Pedagogika i jej rodzaje - Parafina, Notatki Pedagogika Studia dzienne, Parafina


Pedagogika

Pedagogika pozytywistyczna - z punktu widzenia filozofii jest to dążenie do stworzenia programu naukowej filozofii i naukowego światopoglądu. Dążenie do wytwarzania wiedzy pewnej o rzeczywistości edukacyjnej i oświatowej przydatnej do przewidywania tego co na pewno się zdarzy, czyli wytwarzanie takiej wiedzy, która umożliwia skuteczne przewidywanie i projektowanie działań zmierzających do osiągnięcia określonych celów.

Pedagogika ta odnosi się do tego co dzieje się w praktyce.

Twórca pozytywizmu:

August Comte (1798-1857) - jego zdaniem ludzkość w rozwoju przeszła dwie fazy:

  1. teologiczna

  2. metafizyczna

po to aby wejść w trzecią fazę tzw. pozytywną.

Odwołał się do tego, że człowiek jest abstrakcją, że człowiek bez środowiska nie funkcjonowałby. Zachodzi proces interakcji między środowiskiem a otoczeniem, np. rodzina jako system jest koncepcją środowiskową, to między elementami systemu (ojciec, matka, dziecko), jeżeli dochodzi do zmiany jednego elementu prowadzi do zmiany całego systemu. (de Barbaro - teoria rodziny systemowej).

John Stuart Mill (1806-1873) - wg niego źródłem wiedzy jest doświadczenie oparte na zmysłach.

Jest to jedyna rzeczywistość do poznania.

Koncepcje pedagogiki pozytywistycznej ulegały przeobrażeniu, przechodzono od bezwarunkowego kultu poznania naukowego do dostrzegania ograniczeń w dostrzeganiu wiedzy pozytywnej i poszukiwaniu strategii obrony nauki filozoficzno-metodologicznej.

  1. Empiriokrytycyzm - jedynym wartościowym źródłem wiedzy może być obserwacja empiryczna , a nauka jest opisem świata doświadczanego.

  2. Neopozytywizm - Moritz Schlick (1882-1936) Rudolf Canap (1891-1970) - ujęcie nauk logiczno-matematycznych jako nie empirycznych i analitycznych, sprowadzenie nauk humanistycznych do psychologii i socjologii, obu pojmowanych behawiorystycznie, likwidacja metafizyki, której zadania są pozorne a twierdzenia bezsensowne, likwidacja innych nauk filozoficznych - teorii poznania, etyki, estetyki - i pozostawienie filozofii tylko w charakterze analizy.

(główny przedstawiciel: Emanuel Mounier 1905-1950)

Do podstawowych kategorii w pedagogice personalistycznej trzeba zaliczyć takie pojęci jak:

W tej koncepcji podkreślana jest struktura pojedynczości, z drugiej strony podkreśla się bycie tej osoby dla społeczności (wspólnoty), czyli podkreśla się jej funkcjonowanie we wspólnocie (społeczności).

Pedagogika personalistyczna - jest to kierunek filozofii i wywodzi się z neotomizmu. Założenia personalizmu to:

Pedagogika personalistyczna w oparciu o to koncentruje się na wychowaniu, jest bowiem nauką praktyczną. Odpowiada kim jest człowiek z punktu widzenia duchowego. Pedagogika personalistyczna koncentruje się na zasadach typu:

Wartość osoby wyraża się w jej autonomii - to znaczy że osoba ludzka istnieje nie zależnie od innych osób, dlatego relacje zachodzące między osobami są oparte na godności i wartości. Każdy ma swoje cechy osobowości i duchowości, że każdy istnieje i żyje dla świata. Duchowość osoby jest cechą zasadnicza w pedagogice personalistycznej, tak aby być doskonałym, bo jest ono obowiązkiem moralnym wynikającym z duchowości człowieka. Kolejna ważną cechą w pedagogice personalistycznej jest jej integralność - bowiem oznacza że człowiek jest całością spójną i kompletną. Od siebie samego otrzymuje obowiązki i uprawnienia, a przede wszystkim wartość i wolność. Według tej pedagogiki każdy człowiek jest wolny.

Proces wychowania - polega na stopniowym dochodzeniu do doskonałości przez samodoskonalenie (samokształcenie i samowychowanie), aby stać się dojrzałą osobowością. Wychowanie w ujęciu personalistycznym - to kształtowanie osoby ludzkiej celem osiągnięcia zbawienia osoby oraz dla pożytecznego działania na rzecz społeczeństwa. Pedagogika ta akcentuje harmonijny i integralny rozwój człowieka. Rola nauczyciela (wychowawcy) - polega na inspirowaniu i wspieraniu wychowankowi ukazywaniu im wartości, ale nie wolno mu nakazywać sprzecznych wartości społecznych. Wychowanie personalistyczne jest wychowaniem do wolności, czyli do wyboru dobra. Dobro musi być zgodne z tym co służy rozwojowi człowieka. Przedstawiciele tego kierunku to:

Pedagogika religijna - jest pedagogiką integralną (perymialną) ujmującą człowieka jako istotę złożoną z ducha i ciała i traktuje człowieka holistycznie (całościowo). Celem wychowania w tej pedagogice jest wielostronny rozwój emocjonalny i duchowy. Celem człowieka jest także zbawienie. Zakłada także że człowiek ma obowiązek udziału w życiu społecznym. W pedagogice w II połowie XX wieku widoczne jest dążenie do pedagogiki humanistycznej w której relacje między wychowawcą a wychowankiem oparte są na akceptacji, rozumieniu się nawzajem, oraz empatii. Wychowawca powinien występować w roli facylitatora, czyli doradcy wspomagającego ucznia w jego pracy.

Pedagogika religijna (J. Maritein, K. Wojtyła):

  1. uważa, że życie duchowe i samostanowienie o sobie przez jednostkę nie jest możliwe bez religii i Boga;

  2. tylko chrześcijaństwo jest czynnikiem ładu wewnętrznego w duszy i dostarcza trwałej podstawy do wychowania, prawdziwe wychowanie musi być chrześcijańskie;

Celem wychowania religijnego jest kształcenie moralnego charakteru i na tym gruncie doprowadzenie człowieka do zbawienia. Jedynie wychowanie religijne prowadzi do uczłowieczenia kultury, do uwolnienia od przewagi techniki i do duchowego pogłębienia kultury.

Pedagogika humanistyczna (T. Gordon, Śliwierski)

Rozwinęła się na bazie nurtu psychologii humanistycznej (Maslow, Rogers) - podmiotowość wychowanka, branie odpowiedzialności za swoje czyny.

W Polsce nurt ten był mało popularny, występuje natomiast dążenie do wychowania fundamentalistycznego, które łączy się z liberalizmem.

T. Gordon amerykański psychoterapeuta, pedagog, twórca poradników, animator kształcenia dorosłych, postulował ideę wychowania bez zwycięzców i zwyciężonych:

  1. symetryczne stosunki interpersonalna między dorosłymi a dziećmi i młodzieżą;

  2. każdy z tych elementów jest traktowany podmiotowo bez względu na pochodzenie, pozycje społeczną, itd.

Efekty kształcenia:

„Brak spotkania 2 osób”

Cele wychowania:

kryterium wyróżniania celów - sposób spostrzegania dziecka - „dziecko jest człowiekiem ze wszystkimi jego atrybutami, aktywnościami, przymiotami typowymi dla człowieka” - jest podmiotem swojego istnienia, zatem nie jest własnością rodziców gdyż jest odrębną jednostką ma własne życie i tożsamość, ma prawo do prywatności i do własnej świadomości.

Cele nadrzędne:

Cele preferowane:

  1. autonomia, niezależność, twórczość, rozwój i realizacja własnych możliwości, samego siebie;

  2. samodzielność i radzenie sobie ze swoimi problemami;

  3. zdolność do zaspokajania własnych potrzeb (odpowiedzialność, samokontrola i samoocena)

  4. autentyzm w wyrażaniu uczuć (dziecko powinno być sobą)

  5. zdolność do współpracy z innymi

  6. umiejętność do samoogranicznia się (własnych potrzeb);

  7. autoafirmacja (poczucie własnej wartości);

  8. samodyscyplina

Pedagogika kultury - opozycja do jednostronności p. naturalistycznej, kierunek antynaturalistyczny do wychowania w kulturze.

Powstała w Niemczech na początku XX w. i oparta była na koncepcji filozoficznej Wilhelma Dilthey. Była rozumiana jako pedagogika ludzkich osobowości.

W Polsce najwybitniejszym przedstawicielem był Bogdan Nawroczyński. W latach (1933-1939 ) w Polsce ukazywał się kwartalnik „Kultura i wychowanie” pod redakcją Bogdana Sucholskiego.

W omawianej koncepcji kultura została uznana za pewnego rodzaju kod, w którym wyrażona jest prawda o ludzkim życiu.

Człowiek jako jedyna istota ma charakter kulturowy, stąd wynika godność człowieka, a jednocześnie dzięki kulturze może zyskać pełniejsze istnienie własnej egzystencji a przez to wzbogacać swoją osobowość.

Kierunek ten powstał na przełomie XIX i XX w. Uznawał człowieka jako istotę kulturową, uczestniczącą w procesie przyswajania, przeżywania i tworzenia przedmiotowych wartości kulturowych jak teksty, dzieła sztuki, moralność, obyczaje i prawo. PK wychodzi z założenia, że między wartościami reprezentującymi różne dziedziny kultury, a osobowością człowieka zachodzą wzajemne oddziaływania.

Istota pedagogiki kultury:

  1. każde zjawisko psychiczne tworzy sensowną całość określoną przez świat tradycji kulturalnej

  2. to, co w życiu ma sens i wartość nie jest samowystarczalne, gdyż wartości nabywa dzięki uczestnictwu w różnych dziedzinach istniejących poza jednostką (duch przedmiotowy)

  3. przedmiotowe wartości - nauka, sztuka, religia są autonomiczne i zachowują się, istnieją dzięki ciągłemu tworzeniu, wysiłkowi twórczemu ludzi (między wartościami a osobowością zachodzą oddziaływania - człowiek tworząc przyswaja wartości przedmiotowe i dzięki temu wzbogaca swoją osobowość)

  4. wychowanie - celem jego jest przygotowanie człowieka do czynnego i twórczego udziału w kulturze, w życiu kulturalnym, przez wprowadzenie człowieka w świat wartości kulturowych i na tej podstawie do rozwoju duchowego człowieka i wdrożenie do tworzenia nowych wartości

Różnice między pedagogiką kultury a pedagogiką socjologiczną i pedagogiką indywidualistyczną:

W stosunku do pedagogiki indywidualnej pedagogika kultury podkreśla zależność rozwoju duchowego człowieka od przyswojenia sobie wartości kulturowych danej epoki. Rozwój duchowy człowieka zależy od tego na ile człowiek potrafi wejść w wartości przekazywane i panujące w danej epoce (dobra przedmiotowe).

W stosunku do pedagogiki socjalistycznej pedagogika kultury podkreśla znaczenie wartości przedmiotowych w rozwoju człowieka.

Pedagogika kultury nie jest kierunkiem jednolitym. Różnice dotyczą pojmowania życia duchowego oraz środków, które wiodą do urzeczywistnienia w psychice wychowanka:



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ARKUSZ OSERWACJI, Notatki Pedagogika Studia dzienne, mat. od p. Parafiniuka, praktyki
KONSPEKT SCENARIUSZ, Notatki Pedagogika Studia dzienne, mat. od p. Parafiniuka, praktyki
pozytywistyczna personalistyczna, Notatki Pedagogika Studia dzienne
maksymowicz, Notatki Pedagogika Studia dzienne
Rydzewska, Notatki Pedagogika Studia dzienne
Pedagogika Emancypacyjna, Notatki Pedagogika Studia dzienne
Wspolczesne nurty w pedagogice, Notatki Pedagogika Studia dzienne
Naznaczanie a szanse życiow1, Notatki Pedagogika Studia dzienne
andrag0gika Kształcenie dorosłych, Notatki Pedagogika Studia dzienne
ZAGADNIENIA Kierunki pedagogiki współczesnej, Notatki Pedagogika Studia dzienne
Innowacja, Notatki Pedagogika Studia dzienne
Konspekt 4 - Travelling, Notatki Pedagogika Studia dzienne
Konspekt 5 - Nazwy zawodów, Notatki Pedagogika Studia dzienne
Kolokwium2 wzorzec, Notatki Pedagogika Studia dzienne, Logika - Materiały
Kolokwium2 wzorzec 2, Notatki Pedagogika Studia dzienne, Logika - Materiały
pozytywistyczna personalistyczna, Notatki Pedagogika Studia dzienne
msg2, Notatki Europeistyka Studia dzienne, msg egzam rewizorski

więcej podobnych podstron