Wizyta premedykacyjna przed zabiegami planowymi

Miejsce:

Anestezjologiczna Poradnia Konsultacyjna lub wizyta przyłóżkowa u osób obłożnie chorych.

Czas:

Najpóźniej na jeden dzień przed wykonaniem znieczulenia. U pacjentów obciążonych ciężkimi schorzeniami ogólnoustrojowymi odpowiednio wcześniej, tak, aby wykonać niezbędne badania lub wdrożyć zalecone postępowanie lecznicze. Ideałem jest, aby wizytę premedykacyjną wykonywał anestezjolog, który będzie następnie chorego znieczulał.

Cele i przebieg:

• zapoznanie się z aktualną historią choroby i rodzajem planowanej operacji,

• zebranie wywiadu dotyczącego internistycznych schorzeń chorego oraz przebytych przez niego zabiegów operacyjnych, uzyskanie informacji o poprzednich znieczuleniach i ewentualnych ich efektach ubocznych, trudnościach i powikłaniach, niezbędne jest pytanie o nałogi,

• uzyskanie szczegółowej informacji o pobieranych przez chorego lekach, ze szczególnym uwzględnieniem doustnych antykoagulantów, heparyn, leków przeciwpłytkowych, doustnych leków hipoglikemizujących, insulin, inhibitorów konwertazy angiotensyny, beta-blokerów, suplementacji hormonalnej,

• zapoznanie się z kartami informacyjnymi z poprzednich hospitalizacji,

• zbadanie chorego, ze szczególnym uwzględnieniem warunków anatomicznych w obrębie głowy i szyi, w tym: ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa, stopnia rozwarcia ust, ubytków uzębienia, wielkości języka i widoczności tylnej ściany gardła w celu oceny warunków intubacji. Szczegółowo ocenić należy budowę klatki piersiowej pod kątem wrodzonych i nabytych deformacji, ocenić budowę kręgosłupa, osłuchać dokładnie pola płucne i serce, zmierzyć częstość i ocenić miarowość tętna, oznaczyć ciśnienie tętnicze krwi. Należy zapytać o wzrost i wagę pacjenta, ewentualne uczulenia na leki, pokarmy i inne substancje chemiczne. Konieczna jest ocena kończyn dolnych, czy są widoczne zmiany żylakowe. Należy zapytać o pochodzenie widocznych blizn, co pozwala na zweryfikowanie informacji o przebytych schorzeniach chirurgicznych,

• sprawdzenie dotąd wykonanych wyników badań laboratoryjnych i zlecenie dodatkowych analiz, badań obrazowych (np. KT, USG, ECHO serca) lub testów czynnościowych (np. spirometria lub próba wysiłkowa),

• po uzyskaniu ww. informacji anestezjolog ustala ryzyko znieczulenia w skali ASA (American Society of Anesthesiologists)

Skala ryzyka znieczulenia wg Amerykańskiego Towarzystwa Anestezjologów
I	pacjent zdrowy
II	pacjent z wyrównaną chorobą ogólnoustrojową
III	pacjent z ciężką chorobą ogólnoustrojową, ograniczającą znacznie jego wydolność
IV	pacjent z ciężką chorobą ogólnoustrojową, stanowiącą ciągłe zagrożenie dla życia
V	pacjent umierający; zgon nastąpi w ciągu 24 godzin, niezależnie od decyzji o wykonaniu operacji lub odstąpieniu od leczenia operacyjnego
Przy zabiegach w trybie pilnym/nagłym dodajemy literę E (Emergency)

• anestezjolog na podstawie zebranych danych wybiera najoptymalniejszą metodę znieczulenia (znieczulenie ogólne bądź regionalne)

• należy przedstawić pacjentowi zalety i wady możliwych sposobów znieczulenia i uwzględnić możliwość dokonania przez niego wyboru, o ile któraś z metod znieczulenia nie jest w świetle zebranych informacji niemożliwa lub niebezpieczna do wykonania,

• konieczne jest uzyskanie świadomej zgody pacjenta na przeprowadzenie znieczulenia w formie pisemnej,

• zaleca się postępowanie farmakologiczne w celu zmniejszenia przedoperacyjnego lęku i niepokoju (benzodiazepiny)

---