• ĆWICZENIA ODDECHOWE

• podstawowe pojęcia

• pojemność oddechowa

• objętość powietrza którą wdychamy do płuc przy spokojnym wdechu - 0,5 litra

• rezerwowa pojemność wdechowa

• przy maksymalnym wdechu wciągamy do płuc dodatkowo ponad pojemność oddechową około 1,5 - 2 litrów

• rezerwowa pojemność wydechowa

• dodatkowa ilość powietrza jaką możemy wydalić z płuc przy maksymalnym wydechu po zwykłym biernym wdechu - 1,5 litra

• pojemność życiowa

• największa ilość powietrza jaką możemy wydobyć z płuc po maksymalnym wdechu

• dorosły człowiek:

• mężczyzna - 5-6 litrów

• kobieta - 3,5 4 litrów

• wartość tą mierzymy za pomocą spirometrii

• spokojne oddychanie

• podczas spokojnego oddychania tylko około 2/3 powietrza oddechowego tj.:około 350 ml. wchodzi przy każdym wdechu do pęcherzyków płucnych

• reszta 1/3 tj.: około 150 ml pozostaje w drogach oddechowych i nie bierze udziału w procesie natleniania krwi (tzw. przestrzeń martwa)

• zastosowanie:

• należą do podstawowych ćwiczeń w kinezyterapii, ponieważ sprawność układu oddechowego ma decydujący wpływ na prawidłowe funkcjonowanie wszystkich układów naszego organizmu

• wchodzą w skład niemalże wszystkich programów usprawniania leczniczego

• cele:

• nauczenie prawidłowego oddychania

• umiejętność prawidłowego oddychania pożądana jest podczas wykonywania wszystkich ćwiczeń i czynności

• najczęściej spotykanym błędem jest zatrzymywanie oddechu i napinanie pomocniczych mięśni oddechowych podczas wykonywania ćwiczeń i czynności wymagających większego wysiłku oraz brak pełnego wydechu

• bezdech powoduje:

• wzrost ciśnienia

• spadek tętna

• utrudniony dopływ tlenu do narządów

• zwiększenie wydolności narządu oddechowego

• przed przystąpieniem do ćwiczeń oddechowych możemy przeprowadzić ocenę stanu i sprawności układu oddechowego

1. badanie kształtu klatki piersiowej i jej ruchomości

• na wysokości sutków u mężczyzn, pod biustem u kobiet

• maksymalny wydech, następnie maksymalny wdech

• różnica między I a II pomiarem powinna wynosić około 6 cm

2. badanie czynności oddychania

• tor oddychania i częstość oddechów na minutę (około 14 - 16)

3. badanie pojemności życiowej płuc i określenie czasu bezdechu po wdechu i wydechu

• mięśnie oddechowe można wzmocnić przez ćwiczenia

• elastyczna tkanka płucna wykazuje duże zdolności przystosowania się i pod wpływem ćwiczeń dochodzi do zwiększenia pojemności życiowej płuc oraz uruchomienia nieczynnych pęcherzyków płucnych

• uzyskanie prawidłowego rozwoju klatki piersiowej

• prawidłowe oddychanie oraz ćwiczenia wzmacniające układ oddechowy działają kształtująco na klatkę piersiową (przede wszystkim na prawidłowe jej wysklepienie, oraz zwiększenie osi przednio tylnej

• przy stałej lub zaburzonej czynności oddychania włączają się do akcji oddechowej pomocnicze mięśnie oddechowe (pochyłe, piersiowe, zębate)

• mięśnie te na skutek pracy o ruchach w tzw. półzakresie ulegają przykurczom, co w następstwie doprowadza do zniekształceń klatki piersiowej i całej postawy (barki wysunięte ku górze; klatka piersiowa wysunięta do przodu; zapadnięte, okrągłe plecy)

• wskazania:

• podczas wszystkich ćwiczeń leczniczych

• choroby układu oddechowego

• stan przed i po zabiegach chirurgicznych

• przeciwwskazania:

• ostry okres chorób narządu oddechowego i krążenia

• metodyka:

• przed rozpoczęciem ćwiczeń oddechowych należy nauczyć pacjenta prawidłowo oddychać

• najczęstszy błąd - wciąganie brzucha podczas głębokiego wdechu

• oddychanie torem brzusznym

• wdech - brzuch się uwypukla

• wydech - wciągamy brzuch

• oddychanie torem piersiowym

• wdech - klatka się uwypukla, brzuch pozostaje płaski

• wydech - klatka opada, brzuch pozostaje płaski

• wdech odbywa się zawsze przez nos a wydech przez usta

• wdech - dynamiczny przez nos

• wydech - 2-3 razy dłuższy, przez usta

• należy dążyć do rozluźnienia klatki piersiowej (masaż, sprężynowanie, ćwiczenia rozluźniające)

• czas trwania zależy od możliwości pacjenta i potrzeb danego schorzenia

• od 5 do 45 minut

• im krótszy czas spotkania tym częściej

• im starszy pacjent tym większą uwagę zwracamy na wydech

• im młodszy pacjent tym większą uwagę zwracamy na wdech

• maksymalna ilość powtórzeń w serii od 6 do 8 wdechów i wydechów (powyżej następuje zaburzenie składu gazowego krwi)

• ilość serii w zależności od możliwości pacjenta

• wpływ położenia ciała na mechanizm oddychania

1. leżenie tyłem

• utrudniona praca przepony

2. leżenie tyłem z ugiętymi nogami

• utrudniona praca przepony

• zwiększenie amplitudy ruchów klatki piersiowej

3. siad z pochylonym tułowiem

• utrudniona praca przepony

• zwiększona amplituda ruchów klatki piersiowej przy ustabilizowanych kończynach

4. leżenie na boku

• część klatki piersiowej przylegająca do podłoża jest częściowo wyłączona z akcji oddychania żebrowego

• zwiększa się zastępczo zakres ruchów żeber po stronie przeciwnej

• przepona po stronie podłoża charakteryzuje się dużą amplitudą ruchów ze względu na wysokie ustawienie

• wentylacja płuca po stronie podłoża jest nieco wyższa niż po stronie przeciwnej

5. stanie

• umożliwia pełną swobodę rozprężenia płuc we wszystkich kierunkach dzięki zniesieniu ucisków na klatkę piersiową i przeponę

6. skłon boczny tułowia

• zmniejsza amplitudę klatki piersiowej po stronie skłonu

• wzrasta zakres ruchu żeber po stronie przeciwnej oraz zwiększa się zakres ruchów przepony po tej stronie

---