Podstawowe zasady polityki rachunkowości stosowane w Górnośląskiej Grupy Spedycyjnej Marcin Giędosz

Opracowane w oparciu o „Wzorcowe Zarządzenie w sprawie zasad (polityki) rachunkowości”- Krystyna Jankowska , Wydawnictwo Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr SP. z o.o., Gdańsk , 2003 r.

Wprowadzona do stosowania z dniem 01-01-2007r.

Spis treści

Wstęp

1. Na podstawie przepisów art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tj.: Dz.U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 z późniejszymi zmianami) wprowadza się jako obowiązujące do stosowania w firmy od dnia 1 stycznia 2005 roku określone w niniejszej uchwale zasady polityki rachunkowości.

2. Przyjęte zasady polityki rachunkowości mają na celu przedstawienie obowiązujących w Górnośląskiej Grupy Spedycyjnej ogólnych zasad prowadzenia ksiąg rachunkowych, metod wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego, zasad prowadzenia ksiąg rachunkowych, opisu systemu przetwarzania danych (systemu informatycznego), systemu służącego ochronie danych (w tym dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych i innych dokumentów stanowiących podstawę dokonanych w nich zapisów)

Rozdział 1 Ogólne zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych

§ 1. Miejsce prowadzenia ksiąg rachunkowych

Księgi rachunkowe .Górnośląskiej Grupy Spedycyjnej prowadzone są w siedzibie firmy tj. w Radzionkowie ul. Anieli Krzywoń 14.

§ 2. Określenie roku obrotowego i wchodzących w jego skład okresów sprawozdawczych

1. Okresem obrachunkowym firmy jest rok kalendarzowy rozpoczynający się od dnia 1 stycznia, kończący się w dniu 31 grudnia,

2. Księgi rachunkowe zamyka się na dzień kończący rok obrotowy, zwany też dniem bilansowym.

3. W skład roku obrotowego wchodzą okresy sprawozdawcze, którymi są kolejne miesiące kalendarzowe.

§ 3. Technika prowadzenia ksiąg rachunkowych

1. Księgi rachunkowe firmy prowadzone są przy użyciu komputera informatycznego  wykorzystaniem programów informatycznych: wspomagającego ich prowadzenie o  nazwach:

• „Symfonia Finanse i Księgowość Premium a. 2007” firmy Matrix .

• oraz TS firmy Przedsiębiorstwo Informatyczne Rutkowski mgr Mirosław Rutkowski

2. Program komputerowy stosowany w firmy w pełni zabezpiecza powiązanie poszczególnych zbiorów stanowiących księgi rachunkowe w jedną całość, którą stanowi księga główna, księgi pomocnicze, zestawienie obrotów i sald oraz dziennik.

3. Dziennik umożliwia uzgodnienie jego obrotów z obrotami zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej.

4. Ewidencja księgowa na kontach księgi głównej spełnia następujące zasady:

1. zasadę podwójnego księgowania,

2. systematycznego i chronologicznego prowadzenia ewidencji na kontach księgi głównej,

3. zapewnienia chronologicznego ujęcia zdarzeń gospodarczych ich kolejną numerację, ciągłość liczenia sum zapisów oraz umożliwia jednoznaczne powiązanie ze sprawdzonymi i zatwierdzonymi dowodami księgowymi.

5. Szczegóły dotyczące systemu przetwarzania danych, wykazu zbiorów danych tworzących księgi rachunkowe na komputerowych nośnikach danych oraz zasady przechowywania i archiwizowania zawarto w „Instrukcji użytkownika” do ww. programów , które stanowią Załączniki nr 1 do niniejszego dokumentu..

6. Księgi rachunkowe firmy obejmują:

1. dziennik,

2. konta księgi głównej służące do chronologicznego i systematycznego ujęcia wszystkich zdarzeń i operacji gospodarczych,

3. konta ksiąg pomocniczych.

7. Konta ksiąg pomocniczych prowadzi się dla:

• środków trwałych,

• wartości niematerialnych i fizycznych,

• środków trwałych w budowie,

• inwestycji,

• zapasów,

• rozrachunków z odbiorcami i dostawcami,

• rozrachunków publicznofizycznych,

• rozrachunków z pracownikami,

• pozostałych rozrachunków,

• odpisów amortyzacyjnych i umorzeniowych,

• ewidencji szczegółowej dla potrzeb VAT,

• ewidencji stanu funduszu udziałowego,

• innych istotnych dla firmy składników aktywów i pasywów.

8. Ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i fizycznych prowadzi się w formie zestawienia inwentarzowego majątku trwałego z podziałem na grupy środków trwałych, która obejmuje następujące pozycje:

• numer inwentarzowy odrębny dla każdego obiektu,

• rok budowy (nabycia),

• nazwę środka trwałego,

• symbol klasyfikacji rodzajowej środka trwałego,

• wartość początkową,

• zmiany wartości następujące w okresie użytkowania,

• roczną stopę amortyzacji,

• roczną i miesięczną kwotę amortyzacji,

• umorzenie dotychczasowe,

• wartość netto,

• datę wprowadzenia i wycofania z użytkowania i numer dowodu,

• inne dane -konto księgi głównej..

§ 4. Metody i terminy inwentaryzowania składników majątkowych

W firmy mogą wystąpić następujące sposoby przeprowadzania inwentaryzacji:

1. spis z natury,

2. potwierdzenie sald,

3. weryfikacja danych księgowych.

1. Inwentaryzacja w drodze spisu z natury polega na przeprowadzeniu zliczenia i  zapisaniu ilości rzeczowych składników majątku oraz ustalenia drogą oględzin ich jakości.

Przedmiotem inwentaryzacji tą drogą są::

• gotówka w kasie,

• papiery wartościowe,

• środki trwałe w eksploatacji,

• środki trwałe dzierżawione, obce oraz postawione w stan likwidacji, a fizycznie nie zlikwidowane,

• materiały i półfabrykaty oraz towary w magazynach, własne i będące własnością innych jednostek,

• produkcja nie zakończona (produkcja w toku),

• maszyny i urządzenia wchodzące w skład środków trwałych w budowie,

• inne rzeczowe składniki majątku.

O wynikach spisu z natury składników aktywów będących własnością obcych jednostek

powiadamia się te jednostki.

2. Inwentaryzacja w drodze potwierdzenia sald polega na uzyskaniu od kontrahentów pisemnych informacji o stanie środków, kredytów i rozrachunków widniejących w ich księgach rachunkowych. Dokonuje się jej poprzez porównanie sald aktywów lub pasywów z właściwymi dokumentami i stanami faktycznymi istniejącymi na określony dzień W drodze potwierdzenia sald będą inwentaryzowane stany następujących aktywów i pasywów:

• aktywów finansowych zgromadzonych na rachunkach bankowych lub przechowywanych przez inne jednostki (w tym środków pieniężnych),

• kredytów bankowych,

• salda należności,

• salda zobowiązań,

• salda udzielonych i otrzymanych pożyczek,

• powierzone innym jednostkom własne składniki majątku, za wyjątkiem znajdujących się w posiadaniu jednostek świadczących usługi pocztowe, transportowe, spedycyjne i składowania.

Nie wymagają pisemnego potwierdzenia salda:

• rozrachunki z osobami fizycznymi oraz podmiotami gospodarczymi nie prowadzącymi ksiąg rachunkowych,

• rozrachunki objęte powództwem sądowym lub postępowaniem egzekucyjnym,

• należności i zobowiązania wobec pracowników,

• rozrachunki z tytułów publicznofizycznych,

3. Terminy inwentaryzowania składników majątkowych ustala się zgodnie z treścią ustawy o rachunkowości.

4. Inwentaryzację przeprowadza się również w przypadkach:

• zmiany osoby materialnie odpowiedzialnej,

• na dzień, w którym wystąpiły wypadki losowe lub inne zdarzenia, w wyniku których nastąpiło naruszenie stanu składników majątku.

Rozdział 2 Obowiązujące w firmy metody wyceny aktywów i pasywów oraz zasady ustalania wyniku finansowego firmy

Stosowane przez firmę zasady rachunkowości w zakresie metod wyceny aktywów i pasywów oraz zasad ustalania wyniku finansowego dostosowane są do przepisów wynikających z ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości, oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r (DZ. U. z 2000r nr 14 wraz z późniejszymi zmianami).

§ 5. Obowiązujące zasady wyceny aktywów i pasywów

1. Metody wyceny pasywów i aktywów ( art. 10 ust1 pkt2 Ustawy o rachunkowości) ustala się przyjmując założenie kontynuowania działalności w dającej się przewidzieć przyszłości, w niezmienionym istotnie zakresie, bez postawienia jej w stan likwidacji.

2. Ustala się trzycyfrowy symbol kont syntetycznych określonych w załączonym wykazie kont. Konta analityczne zawierają zapisy będące uszczegółowieniem i  uzupełnieniem zapisów kont księgi głównej. Prowadzi się je jako wyodrębniony system ksiąg, kartotek uzgadnianych z saldami i zapisami kont syntetycznych- wymóg ten spełnia program księgowy stosowany w firmę. Konta analityczne tworzy się w miarę potrzeb analiz ekonomicznych, wymogów sprawozdawczości GUS, wymogów przepisów rachunkowości oraz podatkowych. Prowadzona bieżąca aktualizacja kont syntetycznych oraz analitycznych nie wymaga odrębnego zarządzenia.

3. Przy dokonaniu wyboru zasad i metod oraz sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych spośród dopuszczonych ustawą, dostosowując je do potrzeb i specyfiki jednostki, zachowano zasady:

-rzetelnego obrazu ( art. 4 ust.1 Ustawy o rachunkowości),

-zasadę przewagi treści nad formą prawną (art. 4 ust.2 Ustawy o rachunkowości),

-zasadę ciągłości (art. 5 ust.1 Ustawy o rachunkowości),

-zasadę kontynuacji działalności (art. 5 ust.2 Ustawy o rachunkowości),

-zasadę współmierności- memoriału ((art. 6 Ustawy o rachunkowości),

-zasadę kosztu historycznego uwzględniając zasadę ostrożnej wyceny (art. 7 Ustawy o  rachunkowości)

4. Aktywa kontrolowane przez firmę, o wartości początkowej o wartości nieprzekraczającej kwoty określonej w przepisach podatkowych (aktualnie 3500 zł), zaliczane są do aktywów obrotowych (materiałów).

5. Składniki majątku o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok i  o  wartości początkowej wyższej niż 500zł ewidencjonuje się na kartotekach ręcznych w celu kontroli miejsc użytkowania poszczególnych składników majątku pozabilansowo i zalicza się do kosztów materiałów.

6. Każdy środek trwały jest klasyfikowany zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT).

7. W ciągu roku obrotowego rzeczowe aktywa obrotowe wycenia się według ceny nabycia. Odpisów aktualizujących z tytułu trwałej utraty wartości dokonuje się co najmniej raz w roku na dzień bilansowy.

8. W zakresie wyceny aktywów i pasywów nieokreślonych w niniejszym dokumencie obowiązują zasady Ustawy o rachunkowości.

9. Wyrażone w walucie obcej należności z tytułu przychodów lub zobowiązania z tytułu kosztów od 1 stycznia 2007 r. ustala się, stosując średni kurs ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 14 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych odnośnie przychodów oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych odnośnie kosztów).

10. Przyjmie się, jako zasadę rachunkowości, że do przeliczenia należności i zobowiązań w walutach obcych będzie się stosować kurs średni taki sam jak do celów podatkowych (tj. z dnia poprzedniego). Stosownie bowiem do art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości, jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku jasnego i rzetelnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki.

11. Wyceny i ujmowania operacji na rachunku walutowym opisuje załącznik nr 2.

§ 6. Umorzenie

1. Środki trwałe o wartości powyżej wartości granicznej określonej w ustawie o podatku dochodowym ( aktualnie 3500 zł) od osób fizycznych podlegają amortyzacji, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu przekazania ich do użytkowania do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

2. Odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych nieobjętych dotychczasową ewidencją dokonuje się od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji.

3. Podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych) środków trwałych i wartości niematerialnych i fizycznych stanowi aktualny plan amortyzacji sporządzany na pierwszy dzień każdego roku obrotowego, aktualizowany w ciągu roku w miarę potrzeb, określający stawki i kwoty rocznych odpisów poszczególnych składników majątku.

4. Kwoty rocznych odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych) ustala się:

• metodą liniową drogą systematycznego rozłożenia wartości początkowej danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej na przewidywane lata jego użytkowania, proporcjonalnie do upływu czasu w równych ratach,

• metodą degresywną w przypadku środków trwałych poddanych intensywnej eksploatacji,

• z zastosowaniem indywidualnych stawek amortyzacji w odniesieniu do środków trwałych używanych lub ulepszonych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji.

5 . Poprawność przyjętych do planu amortyzacji okresów używania i innych danych jest przez firmę okresowo weryfikowana. Ustalone drogą weryfikacji nowe stawki amortyzacyjne stosuje się w następnym roku obrotowym.

6 W razie zmiany przeznaczenia, wycofania z używania lub innych przyczyn powodujących trwałą utratę gospodarczej przydatności środka trwałego dokonuje się, w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych, odpowiednich, nieplanowanych odpisów amortyzacyjnych.

7 Wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej nie przekraczającej kwoty określonej w przepisach podatkowych jako dolna kwota, od której składniki majątku zalicza się do wartości niematerialnych i fizycznych, odpisuje się jednorazowo w koszty.

8. Wartości niematerialne i prawne amortyzuje się przy uwzględnieniu minimalnych długości okresów amortyzacji określanych w przepisach podatkowych.

9 Przyjmuje się zasady, stawki amortyzacji oraz umorzeń składników majątkowych zgodnie z treścią ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

§ 7. Wycena środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych

Środki trwałe i wartości niematerialne i prawne wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po aktualizacji wyceny) pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Środki trwałe i wartości niematerialne i prawne umarza się metodami określonymi w punkcie poprzedzającym.

Koszt wytworzenia obejmuje koszty bezpośrednio wpływające na jego wartość oraz uzasadniona część kosztów pośrednich. Wartość środków trwałych powiększają koszty jego ulepszenia polegającego na rozbudowie, przebudowie, modernizacji lub rekonstrukcji powodującego zwiększenie wartości użytkowej środka trwałego (wydłużenie okresu użytkowania, lepsze parametry techniczne, większa zdolność wytwórcza itp.) o  ile przekraczają wartości określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (aktualnie 3500 zł) .

§ 8. Wycena pozostałych aktywów i pasywów

1. Środki trwałe w budowie wycenia się w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

2. Nieruchomości, wartości niematerialne i prawne zaliczane do inwestycji ewidencjonuje się i wycenia:

• według zasad obowiązujących dla środków trwałych i wartości niematerialnych i fizycznych, czyli według ceny nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej, pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne oraz odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, lub

• według ceny rynkowej, lub

• według inaczej określonej wartości godziwej.

3 Udziały w jednostkach podporządkowanych wycenia się:

• według cen nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości,

• według wartości godziwej,

• w cenie rynkowej,

• metodą praw własności.

4 Udziały (akcje) w innych jednostkach oraz inne inwestycje zaliczone do aktywów trwałych wycenia się:

• według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości;

• wartość w cenie nabycia przeszacowuje się do wartości w cenie rynkowej,
  a różnice z przeszacowania rozlicza się w sposób następujący:

1. różnice powodujące wzrost wartości inwestycji do poziomu cen rynkowych (dodatnie) zalicza się do kapitału z aktualizacji wyceny,

2. obniżenie wartości inwestycji uprzednio przeszacowanej do wysokości kwoty, o którą podwyższono z tego tytułu kapitał z aktualizacji wyceny (jeżeli kwota ta nie była do dnia wyceny rozliczona) - zalicza się w ciężar kapitału z aktualizacji wyceny; w pozostałych przypadkach skutki obniżenia wartości inwestycji zalicza się do kosztów finansowych,

3. wzrost wartości inwestycji wiążący się z uprzednim obniżeniem jej wartości, zaliczonym do kosztów finansowych, ujmuje się do wysokości tych kosztów jako przychody finansowe,

4. według wartości godziwej.

5. Zapasy materiałów, towarów, produktów gotowych, półproduktów i produktów w  toku wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od ich cen sprzedaży netto na dzień bilansowy. Firma nie prowadzi ewidencji materiałów. Ich zakup obciąża bezpośrednio koszty działalności..

6. Inwestycje krótkoterminowe wycenia się według niższej z dwóch wartości: ceny nabycia lub wartości rynkowej. Inwestycje krótkoterminowe, dla których nie istnieje aktywny rynek, wycenia się w wartości godziwej.

• Należności wycenia się w kwocie wymagającej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności, czyli po uwzględnieniu odpisów aktualizujących ich wartość i zasad rozliczeń z poszczególnymi kontrahentami.

• Wyrażone w walucie obcej należności z tytułu przychodów lub zobowiązania z tytułu kosztów od 1 stycznia 2007 r. ustala się, stosując średni kurs ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 14 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych odnośnie przychodów oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych odnośnie kosztów).

• Przyjmie się, jako zasadę rachunkowości jednostki , że do przeliczenia należności i zobowiązań w walutach obcych będzie się stosować kurs średni taki sam jak do celów podatkowych (tj. z dnia poprzedniego). Stosownie bowiem do art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości, jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku jasnego i rzetelnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki.

8 Udzielone pożyczki wycenia się w kwocie wymagającej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności, czyli do kwoty głównej dolicza się należne odsetki za okres objęty sprawozdaniem finansowym, choćby nie stały się jeszcze wymagalne z  uwzględnieniem zasady istotności. Wartość udzielonych pożyczek korygują odpisy aktualizujące ich wartość.

9 Zobowiązania wycenia się w kwocie wymagającej zapłaty, czyli do kwoty głównej zobowiązań dolicza się odsetki wynikające z otrzymanych od kontrahentów not odsetkowych.

• Zobowiązania finansowe, których uregulowanie zgodnie z umową następuje drogą wydania aktywów finansowych innych niż środki pieniężne lub wymiany na instrumenty finansowe, wycenia się według wartości godziwej.

• Przychody na rachunku walutowym po faktycznym kursie sprzedaży banku własnego podatnika, jednak uwzględniając fakt by kurs faktycznie zastosowany nie był wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty.

• Dla rozchodów z rachunku walutowego walut obcych zastosujemy metodę wyceny według cen średnioważonych walut na rachunku.

• Środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych wycenia się według wartości nominalnej.

• Rezerwy na straty i zobowiązania wycenia się w uzasadnionej, wiarygodnie oszacowanej wartości.

Rezerwy tworzone będą na:

• pewne lub o dużym stopniu prawdopodobieństwa - przyszłe straty lub zobowiązania, których kwotę można w sposób wiarygodny oszacować, a w szczególności na stratę z tytułu udzielonych gwarancji, poręczeń, operacji kredytowych lub skutków toczącego się postępowania sądowego; egzekucyjnego,

• przyszłe zobowiązania spowodowane restrukturyzacją, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów jednostka jest zobowiązana do jej przeprowadzenia lub zawarto w tej sprawie wiążące umowy, a plany restrukturyzacji pozwalają w sposób wiarygodny oszacować wartość tych przyszłych zobowiązań.

Rezerwy będą tworzone w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych, kosztów finansowych lub strat nadzwyczajnych, w zależności od okoliczności, z których strata wynika.

Rezerwę zmniejsza powstanie straty lub zobowiązania, na które została utworzona, zaś niewykorzystane rezerwy (z uwagi na ustanie lub zmniejszenie ryzyka strat, na które zostały utworzone) rozwiązuje się na dobro kont pozostałych przychodów operacyjnych, przychodów operacyjnych, przychodów finansowych lub zysków nadzwyczajnych.

15 Udziały (akcje) własne wycenia się według cen nabycia.

16 Kapitały oraz pozostałe aktywa i pasywa wycenia się według wartości nominalnej.

17 Wycena aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych można ująć w tabeli :

(przy czym będą to kursy kupna lub sprzedaży banku, w którym firma posiada rachunek):

WPŁYWY WALUT	ROZCHODY WALUT
• kurs kupna	• kurs sprzedaży
Otrzymanie zapłaty należności	Zapłata zobowiązania
Otrzymanie pożyczki	Spłata kredytu walutowego
Otrzymanie zaliczkowej zapłaty na poczet dostaw	Spłata pożyczki walutowej
• kurs sprzedaży	• kurs kupna
Zakup waluty w banku	Odsprzedaż walut bankowi
Otrzymanie kredytu bankowego
Są też takie operacje, dotyczące rozchodu walut, które wyceniać będziemy według kursu "historycznego", tj. takiego, po jakim przeliczyliśmy wpływ waluty na konto. A będą to: przesunięcie walut na lokatę, pobranie waluty do własnej kasy (np. na zaliczkę w związku z zagraniczną podróżą służbową)lub na inny własny rachunek bankowy. Nie stosuje się wówczas ww. zasad (zakupu i sprzedaży walut bankowi), a to wyłącznie dlatego, że nie następuje wydatkowanie środków walutowych, a jedynie ich przesunięcie.

Na dzień bilansowy:

Wyrażone w walutach obcych aktywa (z wyłączeniem udziałów w jednostkach podporządkowanych wycenianych metodą praw własności) wycenia się:

1. po kursie kupna stosowanym w tym dniu przez bank, z którego usług korzysta jednostka, nie wyższym jednak od kursu średniego ustalonego dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień,

2. po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski.

wyrażone w walutach obcych pasywa wycenia się:

3. po kursie sprzedaży stosowanym w tym dniu przez bank, z którego usług korzysta jednostka, nie niższym jednak od kursu średniego ustalonego dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień,

4. po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski.

Od 1 stycznia 2007 r. podatnicy, którzy wybrali bilansową metodę ustalania różnic kursowych, mogą uwzględniać w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym różnice kursowe naliczone na dzień bilansowy.

W sytuacji, gdy rok bilansowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, wyceny aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych dokonuje się na dzień 31 grudnia, przyjmując kursy średnie NBP z 31 grudnia danego roku.

W związku z dokonaną na dzień bilansowy wyceną aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych, mogą powstać różnice kursowe. Różnice te powstaną wówczas, gdy kurs waluty z dnia powstania należności lub zobowiązania oraz wpływu środków pieniężnych na rachunek walutowy lub do kasy walutowej różni się od średniego kursu NBP z dnia bilansowego. Powstałe różnice kursowe mogą mieć charakter dodatni bądź ujemny.

Sytuacje, w których powstają ujemne i dodatnie różnice kursowe na dzień bilansowy, przedstawia poniższa tabela:
 

Różnice kursowe	Należności	Zobowiązania	Środki pieniężne w kasie i na rachunku
Dodatnie	Kurs średni NBP na dzień bilansowy  jest większy od kursu na dzień (zarachowania) powstania należności	Kurs średni NBP na dzień bilansowy  jest mniejszy od kursu na dzień (zarachowania) powstania zobowiązania	Kurs średni NBP dla waluty na dzień bilansowy jest wyższy niż kurs waluty z dnia jej wpływu na rachunek oraz do kasy
Ujemne	Kurs średni NBP na dzień bilansowy  jest mniejszy od kursu na dzień (zarachowania) powstania należności	Kurs średni NBP na dzień bilansowy  jest większy od kursu na dzień (zarachowania) powstania zobowiązania	Kurs średni NBP dla waluty na dzień bilansowy jest niższy niż kurs waluty z dnia jej wpływu na rachunek oraz do kasy

W ciągu roku obrotowego:

1. operacje sprzedaży i kupna walut oraz operacje zapłaty należności lub zobowiązań wycenia się po kursie kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta jednostka,

2. pozostałe operacje wycenia się po obowiązującym na dzień przeprowadzenia operacji średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Prezesa NBP.


16 Zasady wyceny zobowiązań warunkowych


Zobowiązanie warunkowe jest możliwym zobowiązaniem, które powstaje na skutek zdarzeń przeszłych i którego istnienie zostanie potwierdzone dopiero w przyszłości w momencie wystąpienia niepewnych zdarzeń (nad którymi firmya nie ma pełnej kontroli). Zobowiązaniem warunkowym może być również obecne zobowiązanie firmy, które powstaje na skutek przyszłych zdarzeń i którego nie można wycenić wystarczająco wiarygodnie lub nie jest prawdopodobne, aby wypełnienie tego zobowiązania spowodowało wypływ środków zawierających w sobie korzyści ekonomiczne. W związku z tym zobowiązanie takie nie jest prezentowane w bilansie, ale jest opisywane w dodatkowych informacjach i objaśnieniach do sprawozdania finansowego. Zobowiązanie warunkowe wycenia się w wartości udzielonych gwarancji, poręczeń lub w inny sposób wiarygodnie oszacowanej wartości.

§ 9. Rezerwy i aktywa z tytułu podatku dochodowego

1. W przypadku niespełnienia przez firmę warunków określonych w art. 64 ust. 1 ustawy o rachunkowości, czyli jeżeli roczne sprawozdanie jednostki nie podlega obowiązkowi badania i ogłoszenia, firma nie ustala aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego, o ile te aktywa i rezerwy nie są istotne dla prezentacji rzetelnego obrazu jednostki w sprawozdaniu finansowym.

2. Rezerwę na podatek dochodowy tworzy się w wysokości kwoty podatku dochodowego wymagającej w przyszłości zapłaty w związku z wystąpieniem dodatnich różnic przejściowych. Przejściowe różnice dodatnie powodują zwiększenie podstawy obliczenia podatku dochodowego w przyszłości.

3. Rezerwa na podatek dochodowy oraz aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego w bilansie wykazywane są oddzielnie. Rezerwę i aktywa można kompensować, jeżeli wystąpi tytuł uprawniający do jednoczesnego uwzględnienia przy obliczaniu kwoty zobowiązania podatkowego.

.

§ 10. Zasady wyceny rozliczeń międzyokresowych przychodów i kosztów

1. Rozliczenia międzyokresowe przychodów to stan na dzień bilansowy wartości nominalnej przychodów (długo- i krótkoterminowych), których realizacji następuje w okresach przyszłych. Do rozliczeń międzyokresowych przychodów zalicza się między innymi:

1. pobrane wpłaty lub zarachowane należności od kontrahentów za świadczenia, które zostaną wykonane w następnym roku obrotowym,

2. przewidziane do umorzenia zobowiązania do czasu uznania przez banki lub wierzycieli ugody (układu) o spłacie zobowiązań za zrealizowaną.

2. Rozliczenia międzyokresowe kosztów. Przyjmuje się zasadę istotności jako kryterium rozliczania konkretnej pozycji kosztów w czasie.

- czynne rozliczenia międzyokresowe

W ciągu okresu sprawozdawczego przedmiotem rozliczeń międzyokresowych są między innymi:

1. zapłacone z góry należności i zaliczki, zadatki,,

2. koszty energii opłaconej z góry,

3. koszty ubezpieczeń majątkowych,

4. naliczone z góry odsetki od kredytów i pożyczek,

5. naliczone z góry inne koszty finansowe,

6. aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego,

7. inne koszty dotyczące następnych okresów sprawozdawczych (prenumeraty, przedpłaty na targi itp.).

Koszty podlegające aktywowaniu na koncie rozliczeń międzyokresowych rozliczane są:

1. proporcjonalnie do upływu czasu w kolejnych okresach obrotowych, których dotyczą.,

2. jednorazowo w przypadku rozliczeń wyników gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

b) bierne rozliczenia międzyokresowe

Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów tworzone są w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających w szczególności:

• z wartości świadczeń wykonanych przez kontrahentów, których kwotę można wiarygodnie oszacować,

• z obowiązku wykonania przyszłych świadczeń wynikających z bieżącej działalności, których kwotę można oszacować, mimo, że data ich powstania nie jest jeszcze znana i do których można zaliczyć m.in.:

• koszty wynagrodzeń i narzutów związanych z wynikami okresu, a  wypłacanych w następnych okresach sprawozdawczych,

• koszty badania sprawozdania finansowego i inne koszty dotyczące okresu sprawozdawczego,

• pozostałe uzasadnione ryzykiem gospodarczym i zwyczajami handlowymi.

c) rozliczenia międzyokresowe przychodów

Rozliczenia międzyokresowe przychodów obejmują otrzymane zaliczki na poczet wartości sprzedawanych przez firmę usług.

§ 11. Ewidencja dla celów ustalenia dochodu do opodatkowania

W celu prawidłowego ustalania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w zakładowym planie kont firmy mieszkaniowej zostały wyróżnione konta analityczne i syntetyczne grupujące:

• koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi,

• koszty pozostałej działalności, koszty finansowe oraz pozostałe koszty operacyjne nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym,

z jednej strony oraz grupujące:

• przychody gospodarki zasobami mieszkaniowymi,

• przychody finansowe i pozostałe przychody operacyjne niestanowiące przychodów lub zwolnione z opodatkowania z drugiej strony.

§ 12. Ewidencja dla celów rozliczenia z urzędem skarbowy podatku VAT

Naliczony podatek od towarów i usług VAT ewidencjonowany jest na koncie 221” VAT bieżący” z analityką dla VAT naliczonego i należnego faktur pierwotnych oraz oddzielnie dla korekt tych podatków.

Sprzedaż wyrobów, towarów lub innych składników majątkowych podlega księgowaniu w  wartości netto na kontach przychodów ze sprzedaży (702, 730).

Rozliczenia z Urzędem Skarbowym z tytułu VAT prowadzone są na koncie „ Rozliczenia z tytułu podatku Vat”.-analityka do konta 220 „Rozrachunki z budżetem”.

Saldo tego konta każdorazowo na koniec każdego okresu uzgadniane jest z ewidencjami : rejestru zakupu oraz sprzedaży Vat i z deklaracją VAT .

Ewidencja podatku naliczonego do rozliczenia w następnych okresach na podstawie rejestru VAT pozostaje jako saldo na koncie analitycznym „Vat naliczony „

Analitykę kosztów i przychodów prowadzić się będzie w sposób dostosowany do zmieniających się przepisów podatkowych umożliwiający jednoznacznie określenie podstawy opodatkowania.

§ 13. Wybór systemu rachunku zysków i strat

1. W firmy sporządza się rachunek zysków i strat w wariancie:

• porównawczym,

2. Wynik finansowy netto składa się z:

• wyniku z działalności podstawowej,,

• wyniku z pozostałej działalności operacyjnej,

• wyniku z operacji finansowych,

• wyniku z operacji nadzwyczajnych,

• obowiązkowego obciążenia wyniku finansowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ewidencja kosztów prowadzona jest w: układzie rodzajowym,

§ 14. Zestawienie zmian w kapitale własnym

W przypadku spełnienia warunków określonych w art. 64 ust. 1 ustawy o rachunkowości, w powiązaniu z art. 45 ust. 3, firma sporządzać będzie zestawienie zmian w kapitale własnym.

§ 15. Szczegółowość sprawozdania finansowego

W przypadku spełnienia warunków określonych w art. 50 ust. 2 ustawy o rachunkowości firma sporządza sprawozdanie finansowe w formie uproszczonej i wykazuje informacje w zakresie ustalonym w Załączniku nr 1 do ustawy o rachunkowości literami i cyframi rzymskimi. Informację dodatkową jednostka sporządza w odpowiednio uproszczonej formie.

§ 16. Zasada istotności

W celu rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej, finansowej oraz wyniku finansowego firmy jako kwoty istotne traktuje się te kwoty, które przekraczają 1% sumy bilansowej za poprzedni okres sprawozdawczy w przypadku wielkości bilansowych lub te kwoty, które przekraczają 5% wyniku finansowego brutto w przypadku wielkości wynikowych.

Ostateczną decyzję co do wysokości kwoty istotności podejmuje główny księgowy w porozumieniu z właścicielem firmy.

Rozdział 3 Zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych firmy

§ 17. Zakładowy Plan Kont

Zakładowy Plan Kont firmy zawierający wykaz kont księgi głównej i kont ksiąg pomocniczych oraz opisuje przyjęte przez firmę zasady klasyfikacji zdarzeń gospodarczych, zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych oraz powiązania kont ksiąg pomocniczych z kontami księgi głównej..

Otrzymane zaliczki w sprzedaży krajowej księgowane będą na koncie „należności z tytułu zaliczek od odbiorców” (konto 205) i rachunek bieżący, a wystawiona faktura za otrzymana zaliczkę na uznanie konta rozliczenia międzyokresowe przychodów w wartości netto faktury, natomiast Vat należny na koncie 221, a wartość brutto faktury łącznie jako rozliczona należność na koncie „należności z tytułu zaliczek od odbiorców”

Świadczenia o których mowa w art. 39 ust. 2 pkt1, czyli już wykonane na rzecz jednostki, ale na które wykonawca nie był obowiązany wystawić faktury do dnia bilansowego, za które faktury będą wystawione w przyszłym roku obrotowym (np. faktury za energię , telefony itp.) będą ujmowane w bilansie jako dostawy niefakturowane , przy jednoczesnym zarachowaniu kosztów do okresu, którego dotyczą (odpowiednio koszty i rozliczenie zakupu).

Odpisy aktualizacyjne aktywów jednostki będą dokonywane w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych, co najmniej raz w roku na dzień bilansowy przy zachowaniu zasady ostrożności wyceny w uzasadnionej , wiarygodnie oszacowanej wartości, na podstawie protokołu, w oparciu o znane jednostce zagrożenia zmniejszenia ich realnej wartości (np. utrata wartości zapasów materiałów, zawiadomienie komornika o nieściągalności i brak możliwości realnej ich windykacji w innych formach).

Wykaz kont księgi głównej stanowi załącznik nr 3 do niniejszej „Polityki..”.

§ 18. Wykaz zbiorów danych tworzących księgi rachunkowe na komputerowych nośnikach danych

Księgi rachunkowe prowadzone są z wykorzystaniem udokumentowanego programów

• o  nazwie „Symfonia Finanse i Księgowość Premium a. 2007” firmy Matrix .

• oraz TS firmy Przedsiębiorstwo Informatyczne Rutkowski mgr Mirosław Rutkowski

Posiadane przez firmy dokumentacja użytkownika jest zgodna z wymogami ustawy o  rachunkowości i zawiera m.in.:

• wykaz metod procedur tworzenia planu kont, tworzenia i rozliczania rozrachunków, wyliczania różnic kursowych,

• procedury wraz z opisem algorytmów i parametrów,

• opis programowych zasad ochrony danych, a w szczególności metody zabezpieczenia dostępu do danych i systemu ich przetwarzania,

• wykaz zbiorów danych tworzących księgi rachunkowe na komputerowych nośnikach danych z określeniem ich struktury, wzajemnych powiązań oraz ich funkcji w organizacji całości ksiąg rachunkowych i w procesie przetwarzania danych.

§ 19. Programowe zasady ochrony danych

Programowe zasady ochrony danych w firmy, a w szczególności metody zabezpieczenia dostępu do danych i systemu ich przetwarzania, określone zostały w instrukcji użytkownika systemów informatycznych. Składowania danych dokonuje się minimum raz w miesiącu po zamknięciu ksiąg kolejnego miesiąca kalendarzowego na dysku twardym komputera oraz co 2 miesiące na płytach CD.

Rozdział 4 System ochrony danych w firmy

§ 20. Ochrona dokumentów i ksiąg rachunkowych

Fizyczne zabezpieczenie zewnętrzne zapewnia ochronę przed dostępem osób nieupoważnionych do następujących elementów systemu rachunkowości i dokumentacji firmy:

• sprzętu komputerowego wspomagającego księgowość,

• księgowego systemu informatycznego,

• kopii zapasowych zapisów księgowych,

• zasad rachunkowości,

• ksiąg rachunkowych,

• dowodów księgowych,

• dokumentacji inwentaryzacyjnej,

• sprawozdań finansowych.

Dla prawidłowej ochrony ksiąg rachunkowych stosowane są:

• nośniki danych odporne na zagrożenia,

• systematycznie tworzone - rezerwowe kopie zbiorów danych zapisanych na trwałych nośnikach informacji,

• programy komputerowe i dane informatycznego systemu rachunkowości chronione przed dostępem osób nieupoważnionych i zniszczeniem poprzez zastosowanie właściwych rozwiązań organizacyjnych i programowych.

Stosuje się zasadę, że kompletne księgi rachunkowe drukowane są nie później niż na koniec roku obrotowego. Za równoważne z wydrukiem uznaje się przeniesienie treści ksiąg rachunkowych na inny komputerowy nośnik danych, zapewniający trwałość zapisu informacji, przez czas nie krótszy niż 5 lat.

§ 21. Okresy przechowywania zbiorów

1. Trwałe przechowywanie.

Trwałemu przechowywaniu podlegają zatwierdzone roczne sprawozdania finansowe oraz opinia i raport audytora, o ile sprawozdanie finansowe firmy podlega obowiązkowemu badaniu.

2. Okresowe przechowywanie.

Okresowemu przechowywaniu podlegają:

• karty wynagrodzeń pracowników bądź ich odpowiedniki - przez okres wymaganego dostępu do tych informacji wynikający z przepisów emerytalnych, rentowych
  i podatkowych, nie krócej jednak niż 5 lat,

• dowody księgowe dotyczące wpływów ze sprzedaży detalicznej - do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy, nie krócej jednak niż do dnia rozliczenia osób, którym powierzono składniki aktywów objęte sprzedażą detaliczna,

• dowody księgowe dotyczące pożyczek, kredytów, umów handlowych, roszczeń dochodzonych w postępowaniu cywilnym, karnym i podatkowym - przez 5 lat od początku roku następującego po roku obrotowym, w którym operacje, transakcje i  postępowanie zostały ostatecznie zakończone, spłacone, rozliczone lub przedawnione,

• dokumentację przyjętego sposobu prowadzenia rachunkowości - przez okres nie krótszy niż 5 lat od upływu ich ważności,

• dokumenty dotyczące rękojmi i reklamacji - rok po terminie upływu rękojmi lub rozliczeniu reklamacji,

• księgi rachunkowe, dokumenty inwentaryzacyjne oraz pozostałe dowody księgowe
  i dokumenty - przez okres 5 lat.

Powyższe terminy oblicza się od początku roku następującego po roku obrotowym, którego dane zbiory (dokumenty) dotyczą.

§ 22 . Udostępnianie danych i dokumentów

Udostępnienie sprawozdań finansowych, dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych oraz innych dokumentów z zakresu rachunkowości ma miejsce:

• w siedzibie firmy do wglądu po uzyskaniu zgody prezesa zarządu firmy lub upoważnionej przez niego osoby,

• poza siedzibą firmy po uzyskaniu pisemnej zgody prezesa zarządu firmy i pozostawieniu pisemnego pokwitowania zawierającego spis wydanych dokumentów.

Załącznik 1 Instrukcje użytkownika używanych przez firmę programów.

Załącznik nr 2 Wycena kosztów i przychodów (a zarazem zobowiązań i należności), obrotów na kontach walutowych wraz z przykładem liczbowym.

I Wycena kosztów i przychodów (a zarazem zobowiązań i należności),

Wyrażone w walucie obcej należności z tytułu przychodów lub zobowiązania z tytułu kosztów od 1 stycznia 2007 r. ustala się, stosując średni kurs ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 14 ust. 1a updof (=ustawa o podatku dochodowym osób fizycznych) i art. 12 ust. 2 updop - odnośnie przychodów oraz art. 22 ust. 1 updof i art. 15 ust. 1 updop (=ustawa o podatku dochodowym osób prawnych) - odnośnie kosztów). Natomiast w myśl przepisów o rachunkowości jest to dzień dokonania transakcji. Czy w takim razie konieczna jest odrębna wycena do celów podatkowych i odrębna do celów ewidencji księgowej? Na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia. W przypadku należności lub zobowiązań jest to kurs średni ustalony dla danej waluty na ten dzień przez NBP. Natomiast zgodnie z przepisami podatkowymi, do przychodów lub kosztów wyrażonych w walucie obcej stosuje się też średni kurs ogłaszany przez NBP, ale jest to kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Trzeba zauważyć, że do godziny 12 danego dnia znany jest kurs z dnia poprzedniego, dopiero po tej godzinie znany jest kurs średni na dany dzień, ogłaszany przez NBP. Naszym zdaniem, nie będzie błędem, jeśli przyjmie się, jako zasadę rachunkowości, że do przeliczenia należności i zobowiązań w walutach obcych będzie się stosować kurs średni taki sam jak do celów podatkowych (tj. z dnia poprzedniego). Stosownie bowiem do art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości, jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku jasnego i rzetelnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki. I z tego uproszczenia skorzystamy.

II Przyjmiemy do rozliczeń na koncie rachunku walutowego następujące zasady:

• przychody na rachunku walutowym po faktycznym kursie sprzedaży banku własnego podatnika, który można każdorazowo sprawdzić na ich stronie internetowej trzeba pamiętać jednak by kurs faktycznie zastosowany nie był wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty. O warunku tym mówi art. 15 ust. 5 ustawy,.

• Dla rozchodów z rachunku walutowego walut obcych zastosujemy najłatwiejszą w warunkach firmy metodę do wyliczania metodę wyceny tj. według cen średnioważonych.

Tak więc ujmując zasady wyceny w tabeli, będzie to wyglądać :

(przy czym będą to kursy kupna lub sprzedaży banku, w którym firma posiada rachunek):

WPŁYWY WALUT	ROZCHODY WALUT
• kurs kupna	• kurs sprzedaży
Otrzymanie zapłaty należności	Zapłata zobowiązania
Otrzymanie pożyczki	Spłata kredytu walutowego
Otrzymanie zaliczkowej zapłaty na poczet dostaw	Spłata pożyczki walutowej
• kurs sprzedaży	• kurs kupna
Zakup waluty w banku	Odsprzedaż walut bankowi
Otrzymanie kredytu bankowego

Są też takie operacje, dotyczące rozchodu walut, które wyceniać będziemy według kursu "historycznego", tj. takiego, po jakim przeliczyliśmy wpływ waluty na konto. A będą to: przesunięcie walut na lokatę, pobranie waluty do własnej kasy (np. na zaliczkę w związku z zagraniczną podróżą służbową)lub na inny własny rachunek bankowy. Nie stosuje się wówczas ww. zasad (zakupu i sprzedaży walut bankowi), a to wyłącznie dlatego, że nie następuje wydatkowanie środków walutowych, a jedynie ich przesunięcie.

III Zasady księgowania i rozliczania różnic przykład liczbowy.:

Przykład 1: (dotyczy rozliczeń rozrachunków ) Jednostka do rozchodu waluty z własnego rachunku walutowego przyjęła metodę kursu średnioważonego (czyli średnioważony i zmieniający się po każ dym wpływie waluty na konto). Do przychodu walut jednostka stosuje kurs kupna, w którym posiada rachunek bankowy. Zarachowanie zobowiązań nastąpiło w cenie 6150 zł ( kurs średni NBP z dnia poprzedniego 4,1) Zarachowanie należności (po kursie 4,3 NBP z dnia poprzedniego) 6880 zł Na rachunek bankowy jednostki wpłynęły:     - zapłata od kontrahenta zagranicznego X 400 euro po kursie kupna 3,6 zł =  1.440 zł     - zapłata od kontrahenta zagranicznego Y 1.200 euro po kursie kupna 4,2 zł =  5.040 zł. Stan po operacjach jw. 1600 euro 6480 zł Tj średni kurs = 6480 zł / 1600 euro= 4,05 Z rachunku walutowego jednostka zapłaciła zobowiązanie w kwocie 1.500 euro. Wycena rozchodu     1.500 euro x 4,05 zł =    6075 zł Różnica kursowa zobowiązań: 6150-6075= 75 Różnica kursowa należności: 6880-6480=400 Na rachunku bankowym nie powstaną różnice kursowe, a na saldo składa się 100 euro po kursie 4,05 tj. 405 zł.

Ujęcie w ewidencji księgowej:

	kwota	wn	ma
1. Wpływ walut na rachunek bankowy z tytułu zapłaty należności	6.480 zł	132-1	201-2-2-x
2.Rozchód 1500 euro po kursie średnioważonym z rachunku bankowego	6075	202-1-x	132-1
3. rozliczenie zapłaty zobowiązania z wartością zarachowanego zobowiązania na dzień poprzedzający zakup- dodatnia różnica kursowa	75 zł	202-1-x	755-
4 różnica kursowa należności	400	755-	201-2-2-x

		132-1				201-2-2-x
		rachunek walutowy				należności od odbiorców
(1600 euro)	1)	6480	6075	2)	sp	6880	6480	1)
			tj 1500 euro po kursie średnim 4,05				400	4)
			405	sk
		sk=	saldo 100euro
			po 4,05 czyli po kursie średnim
		202-1				755-
		zobowiązania wobec dostawców zagran				różnice kursowe
	2)	6075	6150	sp.	4)	400	75	3)
	3)	75

Przykład 2: (dotyczy odsprzedaży walut bankowi) Jednostka posiada na rachunku walutowym 4.000 euro pochodzące z otrzymania należności wg kursu kupna banku - 3,9 zł/euro, w którym posiada rachunek walutowy (taki kurs jednostka faktycznie zastosowała do przeliczenia zapłaty) oraz 3.000 euro też z otrzymania należności wg kursu kupna 3,4 zł/euro (w sumie 25.800 zł). Do rozchodu walut jednostka stosuje metodę średnioważonego kursu. Z rachunku walutowego jednostka odsprzedała bankowi kwotę 4.200 euro po średnioważonym , który w dniu odsprzedaży wynosił : 3000euro + 4000 euro= 7000 euro : w zł 25800zł Średnioważony kurs : 25800/7000= 3,6857 zł Ustalenie różnic kursowych: wycena rozchodu waluty: 4200 euro x 3,6857=15 479,94 zł - wartość rozchodu gotówki w zł Kwota faktycznie otrzymana ze sprzedaży walut 4.200 euro x 3,86 zł/euro = 16.212 zł. Różnica kursowa dodatnia 16.212 zł - 15479,94 zł = 732,06zł.

W ewidencji księgowej ujmiemy:




1. Sprzedaż walut bankowi	16.212 zł
2. Zaksięgowanie dodatniej różnicy kursowej	732,06 zł
Saldo na rachunku bankowym wynosi

		132-1				130
		rachunek walutowy				rachunki bankowe w PLN
	sp	25800			1)	16212
(7000 euro po średnim kursie 3,6857)			15479,94	1)
			(4200 euro po kursie średnim
			3,6857)
						755-1
			10320,06	sk		różnice kursowe
			2800 euro Po kursie średnioważonym				732,06	1)
			= 3,6857

1

12

Podstawowe zasady polityki rachunkowości

str 12 z25

---