Księga III
Przepowiadanie Słowa Bożego
Osoby upoważnione do głoszenia słowa Bożego
biskupi - mogą to czynić w całym kościele
kapłani
diakoni
świeccy - w wyjątkowych sytuacjach, gdy wymaga tego konieczność, np. brak kapłana lub diakona
Formy przepowiadania słowa Bożego:
Homilia (kazanie) - wygłaszana podczas mszy św., celebracji innych sakramentów, w czasie nabożeństw
Rekolekcje (Misje święte)
Obowiązek głoszenia homilii - jest wygłaszana podczas mszy św., jak i podczas celebracji sakramentów jak i podczas liturgii słowa w czasie nabożeństw.
Obowiązek głoszenia homilii spoczywa na proboszczu lub rektorze kościoła. Istnieje obowiązek głoszenia homilii podczas wszystkich mszy s odprawianych w niedziele i święta nakazane.
Nauczanie katechetyczne:
Katechizacja - to pogłębianie i systematyczne nauczanie dzieci, młodzieży i dorosłych w przedmiocie prawd wiary i życia chrześcijańskiego, zmierzające do ożywienia życia religijnego.
Odpowiedzialni za katechizacje są:
rodzice
biskup diecezjalny
konferencja biskupów (układa katechizmy i program nauczania religii)
proboszcz
przełożony zakonny
katecheta (wymagania: przygotowanie pedagogiczne, wykształcenie teologiczne, przymioty moralne, tzw., misja kanoniczna - skierowanie od biskupa diecezjalnego do nauczania religii w danej szkole)
Misyjna działalność kościoła:
Działalność misyjna - to przepowiadanie Ewangelii i zakładanie kościołów. Każdy wierny zobowiązany jest do pracy nad rozwojem kościoła.
Osoby odpowiedzialne za działalność misyjną:
każdy wierny - z faktu, że przez chrzest należy do Chrystusa, zobowiązany jest do pracy nad rozwojem Kościoła
papież oraz kolegium biskupów - którym przynależy kierowanie oraz koordynacja w odniesieniu do dzieł misyjnych i współpracy misjonarskiej
poszczególni biskupi we własnych diecezjach popierają organizowanie dnia misyjnego; Papieskie Dzieła Misyjne
członkowie instytutów życia konsekrowanego w szczególności misjonarze, którzy nawiązują dialog z niewierzącymi w Chrystusa oraz nauczają katechumenów o prawdach wiary
katechiści - pomocnicy misjonarzy, wierni świeccy, odpowiednio przygotowani wyróżniający się wzorowym życiem chrześcijańskim, ich zadanie to nauczanie prawd wiary, organizowanie życia liturgicznego i prowadzenie akcji charytatywnej
Środki społeczne przekazu
Kościół ma prawo i obowiązek przepowiadania Ewangelii także przy użyciu właściwych sobie środków społecznego przekazu. Pasterze Kościoła w wypełnianiu swojego urzędu powinni posługiwać się środkami społecznego przekazu.
Do obowiązków pasterzy należy:
czuwanie aby wiara i obyczaje nie ucierpiały przez publikowanie pism lub korzystanie z masmediów
domaganie się aby pisma dotyczące wiary i obyczajów, były poddane ich osądowi
imprimatur - (nihil abstat) - zezwolenie kompetentnej władzy kościelnej na druk książki dotyczącej wiary i obyczajów (wydaje je biskup diecezjalny miejsca zamieszkania autora albo biskup diecezjalny miejsca druku książki.
Konferencja biskupów ustala warunki, pod jakimi duchowny lub zakonnik może brać udział w wystąpieniach radiowych lub telewizyjnych, w kwestiach odnoszących się do wiary katolickiej, nauki katolickiej i obyczajów.
W kościołach i kaplicach nie można wystawiać, sprzedawać ani rozdawać książek i czasopism traktujących o kwestiach religii lub moralności, jeśli nie zostały wydane za zezwoleniem właściwej władzy kościelnej.
Uprzedniej cenzurze kościelnej podlegają:
księgi Pisma Świętego
księgi liturgiczne
modlitewniki
katechizmy
podręczniki z zakresu Pisma Świętego, teologii, prawa kanonicznego, historii kościoła i innych gałęzi wiedzy religijnej używane w szkołach podstawowych, średnich i wyższych
zbiory aktów wydawanych przez jakąś władzę kościelną
Wychowanie katolickie:
Kościołowi przysługuje prawo do zakładania szkół i kierowania nimi. Przez szkołę katolicką należy rozumieć taką szkołę, która kieruje właściwa władza kościelna, albo kościelno-publiczna osoba prawna, bądź też taką szkołę, która została uznana za katolicką przez władzę kościelną dokumentem pisanym (np. KUL). Nauczanie i wychowanie w szkole katolickiej powinno opierać się na zasadach doktryny katolickiej. Natomiast nauczyciele powinni odznaczać się zdrową nauką i prawością życia. Żadna szkoła nie może posługiwać się mianem katolickiej bez zgody właściwej władzy kościelnej. Do rodziców należy wybór odpowiedniej szkoły dla dziecka zapewniającej wychowanie katolickie. Biskup diecezjalny powinien otoczyć studentów opieką duszpasterską (kościół akademicki oraz duszpasterskie akademiki)
Wyznanie wiary
Wyznanie wiary - to zamafenistowanie przez wiernego swojej wiary katolickiej, nie może być złożone przez pełnomocnika
Osoby zobowiązane do złożenia wyznania wiary wg Formuły zatwierdzonej przez Stolicę Apostolską:
uczestniczący z głosem decydującym lub doradczym w soborze powszechnym, synodzie partykularnym, synodzie biskupów, synodzie diecezjalnym
wyniesieniu godności kardynalnej i biskupiej
wikariusz generalny, wikariusz biskupi, wikariusz sądowy
Depozyt wiary - wszystko co jest zawarte w słowie Bożym spisanym lub przekazywanym
Wszyscy wierni zobowiązani się do unikania wszelkich doktryn przeciwko nauczaniu Kościoła
Przestępstwa przeciwko wierze:
herezja - uporczywe zaprzeczenie, po przyjęciu chrztu, jakieś prawdzie, w którą należy wierzyć wiarą Boską i katolicką, lub też uporczywe powątpiewanie w taką prawdę
- apostazja - całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej
- schizma - to odmowa uznania zwierzchnictwa papieża
KSIĘGA IV
Szafarz sakramentu (sytuacja zwyczajna i nadzwyczajna)
Chrzest:
szafarz zwyczajny - biskup, proboszcz, kapłan, diakon
szafarz nadzwyczajny - katechista (pomocnik misjonarza), każdy człowiek który ma właściwą intencję, czyli chce czynić to co Kościół.
Bierzmowanie:
Biskup, prezbiter (ksiądz) kiedy pełni urząd zrównany w prawie z urzędem biskupa diecezjalnego (prałat terytorialny, opat terytorialny, wikariusz apostolski, administrator apostolski i prefekt apostolski)
Namaszczenie chorych:
Kapłan i biskup ponieważ następuje odpuszczenie grzechów. Diakoni nie mogą udzielać sakramentu namaszczania.
Święcenia kapłańskie:
Szafarz sakramentu - biskup konsekrowany
Święcenia biskupa - udziela ich biskup posiadający zlecenie papieskie, powinno być dwóch współ konsekrujących, może być od tego dyspensa. Gdy biskup konsekruje bez zlecenia popada ex comunice latae sententiae, podobnie wyświęcony biskup.
Święcenia prezbitera i diakona - udziela ich biskup własny lub obcy na podstawie dymisoriów (pisemne upoważnienie do godziwego udzielania święceń, wydane przez własnego biskupa i skierowane do biskupa, który będzie święcił). Jeżeli kandydat jest innego obrządku potrzebny jest indult Stolicy Apostolskiej.
Eucharystia (Msza św., Komunia św.)
Szafarz Mszy św. - Warunek do ważności: musi być ważnie wyświęcony. Warunek do godziwości: kapłan, któremu prawo nie zabrania sprawowania eucharystii (nie może być obciążony karą kościelną, nie mogą występować ograniczenia przewidziane przez prawo)
Msza binowana - dwukrotne sprawowanie mszy w ciągu dnia przez kapłana
Msza trynowana - trzykrotne sprawowanie mszy w ciągu dnia przez kapłana, możliwe za zezwoleniem ordynariusza miejscowego
Kwadrynacja mszy - odprawianie czwartej lub dalszej mszy w ciągu dnia za zezwoleniem kongregacji sakramentu i kultu bożego
Szafarz Komunii św.
Szafarz zwyczajny - biskup, prezbiter, diakon
Szafarz nadzwyczajny - osoba świecka
Wymogi stawiane szafarzowi nadzwyczajnemu:
Żywa wiara
Dobre obyczaje
Osoba świecącą przykładem, udziałem w nabożeństwie do Najświętszego sakramentu
Jest nadzieja, że swoją posługę będzie spełniał świadomie i z oddaniem
Osoba dopuszczona przez ordynariusza miejscowego (bp. diecezjalny)
Osoba poproszona przez proboszcza
Mężczyzna w wieku 35-65 lat, posiadający przynajmniej wykształcenie średnie, podstawową wiedzę teologiczną, musi mieć list polecający od proboszcza i dwóch kapłanów, osobiście poznany przez biskupa
W Polsce dopuszczany na rok z możliwością odnowienia upoważnienia
Pokuta:
Szafarze:
z mocy prawa: papież, kardynał, biskup
z mocy urzędu: proboszcz, przełożony zakonny, rektor seminarium
na podstawie uprawnienia - wikariusz parafialny
Materia i forma sakramentu:
Chrzest
Chrzest jest bramą do pozostałych sakramentów, jest on wymagany do ważności pozostałych sakramentów. Przez chrzest człowiek zostaje uwolniony z grzechu pierworodnego oraz z grzechów popełnionych po urodzeniu.
Materią tego sakramentu jest obmycie prawdziwą wodą, która powinna być poświęcona, poza wyjątkiem konieczności.
Forma sakramentu to wypowiedzenie słów: imię ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha św.
Namaszczenie chorych:
Namaszczenie olejem i wypowiedzenie prawem liturgicznym formuły. Olej powinien być pobłogosławiony przez biskupa lub osobę z nim zrównaną. W Wielki Czwartek podczas mszy porannej. W przypadku konieczności pobłogosławienia olejem może dokonać prezbiter ale tylko podczas sprawowania sakramentu. Olej powinien być z oliwek, w razie konieczności może to być inny olej roślinny.
Bierzmowanie
Istotą obrzędu jest namaszczenie olejem i zakreślenie krzyża i wypowiedzenie słów: Przyjmij znamię daru Ducha Świętego. Inny element to nałożenie ręki przez biskupa.
Kapłaństwo
Odbywa się poprzez nałożenie rąk i modlitwę konsekracyjną. Święceń powinno udzielać się w Niedzielę lub święta nakazane w katedrze podczas mszy świętej. Można też w innych dniach. Nie wolno udzielać w Triduum Paschalnym, w Środę Popielcową, 2 listopada, w dni Wielkiego Tygodnia.
Eucharystia:
chleb pszenny niekwaszony
wino z winogron niezepsute
Warunki do przyjęcia sakramentu:
Pokuta:
Osoba ochrzczona posiadająca używanie rozumu
Warunki dobrej spowiedzi:
rachunek sumienia
żal za grzechy
mocne postanowienie poprawy
szczera spowiedź
zadośćuczynienie Bogu i bliźniemu
Chrzest:
Warunki do ważności i godziwości chrztu:
człowiek
nie ochrzczony
gdy jest dorosły musi wyrazić wolę i zostać pouczony o prawdach wiary i obowiązkach chrześcijańskich
Bierzmowanie
ochrzczony
nie bierzmowany
przygotowany do odnowienia przynależności chrzcielnych
posiadający używanie rozumu
stan łaski uświęcającej
wiek 15-16 lat (biskup w swojej diecezji może granice wieku obniżyć (7-16 lat)
Namaszczenie chorych
osoba ochrzczona
posiadająca używanie rozumu
znajdująca się w niebezpieczeństwie śmierci z powodu choroby lub starości
jeżeli jest nieprzytomna sakramentu udziela się gdy będąc przytomną prosiła o to przynajmniej pośrednio
nie udziel się po upływie pół godziny od śmierci
nie udziela się osobom uprzednio trwających w grzechu ciężkim chyba że poproszą o spowiedź
Eucharystia:
uczestnictwo - osoba ochrzczona powyżej 7 roku życia
Zakaz przyjmowania:
ekskomunika, interdykt
uparte trwanie w jawnym grzechu ciężkim
osoby, które mają świadomość popełnienia grzechu ciężkiego
można przyjąć komunię po raz drugi w ciągu dnia pod warunkiem, że uczestniczy się w całej mszy świętej
post eucharystyczny - wyjątek to woda i lekarstwa, wyjątek dotyczy też kapłana, który binuje lub trynuje, osoby chorej lub w podeszłym wieku.
Święcenia:
Kandydaci do święceń diakonatu i prezbiteratu:
mężczyzna,
ochrzczony,
działający beż przymusu,
posiadający intencję do przyjęcia święceń
Warunki do godziwości
zdaniem własnego biskupa po odbyciu próby kandydat odznacza się odpowiednimi przymiotami
brak nieprawidłowości i przeszkód
bierzmowany
przyjęcie i wykonanie usługi lektora i akolity
publiczne zobowiązanie się do celibatu
odbycie co najmniej 6 dniowych rekolekcji
złożenie pisemnego oświadczenia przez kandydata, że dobrowolnie z własnej woli przyjął święcenie i że zawsze będzie wykonywał posługę kościelną
wymagane dokumenty (np. świadectwo chrztu, bierzmowania, odbytych studiów.)
Święcenia nieważne:
udzielający nie był biskupem
święcenia były udzielane pod przymusem
Wiek:
diakonat - 23 lata (po ukończeniu 5 roku studiów)
prezbiterat - 25 lat (pomiędzy w/w święceniami musi być 6 miesięcy odstępu)
diakon stały nieżonaty - ukończone 25 lat
diakon stały żonaty - ukończone 35 lat i zgoda żony
episkopat - ukończone 35 lat
Sakramentalia
Sakramentalia - to znaki święte, które jakby na podobieństwo sakramentów wyrażają i wywołują skutki zwłaszcza duchowe, dzięki modlitwie Kościoła. Sakramentalia zostały ustanowione przez Kościół.
Podział sakramentaliów:
błogosławieństwo - uprasza u Boga jakieś dobro duchowe i doczesne
poświęcenie - sprawia, że rzecz nabiera trwałego charakteru sakralnego
konsekracja - jest obrzędem, przez który pewne osoby w szczególny sposób są poświęcone Bogu
egzorcyzmy - mają na celu wyjęcie człowieka spod wpływu szatana
Szafarz sakramentaliów - duchowny wyposażony w odpowiednią władzę
Pogrzeb kościelny:
Osoby pozbawione pogrzebu kościelnego:
jeżeli przed śmiercią nie przejawili żadnych oznak pokuty, powinni być pozbawieni pogrzebu kościelnego
notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy
osoby, które zadecydowały o spaleniu swojego ciała z motywów przeciwnych wierze chrześcijańskiej
inni jawni grzesznicy, którym nie można udzielić pogrzebu kościelnego bez publicznego zgorszenia wiernych.
W razie zaistnienia jakieś wątpliwości należy się zwrócić do ordynariusza miejscowego i postąpić wg jego decyzji.
Temu, który został pozbawiony pogrzebu kościelnego należy także odmówić jakiejkolwiek mszy świętej pogrzebowej.
Osoby przewodniczące obrzędom pogrzebowym:
kapłan lub diakon jeżeli, ich obecność jest niemożliwa, obrzędom w domu oraz procesji do kościoła może przewodniczyć katolik świecki upoważniony przez proboszcza.