Nazwa ośrodka: Centrum Informacji Gospodarczej w Gliwicach, Centrum Informacji Gospodarczej przy RAR "INWESTOR" sp. z o. o. w Rudzie Śląskiej, PARP
Tytuł pakietu: Biznes plan dla MSP - Analiza finansowa przedsięwzięcia inwestycyjnego
Grupa: Inwestowanie
Autor: Jacek Słowik, Aleksandra Kieras, Ewa Matzanke
Data aktualizacji: 29.08.02r.
1. Analiza finansowa podstawowych sprawozdań finansowych
Jest regułą na całym świecie, iż przystąpienie do inwestycji poprzedzone jest opracowywaniem biznesplanu celem przedstawienia go kierownictwu lub poddania go ocenie innych instytucji, np. instytucji kredytujących.
Jedną z najistotniejszych etapów oceny biznesplanu jest analiza podstawowych sprawozdań finansowych, będąca częścią analizy finansowo-majątkowej, której celem jest ustalenie:
efektywności finansowej (zdolności do generowania zysków),
płynności finansowej (zdolności do niezakłóconego regulowania bieżących zobowiązań),
wypłacalności i wiarygodności kredytowej określonej przez strukturę finansowania majątku wnioskodawcy i poziom zadłużenia,
prawidłowości źródeł finansowania majątku przedsiębiorstwa,
ekonomicznej efektywności wykorzystania majątku,
możliwości obsługi wszystkich długów w oparciu o prawidłowe źródła tej spłaty.
Analiza finansowo - majątkowa obejmuje:
analizę bilansu,
analizę przychodów, kosztów i wyniku finansowego,
analizę obsługi długu i kalkulację wskaźnika DSCR.
1.1. Analiza bilansu.
W ramach oceny bilansu dokonuje się analizy pionowej i poziomej oraz analizy dynamiki i kierunku zmian wielkości, struktury i źródeł finansowania majątku, kapitału obrotowego, wskaźników bieżącej i wysokiej płynności.
1.1.1. Analiza pionowa
Analiza pionowa polega na ocenie wielkości i struktury aktywów i pasywów. Struktura ustalana jest poprzez odniesienie poszczególnych grup aktywów i pasywów do ogólnej sumy bilansowej.
Analiza aktywów wskazuje na rodzaj, skalę prowadzonej działalności oraz możliwość dostosowania się do warunków rynkowych w zależności od tego czy w aktywach dominuje majątek trwały, czy obrotowy.
Analiza pasywów pozwala ocenić relację kapitałów własnych i obcych.
1.1.2. Analiza pozioma
Analiza pozioma polega na ustaleniu struktury finansowania aktywów i stopnia zaangażowania kapitału własnego w finansowanie aktywów.
W ramach analizy dokonuje się również ustalenia:
wielkości kapitału obrotowego netto,
wskaźnika bieżącej płynności,
wskaźnika wysokiej płynności,
wskaźnika „dług/aktywa”.
1.1.2.1. Kapitał obrotowy netto
Kapitał obrotowy netto jest częścią kapitału ogólnego firmy, zaangażowanego w finansowanie środków obrotowych potrzebnych do prowadzenia działalności i stanowi różnicę między wartością bieżących aktywów oraz krótkoterminowych zobowiązań.
Do jego wyliczenia stosuje się następującą formułę:
KAPITAŁ OBROTOWY NETTO = (gotówka w kasie i na rachunkach bankowych + należności + zapasy) - (zobowiązania bieżące z tytułu dostaw, wynagrodzeń, wobec budżetu + kredyty krótkoterminowe + bieżąca część kredytów długoterminowych).
Bieżąca część kredytów długoterminowych oznacza sumę rat kapitałowych przypadającą do spłaty w ciągu kolejnych 12 miesięcy.
Kapitał obrotowy netto powinien mieć wartość dodatnią. Wartość ujemna kapitału wskazuje na niską zdolność do regulowania bieżących zobowiązań i nieprawidłowe zarządzanie finansowe w firmie (np. zakup środków trwałych ze środków obrotowych).
1.1.2.2. Wskaźnik bieżącej płynności
Wskaźnik bieżącej płynności informuje o zdolności firmy do wywiązywania się z bieżących zobowiązań. Wskazuje on, ile razy bieżące aktywa pokrywają bieżące zobowiązania i obliczany jest według następującej formuły:
WSKAŹNIK BIEŻĄCEJ PŁYNNOŚCI = (gotówka w kasie i na rachunkach bankowych + należności + zapasy) : (zobowiązania bieżące z tytułu dostaw, wynagrodzeń, wobec budżetu + kredyty krótkoterminowe + bieżąca część kredytów długoterminowych).
Wartość wskaźnika powinna być nie mniejsza od 1,0. Używając wskaźnika do analizy porównawczej należy dobierać firmy o podobnej wielkości i działalności.
1.1.2.3. Wskaźnik wysokiej płynności
Wskaźnik wysokiej płynności informuje, ile razy najbardziej płynne aktywa firmy pokrywają bieżące zobowiązania. Do jego obliczenia stosowana jest poniższa formuła:
WSKAŹNIK WYSOKIEJ PŁYNNOŚCI = (gotówka w kasie i na rachunkach bankowych + należności) : ( zobowiązania bieżące z tytułu dostaw, wynagrodzeń, wobec budżetu + kredyty krótkoterminowe + bieżąca część kredytów długoterminowych).
Istotny wpływ na kształtowanie wskaźnika mają: rodzaj prowadzonej działalności i warunki rozliczeń z dostawcami i odbiorcami; wpływa to na jego silne zróżnicowanie w zależności od branży. Wskaźnik ten nie powinien być niższy od 0,5.
1.1.2.4. Wskaźnik „dług/aktywa”
Wskaźnik „dług/aktywa” informuje o stopniu zadłużenia firmy. Obliczany jest według formuły:
DŁUG/AKTYWA = (zobowiązania + kredyty) : aktywa ogółem
Im wskaźnik długu jest wyższy, tym większe ryzyko działalności firmy ponoszą kredytodawcy. Należy mieć jednak na uwadze, że (w warunkach działania dźwigni finansowej) wykorzystanie obcych kapitałów może wpływać korzystnie na zyskowność kapitałów własnych.
1.2. Analiza przychodów, kosztów i wyniku finansowego.
W ramach analizy przychodów, kosztów i wyniku finansowego dokonuje się oceny ich poziomu, dynamiki i struktury.
1.2.1. Analiza dynamiki przychodów
Analiza dynamiki przychodów dokonywana jest na podstawie relacji średniomiesięcznych przychodów w bieżącym i poprzednim roku. Porównanie wskaźnika dynamiki przychodów m. in. ze wskaźnikiem inflacji w kraju pozwala na ocenę rzeczywistego wzrostu (spadku) wolumenu przychodów.
1.2.2. Analiza struktury kosztów
W ramach analizy struktury kosztów należy zbadać przyczyny istotnych zmian udziału poszczególnych rodzajów kosztów w obrotach oraz wzrostu lub udziału ogólnej kwoty kosztów w obrotach w stosunku do okresu poprzedniego.
1.2.2.1. Poziom strat nadzwyczajnych
W przypadku wysokiego poziomu strat nadzwyczajnych (odsetki karne od kredytów i pożyczek, odsetki za zwłokę, itp.) oraz kosztów, nie stanowiących w świetle przepisów podatkowych kosztów uzyskania przychodów, należy ocenić ich źródło, charakter i trwałość.
1.2.2.2. Koszty operacyjne
Dokładnej analizie powinny być poddane koszty operacyjne, które miały charakter wydatków jednorazowych (np. zakup wyposażenia, narzędzi, naprawy, remonty) lub też nie będą występować w dalszych okresach ze względu na wprowadzone przez firmę zmiany lub zakończenie pewnych zdarzeń gospodarczych (np. wykup dzierżawionych nieruchomości, zmiana technologii produkcji, zakończenie leasingu).
1.2.2.3. Ustalenie zysku
Dla właściwego ustalenia zysku zatrzymanego w trakcie roku w odniesieniu do podmiotów prowadzących księgowość w formie księgi przychodów i rozchodów, podatek dochodowy powinien być przyjmowany nie w wielkości należnej zaliczki wynikającej z różnicy przychodów i rozchodów, lecz w wysokości uwzględniającej różnicę remanentu zapasów na początek i koniec prezentowanego okresu. Podatek ten należy oszacować na podstawie danych wnioskodawcy o wielkości zapasów.
Przy ocenie należnego podatku nie należy również uwzględniać ulg, które zostały wykorzystane lub nie będą występować w dalszych okresach.
1.2.3. Źródła nadwyżki finansowej
Wydatki jednorazowe i oszczędności w kosztach operacyjnych, zapłacone odsetki od kredytów i pożyczek, amortyzacja i zysk stanowią podstawowe źródła nadwyżki finansowej (gotówki) przeznaczonej na obsługę finansowania, dlatego też ich weryfikacja przez inspektora kredytowego powinna być przeprowadzona w sposób szczególnie dokładny i oparta na właściwie udokumentowanych danych.
1.2.4. Obliczanie i ocena wskaźników.
Na podstawie danych bilansu oraz zestawienia przychodów, kosztów i wyniku finansowego obliczane są wskaźniki:
rotacji należności,
rotacji zobowiązań,
rotacji zapasów,
zwrotu z aktywów,
dług/wartość netto
dynamiki przychodów.
Wskaźniki podlegają ocenie przez ich porównanie z:
typowymi lub średnimi wartościami dla danej branży,
wartościami tych wskaźników charakteryzującymi działalność firmy w poprzednim okresie.
1.2.4.1. Wskaźnik rotacji należności
Wskaźnik rotacji należności informuje, jaki jest średni cykl spływu należności (okres kredytowania odbiorców i zamrożenia środków pieniężnych). Obliczany jest według następującej formuły:
WSKAŹNIK ROTACJI NALEŻNOŚCI = (należności od odbiorców : przychód ze sprzedaży) x ilość dni w okresie badanym
Jeśli wskaźnik obliczany jest dla okresu krótszego niż rok, w formule uwzględnia się przychody dotyczące tego okresu i ilość dni wynikającą z przemnożenia ilości miesięcy razy 30 dni.
Przy ocenie wskaźnika należy uwzględniać rodzaj działalności i warunki przyjęte przez firmę w rozliczeniach z odbiorcami. Za prawidłowy w warunkach krajowych można uznać cykl do 60 dni.
Rotacja przekraczająca 60 dni, jeśli nie wynika z uzgodnionych z odbiorcami terminów płatności, wskazywać może na trudności płatnicze odbiorców, niską atrakcyjność rynkową wyrobów (towarów, usług) klienta lub wykorzystywanie monopolistycznej pozycji odbiorców związanej z wysoką koncentracją sprzedaży na rzecz ograniczonej ilości kontrahentów. Wymaga pogłębienia analizy.
1.2.4.2. Wskaźnik rotacji zobowiązań
Wskaźnik rotacji zobowiązań informuje, jaki jest średni cykl regulowania zobowiązań wobec dostawców (kredyt dostawców). Obliczany jest według następującej formuły:
WSKAŹNIK ROTACJI ZOBOWIĄZAŃ = (zobowiązania wobec dostawców : wydatki na zakup surowców/towarów) x ilość dni w okresie badanym
Rotacja przekraczająca 60 dni, jeśli nie wynika z terminów płatności uzgodnionych z dostawcami, może wskazywać na problemy z płynnością finansową firmy i powinna być poddana pogłębionej analizie.
Wskaźniki rotacji należności i zobowiązań powinny być zbliżone do cykli uzgodnionych z dostawcami i odbiorcami w umowach. Dla oceny prawidłowości tych wskaźników należy je porównać ze wskaźnikami osiąganymi przez firmy o podobnej działalności i wielkości.
1.2.4.3. Wskaźnik rotacji zapasów
Wskaźnik rotacji zapasów informuje, w jakim czasie firma zużywa posiadane zapasy przy określonym poziomie produkcji lub sprzedaży. Obliczany jest według następującej formuły:
WSKAŹNIK ROTACJI ZAPASÓW = (zapasy: koszty surowców /koszty zakupu towarów) x ilość dni w okresie badanym
Wysoki poziom tego wskaźnika może wynikać z sezonowości produkcji/sprzedaży lub wskazywać na problemy ze sprzedażą wyrobów lub towarów i wymaga pogłębienia analizy.
1.2.4.4. Wskaźnik zwrotu z aktywów
Wskaźnik zwrotu z aktywów pozwala ocenić efektywność działania kierownictwa firmy. Obliczany jest według formuły:
WSKAŹNIK ZWROTU Z AKTYWÓW = zysk zatrzymany: aktywa ogółem
Poziom tego wskaźnika jest wrażliwy na zmiany struktury źródeł finansowania oraz na metody naliczania podatku dochodowego.
1.2.4.5. Wskaźnik „dług/wartość netto”
Wskaźnik „dług/wartość netto” pokazuje strukturę finansowania oraz informuje, w jakim stopniu kapitał firmy zabezpiecza udzielone kredyty i w jakim stopniu chroni kredytodawcę przed poniesieniem strat. Obliczany jest według formuły:
DŁUG/WARTOŚĆ NETTO = (zobowiązania wobec wszystkich wierzycieli + kredyty): (wartość netto + zysk zatrzymany)
Za korzystny uważa się poziom niższy od 1,0.
Wskaźnik wyższy od 1,0 świadczy o istotnym uzależnieniu od obcych źródeł finansowania oraz może wskazywać na powstanie zagrożenia dla wypłacalności firmy.
1.2.4.6. Wskaźnik dynamiki przychodów
Wskaźnik dynamiki przychodów informuje o stopniu rozwoju działalności podmiotu gospodarczego. Obliczany jest według następującej formuły:
WSKAŹNIK DYNAMIKI PRZYCHODÓW = (średniomiesięczne przychody w bieżącym roku: średniomiesięczne przychody w ubiegłym roku) x 100 %.
Wskaźnik ten należy porównywać z oficjalnymi szacunkami poziomu inflacji. Wskaźnik wyższy od inflacji oznacza, wzrost wolumenu sprzedaży, niższy od inflacji - spadek wolumenu, równy inflacji - stagnację sprzedaży. W dwóch ostatnich przypadkach należy pogłębić analizę przyczyn.
1.3. Analiza obsługi długu i kalkulacja wskaźnika pokrycia obsługi długu DSCR.
1.3.1. Zakres analizy
Analiza obsługi długu i kalkulacja wskaźnika DSCR obejmuje:
zestawienie źródeł i rodzajów finansowania, z których wnioskodawca aktualnie korzysta i planowanych do uzyskania oraz kalkulację średniego miesięcznego obciążenia zależnie od rodzaju finansowania: sumą spłat rat kapitałowych i odsetek, rat leasingowych lub odsetek,
kalkulację wskaźnika pokrycia obsługi długu (DSCR).
1.3.2. Źródła finansowania
W zestawieniu źródeł finansowania należy ująć wszystkie rodzaje finansowania zewnętrznego, z których korzysta lub zamierza korzystać dana firma: kredyt, pożyczka, leasing, faktoring, dyskonto weksli, dyskonto czeków, kredyt kupiecki, itp. oraz gwarancje i poręczenia. Odrębnie dla każdego rodzaju finansowania należy podać: źródło, kwotę, walutę, poziom kursu dla przeliczenia walut obcych na złote, oprocentowanie w skali rocznej, okres finansowania i karencji.
1.3.3. Ujęcie finansowania bieżącego
Dla finansowania, z którego firma już korzysta, kwoty należy ujmować w wysokości zadłużenia pozostającego do spłaty a okres finansowania jako ilość pozostających do spłaty rat miesięcznych. Jeśli dla danego finansowania umowa ustala raty płatne np. kwartalnie, półrocznie, itp. należy dokonać ich przeliczenia na ilość rat miesięcznych. W przypadku gdy dla danego rodzaju finansowania umowa ustala zróżnicowaną wysokość rat (najczęściej występuje to przy umowach leasingowych), zasady kalkulacji określone w tym i następnych ustępach powodują ich uśrednienie.
1.3.4. Oprocentowanie
W zestawieniu źródeł oprocentowanie należy przyjmować następująco:
dla kredytów: w rachunku bieżącym, nieodnawialnego i odnawialnego - w wysokości ustalonej w umowach lub w propozycji decyzji kredytowej,
dla faktoringu, dyskonta weksli, dyskonta czeków stopa dyskonta zamieniana jest na oprocentowanie na podstawie formuły:
{zdyskontowane odsetki : (kwota limitu kredytu - zdyskontowane odsetki)} x 100 %
gdzie: limit kredytu oznacza wartość skupionych faktur, weksli, czeków; zdyskontowane odsetki stanowią iloczyn limitu kredytu i stopy dyskonta.
W zestawieniu źródeł finansowania w pozycji „kwota” należy przyjmować kwotę limitu kredytowego pomniejszoną o zdyskontowane odsetki.
dla gwarancji w złotych - oprocentowania kredytu lombardowego,
dla gwarancji w walucie obcej - stopy minimalnej dla kredytów w danej walucie.
1.3.5. Kalkulacja średniej miesięcznej płatności
Kalkulacja średniej miesięcznej płatności obejmuje obliczenie w przeliczeniu po aktualnym kursie na złote:
średniego obciążenia spłatą rat kapitałowych według formuły:
kwota finansowania : ilość rat
średniego obciążenia spłatą odsetek:
a) dla kredytu nieodnawialnego (spłacanego w ratach) według formuły:
{(kwota finansowania x stopa procentowa) : 1200} + {(rata kapitałowa x stopa procentowa) : 1200} : 2
gdzie 1200 jest stałym dzielnikiem dla obliczenia odsetek w skali miesięcznej.
b) dla linii kredytowych (kredyt w rachunku bieżącym, odnawialny), kredytu faktoringowego, dyskonta weksli, dyskonta czeków gdzie kapitał jest wymagalny w całości na koniec okresu ustalonego w umowie oraz gwarancji i poręczeń, według formuły:
(kwota finansowania, gwarancji, poręczenia x stopa procentowa) : 1200.
1.3.6. Średnia miesięczna płatność
Średnia miesięczna płatność stanowi:
średnią ratę kapitałową - w przypadku leasingu,
sumę średniego miesięcznego obciążenia spłatą rat kapitałowych i odsetek w przypadku kredytu nieodnawialnego,
równowartość miesięcznego obciążenia spłatą odsetek w przypadku finansowania, gwarancji, poręczeń określonych w ust. 4 pkt. 2 ppkt. b.
1.3.7. Wskaźnik pokrycia obsługi długu DSCR
Wskaźnik pokrycia obsługi długu DSCR określa stopień pokrycia nadwyżką gotówki pozostającej w dyspozycji firmy, spłaty finansowania wraz z odsetkami i służy do oceny jego ryzyka.
Wskaźnik ten ma podstawowe znaczenie dla analizy zdolności kredytowej wnioskodawcy oraz kwalifikowania wniosków kredytowych do rozpatrzenia przez Komitet Kredytowy.
W ramach kalkulacji DSCR dokonuje się:
ustalenia wielkości zysku brutto, amortyzacji, zapłaconych odsetek, wydatków jednorazowych, oszczędności i pozostałych źródeł środków finansowych (gotówki),
ustalenia wielkości podatku dochodowego, dywidendy i innych zastosowań środków finansowych (gotówki),
wyliczenia nadwyżki środków finansowych (gotówki) pozostającej w dyspozycji firmy, przeznaczonej na obsługę zadłużenia,
Jeśli firma korzysta z leasingu, do kalkulacji DSCR wydatki z tytułu rat leasingowych poniesione w ubiegłych okresach objętych analizą należy ujmować w pozycji „pozostałe źródła środków finansowych” gdy umowa leasingu jest kontyuowana lub w pozycji „oszczędności” gdy umowa została zakończona.
1.3.7.1. Obliczanie wskaźnika DSCR
Wskaźnik DSCR obliczany jest według formuły:
DSCR = {(zysk brutto + amortyzacja + odsetki zapłacone + wydatki jednorazowe + oszczędności + inne źródła) - (podatek dochodowy + dywidenda + inne zastosowania)} : (raty kapitałowe + odsetki)
Wszystkie wartości elementów formuły muszą dotyczyć porównywalnych (tych samych) okresów.
1.3.7.2. Zasady ustalania wskaźnika DSCR
Podstawową zasadą Banku przy ustalaniu wskaźnika DSCR jest uwzględnianie wyników finansowych uzyskanych przez firmę w okresie poprzedzającym złożenie wniosku. Ta zasada jest wyrazem konserwatywnego podejścia Banku do finansowania i istotnym elementem obniżania jego ryzyka; opiera się na założeniu, że finansowane przedsięwzięcie może nie przynieść oczekiwanych efektów bądź w ogóle się nie powieść.
1.3.7.3. Dopuszczalność kalkulacji DSCR wg projektowanych inwestycji i prognozowanych źródeł finansowania
W uzasadnionych przypadkach kalkulacja DSCR może być oparta na analizie prognozowanych źródeł i zastosowań środków finansowych (gotówki) z uwzględnieniem projektowanej inwestycji.
Minimalny poziom wskaźnika DSCR powinien być równy lub wyższy niż 1,5.
2. Próg rentowności planowanej inwestycji
Próg rentowności planowanej inwestycji (BEP = Break Even Point, ang.) to produkt zrównania dochodów ze sprzedaży z kosztami produkcji. Wyznacza on ilość jednostek produktu opłacalnością w sensie wyniku zerowego, czyli dopiero powyżej tego progu produkcja stanie się rentowna.
Oblicza się go według wzoru:
BEP = koszty stałe produkcji : {jednostkowa cena sprzedaży produktu - jednostkowe koszty zmienne produkcji) }
Ponieważ we wzorze tym występują trzy parametry zależne od koniunktury, a czynnikiem szczególnego ryzyka jest jednostkowa cena sprzedaży produktu, dla zachowania obiektywizmu i ostrożności należy:
przygotowywać obiektywne warianty biznesplanu, tj. wariant realistyczny, pesymistyczny i optymistyczny, dla oceny ryzyka wybierać wariant pesymistyczny,
ocenę sprawozdań prowadzić przy uwzględnieniu trendów koniunktury branży i wyników z lat poprzednich
przeprowadzić gruntowną analizę otoczenia i konkurencji
rozważyć inne czynniki mogące mieć wpływ na cenę rynkową (np. wzrost konkurencji zagranicznej) oraz koszty (np. możliwe lub indeksowane wzrosty cen paliw, energii, płac).
Ponieważ BEP porównujemy do zdolności produkcyjnej planowanej inwestycji, może się zdarzyć a w przypadku inwestycji wysoce kapitałochłonnych jest to reguła, iż potrzeba wielu lat na osiągnięcie zwrotu z inwestycji. Ocena efektywności tej inwestycji musi więc podlegać innym kryteriom.
3. Ocena efektywności planowanej inwestycji.
Na podstawie analizy wariantów inwestycyjnych kierownictwo przedsiębiorstwa wybiera wariant realistyczny lub pesymistyczny dla określenia efektywności planowanej inwestycji. Ocena planowanego zysku/straty jest tu rozciągnięta zwykle na kilka lat i jednym z istotnych parametrów jest okres zwrotu poniesionych kosztów. Dla dobrze zaplanowanej inwestycji przyjętym jest okres nie dłuższy niż 2.5 - 3.0 lata.
Istotnym elementem oceny atrakcyjności danej inwestycji, zwłaszcza z punktu widzenia inwestora , jest spodziewana stopa zysku z planowanej inwestycji w porównaniu z alternatywnymi możliwościami inwestowania. Czy np. lepiej opłaca się zainwestować środki w dane przedsięwzięcie , uwzględniając ryzyko z tym związane, czy np. dokonać lokaty bankowej. Wyliczeń poziomu opłacalności przedsięwzięcia dokonuje się w oparciu o zdyskontowane strumienie pieniężne z całego okresu życia projektu.
Do czynników oceny efektywności inwestycji należy również cykl życia inwestycji lub technologii.
W wielu branżach nowa inwestycja jest przewidziana na kilka bądź kilkanaście lat, po czym wymaga remontu (np. przemysły metalurgiczne, ceramiczne, etc.). Wtedy przez pierwsze lata przedsiębiorstwo notuje stratę, następnie po osiągnięciu BEP zaczyna osiągać zysk, po czym zaczyna akumulować środki na remont i zwykle na ponowne doinwestowanie technologiczne.
Dodatkowo też ocena efektywności planowanej inwestycji również musi podlegać zasadom ostrożności oraz uwzględniać wiele złożonych czynników koniunkturalnych i czynników związanych z otoczeniem konkurencyjnym.
Często zapomina się, iż inwestycje produkcyjne powinny uwzględniać przy konstrukcji biznesplanu również dodatkowe koszty promocji, reklamy, a w przypadku wejścia na nowe rynki zwykle bardzo duże koszty budowy sieci dystrybucyjnej i koszty pozyskiwania nowych klientów.
Dlatego autor tego pakietu rekomenduje dużą ostrożność przy ocenie ryzyka inwestycyjnego. Estymacja parametrów wskaźników finansowych według pesymistycznych wariantów biznesplanu zapewni minimalizację ryzyka inwestycyjnego, a w ekstremalnych przypadkach może odwieść kierownictwo od podjęcia zbyt ryzykownych decyzji, narażających przedsiębiorstwo na potencjalne straty.
1
1