09Kontrole systemow zarzadzania, Audyt Wewnętrzny


System kontroli środków z funduszy strukturalnych w ramach programu operacyjnego

Każdy program operacyjny musi mieć zdefiniowany i wdrożony system zarządzania i kontroli finansowej.

Na podmioty uczestniczące w zarządzaniu pomocą lub na Beneficjentów Końcowych, oprócz obowiązków dotyczących kontroli finansowej, które wynikają z ustawy o finansach publicznych, nakładane są szczególne zobowiązania, w tym określone w wytycznych w sprawie:

- przepływów środków finansowych (sporządzanych przez Instytucję Płatniczą),

- przygotowywania wniosków do Komisji Europejskiej o wypłatę pośrednią lub końcową, w tym dotyczące obowiązku weryfikacji dostarczenia wyrobów i usług oraz prawdziwości wnioskowanych wydatków (sporządzanych przez Instytucję Płatniczą),

- opracowania ścieżek audytu (sporządzanych przez Instytucję Zarządzającą),

- jednolitego formatu prezentacji ścieżki audytu (sporządzanych przez Instytucję Zarządzającą),

- ustanowienia właściwej kontroli finansowej u Beneficjentów Końcowych nie należących do sektora finansów publicznych (sporządzanych przez Instytucję Zarządzającą).

Ww. wytyczne stanowią załączniki do odpowiednich umów zawieranych z Instytucją Zarządzającą (przez Instytucję Płatniczą) lub z Instytucjami Pośredniczącymi i Beneficjentami Końcowymi

Nadzór Instytucji Zarządzającej nad prawidłowością systemu zarządzania i kontroli

Za skuteczność i prawidłowość zarządzania i wdrażania programu odpowiedzialna jest Instytucja Zarządzająca[1]. W szczególności Instytucja Zarządzająca powinna zagwarantować, iż:

- wszystkie instytucje biorące udział w zarządzaniu i wdrażaniu zachowują oddzielny system rachunkowości dla środków wspólnotowych albo odpowiedni kod księgowy dla wszystkich transakcji finansowych związanych z daną formą pomocy,

- operacje są przeprowadzane w sposób prawidłowy,

- wszyscy Beneficjenci końcowi, w tym Instytucje Wdrażające, są w pełni poinformowani o obowiązkach w zakresie zarządzania finansowego wydatków współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych,

- zadania związane z zarządzaniem finansowym oraz ogólnym zarządzaniem programem operacyjnym są prowadzone przez odrębne instytucje lub komórki.

W tym celu Instytucja Zarządzająca powinna wdrożyć system kontroli wewnątrz programu zgodny z zasadami właściwego zarządzania finansowego. Elementami tego systemu są:

- nadzór Instytucji Zarządzającej nad wykonywaniem zadań związanych z zarządzaniem programem przez Instytucje Pośredniczące oraz zadań związanych z wdrażaniem przez Instytucje Wdrażające,

- system wewnętrznej kontroli finansowej oraz audyt wewnętrzny w poszczególnych Instytucjach Zarządzających, Pośredniczących i Wdrażających.

Uprawnienia nadzorcze w zakresie prawidłowego systemu zarządzania i kontroli programu spoczywające na ministerstwie pełniącym funkcję Instytucji Zarządzającej wynikać będą z następujących źródeł:

1) umów i porozumień zawartych przez Instytucję Zarządzającą z Instytucjami Pośredniczącymi,

2) umów i porozumień zawartych przez Instytucje Pośredniczące z Instytucjami Wdrażającymi, zatwierdzane przez Instytucję Zarządzającą.

Uwzględniając swoją odpowiedzialność za nadzór nad wykonywaniem zadań związanych z zarządzaniem i wdrażaniem pomocy Instytucja Zarządzająca w zawieranych przez siebie umowach z Instytucjami Pośredniczącymi lub Beneficjentami Końcowymi zapewnia obecność zapisów, w myśl których m.in.:

- zagwarantowany jest dostęp do wszelkich dokumentów odnoszących się do wydatków i płatności zrealizowanych w ramach pomocy i wymaganych dla odpowiedniej ścieżki audytu, osobom lub organom określonym w art.7 rozporządzenia 348/2001,

- procedury kontroli ustalane są w formie podręczników zarządzania i kontroli danej formy pomocy, które określają co najmniej:

- podział zadań związanych z programem pomiędzy poszczególne komórki tej jednostki oraz członków jej kierownictwa i inne osoby funkcyjne (np. głównego księgowego),

- zakres czynności i odpowiedzialności na stanowiskach związanych z wykonywaniem poszczególnych zadań,

- opis procedur związanych z wykonywaniem wszystkich zadań danej jednostki w programie, określający niezbędne czynności, komórki i stanowiska odpowiedzialne za ich wykonanie oraz terminy,

-listy kontrolne (ang checklist) określające szczegółowy zakres porównania stanu faktycznego z pożądanym,

- instrukcje obiegu dokumentów programowych oraz finansowych,

- instrukcje prowadzenia baz danych oraz sporządzania sprawozdań.

- na Instytucje Pośredniczące i Wdrażające nałożony jest obowiązek konsultowania z nią podręczników procedur zarządzania i kontroli.

W celu zapewnienia skutecznego i spójnego systemu kontroli finansowej Instytucja Zarządzająca może, w stosunku do wszystkich lub do niektórych instytucji zaangażowanych w zarządzanie lub wdrażanie pomocy, wydać wytyczne dotyczące procedur zarządzania i kontroli finansowej, np. w formie minimalnych wymogów. Wytyczne te zobowiązana jest uzgodnić z Głównym Inspektorem Audytu Wewnętrznego.

Wytyczne do opracowania ścieżki audytu odnośnie środków współfinansowanych z funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności zostaną określone dla każdego z programów przez Instytucję Zarządzającą.

O ile zajdzie taka potrzeba, Instytucja Zarządzająca może przygotować wytyczne odnośnie ścieżek audytu dla poszczególnych rodzajów projektów. Wytyczne te zobowiązana jest uzgodnić z Głównym Inspektorem Audytu Wewnętrznego.

Nadzór Instytucji Płatniczej nad systemem przepływów finansowych

Instytucja Płatnicza określa zasady dotyczące przepływów środków finansowych, zawierające między innymi zasady i tryb przekazywania środków finansowych, szczegółowe zasady rozliczeń oraz wymagania odnośnie systemów księgowych.

Instytucja Płatnicza wydaje wytyczne dla Instytucji Zarządzającej w zakresie procesu przygotowywania wniosków o płatność.

Rozwiązania te zapewnią, że środki funduszy strukturalnych będą docierały do Beneficjentów końcowych w możliwie najkrótszym czasie.

Zakres współpracy Instytucji Płatniczej z innymi instytucjami systemu wdrażania

Instytucja Płatnicza jest obok Instytucji Zarządzającej Podstawami Wsparcia Wspólnoty centralnym elementem systemu wdrażania Funduszy Strukturalnych. Jest jedyną instytucją upoważnioną do wnioskowania o środki do Komisji Europejskiej, jest też przed nią odpowiedzialna za ich wykorzystanie. Z tych obowiązków wynikają zadania Instytucji Płatniczej w polskim systemie wdrażania (zob. 3.4.3.1) oraz zakres jej współpracy z innymi instytucjami.Współpraca z instytucją zarządzającą CSF

- uczestniczenie w przygotowaniu dokumentów programowych dla funduszy strukturalnych (Narodowy Plan Rozwoju, programy operacyjne, uzupełnienia programowe),

- współpraca przy tworzeniu systemu zbierania danych finansowych i rzeczowych, które posłużą do opracowania wskaźników monitorowania i oceny, według których na etapie wdrażania oceniany będzie postęp i efektywność realizacji Podstaw Wsparcia Wspólnoty

- udział w przygotowywaniu danych dla Komisji Europejskiej na temat postępów wdrażania Podstaw Wsparcia Wspólnoty i programów operacyjnych,

- uczestniczenie w pracach Krajowego Komitetu Monitorującego PWW;Współpraca z instytucjami zarządzającymi programami operacyjnymi·

- weryfikacja deklaracji wydatków z funduszy strukturalnych przygotowanych przez Instytucje Zarządzające programami operacyjnymi,·

- przekazywanie środków na realizację programów operacyjnych (na podstawie specjalnych umów, w których określone zostaną relacje pomiędzy Instytucją Płatniczą a Instytucjami Zarządzającymi oraz ich wzajemne obowiązki),

- udział w Komitetach Monitorujących poszczególne programy operacyjne,·

Zasady przeprowadzania audytu wewnętrznego i wewnętrznej kontroli finansowej

Organizacja audytu wewnętrznego w ramach programu operacyjnego

Zgodnie z art. 35d ust 1 ustawy o finansach publicznych, w każdej z wymienionych w nim jednostek sektora finansów publicznych prowadzi się audyt wewnętrzny. Od 1 stycznia 2002 roku większość jednostek administracji rządowej, inne jednostki administracji państwowej niezależne od rządu, jednostki wymiaru sprawiedliwości, fundusze celowe, państwowe szkoły wyższe mają obowiązek prowadzenia audytu wewnętrznego. W tym celu utworzone zostały w nich komórki audytu wewnętrznego.

Obowiązek taki mają również pozostałe jednostki gromadzące lub wydatkujące znaczne środki publiczne, w tym jednostki samorządu terytorialnego, na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie określenia kwoty przychodów oraz wydatków środków publicznych, dokonywanych w ciągu roku kalendarzowego, których przekroczenie powoduje obowiązek prowadzenia audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych (Dz.U. nr 234, poz. 1970).

Jednostki należące do sektora finansów publicznych, których wydatki lub przychody środków publicznych przekroczą w danym roku kwotę 35 mln. zł, są zobowiązane do rozpoczęcia audytu wewnętrznego przed upływem pierwszego kwartału roku następującego po roku, w którym nastąpiło przekroczenie tej kwoty. Rozporządzenie weszło w życie 12 stycznia 2003 r., jego konsekwencją będzie objęcie od 1 kwietnia 2004 r. obowiązkiem prowadzenia audytu wewnętrznego ok. 440 jednostek samorządu terytorialnego, we wszystkich województwach .

Instytucja Zarządzająca zapewnia, że obowiązek prowadzenia audytu wewnętrznego dotyczy także Instytucji Wdrażających, których przepisy ustawy o finansach publicznych, w tym zakresie, nie obowiązują. Odpowiednie postanowienia ustalające tego rodzaju powinność zawiera podpisywana z Instytucją Wdrażającą umowa finansowa.

W umowie finansowej Instytucja Wdrażająca jest zobowiązywana do zapewnienia, by system audytu był zgodny ze „Standardami audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych” określonymi przez Ministra Finansów.

Instytucja Zarządzająca w zawieranych umowach, w uzasadnionych przypadkach, nakłada obowiązek zapewnienia przeprowadzenia audytu zewnętrznego u Beneficjentów Końcowych. Instytucja Zarządzająca w takich przypadkach zobowiązuje Beneficjenta Końcowego, by zagwarantowała, że audyt będzie przeprowadzany przez jednostki zatrudniające osoby o odpowiednich umiejętnościach w zakresie przeprowadzania audytu i wiedzy z zakresu funkcjonowania pomocy

Definicja i cele audytu wewnętrznego

W myśl art. 35d ust 1 ustawy o finansach publicznych audyt wewnętrzny to ogół działań, przez które kierownik jednostki uzyskuje obiektywną i niezależną ocenę funkcjonowania jednostki w zakresie gospodarki finansowej pod względem legalności, gospodarności, celowości, rzetelności, a także przejrzystości i jawności.[2]

Audyt wewnętrzny obejmuje w szczególności:

1) badanie dowodów księgowych oraz zapisów w księgach rachunkowych,

2) ocenę systemu gromadzenia środków publicznych i dysponowania nimi oraz gospodarowania mieniem,

3) ocenę efektywności i gospodarności zarządzania finansowego.

Celem audytu wewnętrznego, prowadzonego przez audytora wewnętrznego zatrudnionego w jednostce sektora finansów publicznych, jest dostarczenie kierownikowi jednostki obiektywnej i niezależnej oceny funkcjonowania gospodarki finansowej w jednostce. Aby osiągnąć ten cel audytor wewnętrzny może wykorzystywać różne rodzaje audytu, w tym audyt systemu, działalności (value for money) oraz finansowy.

Audytor wewnętrzny jest podporządkowany bezpośrednio kierownikowi jednostki sektora finansów publicznych. Nie jest zaangażowany w żadną działalność operacyjną, nie powinien uczestniczyć w procesach zarządzania i podejmowania decyzji, które ocenia, nie wolno mu przygotowywać procedur i mechanizmów wewnętrznej kontroli finansowej, dotyczących pracy jednostki, w której jest zatrudniony.

Standardy audytu wewnętrznego i podręczniki procedur

Ogólną procedurę wykonywania audytu wewnętrznego określa Rozporządzenie Ministra Finansów z 5 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego sposobu i trybu przeprowadzania audytu wewnętrznego (Dz. U. Nr 111 poz.973).

„Standardy audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych” zostały określone przez Ministra Finansów w dniu 30 stycznia 2003 r. (Dz. Urz. Ministra Finansów Nr 3, poz. 14). Stanowią one zasady dobrej praktyki, zawierają wskazówki zarówno dla audytorów wewnętrznych jak i kierowników jednostek. Standardy te są zgodne z międzynarodowymi normami audytu wewnętrznego, określonymi przez międzynarodowe stowarzyszenie zawodowe audytorów wewnętrznych - Instytut Audytorów Wewnętrznych (The Institute of Internal Auditors).

W Ministerstwie Finansów w 2002 r. przygotowano ramowy podręcznik audytu wewnętrznego, który w marcu 2003 r. został uzupełniony o przykładowe metody analizy ryzyka. Bardziej szczegółowe podręczniki/procedury, właściwe dla poszczególnych jednostek sektora finansów publicznych, powinny zostać przygotowane przez audytorów wewnętrznych w tych jednostkach, zgodnie z wytycznymi otrzymanymi od Instytucji Zarządzającej.

System wewnętrznej kontroli finansowej

Organizacja wewnętrznej kontroli finansowej w ramach programu operacyjnego

Podstawowe zasady kontroli finansowej w jednostkach sektora finansów publicznych zostały określone w rozdziale 5 ustawy o finansach publicznych.

Ponadto 30 stycznia 2003 r. Minister Finansów określił „Standardy kontroli finansowej w jednostkach sektora finansów publicznych” (Dz. Urz. Ministra Finansów Nr 3, poz. 13) - zgodnie z powszechnie uznawanymi normami, uwzględniając w szczególności model kontroli wewnętrznej COSO. Zasady określone w ustawie o finansach publicznych oraz w standardach dotyczą wszystkich jednostek sektora finansów publicznych.

Zgodnie z ustawą, kontrola finansowa dotyczy procesów związanych z gromadzeniem i rozdysponowaniem środków publicznych oraz gospodarowaniem mieniem. Za całość gospodarki finansowej oraz kontrolę finansową w jednostce sektora finansów publicznych odpowiada kierownik jednostki, który powinien wprowadzić pisemne procedury kontroli finansowej oraz zapewnić ich przestrzeganie.

W myśl art. 35a ust 2 ustawy o finansach publicznych wewnętrzna kontrola finansowa obejmuje:

- zapewnienie przestrzegania procedur kontroli oraz przeprowadzanie wstępnej oceny celowości zaciągania zobowiązań finansowych i dokonywania wydatków,

- badanie i porównywanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym, pobieranie i gromadzenie środków publicznych, zaciąganie zobowiązań finansowych i dokonywanie wydatków środków publicznych, udzielanie zamówień publicznych oraz zwrotu środków publicznych,

Główny Inspektor Audytu Wewnętrznego

Minister Finansów jest organem właściwym w zakresie koordynacji kontroli finansowej i audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych. Zadania te wykonuje przy pomocy Głównego Inspektora Audytu Wewnętrznego (GIAW) oraz Departamentu Koordynacji Kontroli Finansowej i Audytu Wewnętrznego w Ministerstwie Finansów.

Do Głównego Inspektora Audytu Wewnętrznego przesyłane są roczne plany audytu oraz sprawozdania z ich wykonania. Pracownicy Departamentu Koordynacji Kontroli Finansowej i Audytu Wewnętrznego dokonują oceny stosowania przepisów ustawy o finansach publicznych w zakresie kontroli finansowej i audytu wewnętrznego oraz funkcjonowania standardów kontroli finansowej i audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych. Instytucja zarządzająca


[1] Por. art. 34.1 Rozporządzenia 1260/99

[2] Definicja zgodnie z art. 35c. 1 ustawy o finansach publicznych.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Audyt wewnetrzny systemu zarzad Nieznany (2)
Audyt strony drugiej, audyt systemów zarządzania
Zarządzanie kryzysowe, Bezpieczeństwo wewnętrzne- uniw Szczecin, Semestr III, Podstawy prawne i orga
Rola auditów wewnętrznych i zewnętrznych w doskonaleniu systemu zarządzania jakością
E Młodzik Audyt wewnętrzny a proces zarządzania ryzykiem
3, audyt systemów zarządzania
audyt wewnętrzny jako integralna część zarządzania firmą (13, Zarządzanie(1)
Tabela 1, audyt systemów zarządzania
audyt wewnętrzny, zarzadzanie
Tabela 1, audyt systemów zarządzania
prawaiobowiązkiaudytora, Wojskowa Akademia Techniczna - Zarządzanie i Marketing, Licencjat, II Rok,
Deklaracja Prezesa GLOBAL TRANS-1, audyt systemów zarządzania
przykład audytu, audyt systemów zarządzania
Audyt strony drugiej, audyt systemów zarządzania

więcej podobnych podstron