A K A D E M I A O B R O N Y N A R O D O W E J

WYDZIAŁ WOJSK LĄDOWYCH

TEMAT: ROZPOZNANIE POWIETRZNE

OPRACOWAŁ :

kpt. Andrzej KUŹMIAK

WARSZAWA 1996 rok

Rozpoznanie powietrzne jest jednym z podstawowych rodzajów rozpoznania wojskowego, stanowiących ważny czynnik skutecznego wykorzystania wojsk i środków rażenia.

Celem rozpoznania powietrznego jest zdobywanie wiadomości o obiektach pola walki, terenie i warunkach atmosferycznych, niezbędnych dowódcom i sztabom do organizacji i prowadzenia działań bojowych.

Rozpoznanie powietrzne na korzyść oddziałów i ZT może być prowadzone przy użyciu samolotów lotnictwa rozpoznania taktycznego, śmigłowców rozpoznawczo-łącznikowych wojsk lądowych i innych aparatów latających.

RODZAJE I SPOSOBY PROWADZENIA ROZPOZNANIA POWIETRZNEGO

Podział w zależności od skali i charakteru wykonywanych zadań:

• strategiczne

• operacyjne

• taktyczne

Taktyczne rozpoznanie powietrzne organizuje sztab Wojsk Lotniczych Frontu poprzez Stanowiska Dowodzenia Lotnictwa i OPL przy sztabach armii ogólnowojskowych oraz Grupy Dowodzenia Bojowego przy ZT wojsk lądowych. Prowadzi je:

• lotnictwo rozpoznania taktycznego (LRT);

• lotnictwo rozpoznawcze wojsk lądowych(LRWą).

• inne nieetatowe pododdziały rozpoznawcze innych rodzajów lotnictwa (np. lotnictwa myśliwsko-bombowego).- w określonych sytuacjach.

Podział w zależności od przeznaczenia i czasu prowadzenia:

wstępne rozpoznanie powietrzne - prowadzone w okresie przygotowania działań bojowych;

bezpośrednie rozpoznanie powietrzne - prowadzone na kilka do kilkunastu minut przed planowanym uderzeniem

kontrolne rozpoznanie powietrzne - od kilku do kilkunastu minut po wykonaniu uderzenia.

Głębokość taktycznego rozpoznania powietrznego wynosi 200-300 km i więcej.

Jeżeli do prowadzenia rozpoznania używa się śmigłowców, jego organizatorem jest wydział rozpoznawczy sztabu ogólnowojskowego ZT.

Podział w zależności od wykorzystywanych środków:

• rozpoznanie wzrokowe;

• rozpoznanie fotograficzne;

• rozpoznanie radioelektroniczne.

Wybór sposobu rozpoznania zależy głównie od:

• charakteru zadania;

• rodzaju obiektu;

• rodzaju i typu aparatu latającego oraz ich wyposażenia w aparaturę rozpoznawczą;

• stopnia przeciwdziałania obrony plot. przeciwnika;

• pory doby i warunków atmosferycznych.

ROZPOZNANIE WZROKOWE - jest zasadniczym sposobem rozpoznania powietrznego na samolotach i śmigłowcach. Stosowane zawsze, gdy pozwalają na to warunki. Efektywność rozpoznania uzależniona jest od ilości załóg biorących udział w rozpoznaniu, wypracowania odpowiedniej taktyki rozpoznania, pamięciowej znajomości rejonu rozpoznania, znajomości podstawowych cech rozpoznawczych typowych obiektów rozpoznania i stopnia opanowania nawyków ich identyfikacji.

WADA:

niemożliwość przedstawienia dokładnych danych o rozpoznanych obiektach.

ROZPOZNANIE FOTOGRAFICZNE - dostarcza najpełniejszych, wiarygodnych i obiektywnych danych o rozmieszczeniu wojsk i sprzętu, terenie i innych obiektach przeciwnika. Ze względu na porę dzieli się na:

• dzienne

• nocne

ZALETY:

Dokładne Informacje.

Ustalenie zaistniałych zmian w sytuacji.

Określenie dokładnych współrzędnych, rodzaju, jakości obiektu.

Określenie sposobu działania przeciwnika.

Kontrola rezultatów uderzeń.

możliwość sprawdzenia maskowania wojsk własnych.

WADY

zależność od warunków atmosferycznych i pory doby.

długi czas opracowywania wyników.

POWIETRZNE ROZPOZNANIE RADIOELEKTRONICZNE - jeden ze sposobów rozpoznania powietrznego. Porównuje te wiadomości ze zdobytymi przez inne rodzaje rozpoznania. W zależności od stosowanej aparatury obejmuje:

rozpoznanie stacji i systemów radiolokacyjnych - poszukiwanie, przechwytywanie, analiza emisji fal i namierzanie.

rozpoznanie radiolokacyjne - rozpoznanie przeciwnika, terenu, warunków meteo.

rozpoznanie telewizyjne - rozpoznanie bezpośrednie obiektów ruchomych o małych wymiarach, przy dużej dynamice walki.

rozpoznanie radiowe - rozpoznaje radiostacje UKF , radiolinie przeciwnika obsługujące wojska i sztaby wszystkich szczebli dowodzenia.

SIŁY I ŚRODKI ORAZ WYPOSAŻENIE I PRZEZNACZENIE

Rozpoznanie powietrzne na korzyść ogólnowojskowych ZT i pododdziałów prowadzi głównie lotnictwo rozpoznawcze wojsk lądowych. Lotnictwo rozpoznawcze organizowane jest w klucze wchodzące w skład eskadr śmigłowców rozpoznawczo-łącznikowych ZT. Działalnością rozpoznawczą eskadry kieruje bezpośrednio dowódca eskadry.

Śmigłowce eskadry wyposażone są w lotnicze aparaty fotograficzne a mogą być także zamontowane inne urządzenia: przyrząd optyczno-pomiarowy, aparatura telewizyjna, radiolokacyjna itp. Ponadto znajduje się komplet radiostacji, w tym jedna do utrzymania łączności z pododdziałami wojsk lądowych.

Eskadra śmigłowców rozpoznawczo-łącznikowych jest przeznaczona do zabezpieczenia działań bojowych dywizji w zakresie rozpoznania powietrznego i obserwacji pola walki, przerzutu grup specjalnych, poprawiania ognia artylerii i dowodzenia.

Pododdział śmigłowców rozpoznawczych jest przeznaczony do prowadzenia rozpoznania, a przede wszystkim do obserwacji pola walki oraz do rozpoznania inż. skażeń promieniotwórczych i rekonesansu.

Działania śmigłowce mogą prowadzić głównie znad własnego terenu w strefie lotu położonej 1-3 km od przedniego skraju z wysokości 100-800 m. W przypadku wykonywania zadań znad terenu przeciwnika, załogi mogą przenikać na odległość do 100 km.

Eskadra śmigłowców bazuje zazwyczaj na jednym lądowisku (2-5 km od SD dywizji).

• płaszczyzna minimalna na jeden śm. 50x50 m (1/3 większa w nocy)

• w promieniu mniejszym niż 120 m nie powinno być pokrycia terenowego wyższego niż 10 m.

• dobre drogi dowozu

• dobre możliwości maskowania.

Załogi posługują się następującymi rodzajami map:

• 1:100 000 ; podczas rozpoznania obiektów ruchomych, obserwacji pola walki i w każdej innej sytuacji gdy nie jest wymagana duża dokładność;

• 1:50 000 i 1:25 000; podczas prowadzenia rozpoznania bezpośrednio na korzyść artylerii i poprawiania jej ognia oraz kontroli wyników własnych uderzeń rakietowych.0.

---