Klasyczna burza mózgów = metoda odroczonego wartościowania. (m.heurystyczna)

Lata '30 XXw. Alex Osbourne, Nowy Jork.

I etap sesja pomysłowości= generowanie pomysłów M.ILOŚCIOWA

4 zasady wg Alexa Osbourne'a

1. Wyłączenie wszelkiej oceny krytycznej

2. Niczym nie skrępowana wyobraźnia

3. Zgromadzenie możliwie dużej liczby pomysłów

4. Ulepszanie i rozwijanie pomysłów zgłoszonych przez innych

Optymalna ilość osób wg Osbourne'a-12; 30min do 1h; grupa musi być zróżnicowana, nie łączyć podwładnych z przełożonymi, ważny lider- utrzymujący dyscyplinę; w 30% laicy; ważne czynniki materialne: okrągły stół, jeśli młodzi uczestnicy- sesja wieczorna, obecność sekretarza: zapis idei w zwięzły i zrozumiały; nie należy stosować technik torpedujących (wszystko to tylko teoria, nie da się, to jest sprzeczne z przepisami) i zwrotów autodestrukcyjnych (to się raczej nie nadaje, za wysokie będą koszty, nie jestem pewien).

Techniki pomocnicze:

• Philips 66: 6 osób, 6 minut

• Technika 6-3-5: 6 osób, 3 minuty, 5 pomysłów

• „chwyt Schmidthausera” temat na tablicy, wszyscy się wypowiadają

II etap wartościowanie pomysłów

Najwcześniej tydzień po sesji pomysłowości; przeprowadzane przez ekspertów (po 3 osoby w grupie- „młode umysły”)- klasyfikacja pomysłów na podstawie 3 kryteriów:

• „pomysły gorące” od razu do zastosowania

• „pomysły do zbadania”, czyli do dalszych analiz i badań pilotażowych

• „pomysły nieużyteczne”

Czynniki tłumiące wyrażanie opinii w grupie wg Don Philipa:

1. Ograniczenie skłonności do dyskusji w okresie wykształcenia podstawowego

2. Zaniedbanie warunków materialnych, w których odbywają się spotkania

3. Brak przygotowanie grupy do dyskusji

4. Obawa przed ośmieszeniem się

5. Kompleks niższości

Metoda kombinatoryczna: analiza morfologiczna

Lata '40 Friedrich Zwicky- Szwajcar

Metoda morfologiczna używana jest w agencjach reklamowych.

Analiza morfologiczna jest logiczno- analogiczną metodą poszukiwania i osiągania twórczych rozwiązań problemów drogą systematycznej analizy wszystkich możliwych rozwiązań.

1. Rozeznanie problemu:

1. tyczenie problemu (metoda teratologiczna)

2. definiowanie problemu (metoda teratologiczna)

2. Analiza problemu

1. identyfikacja parametrów problemu (burza mózgów)

2. poszukiwanie możliwych stanów parametrów (synektyka gordona)

3. Synteza problemu

1. budowa tablicy morfologicznej (metoda Monte-Carlo)

2. redukcja przestrzeni morfologicznej (metoda macierzy odkrywczej Molesa)

Tyczenie problemu- wytyczanie szerokich granic problemu, w celu przezwyciężania neutralnej skłonności do jego zbytniego zawężania

Metoda teratologiczna- stworzenie patologii problemu, by ująć jego szersze ujęcie.

Synektyka Gordona- metoda oparta na analogii

Metoda Monte-Carlo- losowanie możliwych stanów kombinacji parametrów.

Dysponując tablicą morfologiczną można poprzez kombinowanie różnych stanów dla poszczególnych parametrów wyprowadzić wszystkie możliwe warianty rozwiązania danego problemu w postaci prostych iloczynów logicznych.

Iloczyny (a1 b1 c1) dają konkretne rozwiązania.

Macierz wstępna (a1 b1) tu eliminujemy złe, zbyt tradycyjne, już istniejące rozwiązania

Macierz końcowa (a1 b1 c1) dodajemy kolejny parametr, eliminujemy najgorsze rozwiązania.

BADANIE METOD PRACY- metoda klasyczna organizatorska

To „podział badanego procesu na odpowiednio drobne części składowe, zarejestrowanie ich za pomocą umownych symboli graficznych, poddanie każdej z nich osobno krytycznej ocenie i analizie pod kątem eliminacji, połączenia lub uproszczenia sposobu jej realizowania, a następnie opracowania zbiorczego projektu usprawnienia oraz wprowadzenia go w życie”.

Etapy postępowania:

1. Wybór celu i przedmiotu badanego (Le Chatelier)

2. Rejestracja stanu faktycznego

3. Krytyczna analiza i ocena stanu faktycznego

4. Projektowanie stanu proponowanego

5. Wprowadzenie w życie zaprojektowanego usprawnienia

Analiza etapu 1-go: Wybór celu i przedmiotu badania

Kierunki postępowania organizatorskiego:

• Określenie celu ogólnego

• Wstępną analizę organizacyjną

• Określenie przedmiotu organizowania

• Określenie celu szczegółowego

• Analizę aspektów ekonomicznych, technicznych i psychologicznych przedmiotu organizowania

• Analizę warunków pracy

• Ustalenie środków i terminów

Analiza etapu 3-go: Krytyczna analiza i ocena

1. Ustalenie węzłowych elementów pracy

2. W stosunku do każdego wybranego elementu węzłowego przeprowadza się analizę w czterech kolejno po sobie następującyh fazach, charakteryzowanych przez podany zestaw pytań:

• Jak jest? (synteza stanu faktycznego)

• Dlaczego tak jest? (uzasadnienie stanu faktycznego)

• Jak jeszcze może być? (znajdowanie wariantów)

• Jak powinno być? (ustalenie wariantu optymalnego)

Arkusz krytyczny oceny i analizy:

Fazy:

1. ustalenie stanu faktycznego

2. uzasadnienie stanu faktycznego

3. zestawienie możliwych wariantów rozwiązań

4. wybór optymalnego wariantu

Czynniki: (współzależność w dół)

1. cel

2. materiał

3. wzór wyrobu

4. kolejność

5. miejsce

6. sprzęt

7. sposób wykonania

8. wykonawca

Analiza etapu 4-go: Projektowanie stanu postulowanego

Fazy:

1. Uporządkowanie zmian zaproponowanych w toku krytycznej analizy i oceny stanu faktycznego.

2. Opracowanie właściwego projektu stanu proponowanego.

3. Weryfikacja projektu w warunkach symulowania lub rzeczywistych.

Analiza etapu 5-go: Wprowadzenie w życie zaprojektowanego usprawnienia

Fazy:

1. Opracowanie sprawozdania z przeprowadzonego badania metod pracy i zatwierdzenie rojektu zmian organizacyjnych.

2. Przygotowanie środków technicznych

3. Przygotowanie czynnika ludzkiego

4. Rozruch organizacyjny

5. Zanikającą kontrolę wdrożenia

Analiza etapu 2-go: Rejestracja stanu faktycznego.

Technika kartowania [stenografia organizatorska] polega na rejestrowaniu badanych procesów pracy za pomocą umownych symboli graficznych na specjalnych kartach i wykresach przebiegu.

Rodzaje kart:

• karta procesu

• karta przebiegu materiału

• karta przebiegu czynności

• karta przebiegu czynności zespołowych

• karta przebiegu czynności obu rąk

• karta obiegu dokumentu

KPM - karta przebiegu materiału- rejestracja wszystkich czynności, które odnoszą się do materiału (przedmiotu pracy) w badanym procesie pracy.

KPM: składa się z części metryczkowej (nagłówkowej) i roboczej. W metryczkowej:

1. przedmiot pracy

2. czynność

3. miejsce

4. wykonawca

5. metoda

6. początek obserwacji

7. koniec obserwacji

8. sporządził

W zestawieniu:

1. Symbol

2. Metoda dotychczasowa

3. Metoda proponowana

4. Podsumowanie

W części roboczej:

1. czas

2. odległość

3. symbol

4. opis

5. sprzęt

KPC- Karta przebiegu czynności: rejestracja wszystkich czynności, które wykonuje robotnik w badanym procesie pracy

KOD- Karta obiegu dokumentu: rejestracja przebiegu tylko jednego dokumentu przez kilka bądź kilkanaście stanowisk lub komórek organizacyjnych występujących w badanej procedurze administracyjno-biurowej.

Budowa karty:

Część nagłówkowa- analogiczna

Część robocza w formie wykresu kolumnowego, składa się z tylu kolumn, ile stanowisk lub komórek występuje w badanej procedurze (1 kolumna= 1 stanowisko)

Fotografia dnia roboczego

Polega na śledzeniu i rejestracji w sposób ciągły wszystkich występujących na stanowisku elementów pracy i przerw z jednoczesnym notowaniem czasu bieżącego. W wyniku zastosowania FDR określona jest struktura rzeczywistego wykorzystania czasu pracy

FDR z reguły obejmuje 1 zmianę

FDr poniżej 25 jest opłacalne

Frakcja- jest to czynność i czas jej trwania identyfikowanej w sposób wyraźny z całk. funduszu pracy

- (tpz)- czas przygotowawczo-zakończeniowy

- (tw)- czas wykonania

- (to)- czas organizacyjny

- (txot)- czas obsługi technicznej stanowiska pracy

- (tf) - czas na odpoczynek i potrzeby fizjologiczne

- (txi) - straty czasowe

Ocena metody fotografii dnia roboczego:

+ prosta do zastosowania (może być wykorzystywana przez osoby nie posiadające żadnego specjalnego przygotowania)

+ uniwersalność

- bardzo czasochłonna

- dopuszcza możliwość wpływania przez badanych pracowników na otrzymane wyniki (nie jest w pełni obiektywna)

aeportal.glt.pl

---