WYKŁAD 2
18.X.05
RETIKULUM ENDOPLAZMATYCZNE
Roślinne ER charakteryzuje się dużym stopniem plastyczności i może ono np. formować struktury subkomórkowe zawierające ciałka, lipidy, gumy…
Jest zlokalizowane przede wszystkim na obwodzie- ER korowe- oraz wokół jądra- ER okołojądrowe.
Organella ta tworzy system (trójwymiarową sieć) otoczonych błon spłaszczonych cystern i rurek. Cysterny to ER ziarniste (szorstkie) pokryte rybosomami, natomiast rurki to ER gładkie.
Występują też ER pęcherzykowe, ER modularne i liczne struktury pochodne ER: otoczkę jądra, pęcherzyki Cop II, pęcherzyki PAC, ciałka białkowe, ciałka ER, rybosomy i pęcherzyki KDEL.
Duże zmienność zależy od:
Typu komórki
Stadium rozwoju
Aktywności metabolicznej komórki
Funkcja ER jest m.in. źródło błon w komórce
PEROKSYSOMY
Jednobłonowe
W matriks są oksydazy wytwarzające H2O2 i katalaza rozkładająca H2O2 do O2 i H2O
Nie mają DNA i rybosomów (białka są syntetyzowane w oparciu o genom jądrowy)
Ze względu na funkcje wyróżniamy:
Glioksysomy (zawierają enzymy cyklu glioksalowegoi β- oksydacji kwasów tłuszczowych (główne funkcje to konwersja kwasów tłuszczowych do cukrów)
Peroksysomy liściowe odpowiedzialne za fotooddychanie
Peroksysomy brodawek korzennych- są wyposażone w enzymy niezbędne do biosyntezy ureidów
Peroksysomy niewyspecjalizowane- zawierają podstawowy zestaw enzymów typowy dla tej rodziny organelli (oksydazę i katalazę- prawdopodobnie niwelują toksyczność tlenu)
Funkcje peroksysomu:
W zależności od gatunku rośliny i zróżnicowania komórek peroksysomy spełniają różne funkcje i zawierają stosowne wyposażenie enzymatyczne:
Fotooddychanie
Β- oksydacja kwasów tłuszczowych
Cykl kwasu glioksalowego
Metabolizm reaktywnych form tlenu (ważne w warunkach stresu biotycznego i abiotycznego)
CYTOSZKIELET
Eukariotyczna cytoplazma jest dynamiczną trójwymiarową siecią włókienek białkowych, przenikająca całą komórkę
Główne składowe cytoplazmy rośliny: mikrotubule i mikrofilamenty
Mikrotubule:
Mikrotubule (mikrorurki) mają średnicę zewnętrzną ok. 20-25 nm. A wewnętrzną ok. 15 nm.
Zbudowane z dwóch rodzajów białek globularnych α i β tubuliny, które tworzą heterodimer tubulinowy. Łączą się ze sobą (głowa, ogon) i powstaje podstawowa jednostka budowy mikrotubuli- słupowate protofilamenty
Pojedynczą mikrotubule buduje 13 protofilamentów
Trzecim rodzajem jest γ- tubulina i nie wchodzi w skład mikrotubuli (pełni funkcję organizatora polimeryzacji mikrotubuli)
Pojedyncza mikrotubula ma stronę polarną (koniec + -tam eksponowana jest γ- tubulina) i koniec - (tam rozpoczyna się nukleacja)
Z mikrotubulami związane są białka towarzyszące (motoryczne i niemotoryczne)- białka te regulują dynamikę i organizację
Mikrotubule w komórkach nie dzielących się:
Występują mikrotubule korowe (kortyfikalne) i promieniowe (radialne)
Główną funkcją mikrotubul ( w komórkach nie dzielących się):
Ukanalizowanie potencjału ciśnienia
Regulacja kierunku powiększania się komórki
Mikrotubule w komórkach dzielących się:
W fazie G2 przed pełną kondensacją chromosomów mikrotubule formują wąskie pasma- pasmo przedprofazowe (zawiera mikrofilamenty, wskazuje płaszczyznę podziału komórki)
Pod koniec G2 i w czasie profazy mikrotubule występują na powierzchni jądra tworząc wrzeciono profazowe
Przebieg mitozy u roślin i zwierząt jest podobny, inny jest kształt wrzeciona kariokinetycznego (zbudowane z mikrotubul)
W komórkach roślin są wrzeciona cytokinetyczne- fragmoplast (złożony z mirkotubul i mikrofilamentów, pełni rolę w powstawaniu przegrody a potem ściany między podzielonymi jądrami)
Mikrofilamenty:
Zbudowane z białek (aktyny- nawet 20% w komórkach roślinnych)
Mikrofilamety to spolimeryzowane włókna F- aktyny (określanej też jako G- aktyny)
Polimeryzujące jednostki łączą się i tworzą ściśle skręcony helikalnie liniowy łańcuch mikrofilamantów o średnicy ok. 7nm.
Łatwo ulegają składaniu i rozkładaniu (komórka może kontrolować te procesy)
Mikrofilamenty w interfazie i w czasie podziału:
Ułożone wzdłuż mikrotubul korowych
W cytokinezie między mikrotubulami fragmoplastu (możliwe, że biorą udział w przemieszczaniu pęcherzyków transportujących do przegrody pierwotnej)
Procesy związane z ruchem wewnętrznym komórki nie dzielącej się - w komórkach roślinnych oparte na układzie mikrofilamentów, a u eukariotów funkcję tę pełnią mikrotubule
Przemieszanie się w obrębie cytoplazmy jądra, mitochondrium, plastydów, ER, diktiosomów i pęcherzyków transportujących
WAKUOLA
Otoczona jedną błoną
Białka i inne makrocząsteczki mogą być akumulowane a potem ulegać hydrolitycznemu rozkładowi (tez jony mogą podlegać wymianie ze składnikami cytoplazmy)
Wakuom- zespół wakuol
Wakuole tworzą środowisko wewnętrzne (podstawowe znaczenie w utrzymaniu homeostazy)
Największy przedział w komórce (do 95%)
Dwa typy wakuol w młodych komórkach:
Wakuole gromadzące białko zapasowe
Wakuole lityczne
Dojrzałe komórki maja zazwyczaj jedną wakuolę centralną (powstałą wskutek połączenia wakuol)
Wnętrze wypełnia
sok wakuolarny (głównym składnikiem jest woda oraz enzymy hydrolityczne, transferazy)
metabolity pierwotne np. Ca2+
produkty naturalne (np. terpenoidy, związki fenolowe, flawonoidy i alkaloidy)
ksenobiotyki (np. związki chemiczne stosowane w rolnictwie)
Zawartość składników soku różni się między gatunkami roślin a nawet w obrębie wakuol tego samego gatunku- zależnie od warunków środowiska
Funkcje wakuoli:
Niezależne od składu wakuolarnego:
Udział we wzroście wymiarów komórki (turgor)
Rozproszenie cytoplazmy na obwodzie wakuoli (m.in. zwiększa wydajność absorpcji fotonów)
Magazynowanie wody
Zależne od składu wakuolarnego:
Pełnią funkcję komórkowych buforów w stosunku do nagłych zmian pH cytoplazmy
Uczestniczą w:
Zachowaniu homeostazy Ca2+
Tolerancji komórki na zasolenie
Osmoregulacji
Detoksykacji
Obronie przed patogenami i fitofagami
Funkcje metabolicznych komórek (metabolizm kwasowy, zachowanie homeostazy, stężenia aminokwasów, akumulacja sacharozy, „zmiatanie reaktywnych form tlenu)
Stanowią przedział lityczny (wakuole lityczne i spichrzowe pełnią różne funkcje)
BOTANIKA- WYKŁAD
5