8. RODZAJE NAPADÓW PADACZKOWYCH:

I ) napady uogólnione

• bezdrgawkowe : nieświadomości

• drgawkowe

1. toniczno-kloniczne

2. toniczne

3. kloniczne

4. miokloniczne

5. atoniczne( astatyczne)

II ) napady częściowe

1. proste(świadomość niezaburzona)

• proste ( napad Jacksona)

• czuciowe( wzrokowe słuchowe węchowe smakowe)

• złożone ( padaczka skroniowa) świadomość zaburzona

• czuciowe (zmysłowe)

• psychoruchowe( ponroczne)

• deja vu, deja vecu

• zaburzeń emocjonalnych( afektywne dystymiczne-huśtawki nastroju lękowe złości)

• przymusowych myśli

• autonomiczne- poty zaczerwienienie wzrost tętna

III ) napady częściowe wtórne uogólnione

IV ) napady niesklasyfikowane

Obraz kliniczny napadów jest zależny od:

1. tego jaka struktura czynnościowo-anatomiczna bierze w nim udzial umiejscowienie wyładowania padaczkowego

2. stopnia nasilenia wyładowania

3. stopnia dojrzałości OUN.

24. CZYNNIKI RYZYKA W PADACZCE:

Definicja: padaczka nazywa się stan przejawiający się nawracającymi zaburzeniami czynności mózgu w postaci rozmaitych napadów.

• Co najmniej dwa napady dają podstawę do rozpoznania padaczki

Czynniki ryzyka w padaczce (czynniki prowokujące wystąpienie napadu)

• niesystematyczne przyjmowanie leków

• samowolne przerwanie leczenia -samowolne zmiany dawek leków

• czynniki hormonalne

• infekcje

• podwyższona temp. ciała

• nadmierny wysiłek

• niepokój, stres

• nieprzespana noc, zbyt krótki sen

• podróż, w szczególności nocna

• monotonne zajęcia

• migocące światło (np. drgania ekranu telewizora)

• alkohol, używki

• głośna muzyka

• przegrzanie

10. STAN PADACZKOWY

Stan padaczkowy ( status epilepticus) - napad trwający dłużej niż 30 min lub seria napadów, miedzy którymi chory nie odzyskuje przytomności

Napady gromadne- liczne napady między którymi chory odzyskuje przytomność

Czynniki wywołujące stan padaczkowy:

• Nagłe odstawienie leków p-padaczkowych

• Infekcje

• Stany gorączkowe

• Zaburzenia mataboliczne: hipo i hiperglikemia

• Zmiany w OUN- udar zapalenie mózgu lub opon mózgowo-rdzeniowych

Stan padaczkowy drgawkowy jest stanem zagrożenia życia dziecka - bezwzględne wskazanie do hospitalizacji

Może prowadzić do:

• obrzęku mózgu

• wybroczyn śródmózgowych

• wtórnych zaburzeń elektrolitowych

• odwodnienia

• obrzęku płuc

• zachłystowego zapalenia płuc

• niewydolności oddechowej

• ostrego niedotlenienia tk. Mózgowej

• upośledzenia perfuzji w obrębie najważniejszych dla życia struktur pnia mózgu

Postępowanie z dzieckiem w stanie padaczkowym

• hospitalizacja ^!

• bezpośredni nadzór pielęgniarski

• zapewnienie bezpieczeństwa ( ochrona przed urazami, zachłyśnięciem)

• odpowiednie ułożenie

• zapewnienie dostępu do żyły

• tlenoterapia bierna (maska, wąsy)

• monitorowanie RR, HR, saturacji

• kontrola diurezy, nawodnienia

• pobieranie materiału do badań diagnostycznych

• udział w farmakoterapii (na zlecenie lekarza)

PADACZKA:

Klasyfikacja padaczki

• Padaczki uogólnione: łagodne drgawki okresu noworodkowego, łagodna padaczka miokloniczna okresu niemowlęcego , napady nieświadomości, padaczka miokloniczna młodzieńcza( Janza) , okresu budzenia

• Zespół Westa

• Zespół Lennox-Gastaut

• Padaczka miokloniczna z napadami nieświadomości

• Postępujące padaczki miokloniczne

• Padaczki częściowe: łagodna padaczka Rolandyczna

• Objawowe: płata czołowego, skroniowego, ciemieniowego, potylicznego

• Zespoły specjalne

• Napady sytuacyjne( stres alkohol zmiany hormonalne niedobór snu)

• Oligoepilepsja

• Padaczki odruchowe: fotogenna muzykogenna

• Drgawki gorączkowe

Padaczka fotogenna: należy do padaczek odruchowych występujących głównie u dziewcząt,

• uważa się ze jest uwarunkowana genetycznym schodzeniem.

Napady padaczkowe stymulowane bodźcem świetlnym mogą wystąpić:

• otwieraniem lub zamykaniem oczu

• błyski świetlne w czasie programów telewizyjnych gier dyskoteki

• odbiciem światla od wody

• rytmicznie zmieniającym się oświetleniem w czasie jazdy samochodem lub rowerem w słoneczny dzień

Etiologia padaczki

• genetyczna ok.50% (charakter rodzinny)

• pourazowa

• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu

• nowotwory

• wady mózgu

• ch. metaboliczne OUN

• fakomatozy

• ch. Zwyrodnieniowe OUN

• niedotlenienie-encefalopatia niedokrwienno-niedotlenieniowa

• udary

Badania w padaczce:

• EEG, Video-EEG, EEG we śnie, EKG, KT głowy, MRI głowy SPECT

9. POSTĘPOWANIE W TRAKCIE NAPADU:

• Zachować spokój, napad zwykle trwa 1-3 min., jeśli przedłuży się powyżej 5min. należy wezwać pogotowie

• Zapewnić bezpieczeństwo, zapobiec urazom (można podłożyć pod głowę np. zwinięty koc, torbę)

• Rozluźnić ubrani zwłaszcza w okolicy szyi

• Nie powstrzymywać drgawek na siłę

• W przypadku ślinotoku lub wymiotów przechylić głowę na bok by zapobiec zakrztuszeniu się

• Nie podawać leków doustnych, ani płynów do momentu odzyskania przez chorego pełnej świadomości

• Można podać Diazepam we wlewce doodbytniczej

• Nie próbować na siłę rozwierać zaciśniętych szczęk, ani wkładać żadnych przedmiotów

• Nie należy budzić chorego ze snu ponapadowego, który jest zjawiskiem naturalnym, umożliwiającym regenerację układu nerwowego

• Bezpośrednio po napadzie chory może być zdezorientowany, niespokojny, należy ten okres przeczekać, a chorego zabezpieczyć przed urazem

12. POSTACIE M.P.DZ.

Porażenie połowicze (hemiplegia).

Zaburzenie postawy, ruchów i napięcia mięśniowego dotyczy jednej strony ciała: prawej lub lewej. Jedna strona jest słabsza. Charakteryzuje się specyficznym spastycznym (zgięciowym) ustawieniem ręki i nogi. Czasami po stronie zaburzonej występują trudności z czuciem, dotykiem, ciężarem; mogą być także ograniczenia w polu widzenia.

Niedowład połowiczy dotyczy kończyny górnej i dolnej po tej samej stronie. W większym stopniu zaburzenie występuje w kończynie górnej.

W tej postaci mpdz często występuje padaczka.

Porażenie obustronne (diplegia).

Obejmuje najczęściej kończyny dolne. Ręce są dość sprawne, choć precyzyjne ruchy: pisanie, szycie, majsterkowanie mogą sprawiać trudności. Chodzenie jest bardzo utrudnione; dzieci poruszają się charakterystycznie, na palcach, z przywiedzionymi kolanami; czasami chorzy muszą sobie pomagać balkonikiem albo kulami.

Obustronny niedowład kurczowy (diplegia).

Dzieci postawione przywodzą, a często nawet krzyżują obie nogi ustawiając stopy na palcach. Często występują wady wzroku i zez , jednak rozwój umysłowy u znacznej większości dzieci jest prawidłowy.Z powodu dużego napięcia mięśni kończyn dolnych mogą z czasem wystąpić przykurcze przywodzicieli ud i ścięgien Achillesa oraz związane z tym deformacje kości stóp i stawów biodrowych.

Porażenie czterokończynowe (quadriplegia).

Zaburzenia postawy i ruchów dotyczą całego ciała: głowy, tułowia i kończyn.Dzieci mają zazwyczaj duże trudności z utrzymaniem głowy oraz z kontrolą mięśni okoruchowych (nie mogą dowolnie fiksować wzroku); mogą też występować trudności w gryzieniu, połykaniu i wykonywaniu ruchów artykulacyjnych, z powodu porażenia mięśni języka, gardła, warg. Dzieci nie utrzymują postawy pionowej, w zależności od zaburzenia mogą tylko leżeć, pełzać albo siedzieć.

Postać pozapiramidowa

Należy do rzadziej spotykanych. Najbardziej charakterystyczną cechą są ruchy mimowolne, zwłaszcza obejmujące mięśnie twarzy, artykulacyjne i całej głowy.

Przyczyną wywołującą jest najczęściej wysoki poziom bilirubiny we krwi noworodka z powodu konfliktu serologicznego. Podwyższony poziom bilirubiny może także wywołać niedosłuch.

Postać móżdżkowa

Cechą wyróżniającą jest tzw. drżenie zamiarowe: przy próbie wykonywania ruchu (np. sięgania) występuje drżenie kończyny. W niektórych postaciach długo utrzymującym się objawem jest wiotkość mięśniowa.Typowe są również zaburzenia mowy (mowa spowolniała i skandowana).  

18. BÓLE GŁOWY TYPU NAPIĘCIOWEGO

Bóle gł. T. napięciowego ( tension type headache) są dolegliwościami dla których nie znajdujemy uzasadnienia organicznego. Umiejscowione w czole lub na wierzchołku głowy wyst. Zwłaszcza u osób chwiejnych emocjonalnie, drażliwych, ambitnych. Ból spowodowany jest przez utrzymujące się długotrwałe napięcie mięśni karku i głowy. Utrzymuje się dniami lub tygodniami. Codzienna aktywność dziecka nie jest zaburzona. Jako leczenie stosuje się ćwiczenia relaksujące, zaleca się odpowiedni wypoczynek, wyst. liczbe godz snu oraz psychoterapię.

23. PROBLEMY W KARMINIU DZIECKA Z M.P.DZ.

• Dziecko powinno karmione w pozycji siedzącej, z kończynami dolnymi odwiedzionymi i zgiętymi w biodrach, górnymi wyciągniętymi w przód oraz głową zabezpieczoną przed opadaniem.

• Przezwyciężanie trudności, związanych z towarzyszącymi temu schorzeniu objawami (spastyczność języka, niedomykanie warg, zaburzenia żucia i połykania) oraz uzyskanie maksymalnej samodzielności dziecka w tym zakresie.

• Stosowanie przed jedzeniem, kilkakrotnie w ciągu dnia, masażu twarzy i podniebienia.

• Przy utrudnionym żuciu zalecane jest stosowanie ćwiczeń języka, warg oraz mięśni zwierających pierścień gardłowy.

1. W początkowym okresie zaburzenia dotyczą ssania i połykania, później mięśni twarzy, żwaczy i języka utrudniając gryzienie i żucie.

2. Nieprawidłowe napięcie i ruchomość mięśni języka, podniebienia i gardła oraz zaburzenia czucia tych okolic powodują łatwe zachłystywanie się.

3. Trudności w połykaniu u dzieci z mpdz wynikają głównie z tego, że nie umieją one czynnie zapoczątkować tej czynności.Nieumiejętność połykania powoduje, ze karmienie odbywa się bardzo powoli, a ze względu na brak synchronizacji miedzy zamknięciem tchawicy i przełknięciem pokarmu, istnieje ogromne niebezpieczeństwo zadławienia się.

4. Zaburzenia połykania polegające na trudnościach w formowaniu kęsa pokarmowego oraz przechodzeniu pokarmów płynnych i stałych z jamy ustnej do dalszych odcinków przewodu pokarmowego.

5. Zaburzenia koordynacji żucia nie pozwalają na dokładne rozdrabnianie pokarmu i dziecko połyka duże kawałki, co również sprzyja dławieniu się.

Mała ruchomość języka powoduje, że zazwyczaj spoczywa on w pozycji płaskiej, nie wykonuje ruchów poziomych w czasie połykania. Przy jedzeniu język unosi się do góry bądź cofa, przez co pokarm dostaje się pod język i dziecko ma trudności z przesunięciem go do tylnej części jamy ustnej i połknięciem.

6. Dodatkowym utrudnieniem jest współwystępowanie nadmiernej wrażliwości okolic jamy ustnej i jej śluzówek, która jest powodem uciążliwych zakrztuszeń i wymiotów, gdy podaje się dzieciom pokarmy o stałej konsystencji. Jej występowanie sprawia, ze każda stymulacja (dotyk) wywołuje dodatkowo zwiększenie napięcia wyprostnego, co jeszcze bardziej utrudnia pracę mięśni zginaczy szyi i nasila nieprawidłowości.

7. Niska sprawność warg i słabe napięcie mięśni okrężnych powoduje, iż w czasie jedzenia dziecko nie ściąga zawartości z łyżki, lecz musi mieć wlewany pokarm do buzi. Kiedy takie dziecko przyjmuje postawę pionową jego wargi pozostają ciągle rozchylone, pojawia się obfita ślina, z którą nie może sobie poradzić.W ich następstwie obserwowane są u tych dzieci niedobory wzrostu i masy ciała oraz zaburzenia mowy.

8. Prawidłowa pozycja i ustawienie głowy pozwala na zmniejszenie napięcia mięśni i polepszenie pracy wag, języka i całej jamy ustnej. Pomocne są specjalne krzesła, łyżeczki, kubki.

9. Istotny jest też sposób podawania pokarmów z jednoczesną kontrolą głowy i żuchwy. Potrzebna jest też nauka połykania (śliny, płynów, pokarmów stałych) i żucia. Stosowane są również masaże zewnętrzne twarzy i wewnętrzne jamy ustne

26. METODY REHABILITACJI:

Rehabilitacja ruchowa

Ma na celu:

1. ograniczenie negatywnych skutków spowodowanych unieruchomieniem,

2. uaktywnienie nerwowo-mięśniowe porażonych części ciała,

3. usprawnienie części zdrowych, aby w maksymalnym stopniu przejęły funkcje kompensacyjne,

4. oraz wyrobienie ważnych umiejętności życiowych.

Wśród metod usprawniania ruchowego najczęściej wymienia się: metody Vojty, Domana, Bobath, Petö, skafandra kosmicznego oraz hipoterapię.

Metoda Domana - wczesne usprawnianie, które ma doprowadzić do tego, aby nieuszkodzona część mózgu przejęła zadania uszkodzonej części

• dostarczanie tzw. "bitów informacji", których celem jest gromadzenie wszelkich informacji np. wzrokowych, słuchowych itp.

• programowanie mózgu ("wymuszanie", dzięki odpowiednio dobranym ćwiczeniom)

• umożliwienie mózgowi reakcji na zaprogramowanie (jeśli odpowiednio zaprogramuje się mózg, umożliwi się dzięki temu odtworzenie prawidłowych wzorów)

• W oparciu o wymienione procedury Doman wyróżnia 4 bloki rozwojowe: fizyczny, intelektualny, społeczny i fizjologiczny.

Metoda Vojty, dotyczy dzieci z tzw. grupy ryzyka. Jest również oparta na ćwiczeniach biernych.

• Należy uciskać odpowiednie punkty na ciele dziecka, a ono broniąc się przed bólem - ucieka, wykonuje ruchy ciała, zmienia pozycje.. 

Metoda Bobath, najmocniej poparta medycznymi dowodami naukowymi. Jest metodą ćwiczeń czynnych.

• Rehabilitanci uczą prawidłowo układać dziecko, właściwie zmieniać pozycję. Najważniejsze, żeby prawidłowe odruchy zostały "zapisane" w mózgu dziecka.

Metoda Petö, jest metodą czynnego usprawniania.

• Dzieci pracują w grupach, wykonując rytmiczne ćwiczenia na polecenie tzw. dyrygenta.

• Wymagane są specjalne meble ze szczebelkami, które pomagają wznieść się dziecku do góry.

• Metoda stosowana jest u dzieci, które rozumieją polecenia.

• Ćwiczenia wykonywane są zawsze w tej samej sekwencji, co ma ułatwić ich zapamiętywanie.

Rehabilitacja metodą skafandra kosmicznego.

Założenie skafandra normalizuje napięcie mięśniowe, jednak koszty tej terapii, w porównaniu z efektami, są niewspółmiernie wysokie

Inne formy rehabilitacji

• Niezależnie od stymulacji rozwoju neuro­ruchowego, w razie potrzeby jako uzupełnienie zleca się też inne ćwiczenia, np. bierne czy bierne redresyjne, poprzedzone zabiegami ciepłoleczniczymi (np. parafina, ciepła kąpiel czy nawet ćwiczenia w wodzie itp.). Całość postępowania obejmuje nie same tylko ćwiczenia ruchowe, ale także zabiegi pielęgnacyjne, terapię zajęciową, zabiegi fizykalne, zaopatrzenie ortopedyczne, naukę mowy i oddziaływanie wychowawcze oraz leczenie farmakologiczne, a w miarę potrzeby także leczenie operacyjne - ortopedyczne i neurochirurgiczne.

---