Mer - najprostszy, jaki da się wyróżnić, stale powtarzający się fragment cząsteczek polimerów. Polimery składają się z bardzo długiego łańcucha merów, zakończonych na obu końcach grupami końcowymi. W przypadku polimerów syntetycznych (tj. otrzymywanych na drodze syntezy) w wyniku reakcji polimeryzacji często przyjmuje się, że merem jest ten fragment, który bezpośrednio pochodzi od reagującego monomeru. Np. w cząsteczce polietylenu: najprostszym, powtarzalnym fragmentem cząsteczki jest grupa -CH₂-, jednak ze względu na to, że polietylen otrzymuje się w wyniku polimeryzacji etylenu CH₂=CH₂, przyjmuje się, że merem w polietylenie jest fragment [-CH₂CH₂-].

Monomer - cząsteczka tego samego lub kilku różnych związków chemicznych o stosunkowo niedużej masie cząsteczkowej, z której w wyniku reakcji polimeryzacji, mogą powstawać różnej długości polimery. Fragmenty monomerów w strukturze polimeru noszą nazwę merów. Monomery stosowane do syntezy polimerów syntetycznych można zaklasyfikować do trzech grup:

- monomery winylowe - związki posiadające wiązania wielokrotne węgiel-węgiel, (jak np. etylen CH₂=CH₂), które pękają w trakcie reakcji polimeryzacji co prowadzi do powstawania poliolefin

- monomery cykliczne - związki zawierające labilne układy cykliczne (np. cyklobutan), które ulegają otwarciu pierścienia w trakcie polimeryzacji − otrzymuje się w ten sposób m.in. poliamidy

- monomery funkcyjne - związki posiadające minimum dwie reaktywne grupy funkcyjne, które w wyniku reakcji polikondensacji lub poliaddycji prowadzą do powstania polimerów zawierających charakterystyczne układy wiązań, np. poliuretanów

Makrocząsteczka - cząsteczka polimeru złożona z 103-106 atomów. Makromolekuła często powstaje z połączenia jednego lub kilku rodzajów merów, tworząc strukturę substancji polimerowych. Przykładami makromolekuł są cząsteczki: białek, DNA, celulozy, skrobi, polietylenu, polikrzemianów (np. szkło).

---