Łączenie - należy przeprowadzić we właściwej kolejności z zachowaniem odpowiednich luzów i wcisków z użyciem odpowiednich narzędzi. Połączenia: rozłączne, nierozłączne(dają najmniej elementów więc są zalecane) dzielą się na: materiałowe(spawane, lutowane), odkształcalne(nitowane, zawijane). Ważniejsze czynniki połączeń montażowych: kierunek i złożoność ruchów montażowych(zalecany 1 ruch z góry do dołu), rodzaj kontaktu w połączeniach(punktowe, liniowe, powierzchniowe), kształt łączonych powierzchni(walcowe, obrotowe, śrubowe), dokładność wykonania powierzchni(przewidywane luzy, powierzchnie przejściowe gdzie jeden element wprowadzany jest w drugi), liczba połączeń w wyrobie, dostępność dla narzędzi montażowych do strefy połączenia, czas konieczny i dysponowany do wykonania połączenia, możliwość kontrolowania procesu łączenia. Montaż zautomatyzowany podział połączeń: łatwe w automatyzacji(walcowe, stożkowe), średnio trudne(śrubowe bez podkładek), trudne do automatyzacji(klejowe, śrubowe z podkładkami), nie technologiczne których należy unikać(wpustowe, nitowe). Charakterystyka połączeń rozłącznych: połączenia zaciskowe(sprężyście odkształcalne), mała dokładność montażu, trudności montażowe(rzadko stosowane); rozporowe(polecane) - szerokie zastosowanie duża wytrzymałość, łatwy montaż i demontaż, tanie, proste osiowanie; połączenia kolkowe(ustalające, łączące kolki: walcowe, stożkowe stosowane przy częstym demontażu); połączenia klinowe(czółenkowe pochylenie 1:50, wpuszczone z noskiem pochylenie 1:100, kliny styczne), połączenia wpustowe(pryzmatyczne, czółenkowe) kiedy ruch pasowanie F9/h9 przy spoczynku N9/h9; wielowypust(prostokątny, ewolwentowy, trójkątny); bagnetowe; skręcane(gwintowe bezpośrednie; skręcane pośrednie) istotny jest Momot dociągnięcia śruby. Aby zabezpieczyć się przed odkręceniem należy stosować podkładki sprężyste, kontr nakrętki, klejenia, zawleczki, nakrętki koronowe. Połączenia nierozłączne: lutowe(występują więzi kohezyjne, przyczepność występuje w temperaturze zwilżania, zależy od doboru lutu, dzielimy je na luty miękkie do 450 stopni i twarde. Połączenia spawane nadtopienie przyłączy zwykle z wprowadzeniem materiału dodatkowego(źródła ciepła: elektryczne, gazowe). Zgrzewanie wymaga temperatury i ciśnienia docisku, może być oporowe lub tarciowe(oporowe dzieli się na : garbowe, punktowe, liniowe, doczołowe). Klejenie następuję przyłączenie miedzy cząsteczkami kleju a materiałem łączonym, występuje siła adhezji(wytrzymałość takich połączeń jest niska, temperatura eksploatacji nie przekracza 200, czas działania kleju zależy od jego składu. Podział klejów: 1)konsystencja: stała(folie proszki), ciastowata, ciekła; 2)utwardzanie: reakcyjne, niereakcyjne; 3) właściwości cieplne warstwy klejonej: termoutwardzalne, termoplastyczne, elastyczne, modyfikowalne. Połączenia plastyczne: połączenia spajane: zgniotem, nitowane, wtłaczanie, skurczowe, połączenia zwijane. Bezpieczeństwo - nie pojawienie się strat dóbr szczególnie chronionych. Dobro szczególnie chronione - człowiek i jego zdrowie. Przeciwieństwem bezpieczeństwa pracy jest zagrożenie. Niebezpieczeństwo w ujęciu behawioralnym - ma charakter indywidualny. Identyfikacja zagrożeń - najważniejszy etap analizy bezpieczeństwa obejmuje wszystkie szkodliwe dla człowieka czynniki w miejscu pracy należy ustalić liczbę osób narażonych na zagrożenia. Zagrożenia dzielimy na: w strefie roboczej i w strefie niebezpiecznej maszyny. Typy zagrożeń: związane z kształtem i rozmieszczeniem elementów maszyny roboczej; masą i prędkością ruchu; wytrzymałością mechaniczną; energią cieczy i gazów; energią magazynowaną w elementach sprężystych. Czynniki szkodliwe: intensywność i trwałość ekspozycji; drgania; hałas; pary i aerozole; materiały niebezpieczne i szkodliwe; pyły i kurz; warunki klimatyczne miejsca pracy. Jak redukować zagrożenia: środki techniczne w podstacji środków ochronnych; proceduralne(polegają na rozdzieleniu w czasie i przestrzeni, osób przebywających w strefie zagrożenia); zachowawcze polegają na wykonaniu prawidłowo zadań produkcyjnych. Metody analizy bezpieczeństwa w miejscu pracy: indukcyjne(dla złożonego uszkodzenia któregoś z elementów stanowiska pracy poszukuje się ciągu występujących po sobie zdarzeń i określa się zdarzenia końcowe); dedukcja(dla założenia końcowego poszukuje się zdarzeń które mogły to spowodować); metoda energetyczna(dzielimy urządzenie na strefy, w tych przestrzeniach dokonujemy analizy zagrożeń). Kontrola bezpieczeństwa: bezpieczeństwo na równi z kosztami, ocena ryzyka chroni pracodawcze przed odpowiedzialnością, ciągłe porównania otrzymanego ryzyka z ryzykiem przyjętym jako akceptowalne.