I Konwencja haska - pokojowe rozstrzyganie międzynarodowych sporów - Haga, 18 października 1907r..
II Konwencja haska - zastosowanie Konwencji genewskiej z 1864 roku do wojny na morzu.
III Konwencja haska - normowała zwyczaje i prawa podczas wojny.
dotyczyła ochrony okrętów szpitalnych.
Rozszerzała zakres konwencji haskich z 1899 roku i ustanawiała nowe przepisy; podczas konferencji przyjęto 13 konwencji (z czego ratyfikowano 12), dotyczących m.in.:
sposobu rozpoczęcia konfliktu (konwencja haska III)
sposobu prowadzenia wojny na lądzie(konwencja haska IV)
sposobu zachowania się mocarstw neutralnych (konwencja haska V)
sposobu traktowania statków handlowych należących do nieprzyjaciela
utworzenia Międzynarodowego Trybunału Łupów (XII Konwencja) - nie została ratyfikowana
Jest jedną z najważniejszych konwencji podpisanych w Hadze, dotyczy postępowania wobec dóbr kultury w czasie konfliktu zbrojnego. Ustala m.in., że
państwa, które podpisują konwencję, mają obowiązek utworzyć w ramach swoich sił zbrojnych jednostkę zajmującą się ochroną dóbr kulturalnych
państwa, które podpisują konwencję, mają obowiązek włączyć jej postanowienia do prawa krajowego
sygnatariusze konwencji powinni unikać wywozu dóbr kulturalnych z krajów i terytoriów okupowanych
Dodatkowo konwencja haska z 1954 roku ustanawia definicję dobra kulturalnego i sposobu jego ochrony. Status obiektu chronionego przez konwencję mają m.in.:
schrony, w których przechowywane są dobra kultury
wszelkie nieruchomości mające status zabytku (z wyjątkiem obiektów wykorzystywanych do celów wojskowych oraz tych, które znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie ośrodków przemysłowych i wojskowych)
Rejestrację takich obiektów prowadzi UNESCO (Międzynarodowy Rejestr Dóbr Kultury Objętych Ochroną Specjalną). Nieruchomości uznane za zabytkowe są specjalnie oznakowane - tarczą skierowaną ostrzem w dół, przedzieloną po przekątnych na dwa pola białe i dwa pola niebieskie.
Konwencja haska z 5 października 1961 roku
Konwencja znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych przez placówki dyplomatyczne lub urzędy konsularne.