Odpowiedzi na pytania na kolokwium z marketingu politycznego:
13. Jak wyniki sondaży mogą wpływać na zachowania wyborcze obywateli (wyjaśnij na czym polega przenoszenie głosów na prowadzącego, na przegrywającego)
Wyborcy obserwując wyniki wyborów niejako utożsamiają się z nimi, wierząc, że jest to odzwierciedlenie głosów całego społeczeństwa. Powszechnie uważa się, że popieranie kandydatów, którzy znajdują się w czołówkach sondaży jest jak najbardziej właściwe, natomiast głosowanie na tych spoza pierwszych miejsc jest niewłaściwe. Wyborca wierzy, że głosowanie na kandydatów nie mających zbyt dużego poparcia sondażowego powoduje odsunięcie wyborcy od najważniejszych spraw w państwie, swoiste wyalienowanie z życia publicznego. Wyborca popierający kandydata mało popularnego nie wychyla się ze swoim poparciem, ponieważ się wstydzi, że myśli inaczej jak większość.
Z drugiej strony potencjalny wyborca, wahający się pomiędzy dwoma kandydatami o zbliżonych programach wyborczych widzi, że jeden z nich posiada znaczącą przewagę nad drugim, uspokojony o wynik faworyta, postanawia zagłosować na jego przeciwnika. Takie przenoszenie głosów działa w dwie strony, z wygrywającego na przegrywającego i z przegrywającego na wygrywającego.
Dlaczego mówimy o słabych i mocnych ogniwach procesu komunikowania politycznego? Kto jest mocnym a kto słabym ogniwem i dlaczego?
Istnieją dwie formy ogniw procesu komunikowania politycznego:
Ogniwa mocne - aktorzy polityczni i media masowe
Ogniwa słabe - obywatele
Ogniwa mocne, czyli aktorzy polityczni i media masowe, ze względu na rozbudowaną strukturę, specjalistyczne zaplecze (sztaby specjalistów zatrudnianych, aby utrzymywać odpowiedni wizerunek), oraz zaplecze techniczne, mają prawie nieograniczoną możliwość jak najlepszego dotarcia do społeczeństwa ze swym przesłaniem.
Ogniwa słabe, czyli obywatele, są raczej czynnikiem biernym, ponieważ nie mają takich możliwości, aby przesyłać swe komunikaty. Są bardziej odbiorcą a nie nadawcą w procesie komunikowania politycznego i społecznego. Rola ta, choć pasywna, jest również bardzo ważna. Pomiędzy obydwoma rodzajami ogniw występuje wiele zależności, między innymi ekonomicznych, marketingowych i transakcyjnych.
Na czym polega model adwersarzy a na czym wymiany?
Model adwersarzy - ideologiczne założenie, że istnieją silne antagonizmy pomiędzy dziennikarzami a wiodącymi politykami i postaciami z najwyższych kręgów politycznych. Nieufne podejście dziennikarzy jest spowodowane tym, że nieustannie obserwują oni środowisko polityczne, słuchając zapewnień polityków, które nierzadko nie znajdują potwierdzenia w rzeczywistości. Wzajemne wrogie relacje bardzo utrudniają przepływ informacji pomiędzy politykami poprzez dziennikarzy w kierunku społeczeństwa.
Model wymiany - przeciwieństwo modelu adwersarzy, rodzaj wzajemnej umowy, zawiązanej pomiędzy dziennikarzami a politykami, na zasadzie wymiany informacji i wzajemnej pomocy. Realizuje zasadę „jeśli ty mi pomożesz, to ja tobie również”. Dziennikarze szukają wciąż nowych informacji i sensacji, natomiast politycy szukają sposobu na jak najbardziej skuteczną reklamę swoich założeń.
W jaki sposób może być wywierana presja ekonomiczna na media?
Taka presja działa na media poprzez instytucje kontrolne. W Polsce jest to Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, organ kierowany jest przez rząd, co powoduje, że nie jest całkowicie bezkarny. Presja ekonomiczna wiąże się również z tym, iż media działają na rynku gospodarczym państwa jako samodzielne przedsiębiorstwa medialne, a ich przekazy jako towar na zbyciu. Takie przedsiębiorstwa wykształciły w swoim zakresie własne zasady, obejmujące między innymi zasadę pluralizmu i konkurencji rynkowej. Źródłami presji ekonomicznej są właściciele, konkurenci, reklamodawcy, agencje informacyjne, dostawcy zawartości mediów, dostawcy technologii, związki zawodowe pracowników organizacji medialnych.
Symbioza mediów i aktorów politycznych. Na czym polega - w jakim sensie jedni aktorzy zależą od drugich?
Zależność obydwu podmiotów jest tak duża wobec siebie, że można śmiało powiedzieć, że jedne nie będą mogły istnieć bez drugich. Media otrzymują pożywkę, informacje, które mogą rozpowszechniać do wyborców (informacje wszelkiego rodzaju, uzyskiwane nie tylko podczas kampanii wyborczych), co przekłada się dla nich na zwiększenie popularności i zainteresowania społeczeństwa, a co za tym idzie zwiększenia wpływów finansowych. Natomiast politycy otrzymują arenę, na której mogą reklamować swoje postulaty, zdobywając tym samym wyborców i zwolenników na czas kampanii.
Opisać źródła presji politycznej na media.
Źródłami presji politycznej na media są:
Instytucje władzy publicznej - poprzez stanowienie prawa dla mediów, regulującego zachowania mediów, organy kontrolne dla mediów i zawartości przekazów medialnych, oraz kontrolę finansów instytucji medialnych.
Partie polityczne - zaangażowanie partii we własność mediów i zarządzanie, linia programowa organizacji medialnej, partyjna afilacja ( afilacja = zachowanie polegające na nawiązaniu i podtrzymaniu pozytywnych kontaktów i współpracy przez jednostkę lub grupę, organizację z innymi grupami i organizacjami) czytelników.
Liderzy polityczni/kandydaci w wyborach - podobieństwo interesów pomiędzy liderami partii a dziennikarzami i pracownikami mediów.
Grupy nacisku - wszelkiego rodzaju grupy, w których interesie leży przeprowadzenie własnych interesów za pośrednictwem mediów.
organizacje pozarządowe - prymat służby publicznej
organizacje terrorystyczne - nacisk polegający na wywoływaniu strachu, media służą do przekazywania żądań terrorystów do obywateli.
7. Rodzaje wyborców. Charakterystyka.
Wyborca jako:
jako podmiot polityczny - zbiorowy i indywidualny uczestnik życia politycznego.
Jako przedmiot działań politycznych - wyborca swym głosem decyduje o wyniku wyborów, co powoduje, że staje się obiektem manipulacji i nakłaniania.
Jako element systemu politycznego - element konstytuujący system polityczny.
Jako klient rynku politycznego - konsument towarów oferowanych przez partie polityczne i ich liderów.
Typy wyborców:
Ze względu na aktywność polityczną:
Elity partyjne i decyzyjne - podwójna rola - kandydaci i wyborcy w jednym.
Wyborcy zdecydowani - obywatele związani z partią, mający zdecydowane poglądy, jasno określone preferencje polityczne; także osoby, które mają wysoką pozycję w społeczeństwie, autorytety, które swym prestiżem wspierają wybranego kandydata.
Wyborcy niezdecydowani - obywatele o niesprecyzowanych poglądach, elektorat niestabilny, stanowiący dosyć duży odsetek całości wyborców, co powoduje, że jest on szczególnie narażony na agitację polityków.
Elektorat bierny - jednostki nie zainteresowane polityką, zajmujące się tylko swoimi sprawami i interesami. Interesami obecnych systemach odsetek ten coraz bardziej wzrasta, co jest bardzo niepokojące.
Wyborcy nieuczestniczący - obywatele z zasady nieuczestnizący w życiu politycznym, całkowicie pasywni.
ze względu na motywy podejmowania decyzji:
wyborcy pozytywni - reagują emocjonalnie, w szczególności na wizerunek polityka
wyborcy negatywni - kierują się negatywnymi emocjami, i podporządkowują im swoje zachowania. Głosują i postulują przeciw kandydatowi, którego nie akceptują.
Wyborcy programowi - opierają swój głos na racjonalnym i wyważonym wyborze, opierającym się na posiadanej wiedzy politycznej.
Wyborcy aksjologiczni - opierają swój głos na wyznawanych zasadach oraz wierze, którą wyznają.
Wyborcy partyjni - najbardziej lojalny elektorat, członkowie i sympatycy partii.
Wyborcy grupowi - opierają swój głos o interes grupy społecznej, do której należą.
Wyborcy niezależni - niestabilni, nieprzewidywalni w swych zachowaniach wyborczych.