Na czym polega komutacja kanałów?

Komutacja kanałów-tworzenie na żądanie drogi połączeniowej pomiędzy

urządzeniami końcowymi do ich wyłącznego użytku aż do chwili rozłączenia. Zalety:a)Małe i stałe opóźnienia przesyłanych informacji pomiędzy

stacjami końcowymi,b)Informacje docierają do stacji przeznaczenia w kolejności

wysyłania.Wady:a)Słabe wykorzystanie zasobów systemu (są one zajęte

również wtedy, gdy informacje nie są przesyłane – cisza),b)Długi czas nawiązywania połączenia – przed udostępnieniem drogi do transmisji informacji wymagane przesłanie informacji sterujących od stacji inicjującej do odbiorczej i odpowiedzi ze stacji odbiorczej do inicjującej. Zastosowanie: sieć telefoniczna

Na czym polega komutacja pakietów zorientowana połączeniowo (bezpołączeniowo)?

Komutacja pakietów-przesyłanie do kolejnych węzłów wiadomości podzielonych na mniejsze części (pakiety) tą samą (w sieci zorientowanej połączeniowo) lub różnymi drogami (sieć bezpołączeniowa – datagramowa); pakiety przechowywane w węzłach przez pewien czas. Pakiety zawierają również nagłówek z adresem, informacje sterujące oraz zabezpieczające przed błędami. Przesyłane są one od węzła do węzła, kanał transmisyjny zajmowany jest tylko na czas transmisji pomiędzy sąsiednimi węzłami Zalety:a)Lepsze niż komutacji kanałów wykorzystanie zasobów,b)Bufory pamięciowe w węzłach mogą mieć pojemność mniejszą niż w przypadku komutacji wiadomości,c)Lepsza przepustowość sieci niż przy komutacji wiadomości. Wady: a) Różne opóźnienia pakietów należących do jednego połączenia, b)Do węzła docelowego pakiety mogą docierać w kolejności innej niż były nadawane(w przypadku pracy zorientowanej bezpołączeniowo – datagramy). Zastosowanie: transmisja danych.

Scharakteryzować system numeracji jawnej

W przypadku numeracji jawnej abonenci przyłączeni do określonej centrali mają numerację własną, nie związaną z numeracją abonentów przyłączonych do innych central układu wielocentralowego. Numeracją tą posługują się abonenci w ruchu telefonicznym lokalnym. Aby uzyskać połączenie z abonentem przyłączonym do innej centrali, należy wybrać najpierw wskaźnik międzycentralowy (numer kierunkowy), a potem numer abonenta wywoływanego. W takim systemie numeracji wskaźniki przyporządkowane poszczególnym centralom określają w sposób jawny położenie terytorialne danego abonenta. Istnieją dwie odmiany systemu numeracji jawnej: ze zmiennym i stałym wskaźnikiem. W pierwszym przypadku wskaźnik centrali zmienia się w zależności od tego, jaką drogą lub z jakiego punktu sieci jest zestawiane połączenie.

Scharakteryzować system numeracji skrytej.

system numeracji skrytej, polega na tym, że wszyscy abonenci przyłączeni do central układu objętego tym systemem mają numerację wspólną, uzależnioną od pojemności całego układu. Numeracja ta jest używana zarówno w ruchu lokalnym, jak i międzycentralowym. Numer abonenta składa się z dwóch nie wyodrębnionych części, z których pierwsza, zwana członem centralowym, służy do określenia żądanej centrali (własnej lub współpracującej), a druga — do określenia łącza abonenckiego.

Podstawową zaletą numeracji skrytej jest to, że abonenci nie muszą być zorientowani w układzie sieci. Wadą tego sposobu numeracji jest konieczność wybierania zbędnych cyfr przy połączeniach lokalnych. Dlatego numeracja skryta jest stosowana głównie w sieciach miejscowych.

Omówić hierarchiczną strukturę polskiej sieci telefonicznej.

W celu zmniejszenia sumarycznej długości łączy (w systemie telekomunikacyjnym stosuje się sieci zawierające wiele węzłów podporządkowanych sobie hierarchicznie.

wyróżniając w niej w niej podporządkowane sobie wzajemnie sieci: międzynarodową (MN),międzymiastową (MM) i sieci lokalne rozmieszczone na kilku obszarach. Aparaty telefoniczne (w ogólnym przypadku urządzenia końcowe) abonentów przyłącza się do central końcowych. W zależności od lokalizacji rozróżnia się centrale miejskie (CMK), centrale wiejskie (CWK) oraz centrale zakładowe (CZ), czyli abonenckie (PABX). Abonenci mogą być także przyłączeni do wyniesionych stopni abonenckich (WSA), a także bezpośrednio do central miejskich głównych (CMG) bądź central okręgowych (CO). Kolejne dwa stopnie hierarchii zajmują centrale międzymiastowe służące do zestawiania połączeń wykraczających poza obszar strefy numeracyjnej, w której ta centrala się znajduje. Centrala międzymiastowa końcowa (CK) jest prze­znaczona do tworzenia połączeń międzymiastowych dla abonentów strefy numeracyjnej (całej lub jej części). Centrala międzymiastowa tranzytowa (CT) pełni funkcję centrali tranzytowej dla central międzymiastowych końcowych podporządkowanych jej hierarchicznie.

Zadaniem następnej warstwy central jest tworzenie połączeń telefonicznych o zasięgu międzynarodowym. W warstwie tej mamy jeden poziom reprezen­towany przez centrale międzynarodowe (ISC).

Omówić system sygnalizacji cyfrowej (poza szczeliną czasową) skojarzonej z kanałem.

Sygnalizacja – to wymiana informacji (innych niż rozmówne) związanych z zestawianiem i rozłączaniem połączenia, sterowaniem połączeniem, zarządzaniem siecią,itp..

*Obszary funkcjonowania sygnalizacji: -przesyłanie informacji pomiędzy stacjami abonenckimi i węzłem komutacyjnym (sygnalizacja abonencka); - przesyłanie informacji w sieci międzycentralowej (sygnalizacja międzycentralowa); - sygnalizacja wewnątrz centrali.

Sygnalizacja abonencka cyfrowa

• Sygnalizacja DSS1 : – sygnalizacja scentralizowana we wspólnym kanale (CCS), – dane przesyłane w kanale D, – system sygnalizacji o strukturze warstwowym: • warstwa 1 – fizyczna, • warstwa 2 – łącza danych, • warstwa 3 sieci

Sygnalizacja skojarzona z kanałem CAS

Każdemu kanałowi informacyjnemu przyporządkowany jest oddzielny podkasał sygnalizacyjny.

Sygnalizacja we wspólnym kanale

Sygnalizacja we wspólnym kanale CCS: polega na tym, że jeden kanał sygnalizacyjny obsługuje wiele kanałów informacyjnych (do 1000). Każda wiadomość sygnalizacyjna zawiera informację, którego kanału danych dotyczy. Przykładem sygnalizacji we wspólnym kanale jest system sygnalizacji nr 7 (SS7).

Scharakteryzować system sygnalizacji prądem stałym, prądem przemiennym

Funkcje sygnalizacji:

1. nadzorcze – wykrywające lub realizujące zmiany stanu, np. wywołanie, zgłoszenie się centrali, rozłączenie od strony abonenta (sygn. liniowa);

2. wybiercze – związane z procesem zestawiania połączenia, tzn. wysyłaniem i odbieraniem informacji adresowej. Poza adresem mogą zawierać także sygnały dodatkowe, np. żądanie kolejnej cyfry lub potwierdzenie odbioru określonego sygnału (sygn. rejestrowa);

3. obsługowe – zapewniają optymalizację wykorzystania sieci i ułatwiają administrowanie siecią. Typowe funkcje: wykrycie i wysyłanie informacji o blokadzie w sieci, informowanie o niedostępności wyposażenia na skutek uszkodzenia, przesyłanie informacji taryfikacyjnych, przesyłanie informacji alarmowych z urządzeń komutacyjnych bezobsługowych.

Sygnalizacja w łączu abonenckim spełnia funkcje nadzorcze i wybiercze. Sygnalizacja w łączu międzycentralowym funkcje nadzorcze, wybiercze i obsługowe.

Scharakteryzować system sygnalizacji prądem stałym, prądem przemiennym

Sygnalizacja abonencka w łączu analogowym to sygnalizacja mieszana: wykorzystuje sygnały prądu stałego (przepływ prądu stałego, brak przepływu prądu, zmiana kierunku przepływy prądu) oraz sygnały prądu przemiennego ( o częstotliwości 400 Hz i 15 ÷ 50 Hz, kodu DTMF, 2100 Hz i 1300 Hz dla FSK).

Scharakteryzować system sygnalizacji nr7 (funkcje warstw, zabezpieczenie przed fałszywą flagą, budowa sieci sygnalizacyjnej)

System sygnalizacji nr 7 (SS 7) jest systemem sygnalizacji we wspólnym kanale przeznaczonym dla sieci cyfrowych zarówno międzynarodowych, jak i krajo­wych. Stosuje się go do przekazywania informacji sygnalizacyjnych związanych z różnorodnymi usługami oferowanymi przez sieć cyfrową z integracją usług (ISDN).

***Sieć sygnalizacyjna***

• Węzły:a) punkty sygnalizacyjne SP (signalling points) – generują i odbierają wiadomości sygnalizacyjne,b)punkty komutacyjne w centralach lokalnych i

tranzytowych obsługujących sygnalizację we wspólnym kanale,c)punkty komutacji usług SSP oferujące użytkownikom dostęp do baz danych i usług sieci inteligentnych,d)punkty sterowania usługami SCP – w których zaimplementowane są usługi sieci inteligentnych;e)punkty transferu sygnalizacji STP (signalling transfer points) – kierują wiadomości sygnalizacyjne do kolejnych węzłów sieci;

***SIEĆ SYGNALIZACYJNA***

• Ze względu na niezawodność:

– punkty transferu sygnalizacji połączone są

w pary wiązką łączy typu C,

– pary punktów STP połączone są w czwórki

„każdy z każdym” wiązkami łączy typu B

– każdy punkt STP w parze może realizować

funkcje sygnalizacyjne niezależnie,

– każdy punkt sygnalizacji SP dołączony jest do

dwóch punktów STP jednej pary wiązkami łączy typu A.

***Struktura warstwowa sygnalizacji SS7***

• Część transferu wiadomości MTP (message transfer part) –odpowiedzialna za niezawodne przesyłanie wiadomości sygnalizacyjnych pomiędzy punktami sygnalizacyjnymi: *Poziom 1 - kanał sygnalizacyjny *Poziom 2 – łącze sygnalizacyjne *Poziom 3 – sieć sygnalizacyjna *Poziom 4 – część sterująca połączeniami sygnalizacyjnymi SCCP (signalling connection control part) zapewnia dostęp do dodatkowych funkcji sieciowych (min. Zestawiania połączeń sygnalizacyjnych); część SCCP wraz z MTP tworzą część usługową sieci NSP;

– część użytkownika ISDN – ISUP, – część aplikacyjna eksploatacji i utrzymania OMAP, – część aplikacyjna dla sieci telefonii komórkowej MAP, – cześć aplikacyjna systemu stacji bazowej BSSAP, – część aplikacyjna sieci inteligentnej INAP, – część transakcji TCAP, w której mieszczą się usługi

pomocnicze dla różnych zastosowań,– i inne.

Można wymienić pięć następujących cech systemu sygnalizacji nr 7:

1. jest dostosowany do użycia w cyfrowych sieciach telekomunikacyjnych z kanałami 64 kbit/s i zawierających centrale cyfrowe sterowane pro­gramowo;

2. spełnia obecne i przyszłe wymagania dotyczące przesyłania informacji związanych z zestawianiem połączeń oraz zdalnym sterowaniem i utrzyma­niem systemu telekomunikacyjnego;

3. zapewnia niezawodne przesyłanie informacji, w prawidłowej kolejności, bez strat lub powtórzeń;

4. może być stosowany również w kanałach analogowych o przepustowościach niższych niż 64 kbit/s;

5. może być stosowany w łączach naziemnych i satelitarnych.

Narysować schemat blokowy centrali telefonicznej. Scharakteryzować funkcje zespołów.

Zespół liniowy – indywidualne wyposażenie łącza: abonenckiego – abonencki zespół liniowy AZL, międzycentralowego – zespół połączeniowy ZP;

Zespół obsługowy ZO – zespół uczestniczący w realizacji jakiejś fazy połączenia (np. nadajnik sygnałów informacyjnych, odbiornik sygnalizacji DTMF) lub jakiegoś rodzaju połączenia (zespół połączeń lokalnych, zespół połączeń konferencyjnych)

Pole komutacyjne - służy do łączenia ze sobą łączy

doprowadzonych do centrali.

Omówić budowę sieci dróg rozmównych centrali telefonicznej.

Sieć dróg rozmownych - obejmuje te część wyposażenia łącznicy, w której znajdują się drogi rozmówne, (obwody elektryczne, przez które w czasie trwania połączenia przepływają prądy tzw. rozmówne). Sieć SDR obejmuje: przyłącza abonenckie, zwane inaczej abonenckimi zespołami liniowymi AZL, pole komutacyjne PK, zespoły liniowe ZL, będące różnego rodzaju translacjami oraz wyposażenie sterujące siecią dróg rozmównych SSDR, które oddziałuje bezpośrednio na stany elementów wszystkich wymienionych zespołów

Określić wartość opóźnienia wprowadzanego przez pole komutacyjne dla obu kierunków transmisji, zakładając, że: AbA przydzielono kanał 29 , AbB – kanał 3 (trakty 32-kanałowe), a pole ma strukturę TST (STS, TS, T).

Dla T, TS, STS:

a)A->B : 6 szczelin między 29 a 3: $\frac{6}{32}*125\text{μs} = 24\text{μs}$

a)A->B : 6 szczelin między 29 a 3: $\frac{6}{32}*125\text{μs} = 24\text{μs}$

Dla TST:

a)A->B: 6 szczelin między 29 a 3: $\frac{6}{32}*125\text{μs} = 24\text{μs}$ jeśli i komutator przydzieli na wyjściu szczeliny: 30-2 (te między szczelina obecną a docelową)$\frac{6}{32}*125\text{μs} + 125\text{μs} = 149\text{μs}$ jeśli I komutator przydzieli na wyjściu szczeliny: 3-29 (pozostałe)

b)B->A: 26 szczelin między 3 a 29:

$\frac{26}{32}*125\text{μs} = 93\text{μs}$ jeśli I komutator przydzieli na wyjściu szczeliny: 4-28 (te między szczeliną obecną a docelową)

$\frac{26}{32}*125\text{μs} + 125\text{μs} = 218\text{μs}$ jeśli I komutator przydzieli na wyjściu szczeliny: 29-3 (pozostałe)

Określić częstotliwość sygnałów zapisu i odczytu z pamięci rozmównej jednorodnego komutatora przestrzenno-czasowego o pojemności: 2 x 2 (4x4, 8x8).

$f_{\text{zapisu}} = \frac{1}{125\text{μs}}*x$,gdzie x=32 (ilość kanałów)

f_odczytu = y * f_zapisu , gdzie y=2,4 lub 8 (ilość traktów)

Narysować schemat blokowy komutatora czasowego ze sterowanym wyjściem (wejściem) i wyjaśnić zasadę działania.

ZE STEROWANYM WYJSCIEM

Zawartość k kanałów traktu wejściowego zapisuje się cyklicznie do k słów pamięci danych, czyli próbkę z pierwszego kanału zapisuje się do pierwszego słowa, próbkę z drugiego kanału do drugiego słowa itd. Odczytywanie z pamięci odbywa się zgodnie z adresami zawartymi w pamięci adresowej. W trakcie trwania pierwszej szczeliny czasowej w trakcie wyjściowym jest odczytywane pierwsze słowo pamięci adresowej. Odczytany adres wskazuje słowo pamięci danych, którego zawartość należy wysłać do pierwszego kanału wyjściowego. Analogiczne dla pozostałych kanałów

ZE STEROWANYM WEJSCIEM

W tym przypadku zapisywanie pamięci danych odbywa się zgodnie z adresami pochodzącymi z pamięci adresowej, natomiast operacja odczytu jest realizowana cyklicznie

Narysować schemat blokowy jednorodnego komutatora przestrzenno-czasowego i wyjaśnić zasadę działania.

Zawartość kolejnych wejściowych szczelin czasowych jest rozdzielana w rozdzielaczu danych, a następnie przechowywana w rejestrach przez czas równy czasowi zapisywania zawartości x szczelin czasowych do pamięci danych. Następnie zawartość rejestrów zapisuje się jednocześnie do x pamięci danych. Podobnie postępuje się z kolejnymi x szczelinami danych. Po zapisaniu do pamięci danych zawartości x szczelin czasowych następuje odczytanie, jednej po drugiej, zawartości x słów pamięci danych wskazanych przez pamięć adresową. Na rysunku x=8

Narysować schemat blokowy komutatora przestrzenno-czasowego ze wspólną telestradą i podziałem pamięci i wyjaśnić zasadę działania.

Układ taki składa się z multipleksera o ilości wejść odpowiadającej ilości traktów wejściowych, telestrady oraz demultipleksera, którego liczba wyjść również musi być dostosowana do ilości traktów wyjściowych. Maksymalna pojemność takiego komutatora uzależniona jest szybkości dziana produkowanych obecnie pamięci RAM

Narysować schemat blokowy wielokrotnego komutatora przestrzennego dla komutacji sygnałów zwielokrotnionych czasowo i wyjaśnić zasadę działania.

W zależności od szczeliny czasowej dekoder 1 z m odpowiednio steruje bramkami, w takim sposób, aby na czas trwania danej szczeliny i skomutowana została odpowiednia droga połączeniowa: WE->WY. Na rysunku mamy pokazane dwie drogi połączeniowe, obie przychodzące z traktu wejściowego 1, które w zależności od szczeliny i lub i+1 komutowane są z traktami wyjściowymi 2 i m

Określić minimalną pojemność pamięci rozmównej i pamięci adresowej (liczba słów i liczba bitów w słowie) w jednorodnym komutatorze przestrzenno-czasowym komutującym np. 4 trakty wejściowe i 4 trakty wyjściowe 32-kanałowe.

PD: 4*32*8b=128 słów *8b=1024b

PA: 4 * 32 * 7b = 896b , ponieważ 2⁷ ≥ 128

Algorytmy sterowania polami komutacyjnymi (algorytmy wyboru, przestrojeń, przepakowań, podobieństwa, różnice)

Wybór – odpowiednia procedura doboru dróg połączeniowych mająca na celu zapobieganie powstawaniu blokad

Przestrojenie - zmiana niektórych istniejących dróg komutacyjnych po wystąpieniu blokady, tak by odblokować pole.

Przepakowywanie - zmiana niektórych dróg komutacyjnych jeszcze przed wystąpieniem blokady, tak by ona nie wystąpiła. Można zawsze połączyć dowolne wolne wejście z dowolnym wolnym wyjściem przy czym stosuje się odpowiedni algorytm wyboru dróg połączeniowych, a także niektóre drogi połączeniowe są przepakowywane (gdy jest to możliwe) po wystąpieniu rozłaczen w polu. Stosowany algorytm wyboru dróg połączeniowych prowadzi do uniknięcia wszystkich stanów blokady, podobnie jak to jest w przypadku pól nieblokowalnych w szerokim sensie. Jednakże stany blokady mogą być osiągnięte w trakcie rozłączeń. W polach przepakowalnych te stany blokady są nietrwałe, ponieważ bezpośrednio po rozłączeniach stosuje się przepakowania i pole osiąga stan w którym blokada nie może wystąpić

Scharakteryzować funkcje AZL dla łączy analogowych w centralach z polem czasowym.

Funkcje AZL w centralach analogowych (AZL, LIC):

• Zasilanie linii ab. (Battery feed),

• Zabezpieczenie przeciwprądowe (Overvoltage protection),

• Separacja galwaniczna (LIC)

• Wysyłanie sygnału wywołania (Ringing),

• Nadzór stanu pętli (Supervision)

W centralach cyfrowych (SLIC + SLAC)

• Przetwarzanie A/C i C/A

• Rozgałęźnik

• Testowanie

• Zmiana biegunowości oraz taryfikacja 12/115 kHz

• Stabilizacja prądu zasilania

• Programowe wzmocnienie TN i TO

• Programowe dopasowanie impedancji

• Odłączenie napięcia liniowego

Scharakteryzować funkcje AZL dla łączy cyfrowych ISDN.

• Zabezpieczenie przeciwprądowe, separacja galwaniczna,

• Kompatybilność ze stykiem U i S,Transmisja dupleksowa w linii 2/4 przew.

• Kodowanie sygnałów liniowych,

• Aktywacja / deaktywacja łącza,

• Synchronizacja wieloramki,

• Zdalne zasilanie,

• Testowanie układów wewnętrznych

Omówić funkcje poszczególnych bloków.

Narysować schemat dostępu abonenta ISDN do sieci. Scharakteryzować styk S i U

Styk S / T i U

• Szybkość transmisji na styku U : 160 kbit/s (2 x 64 kbit/s + 16 kbit/s);– bity umożliwiające odtwarzanie w bloku NT synchronizacji blokowej, dodatkowy kanał utrzymaniowy

Szybkość transmisji na styku S : 192 kbit/s ( 2 x 64 kbit/s + 16 kbit/s + 48 kbit/s):– bity synchronizacji ramki, kasowania składowej stałej, dodatkowy kanał utrzymaniowy

Styk U

Najczęściej wykorzystywany do podłączenia abonentów sieci publicznej. W celu zapewnienia dwukierunkowej transmisji cyfrowej wykorzystuje się jedną z dwóch metod:

metoda „ping – pong” (styk Up) polegająca na czasowym rozdzieleniu kierunków transmisji; wymaga szybkości transmisji co najmniej 320 kbit/s; maksymalna długość łącza – ok. 3 km

metoda kompensacji echa (Uk) polegająca na równoczesnej transmisji w obu kierunkach z wykorzystaniem układów rozgałęźnych w wyposażeniu bloków NT i LT; najczęściej wykorzystuje się kod transmisyjny 2B1Q ( również 4B3T); maksymalna długość łącza ok. 8 km

Scharakteryzować dostęp pierwotny i podstawowy do sieci ISDN.

Dostęp podstawowy oferuje dwa kanały B o przepustowości 64 kbit/s każdy oraz kanał D o przepustowości 16 kbit/s. Kanały B mogą być łączone w celu uzyskania całkowitej przepustowości 128 kbit/s. Kanałem D przesyłane są informacje sygnalizacyjne. Do jednego dostępu podstawowego można podłączyć do ośmiu urządzeń końcowych, z czego dwa urządzenia mogą pracować jednocześnie, pod warunkiem, że każde z nich korzysta tylko z jednego kanału B. Możliwa jest więc np. równoczesna transmisja danych internetowych oraz prowadzenie rozmowy telefonicznej. Wybór urządzenia, do którego wysyłane będą dane następuje automatycznie, bez udziału użytkownika, tzn. rozmowa kierowana jest do aparatu telefonicznego, a dane do komputera

Dostęp pierwotny 30B+D oferuje 30 kanałów B o przepustowości 64 kbit/s oraz jeden kanał sygnalizacyjny D o przepustowości również 64 kbit/s. Dostęp pierwotny umożliwia transmisję danych z prędkością od 64 kbit/s do 2 Mbit/s i jest przeznaczony głównie dla większych firm lub np. dostawców usług internetowych. Łącze ISDN pozwala na podłączenie centrali abonenckiej PABX, oraz dołączenie do niej innych urządzeń takich jak: telefony cyfrowe, wideotelefony, komputery, a każde z wewnętrznych urządzeń może mieć swój własny numer dzięki usłudze dodatkowej DDI (bezpośrednie wybieranie numeru wewnętrznego

Scharakteryzować systemy sterowania: scentralizowany, zdecentralizowany.

Sterowanie scentralizowane - cała centrala sterowana jest przez wspólne urządzenie sterujące (może ono składać się z wielu elementów, np. rejestrów, procesorów, itp.

Sterowanie zdecentralizowane - poszczególne części centrali sterowane są przez odrębne urządzenia sterujące

Narysować przykładowe rozwiązanie sterowania zdecentralizowanego centrali. Omówić funkcje realizowane przez poszczególne sterowniki.

Procesor komutacyjny – jego zadaniem jest wybór i zastawianie drogi połączeniowej w polu komutacyjnym na podstawie informacji otrzymanych z procesora centralnego

Procesor nadzorujący łącza – jest odpowiedzialny za monitorowanie stanu łącz. W zależności od konkretnych rozwiązań systemu funkcję omawianego procesora mogą ograniczać się jedynie do przesyłania informacji o wykrytych zmianach stanu do procesora centralnego lub być bardziej rozbudowane i obejmować np. odbiór, przeliczanie i wysyłanie numeru abonentów.

Procesor centralny – jest odpowiedzialny za sterowanie prawidłową pracą poszczególnych elementów

Na czym polega decentralizacja sterowania z podziałem funkcji, z podziałem obciążenia. Narysować przykładowe konfiguracje systemów sterowania.

Podział funkcji – polega na rozdzieleniu poszczególnych funkcji na odpowiednie podzespoły systemu sterowania (na rysunku podział na MPK, PK, PS)

Podział obciążenia – polega na rozdzieleniu obciążenia odpowiednio na róże podzespoły systemu sterowania (na rysunku widzimy kilka rzędów identycznych podzespołów pełniących swoją funkcję)

W obu przypadkach mamy do czynienia z decentralizacją czyli występowaniem wielu procesorów sterujących

Omówić funkcje oprogramowania bezpośredniego (on-line)

oprogramowanie bezpośrednie - sterujące centralą, na które składają się programy zawarte w pamięci operacyjnej lub w pamięciach masowych zespołów sterujących, wykonywane cyklicznie lub wyrywkowo; oprogramowanie pośrednie - grupa programów przechowywanych i realizowanych poza zespołami sterującymi systemu komutacyjnego przeznaczonych do przygotowania oprogramowania bezpośredniego. Oprogramowanie pośrednie w dużych systemach może być kilkakrotnie większe od oprogramowania bezpośredniego

Funkcje systemu operacyjnego, wymiana danych pomiędzy różnymi sterownikami w systemie komutacyjnym

system operacyjny - komplet programów będący łącznikiem pomiędzy procesorem i pozostałym wyposażeniem (sprzętem) a oprogramowaniem użytkowym tego sprzętu (obsługującym zadania np. zgłoszenie, uszkodzenie itp.).

System operacyjny porządkuje przypadkowo pojawiające się zdarzenia i organizuje przetwarzanie danych. Odpowiada za:

· szeregowanie zadań w każdym elemencie sterującym,

· komunikację pomiędzy sterownikami, siecią, terminalami,

· ładowanie programów i danych przechowywanych na dyskach,

· dostęp do systemowych urządzeń peryferyjnych (terminali operatorów, pamięci masowych), interpretacja poleceń operatora, · dostęp do bazy danych (nr wyposażeń abonenckich, nr katalogowe. Klasa usługi, sygnalizacja itp.).