Zadania dla szkoły.

[opracowano na podstawie materiałów PTD aut.: R.Czabaj, G.Stefańskiej, H.Uklei i

A.Ogonowskiej]

Uczniów z fragmentarycznymi deficytami rozwojowymi traktować należy

w procesie dydaktyczno-wychowawczym w sposób zindywidualizowany, zarówno

w zakresie stawianych im wymagań, jak i oceniania:

1. W sposobie oceniania uczniów dyslektycznych powinno uwzględnić się

różnorakie czynniki wpływające na jakość pracy i doceniać włożony wysiłek.

Ocena - w głównej mierze - powinna dotyczyć poprawności wypowiedzi

ustnych i strony merytorycznej prac pisemnych.

2. Nie należy ograniczać możliwości i zainteresowań humanistycznych uczniom,

u których jedynym mankamentem jest dysortografia.

3. Uczniowie z mikrodeficytami mają często problemy w nauce języków obcych,

stąd ważne jest skoncentrowanie się na nauce tylko jednego języka obcego.

4. Wszelkie sprawdziany pisemne są niezwykle stresujące dla uczniów

dyslektycznych. W związku z tym konieczne jest wydłużenie limitu czasu na

pisanie sprawdzianów, ocenianie na jednakowych prawach brudnopisu

i czystopisu, zastąpienie pisania ze słuchu pisaniem z pamięci.

5. Ze względu na występującą dysleksję nie należy odpytywać uczniów z czytania

głośnego przed zespołem klasowym. Należy zezwolić uczniowi na korzystanie

z taśm magnetofonowych z nagraniami lektur szkolnych (Biblioteka Książki

Mówionej).

6. W przypadkach dysgrafii, gdy zmniejsza się czytelność pisma, należy

umożliwić uczniowi wykonanie prac kontrolnych na komputerze lub maszynie

do pisania. Zezwolić na nagrywanie lekcji na dyktafon. O ile nauczyciel nie jest

w stanie odczytać pracy ucznia, powinien to zrobić uczeń w jego obecności,

wyjaśniając wszystkie wątpliwości ortograficzne.

7. Wskazane jest kierowanie procesem samokształcenia i samokontroli, wyrabiania

nawyku pracy ze słownikiem i uzmysławiania praktycznej wartości korzystania

z zasad i reguł ortograficznych.

8. U uczniów z poważną dysgrafią wskazane jest zastąpienie niektórych

sprawdzianów pisemnych indywidualnych sprawdzianami ustnymi.

9. W sporadycznych przypadkach, należy zezwolić na korzystanie z kalkulatora na

lekcjach matematyki, fizyki, chemii.

Długotrwałe niepowodzenia szkolne stają się czynnikiem patogennym

wywołującym zaburzenia osobowości, sprzyjają przyjmowaniu postawy niechętnej

wobec szkoły i nauki. Stały brak sukcesu rodzi brak wiary we własne możliwości, a to

z kolei - prowadzi do zaburzeń emocjonalno-motywacyjnych.

Dlatego poznanie problemów ucznia, uwarunkowań jego trudności w nauce

i podjęcie działań terapeutycznych jest istotnym czynnikiem wpływającym na jego

osobowość i losy życiowe.

Działania korekcyjno-wyrównawcze muszą być długofalowe i powinny

uwzględniać podstawowe zasady pracy terapeutycznej.

Program ćwiczeń powinien opierać się na założeniach metodyki pracy korekcyjnokompensacyjnej,

uwzględniać potrzeby psychofizyczne ucznia i wymagania

programowe szkoły. Prowadzone w urozmaiconych formach ćwiczenia należy

dostosować do konkretnego przypadku ucznia, rodzaju jego dysfunkcji rozwojowej oraz

stopnia i zakresie trudności w pisaniu i czytaniu.

---