Politechnika Śląska
Wydział AEiI
Laboratorium
z
Elektroniki
Tyrystory.
Grupa 4., sekcja 3.
Wioletta Bujak
Marek Kudera
Arkadiusz Mazur
1. Wyznaczanie charakterystyki wyjściowej tyrystora metodą oscyloskopową.
Układ pomiarowy.
Zaobserwowane charakterystyki.
2. Pomiar prądu przełączania IL i prądu podtrzymania IH.
Układ pomiarowy.
Wyniki pomiarów.
Prąd podtrzymania :
IH = 2,94 [mA]
Prąd załączenia :
IL = 3,01 [mA]
3. Przebiegi czasowe prądu i napięcia na tyrystorze.
Układ pomiarowy.
Jak w punkcie 1.
Zaobserwowane przebiegi.
4. Wyznaczanie charakterystyk bramkowych.
Układ pomiarowy.
Otrzymane charakterystyki.
Wnioski. „Skąd się wzięły rogi w tyrystorze?”
Aby możliwe było trwałe włączenie tyrystora, napięcie anodowe i rezystancja w obwodzie anody muszą być tak dobrane, aby prąd anodowy mógł wzrosnąć ponad wartość prądu załączenia IL. Po uzyskaniu przez napięcie wartości odpowiedniej do załączenia, następuje nagła zmiana punktu pracy, przy czym wartość napięcia gwałtownie maleje, a prądu wzrasta. Wartość dodatniego napięcia anodowego, przy którym następuje załączenie tyrystora zależy od prądu bramki. Przy wzroście prądu bramki tyrystor załącza się dla mniejszych wartości UA.
Aby tyrystor przełączony w stan przewodzenia mógł powrócić do stanu nieprzewodzenia, konieczne jest obniżenie napięcia anodowego do wartości bliskiej 0. Ma to na celu obniżenie wartości prądu anodowego IA poniżej wartości tzw. prądu podtrzymania IH. W tym momencie tyrystor zostaje wyłączony i w związku z tym napięcie gwałtownie rośnie.
Wartość prądu załączania IL jest większa od wartości prądu podtrzymania IH, dlatego też „róg” występujący na przebiegu czasowym przy załączaniu jest większy od „rogu” pojawiającego się przy wyłączaniu.