ODLWNICTWO CI GA, Studia, odlewnictwo


Modyfikacja żeliwa - polega na wprowadzeniu do ciekłego żeliwa, na krótka przed odlewem do formy, niewielkich ilości określonych dodatków (żelazokrzem min.75% Si , wapniokrzem, grafit)

sferoidyzacja żeliwa - do ciekłego żeliwa wprowadza się magnez (powoduje wzrost napięcia fazowego) krystalizuje się w postaci kulek. Sferoidyzacja zawsze występuje z dwoma modyfikatorami 1. przy wlewaniu do kadzi transportowej 2. do kadzi czajnikowej.

Piec matrenowski - typowy przedstawiciel pieców szybowych tj. takich , w których komora pieca jest ustawiona pionowo. Wsad w niej obsuwa się stale w dół i jest ogrzewany przez gazy spalinowe ulatujące do góry. Ściany wielkiego pieca są wymurowane z cegieł szamotowych. Wokół wielkiego pieca umieszczony jest przewód gorącego dmuchu doprowadzające poprzez dysze podgrzane powietrze do wnętrza pieca. Wskutek spalania koksu w strumieniu doprowadzonego powietrza temp. dochodzi do 1800 st. C. Powietrze doprowadzane przez dysze jest podgrzane do temp. ok. 600-700 st. C. Aby dysze nie uległy zniszczeniu chłodzone są wodą. Dmuch o ciśnieniu 2,2 atm. dostarczają sprężarki odśrodkowe tzw. turbodmuchawy. Na poziomie ok. 1,1m poniżej dysz znajdują się w garze otwory do spustu żużla. Na samym dole znajduje się otwór spustowy do surówki. Do ładowania pieców stosuje się wyciąg pochyły.

Żeliwiak - służy do topienia żeliwa. Naboje wsadu metalowego ułożone są naprzemian z nabojami koksu i topnika, opuszczają się w dół szybu ogrzewane przez uchodzące do góry gorące spaliny (1700-1800 st. C) Spaliny powstają w strefie spalania mieszczącej się nad poziomem dysz w wyniku spalania koksu. Wsad metalowy ulega stopieniu w strefie topnienia, a ciekłe żeliwo gromadzi się w kotlinie żeliwiaka. W miarę obniżania się poziomu wsadu metalowego w szybie podawany jest następny nabój wraz z odpowiadającemu mu nabojem koksu i topnika. Wsad jest utrzymywany na stałym poziomie. Wsady ładowane są przez okno wsadowe znajdujące się w górnej części szybu. Żeliwiaki są piecami prostymi, tanimi i stosunkowo sprawnymi cieplnie (70%). Wydajność zależy od przekroju czynnego ilości koksu i ilości powietrza dostarczanego do pieca. Ich wadą jest dostarczanie okresowe dużej ilości żeliwa (nie można jej przerobić). W wyniku dużych temp. materiały którymi jest wyłożony szybko ulegają zużyciu. Czas ich przez to jest ograniczony i wynosi od 6 do 12 h zależnie od stopnia chłodzenia przez co w zmechanizowanych odlewniach trzeba stosować kilka pieców min.3. Żeliwiak zanieczyszcza atmosferę - wydobywają się gazy i pyły.

Pieca elektryczne łukowe o nagrzewaniu bezpośrednim typu Heroulta są najczęściej stosowanymi piecami w odlewnictwie staliwa i spotka się je także w odlewniach żeliwa. Prąd elektryczny przetwarzany jest w energię cieplną w łukach elektrycznych, powstających między trzema elektrodami a żużlem i metalem. Napięcie robocze wynosi od 81-550 V. Piec ma kształt cylindryczny. Wsad do topienia składa się przeważnie ze złomu stali węglowej lub stopowej. W celu nawęglania metalu do wsadu wprowadza się surówkę i koks, złom elektrod. Podstawowy topnikiem zasadowym jest wapno świeżo wypalone z pewnymi dodatkami, topnikiem kwaśnym piasek kwarcowy. Po załadowaniu pieca elektrody obniża się do wsadu, włącza się prąd, zapalają się łuki i rozpoczyna się proces topnienia metalu, położonego w strefie żarzących się łuków. Stopniowo we wsadzie wytapiają się tzw. kratery i ciekły metal rozpływa się. Roztopiony metal powinien być przykryty żużlem dodaje się więc topniki w miarę topnienia wsadu. Po roztopieniu całego wsadu i przemieszczaniu metalu bierze się próbkę i przeprowadza analiz chemiczną metalu.

Piece elektryczne indukcyjne- indukcyjne topienie metali polega na tym ze we wsadzie metalowym znajdującym się w zmiennym polu magnetycznym indukują się prądy wirowe powodujące wydzielanie się ciepła. Piec indukcyjny pracuje na zasadzie transformatora krotko zwartego, którego uzwojeniem wtórnym jest wsad metalowy. W odlewnictwie stosuje się piece o częstotliwości od 50-1000 Hz.

Podział: - w zależności od konstrukcji :a)piece bezrdzeniowe(tyglowe) b)rdzeniowe(kanałowe)

Zaleta pieców tyglowych ind. jest mieszanie kąpieli zachodzące w skutek ruchu metalu, którego intensywność zależy m.in. od częstotliwości prądu zasilającego. Są to piece przechylne. W piecach tych temp. żużla jest niższa od tem. metalu w skutek małego przewodnictwa cieplne go żużla oraz słabej indukcji prądu w nim-jest to ich wada ogran. prowadzenie intensywnych procesów metalurgicznych. z tego powodu piece indukcyjne stosuje się do topienia staliwa i żeliwa ze wsadu, który nie wymaga odfosforowania oraz odsiarczana.

Piec indukcyjny kanałowy zasilany prądem o czes. 50 Hz. Zasadnicza cecha prowadzenia wytopu w piecach kanałowych jest konieczność zalewania ich kanałów ciekłym metalem przed pierwszym wytopem. Piece te charakteryzują się najmniejszym zużyciem energii lek. Spośród wszystkich rodzajów pieców elek. piece kanałowe służą głownie jako zbiorniki i mieszalniki żeliwa wytapianego w innym piecu.Istnieje możliwość pełnej regulacji temp. metalu

metody wytwarzania odlewów - odlewanie grawitacyjne (pod ciśnieniem atmosferycznym), - w formach piaskowych lub metalowych (kokilowe), - pod ciśnieniem (tylko w formach metalowych)

Większość odlewów odlewamy grawitacyjnie formach jednorazowych z piasku kwarcowego z dodatkiem spoiwa.

Wytwarzanie: -wykonanie modeli i rdzennic , -przygotowanie mas formierskich i rdzeniowych , -wykonanie formy odlewniczej i rdzeni , -przygotowanie ciekłego metalu i zalanie nim formy odlewniczej , -usuwanie odlewu z formy odlewniczej, usuwanie rdzeni z odlewu, oddzielenie ukł. wlewowego, oczyszczenie i wykończenie odlewu

Układ wlewowy.

System kanałów i zbiorników w formie odlewniczej przez który doprowadza się stop.

Zadania układu wlewowego:

1.musi umożliwiać laminarne zapełnianie formy przez układ,

2.oddzielanie zanieczyszczeń dostających się do układu wraz z metalem oraz te zanieczyszczenia które metal porywa ze sobą, wnosi do przestrzeni przeznaczonej na odlew(funkcja filtracyjna),

3.współdziałalność (wspomagać) w procesie krzepnięcia i krystalizacji odlewu formy(funkcja zasilająca)

4.Funkcje zasilające

Budowa układu wlewowego:

-misa wlewowa, wlew główny, belka żużlowa, wlew doprowadzający

Masy formierskie i rdzeniowe.

Wymagania w stosunku do mas formierskich i rdzeniowych.

-wytrzymałościowe - wytrzymałość na ściskanie Rc , na zginanie Rp , i na ścinanie Rs . Zależą one od składu masy i sposobu jej wykonania.

-technologiczne - płynność mas formierskich, plastyczność masy, podatność masy - (zdolność do zmniejszenia swojej objętości w trakcie kurczenia się odlewu w stanie stałym) , gazotwórczość - (zdolność do wydzialania gazów w wyniku termicznego oddziaływania ciepła stopu), przepuszczalność - (zdolność do odprowadzania gazów na zewnątrz), wybijalność - (nakład pracy jaki musimy wykonać aby usunąć rdzeń z gotowego odlewu), ogniotrwałość - (masy formierskie nie powinny się spiekać , nie może wystąpić zeszklenie masy),

-termofizyczne - ciepło właściwe, przewodność cieplna, pojemność cieplna.

Rodzaje mas formierskich:

- masy klasyczne - materiałem wiążącym są gliny formierskie (materiały iloste) , w skład masy klasycznej wchodzą: osnowa (piasek kwarcowy 92%), lepiszcze (bentonit 6%), dodatki (pył węgla kamiennego do 2%), film gazowy (woda od 3 - 6%)

Piaski kwarcowe - tłuste, półtłuste, chude i gliny formierskie. Temperatura spiekania 1200oC. Ziarnistość - czyli wielkość ziarna - rozróżniamy małojednorodną, jednorodną bardzojednorodną.

Lepiszcza (spoiwa) - podwyższają wytrzymałość masy - naturalny składnik piasku kwarcowego, specjalnie przetworzone materiały mineralne bentonit.

Spoiwa - pokost lniany , klej skrobiowy, smoła pogazowa.

Materiały ilaste mają złą przepuszczalność , wysoką gazotwórczość, niedobrą ogniotrwałość,

Poprawienie przepuszczalności uzyskujemy przez nakłucia, sznury włoskowate.

- masy specjalne formierskie i rdzeniowe - stosuje się je przede wszystkim na rdzenie :

masy przedmuchiwane C02 - przedmuchiwanie masy CO2 powoduje silne utwardzenie odlewu

Rc = 200 - 500 Mpa. Skład masy - piasek kwarcowy 90%, szkło wodne 5 - 12% , lepiszcze max. 0,5%.

Masy te mają dobrą przepuszczalność, niewiele gazotwórczości , proces utwardzania zachodzi w rdzennicy. Wadą tych mas jest łatwość przypalania się do odlewu, mała podatność , zła wybijalność .

Sms - szybkie masy samowiążące - skład: piasek kwarcowy 90%, szkło wodne 6 - 10% i utwardzacz

0,5 - 1,5%(chromolit - spreparowany żużel z dużą ilością Cr2O3). Masy te wykorzystujemy przy średnich i dużych odlewach żeliwnych. Aby polepszyć wybijalność i podatność wprowadzamy flostery (żywica , organiczna substancja - ulega rozkładowi termicznemu) zamiast chromolitu.

Cms - masa ciekła samowiążąca - skład: piasek kwarcowy , szkło wodne, utwardzacz, spieniacz. W tym przypadku szkło wodne zastąpiono cementem. Mieszarki tych mas podobne są do betoniarek.

Metoda Coldbox - (zimna skrzynka , masa typu ŻMCH - żywiczne masy chemoutwardzalne). Skład: piasek kwarcowy , żywica organiczna(karbofur) , utwardzacz(H3PO4) , rozcieńczacz.

Wysokie właściwości wytrzymałościowe, dobra przepuszczalność, dobra podatność oraz wybijalnośc.

Metoda Hotbox - (masa typu ŻMT - żywiczne masy termoutwardzalne). Skład: piasek kwarcowy, żywica organiczna, utwardzacz (urotropina) , środki zwilżające.

Masa skorupowa - (proces C - Croniga). Skład: piasek kwarcowy , bakelit, utwardzacz(w postaci urotropiny) , substancja zwilżająca 0,5%(nafta). Proces Croniga został zmodyfikowany przez Dietera (proces D) wykorzytal nadmuchiwarki.

Modyfikacja żeliwa - polega na wprowadzeniu do ciekłego żeliwa, na krótka przed odlewem do formy, niewielkich ilości określonych dodatków (żelazokrzem min.75% Si , wapniokrzem, grafit)

sferoidyzacja żeliwa - do ciekłego żeliwa wprowadza się magnez (powoduje wzrost napięcia fazowego) krystalizuje się w postaci kulek. Sferoidyzacja zawsze występuje z dwoma modyfikatorami 1. przy wlewaniu do kadzi transportowej 2. do kadzi czajnikowej.

Piec matrenowski - typowy przedstawiciel pieców szybowych tj. takich , w których komora pieca jest ustawiona pionowo. Wsad w niej obsuwa się stale w dół i jest ogrzewany przez gazy spalinowe ulatujące do góry. Ściany wielkiego pieca są wymurowane z cegieł szamotowych. Wokół wielkiego pieca umieszczony jest przewód gorącego dmuchu doprowadzające poprzez dysze podgrzane powietrze do wnętrza pieca. Wskutek spalania koksu w strumieniu doprowadzonego powietrza temp. dochodzi do 1800 st. C. Powietrze doprowadzane przez dysze jest podgrzane do temp. ok. 600-700 st. C. Aby dysze nie uległy zniszczeniu chłodzone są wodą. Dmuch o ciśnieniu 2,2 atm. dostarczają sprężarki odśrodkowe tzw. turbodmuchawy. Na poziomie ok. 1,1m poniżej dysz znajdują się w garze otwory do spustu żużla. Na samym dole znajduje się otwór spustowy do surówki. Do ładowania pieców stosuje się wyciąg pochyły.

Żeliwiak - służy do topienia żeliwa. Naboje wsadu metalowego ułożone są naprzemian z nabojami koksu i topnika, opuszczają się w dół szybu ogrzewane przez uchodzące do góry gorące spaliny (1700-1800 st. C) Spaliny powstają w strefie spalania mieszczącej się nad poziomem dysz w wyniku spalania koksu. Wsad metalowy ulega stopieniu w strefie topnienia, a ciekłe żeliwo gromadzi się w kotlinie żeliwiaka. W miarę obniżania się poziomu wsadu metalowego w szybie podawany jest następny nabój wraz z odpowiadającemu mu nabojem koksu i topnika. Wsad jest utrzymywany na stałym poziomie. Wsady ładowane są przez okno wsadowe znajdujące się w górnej części szybu. Żeliwiaki są piecami prostymi, tanimi i stosunkowo sprawnymi cieplnie (70%). Wydajność zależy od przekroju czynnego ilości koksu i ilości powietrza dostarczanego do pieca. Ich wadą jest dostarczanie okresowe dużej ilości żeliwa (nie można jej przerobić). W wyniku dużych temp. materiały którymi jest wyłożony szybko ulegają zużyciu. Czas ich przez to jest ograniczony i wynosi od 6 do 12 h zależnie od stopnia chłodzenia przez co w zmechanizowanych odlewniach trzeba stosować kilka pieców min.3. Żeliwiak zanieczyszcza atmosferę - wydobywają się gazy i pyły.

Pieca elektryczne łukowe o nagrzewaniu bezpośrednim typu Heroulta są najczęściej stosowanymi piecami w odlewnictwie staliwa i spotka się je także w odlewniach żeliwa. Prąd elektryczny przetwarzany jest w energię cieplną w łukach elektrycznych, powstających między trzema elektrodami a żużlem i metalem. Napięcie robocze wynosi od 81-550 V. Piec ma kształt cylindryczny. Wsad do topienia składa się przeważnie ze złomu stali węglowej lub stopowej. W celu nawęglania metalu do wsadu wprowadza się surówkę i koks, złom elektrod. Podstawowy topnikiem zasadowym jest wapno świeżo wypalone z pewnymi dodatkami, topnikiem kwaśnym piasek kwarcowy. Po załadowaniu pieca elektrody obniża się do wsadu, włącza się prąd, zapalają się łuki i rozpoczyna się proces topnienia metalu, położonego w strefie żarzących się łuków. Stopniowo we wsadzie wytapiają się tzw. kratery i ciekły metal rozpływa się. Roztopiony metal powinien być przykryty żużlem dodaje się więc topniki w miarę topnienia wsadu. Po roztopieniu całego wsadu i przemieszczaniu metalu bierze się próbkę i przeprowadza analiz chemiczną metalu.

Piece elektryczne indukcyjne- indukcyjne topienie metali polega na tym ze we wsadzie metalowym znajdującym się w zmiennym polu magnetycznym indukują się prądy wirowe powodujące wydzielanie się ciepła. Piec indukcyjny pracuje na zasadzie transformatora krotko zwartego, którego uzwojeniem wtórnym jest wsad metalowy. W odlewnictwie stosuje się piece o częstotliwości od 50-1000 Hz.

Podział: - w zależności od konstrukcji :a)piece bezrdzeniowe(tyglowe) b)rdzeniowe(kanałowe)

Zaleta pieców tyglowych ind. jest mieszanie kąpieli zachodzące w skutek ruchu metalu, którego intensywność zależy m.in. od częstotliwości prądu zasilającego. Są to piece przechylne. W piecach tych temp. żużla jest niższa od tem. metalu w skutek małego przewodnictwa cieplne go żużla oraz słabej indukcji prądu w nim-jest to ich wada ogran. prowadzenie intensywnych procesów metalurgicznych. z tego powodu piece indukcyjne stosuje się do topienia staliwa i żeliwa ze wsadu, który nie wymaga odfosforowania oraz odsiarczana.

Piec indukcyjny kanałowy zasilany prądem o czes. 50 Hz. Zasadnicza cecha prowadzenia wytopu w piecach kanałowych jest konieczność zalewania ich kanałów ciekłym metalem przed pierwszym wytopem. Piece te charakteryzują się najmniejszym zużyciem energii lek. Spośród wszystkich rodzajów pieców elek. piece kanałowe służą głownie jako zbiorniki i mieszalniki żeliwa wytapianego w innym piecu.Istnieje możliwość pełnej regulacji temp. metalu

metody wytwarzania odlewów - odlewanie grawitacyjne (pod ciśnieniem atmosferycznym), - w formach piaskowych lub metalowych (kokilowe), - pod ciśnieniem (tylko w formach metalowych)

Większość odlewów odlewamy grawitacyjnie formach jednorazowych z piasku kwarcowego z dodatkiem spoiwa.

Wytwarzanie: -wykonanie modeli i rdzennic , -przygotowanie mas formierskich i rdzeniowych , -wykonanie formy odlewniczej i rdzeni , -przygotowanie ciekłego metalu i zalanie nim formy odlewniczej , -usuwanie odlewu z formy odlewniczej, usuwanie rdzeni z odlewu, oddzielenie ukł. wlewowego, oczyszczenie i wykończenie odlewu

Układ wlewowy.

System kanałów i zbiorników w formie odlewniczej przez który doprowadza się stop.

Zadania układu wlewowego:

1.musi umożliwiać laminarne zapełnianie formy przez układ,

2.oddzielanie zanieczyszczeń dostających się do układu wraz z metalem oraz te zanieczyszczenia które metal porywa ze sobą, wnosi do przestrzeni przeznaczonej na odlew(funkcja filtracyjna),

3.współdziałalność (wspomagać) w procesie krzepnięcia i krystalizacji odlewu formy(funkcja zasilająca)

4.Funkcje zasilające

Budowa układu wlewowego:

-misa wlewowa, wlew główny, belka żużlowa, wlew doprowadzający

Masy formierskie i rdzeniowe.

Wymagania w stosunku do mas formierskich i rdzeniowych.

-wytrzymałościowe - wytrzymałość na ściskanie Rc , na zginanie Rp , i na ścinanie Rs . Zależą one od składu masy i sposobu jej wykonania.

-technologiczne - płynność mas formierskich, plastyczność masy, podatność masy - (zdolność do zmniejszenia swojej objętości w trakcie kurczenia się odlewu w stanie stałym) , gazotwórczość - (zdolność do wydzialania gazów w wyniku termicznego oddziaływania ciepła stopu), przepuszczalność - (zdolność do odprowadzania gazów na zewnątrz), wybijalność - (nakład pracy jaki musimy wykonać aby usunąć rdzeń z gotowego odlewu), ogniotrwałość - (masy formierskie nie powinny się spiekać , nie może wystąpić zeszklenie masy),

-termofizyczne - ciepło właściwe, przewodność cieplna, pojemność cieplna.

Rodzaje mas formierskich:

- masy klasyczne - materiałem wiążącym są gliny formierskie (materiały iloste) , w skład masy klasycznej wchodzą: osnowa (piasek kwarcowy 92%), lepiszcze (bentonit 6%), dodatki (pył węgla kamiennego do 2%), film gazowy (woda od 3 - 6%)

Piaski kwarcowe - tłuste, półtłuste, chude i gliny formierskie. Temperatura spiekania 1200oC. Ziarnistość - czyli wielkość ziarna - rozróżniamy małojednorodną, jednorodną bardzojednorodną.

Lepiszcza (spoiwa) - podwyższają wytrzymałość masy - naturalny składnik piasku kwarcowego, specjalnie przetworzone materiały mineralne bentonit.

Spoiwa - pokost lniany , klej skrobiowy, smoła pogazowa.

Materiały ilaste mają złą przepuszczalność , wysoką gazotwórczość, niedobrą ogniotrwałość,

Poprawienie przepuszczalności uzyskujemy przez nakłucia, sznury włoskowate.

- masy specjalne formierskie i rdzeniowe - stosuje się je przede wszystkim na rdzenie :

masy przedmuchiwane C02 - przedmuchiwanie masy CO2 powoduje silne utwardzenie odlewu

Rc = 200 - 500 Mpa. Skład masy - piasek kwarcowy 90%, szkło wodne 5 - 12% , lepiszcze max. 0,5%.

Masy te mają dobrą przepuszczalność, niewiele gazotwórczości , proces utwardzania zachodzi w rdzennicy. Wadą tych mas jest łatwość przypalania się do odlewu, mała podatność , zła wybijalność .

Sms - szybkie masy samowiążące - skład: piasek kwarcowy 90%, szkło wodne 6 - 10% i utwardzacz

0,5 - 1,5%(chromolit - spreparowany żużel z dużą ilością Cr2O3). Masy te wykorzystujemy przy średnich i dużych odlewach żeliwnych. Aby polepszyć wybijalność i podatność wprowadzamy flostery (żywica , organiczna substancja - ulega rozkładowi termicznemu) zamiast chromolitu.

Cms - masa ciekła samowiążąca - skład: piasek kwarcowy , szkło wodne, utwardzacz, spieniacz. W tym przypadku szkło wodne zastąpiono cementem. Mieszarki tych mas podobne są do betoniarek.

Metoda Coldbox - (zimna skrzynka , masa typu ŻMCH - żywiczne masy chemoutwardzalne). Skład: piasek kwarcowy , żywica organiczna(karbofur) , utwardzacz(H3PO4) , rozcieńczacz.

Wysokie właściwości wytrzymałościowe, dobra przepuszczalność, dobra podatność oraz wybijalnośc.

Metoda Hotbox - (masa typu ŻMT - żywiczne masy termoutwardzalne). Skład: piasek kwarcowy, żywica organiczna, utwardzacz (urotropina) , środki zwilżające.

Masa skorupowa - (proces C - Croniga). Skład: piasek kwarcowy , bakelit, utwardzacz(w postaci urotropiny) , substancja zwilżająca 0,5%(nafta). Proces Croniga został zmodyfikowany przez Dietera (proces D) wykorzytal nadmuchiwarki.

Modyfikacja żeliwa - polega na wprowadzeniu do ciekłego żeliwa, na krótka przed odlewem do formy, niewielkich ilości określonych dodatków (żelazokrzem min.75% Si , wapniokrzem, grafit)

sferoidyzacja żeliwa - do ciekłego żeliwa wprowadza się magnez (powoduje wzrost napięcia fazowego) krystalizuje się w postaci kulek. Sferoidyzacja zawsze występuje z dwoma modyfikatorami 1. przy wlewaniu do kadzi transportowej 2. do kadzi czajnikowej.

Piec matrenowski - typowy przedstawiciel pieców szybowych tj. takich , w których komora pieca jest ustawiona pionowo. Wsad w niej obsuwa się stale w dół i jest ogrzewany przez gazy spalinowe ulatujące do góry. Ściany wielkiego pieca są wymurowane z cegieł szamotowych. Wokół wielkiego pieca umieszczony jest przewód gorącego dmuchu doprowadzające poprzez dysze podgrzane powietrze do wnętrza pieca. Wskutek spalania koksu w strumieniu doprowadzonego powietrza temp. dochodzi do 1800 st. C. Powietrze doprowadzane przez dysze jest podgrzane do temp. ok. 600-700 st. C. Aby dysze nie uległy zniszczeniu chłodzone są wodą. Dmuch o ciśnieniu 2,2 atm. dostarczają sprężarki odśrodkowe tzw. turbodmuchawy. Na poziomie ok. 1,1m poniżej dysz znajdują się w garze otwory do spustu żużla. Na samym dole znajduje się otwór spustowy do surówki. Do ładowania pieców stosuje się wyciąg pochyły.

Żeliwiak - służy do topienia żeliwa. Naboje wsadu metalowego ułożone są naprzemian z nabojami koksu i topnika, opuszczają się w dół szybu ogrzewane przez uchodzące do góry gorące spaliny (1700-1800 st. C) Spaliny powstają w strefie spalania mieszczącej się nad poziomem dysz w wyniku spalania koksu. Wsad metalowy ulega stopieniu w strefie topnienia, a ciekłe żeliwo gromadzi się w kotlinie żeliwiaka. W miarę obniżania się poziomu wsadu metalowego w szybie podawany jest następny nabój wraz z odpowiadającemu mu nabojem koksu i topnika. Wsad jest utrzymywany na stałym poziomie. Wsady ładowane są przez okno wsadowe znajdujące się w górnej części szybu. Żeliwiaki są piecami prostymi, tanimi i stosunkowo sprawnymi cieplnie (70%). Wydajność zależy od przekroju czynnego ilości koksu i ilości powietrza dostarczanego do pieca. Ich wadą jest dostarczanie okresowe dużej ilości żeliwa (nie można jej przerobić). W wyniku dużych temp. materiały którymi jest wyłożony szybko ulegają zużyciu. Czas ich przez to jest ograniczony i wynosi od 6 do 12 h zależnie od stopnia chłodzenia przez co w zmechanizowanych odlewniach trzeba stosować kilka pieców min.3. Żeliwiak zanieczyszcza atmosferę - wydobywają się gazy i pyły.

Pieca elektryczne łukowe o nagrzewaniu bezpośrednim typu Heroulta są najczęściej stosowanymi piecami w odlewnictwie staliwa i spotka się je także w odlewniach żeliwa. Prąd elektryczny przetwarzany jest w energię cieplną w łukach elektrycznych, powstających między trzema elektrodami a żużlem i metalem. Napięcie robocze wynosi od 81-550 V. Piec ma kształt cylindryczny. Wsad do topienia składa się przeważnie ze złomu stali węglowej lub stopowej. W celu nawęglania metalu do wsadu wprowadza się surówkę i koks, złom elektrod. Podstawowy topnikiem zasadowym jest wapno świeżo wypalone z pewnymi dodatkami, topnikiem kwaśnym piasek kwarcowy. Po załadowaniu pieca elektrody obniża się do wsadu, włącza się prąd, zapalają się łuki i rozpoczyna się proces topnienia metalu, położonego w strefie żarzących się łuków. Stopniowo we wsadzie wytapiają się tzw. kratery i ciekły metal rozpływa się. Roztopiony metal powinien być przykryty żużlem dodaje się więc topniki w miarę topnienia wsadu. Po roztopieniu całego wsadu i przemieszczaniu metalu bierze się próbkę i przeprowadza analiz chemiczną metalu.

Piece elektryczne indukcyjne- indukcyjne topienie metali polega na tym ze we wsadzie metalowym znajdującym się w zmiennym polu magnetycznym indukują się prądy wirowe powodujące wydzielanie się ciepła. Piec indukcyjny pracuje na zasadzie transformatora krotko zwartego, którego uzwojeniem wtórnym jest wsad metalowy. W odlewnictwie stosuje się piece o częstotliwości od 50-1000 Hz.

Podział: - w zależności od konstrukcji :a)piece bezrdzeniowe(tyglowe) b)rdzeniowe(kanałowe)

Zaleta pieców tyglowych ind. jest mieszanie kąpieli zachodzące w skutek ruchu metalu, którego intensywność zależy m.in. od częstotliwości prądu zasilającego. Są to piece przechylne. W piecach tych temp. żużla jest niższa od tem. metalu w skutek małego przewodnictwa cieplne go żużla oraz słabej indukcji prądu w nim-jest to ich wada ogran. prowadzenie intensywnych procesów metalurgicznych. z tego powodu piece indukcyjne stosuje się do topienia staliwa i żeliwa ze wsadu, który nie wymaga odfosforowania oraz odsiarczana.

Piec indukcyjny kanałowy zasilany prądem o czes. 50 Hz. Zasadnicza cecha prowadzenia wytopu w piecach kanałowych jest konieczność zalewania ich kanałów ciekłym metalem przed pierwszym wytopem. Piece te charakteryzują się najmniejszym zużyciem energii lek. Spośród wszystkich rodzajów pieców elek. piece kanałowe służą głownie jako zbiorniki i mieszalniki żeliwa wytapianego w innym piecu.Istnieje możliwość pełnej regulacji temp. metalu

metody wytwarzania odlewów - odlewanie grawitacyjne (pod ciśnieniem atmosferycznym), - w formach piaskowych lub metalowych (kokilowe), - pod ciśnieniem (tylko w formach metalowych)

Większość odlewów odlewamy grawitacyjnie formach jednorazowych z piasku kwarcowego z dodatkiem spoiwa.

Wytwarzanie: -wykonanie modeli i rdzennic , -przygotowanie mas formierskich i rdzeniowych , -wykonanie formy odlewniczej i rdzeni , -przygotowanie ciekłego metalu i zalanie nim formy odlewniczej , -usuwanie odlewu z formy odlewniczej, usuwanie rdzeni z odlewu, oddzielenie ukł. wlewowego, oczyszczenie i wykończenie odlewu

Układ wlewowy.

System kanałów i zbiorników w formie odlewniczej przez który doprowadza się stop.

Zadania układu wlewowego:

1.musi umożliwiać laminarne zapełnianie formy przez układ,

2.oddzielanie zanieczyszczeń dostających się do układu wraz z metalem oraz te zanieczyszczenia które metal porywa ze sobą, wnosi do przestrzeni przeznaczonej na odlew(funkcja filtracyjna),

3.współdziałalność (wspomagać) w procesie krzepnięcia i krystalizacji odlewu formy(funkcja zasilająca)

4.Funkcje zasilające

Budowa układu wlewowego:

-misa wlewowa, wlew główny, belka żużlowa, wlew doprowadzający

Masy formierskie i rdzeniowe.

Wymagania w stosunku do mas formierskich i rdzeniowych.

-wytrzymałościowe - wytrzymałość na ściskanie Rc , na zginanie Rp , i na ścinanie Rs . Zależą one od składu masy i sposobu jej wykonania.

-technologiczne - płynność mas formierskich, plastyczność masy, podatność masy - (zdolność do zmniejszenia swojej objętości w trakcie kurczenia się odlewu w stanie stałym) , gazotwórczość - (zdolność do wydzialania gazów w wyniku termicznego oddziaływania ciepła stopu), przepuszczalność - (zdolność do odprowadzania gazów na zewnątrz), wybijalność - (nakład pracy jaki musimy wykonać aby usunąć rdzeń z gotowego odlewu), ogniotrwałość - (masy formierskie nie powinny się spiekać , nie może wystąpić zeszklenie masy),

-termofizyczne - ciepło właściwe, przewodność cieplna, pojemność cieplna.

Rodzaje mas formierskich:

- masy klasyczne - materiałem wiążącym są gliny formierskie (materiały iloste) , w skład masy klasycznej wchodzą: osnowa (piasek kwarcowy 92%), lepiszcze (bentonit 6%), dodatki (pył węgla kamiennego do 2%), film gazowy (woda od 3 - 6%)

Piaski kwarcowe - tłuste, półtłuste, chude i gliny formierskie. Temperatura spiekania 1200oC. Ziarnistość - czyli wielkość ziarna - rozróżniamy małojednorodną, jednorodną bardzojednorodną.

Lepiszcza (spoiwa) - podwyższają wytrzymałość masy - naturalny składnik piasku kwarcowego, specjalnie przetworzone materiały mineralne bentonit.

Spoiwa - pokost lniany , klej skrobiowy, smoła pogazowa.

Materiały ilaste mają złą przepuszczalność , wysoką gazotwórczość, niedobrą ogniotrwałość,

Poprawienie przepuszczalności uzyskujemy przez nakłucia, sznury włoskowate.

- masy specjalne formierskie i rdzeniowe - stosuje się je przede wszystkim na rdzenie :

masy przedmuchiwane C02 - przedmuchiwanie masy CO2 powoduje silne utwardzenie odlewu

Rc = 200 - 500 Mpa. Skład masy - piasek kwarcowy 90%, szkło wodne 5 - 12% , lepiszcze max. 0,5%.

Masy te mają dobrą przepuszczalność, niewiele gazotwórczości , proces utwardzania zachodzi w rdzennicy. Wadą tych mas jest łatwość przypalania się do odlewu, mała podatność , zła wybijalność .

Sms - szybkie masy samowiążące - skład: piasek kwarcowy 90%, szkło wodne 6 - 10% i utwardzacz

0,5 - 1,5%(chromolit - spreparowany żużel z dużą ilością Cr2O3). Masy te wykorzystujemy przy średnich i dużych odlewach żeliwnych. Aby polepszyć wybijalność i podatność wprowadzamy flostery (żywica , organiczna substancja - ulega rozkładowi termicznemu) zamiast chromolitu.

Cms - masa ciekła samowiążąca - skład: piasek kwarcowy , szkło wodne, utwardzacz, spieniacz. W tym przypadku szkło wodne zastąpiono cementem. Mieszarki tych mas podobne są do betoniarek.

Metoda Coldbox - (zimna skrzynka , masa typu ŻMCH - żywiczne masy chemoutwardzalne). Skład: piasek kwarcowy , żywica organiczna(karbofur) , utwardzacz(H3PO4) , rozcieńczacz.

Wysokie właściwości wytrzymałościowe, dobra przepuszczalność, dobra podatność oraz wybijalnośc.

Metoda Hotbox - (masa typu ŻMT - żywiczne masy termoutwardzalne). Skład: piasek kwarcowy, żywica organiczna, utwardzacz (urotropina) , środki zwilżające.

Masa skorupowa - (proces C - Croniga). Skład: piasek kwarcowy , bakelit, utwardzacz(w postaci urotropiny) , substancja zwilżająca 0,5%(nafta). Proces Croniga został zmodyfikowany przez Dietera (proces D) wykorzytal nadmuchiwarki.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zestaw 3-4( ci ga), STUDIA, Biologia
zESTAW 10 ( CI GA), STUDIA, Biologia
ZESTAW 9 ( CI GA), STUDIA, Biologia
metalurgia ci ga www.przeklej.pl, POLITECHNIKA ŚLĄSKA Wydział Mechaniczny-Technologiczny - MiBM
ROŽLINY OZDOBNE Âci-ga 1 kolo, Studia, III rok, III rok, V semestr, pomoce naukowe, do egzaminu
Âci-ga na egzamin, Studia, IV rok, PST, Projektowanie struktur terenowych
Opracowanie na MO - wersja ci ga, Politechnika Poznańska, Mechatronika, SEMESTR I, Odlewnictwo, Egz
Âci-ga - metodyka, Prywatne, Studia, Gimnastyka
POB egzamin - ci ga, wisisz, wydzial informatyki, studia zaoczne inzynierskie, przetwarzanie obrazo
OPIS DZIAŁALNOŚ ĆI GOSPODARCZEJ STUDIA
wersja ci ga
(2) zarz dzanie wyk?y ci ga
Spawalnictwo sciaga1, Studia, pomoc studialna, odlewnictwo i spawalnictwo, odlewnictwo i spawalnictw
CI GA HYDROMECHANIKA EGZ, sgsp, Hydromechanika, HYDROMECHANIKA 1, CI GI
ci ga teksty

więcej podobnych podstron