MATERIAŁY I METODY

Doświadczenie składało się z 4 części. Obejmowały one działanie następujących soków trawiennych: śliny, soku żołądkowego, żółci i soku trzustkowego.

1. Badanie działania amylazy ślinowej.

Otrzymywanie śliny: ogrzaną do temperatury 40°C wodę destylowaną wypłukać starannie usta. Następnie wziąć 10ml ciepłej wody destylowanej i trzymać w ustach ok. 1 minuty poruszając językiem, wypluć do zlewki. Czynność powtórzyć kilka razy. Tak przygotowaną zawiesinę śliny przesączyć.

Przesącz używamy do badania wpływu pH, jonów Clˉ i temperatury na aktywność amylazy ślinowej.

1. Wpływ pH.

Przygotować 4 małe probówki. Do pierwszej wlać 2ml 0,1M kwasu solnego, do drugiej 2ml 0,1% roztworu kwasu mlekowego, do trzeciej 2ml wody, do czwartej 2ml 1% roztworu węglanu sodu. Następnie do wszystkich probówek dodać do 1ml 0,5% roztworu skrobi, 1ml 1% roztworu NaCl i po 2ml r5ozcieńczonej śliny. Zawartość probówek 1-4 wymieszać i wstawić do łaźni wodnej o temperaturze 37°C na 20 minut. Po tym czasie do probówek 1-4 wrzucić po kawałku papierka lakmusowego i kierując się barwą papierka doprowadzić płyny do działania obojętnego przez dodanie odpowiednio rozcieńczonego roztworu NaOH lub HCl (papierek powinien przybrać kolor różowo-lawendowy:). Następnie zawartość probówek 1-4 rozdzielić na dwie części. W pierwszej wykonać próbę jodową (kropla roztworu płynu Lugola; barwa niebieska świadczy o obecności skrobi), a w drugiej próbę Benedicta (2ml odczynnika Benedicta, ogrzewać przez 3 minuty i oziębić; pomarańczowy osad świadczy o obecności cukrów redukujących). Na tej podstawie stwierdzić w których probówkach skrobia została rozłożona pod wpływem amylazy na cukry redukujące.

2. Wpływ jonów Clˉ:

Przygotować 2 probówki i do każdej odmierzyć po 5ml kleiku skrobiowego. Do pierwszej probówki dodać 2ml 1% roztworu NaCl, a do drugiej 2ml wody destylowanej. Następnie do obu probówek dodać po 2ml rozcieńczonej śliny i inkubować w łaźni wodnej o temperaturze 37°C. W odstępach 2 minutowych pobierać po 1ml roztworu i wykonywać próbę jodową.

3. Wpływ temperatury:

Przygotować 2 probówki. Do każdej dodać 2ml kleiku skrobiowego, 1ml 1% roztworu NaCl, po 1ml rozcieńczonej śliny i zamieszać. Pierwszą probówkę wstawić do wrzącej łaźni wodnej na 5 minut. Następnie obie probówki wstawić do łaźni wodnej o temperaturze 37°. Po 20-minutowej inkubacji zawartość obu probówek rozdzielić na dwie części. W jednej wykonać próbę Benedicta, w drugiej próbę jodową.

2. Badanie soku żołądkowego.

1. Wykazanie obecności kwasu solnego za pomocą papierka KONGO.

2. Wykazanie obecność kwasu mlekowego w patologicznej treści żołądkowej- Próba Uffelmanna.

Do 2ml 1% roztworu fenolu dodać 2ml wody i wpuścić krople chlorku żelazowego. Powstaje niebieski fenolan żelazowy. Do przygotowanego roztworu dodawać kroplami sok żołądkowy. W obecności kwasu mlekowego powstaje kanarkowo-żółty mleczan żelazowy (silne kwasy mineralne odbarwiają odczynnik Uffelmanna).

3. Wykazanie obecności pepsyny z treści żołądkowej.

Przygotować 2 probówki. Do obu wlać po 2 ml 0,1M HCl i dodać kłaczek zabarwionego włóknika. Następnie do pierwszej probówki dodać 2ml 0,2% roztworu pepsyny a do drugiej dodać 2ml wody. Obie probówki wstawić do łaźni wodnej o temperaturze 37° na 30 minut i po inkubacji wstrząsnąć. Zbadać zabarwienie.

3. Badanie żółci. Wykazanie obecności kwasów żółciowych- próba Pettenkofera.

Do 1ml rozcieńczonego roztworu żółci dodać kilka kryształków sacharozy i poczekać do momentu rozpuszczenia. Następnie roztwór podwarstwić ok. 1ml stężonego kwasu siarkowego. Na pograniczu obu warstw powstaje czerwony pierścień.

Próba Pettenkofera nie nadaje się do wykazywania obecności kwasów żółciowych w moczu.

4. Badanie enzymów trzustki.

1. Wykazanie obecności enzymów proteolitycznych.

Przygotować 2 probówki. Do obu dać po kawałku barwionego włóknika, po 2ml buforu o pH 8,0 i po 5- 10 kropli zawiesiny sproszkowanej śluzówki dwunastnicy. Do pierwszej probówki dodać ok. 1ml wyciągu glicerolowego acetonowej trzustki a do drugiej 1ml wody. Następnie obie probówki wstawić na 30 min do łaźni wodnej o temperaturze 37° i po inkubacji wstrząsnąć. Obserwować zmiany zabarwienia.

2. Wykazanie aktywności lipazy i wpływ kwasów żółciowych na hydrolizę triacylogliceroli.

Przygotować 4 probówki: B1, B2, K1, K2. Do każdej dodać 5ml zobojętnionego mleka. Następnie do B1 dodać: 1ml wody destylowanej i 1ml zawiesimy trzustki; do B2: 1ml roztworu cholanu sodu i 1ml zawiesiny trzustki; do K1: 2ml wody destylowanej; do K2: 1ml roztworu cholanu sodu i 1 ml wody destylowanej. Wszystkie probówki inkubować w łaźni wodnej o temperaturze 37°. Obserwować zmiany barwy roztworów w czasie.

3. Wykazanie aktywności amylazy trzustkowej.

Przygotować 3 probówki: B1, K1, K2. do probówek B1 i K1 dodać po 2ml 0,5% roztworu skrobi, następnie do każdej probówki dodać po 1ml 0,1M fosforanu sodu o pH 6,7 i po 1ml 1% NaCl. Do probówki B1 dodać 1ml zawiesiny trzustki a do probówek K1 i K2 odpowiednio 1ml i 3ml wody destylowanej. Probówki inkubować w łaźni wodnej o temperaturze 37° przez 30 minut. Następnie zawartość każdej z probówek rozdzielić na dwie części - w jednej wykonać próbę Benedicta a w drugiej próbę jodową.

6

Rys.I

Rys.II

---