowość przyjmowania opinii innych.

11. Myślenie lateralne:

1. poszukuje tego co słuszne;

2. chętnie podąża przypadkowo napotkanym krokiem;

3. koncentruje się na tym, co jest blisko związane z tematem;

4. polega na rozłożeniu problemu na elementy składowe i poszukiwaniu rozwiązania.

12. Za decyzję uważamy:

1. losowy wybór jednego z możliwych przyszłych zachowań;

2. wybór wielu działań z pewnej ilości działań możliwych;

3. nielosowy wybór jednego z uznanych za możliwe wariantów przyszłego działania;

4. wybór między nieuświadomionymi przez decydenta wariantami przyszłych zachowań.

13. Decyzje operacyjne dotyczą:

1. najbliższej przyszłości;

2. problemów strategicznych organizacji;

3. skomplikowanych problemów występujących w trudnych do przewidzenia sytuacjach;

4. dalekiej przyszłości.

14. W warunkach ryzyka:

1. podejmujący decyzję zna dostępne możliwości wyboru, lecz nie zna związanych z nimi warunków;

2. podejmujący decyzję zna dostępne możliwości wyboru, lecz nie zna konsekwencji związanych z każdą z nich;

3. dostępność każdej z możliwości oraz jej potencjalne korzyści związane są zawsze z jakimś prawdopodobieństwem;

4. podejmujący decyzję nie zna wszystkich możliwości wyboru, ryzyka związanego z każdą z nich, ani ich prawdopodobnych konsekwencji.

15. Klasyczny model podejmowania decyzji:

1. zakłada, że podejmujący decyzję wykorzystuje niepełną informację o sytuacji decyzyjnej;

2. zakłada, że podejmujący decyzję jest ograniczony w swojej racjonalności;

3. zakłada logiczną i racjonalną naturę podejmującego decyzję;

4. opiera się na modelu administracyjnym.

16. Do barier, które stoją na przeszkodzie podejmowania decyzji obiektywnych należy:

1. przekonanie o nieomylności przełożonych;

2. ograniczone zasoby ludzkie, rzeczowe, informacyjne;

3. nie zrozumienie istoty pracy;

4. niewłaściwy system motywowania pracowników.

17. Strata ponoszona w procesie rozwiązywania problemów, to:

1. napięcie wynikające z obecności innych ludzi;

2. niepowodzenie w dzieleniu się unikatową informacją;

3. rodzaj współdziałania w grupie, który utrudnia rozwiązanie problemu;

4. uspokojenie wywołane przebywaniem w grupie.

18. Konflikt intrapersonalny to konflikt :

1. między dwoma osobami,

2. między grupami,

3. wewnętrzny,

4. między grupą a jednostką.

19. „Rozwój zaprzeczeniem stabilizacji” to maksyma kultury :

1. zachowawczej;

2. słabej;

3. biurokratycznej;

4. egalitarnej.

20. Spójność wewnętrzna grupy, to:

1. wzajemna akceptacja członków grupy;

2. przestrzeganie określonych norm zachowań;

3. stopień wzajemnego przyciągania się członków grupy;

4. zestaw określonych ról akceptowanych przez członków grupy.

---