Pyt. 20 - Główne źródła zagrożeń wiejskiej przestrzeni rekreacyjnej. Rozpoczęcie działalności agroturystycznej wymaga na starcie dużych nakładów, głównie na adaptację pomieszczeń lub na infrastrukturę, np. doprowadzenie wody, kanalizację. Wymaga także "ofiar" w postaci gruntu. Organizacja pola namiotowego, boisk do gier zespołowych oraz innych terenów rekreacyjnych, która jest niezbędna w kwestii zadowolenia turystów i popytu na swoje usługi, odbywa się kosztem użytków rolnych, których areał i tak wciąż się kurczy. Podobnie rozbudowa infrastruktury technicznej, rozszerzanie sieci punktów usługowych powoduje często bezpowrotną transformację użytków rolnych w inne. Powstaje zatem tendencja zmniejszania powierzchni przeciętnego gospodarstwa rolnego, nadmierne rozdrobnienie działek, co jest sprzeczne z perspektywiczną koncepcją rozwoju rolnictwa w Polsce, zakładającą przynajmniej dwukrotne powiększenie powierzchni przeciętnego gospodarstwa. Gospodarstwa tracą w ten sposób swój charakter rolniczy - atrakcyjny przyrodniczo i krajobrazowo w wielu miejscach kraju. Niekontrolowana zabudowa letniskowa stwarza także niebezpieczeństwo zagrożenia ekologicznego. Zwiększa się również ruch samochodowy na drogach wiejskich, co nie tylko źle wpływa na środowisko naturalne, ale i na niebezpieczeństwo (na i przy drogach).Ponadto wzmożony ruch tur. na terenach wiejskich powoduje szybsze zużycie się nawierzchni dróg i konieczność ich częstszych napraw, co się wiąże ze zwiększeniem nakładów finansowych na te cele. Masowy napływ turystów do danej miejscowości, niezależnie czy będą oni gośćmi rolników, czy też posiadaczami domku letniskowego w okolicy, może się przyczynić do utraty walorów, które czyniły wypoczynek wiejski tak atrakcyjnym. W promocji agroturystyki jednym z najważniejszych punktów jest oferowanie wypoczynku w ciszy, spokoju, na świeżym powietrzu, w nieskażonym środowisku. A więc powstaje tutaj rzeczywista sprzeczność.
Głównym problemem związanym z rekreacyjnym wykorzystaniem środowiska przyrodniczego jest takie określenie charakteru i natężenia funkcji rekreacyjnej, tak aby nie powodowała ona dewaloryzacji lub zniszczenia walorów przyrodniczych, które były lub są podstawą jej wykształcenia.
Chłonność rekreacyjna według teoretycznych założeń określa możliwości trwałego użytkowania rekreacyjnego środowiska przyrodniczego bez jego dewaloryzacji, a zwłaszcza bez zniszczenia wartości przyrodniczych, które stanowiły podstawę rozwoju funkcji rekreacyjnej. Chłonność uwzględnia w swej istocie potencjał samoregulacyjno-odpornościowy środowiska przyrodniczego - wielkość chłonności jest od niego ściśle uzależniona.
To na razie tyle....., gdyż tyle mi się udało znaleźć, a bardzo dużo szukałam.