JĘZYK PRAWNY
TEKST PRAWNY
TEKST PRAWNY - proces tworzenia prawa kończy się wydaniem tekstu prawnego - dochodzi do przełożenia kategorii politycznych na kategorie prawne ten tekst to II etap dyskursu prawnego
tekst prawny łączy etap tworzenia prawa i stosowania prawa
tekst prawny odrywa się od jego twórców
tekst prawny zawiera normy ogólno- abstrakcyjne
ogólne - wskazuje ogólnie adresatów jako pewna klasę
abstrakcyjne - wskazuje generalnie zachowania jako kategorie zachowań
w tekście prawnym są przepisy prawa z których wyprowadza się normy
jest zawsze publikowany - nie jest tajny - każdy może się z nim zapoznać
CECHY JĘZYKA PRAWNEGO - j.w.? +
język naturalny - etniczny
musi być jasny i zrozumiały
otwarta tekstowość - znaczenia wyrazów są potencjalnie otwarte ze względu na kontekst
nie jesteśmy pewni znaczenia wyrazu dopóki nie pojawi się on w jakimś konkretnym tekście
tekst prawny nie daje się wyodrębnić przez kryteria lingwistyczne
język naturalny podzielony jest na
dialekty - wyodrębniane ze względu na geograficzne położeniu użytkowników
język ogólny i język regionalny
język prawny należy do języka ogólnego
język prawny nie podlega zróżnicowaniu ze względu na geograficzne położeniu użytkowników
rejestry - wyodrębniane ze względu na kryteria funkcjonalne - sposób w jaki użytkownicy językiem się posługują
kryteria wyodrębnienia rejestru
kanał komunikacji
język pisany
język mówiony
język prawny to język pisany
język prawny należy do komunikacji nieskierowanej
jest adresowany do klasy odbiorców a nie konkretnej osoby
nie potrzeba bezpośredniego kontaktu czasowego i przestrzennego
nie można wyodrębnić języka prawnego ze względu na kanał komunikacji
zakres tematyczny dyskursu
inaczej porozumiewa się w rozmowie towarzyskiej a inaczej w biurokracji
język prawny nie ma swoistości leksykalnej
język prawny to język powinnościowy
nie można wyodrębnić języka prawnego ze względu na zakres tematyczny dyskursu
styl dyskursu - relacje społeczne zachodzące między uczestnikami dyskursu
język prawny należy do języka urzędowego
miedzy uczestnikami dyskursu kontakt formalny i zdepersonalizowany
język prawny jest osobnym rejestrem języka naturalnego szczególnie widoczna jest funkcja performatywna, ale te odrębności mieszczą się w kategorii rejestru
POZIOMY ANALIZY JĘZYKA NATURALNEGO
SEMIOTYKA - ogólna teoria znaku, badająca akty mowy - wyróżnia aspekty
semantyczne - badanie znaczeń
syntaktyczne- badanie składni
pragmatyczne - jak używa się w danym kontekście danego znaku
JĘZYK A MOWA
JĘZYK - pewna struktura znaczeń
twór abstrakcyjny- system składający się z wyodrębnionego zbioru obiektów
uczymy się go jako kompetencja językowa, która jest odkrywana przez gramatykę
jest coś takiego jak idealna gramatyka
native speaker -idealna gramatyka jest jego kompetencja językową
native user -inaczej posługujemy się językiem w zależności od tego z jakiej grupy społecznej pochodzimy
MOWA- wykorzystanie języka - umieszczanie wypowiedzi w konkretnych sytuacjach komunikacyjnych - kompetencja komunikacyjna
indywidualny sposób używania tych struktur w konkretnych sytuacjach
zadaniem prawnika jest umieszczanie wypowiedzi Dz. U. w kontekstach komunikacyjnych akt mowy
funkcje mowy, którym odpowiadają różne typy wypowiedzi
* funkcje mowy można rozpoznać dopiero po kontekście wypowiedzi
akt mowy zawsze ma kilka funkcji ale przez kontekst wypowiedzi można wskazać na funkcję dominującą
kontekst może być
kulturowy - wyposażenie do rozpoznawania aktów mowy
sytuacyjny
f. opisowa - przedstawianie rzeczywistości
wypowiedzi opisowe - zadnia w sensie logicznym - można o nich powiedzieć prawda/fałsz
dedukcja - ustalanie prawdziwości lub fałszywości danej wypowiedzi na podstawie poprzedniego ustalenia prawdziwości / fałszywości innych wypowiedzi i zastosowania rachunku zdań
Wright - można zbudować logikę deontyczną zastępując normy zdaniami deontycznymi - opisującymi treść lub obowiązywanie normy prawnej, np. „w KC jest zawarta norma że …”
f. normatywna - kierowanie czyimś zachowaniem
wypowiedzi normatywne
sugestie, polecenia, rozkazy
np. wypowiedź sędziego gdy ogłasza wyrok
f. performatywna (sprawcza) - zmiana rzeczywistości przez słowa
wypowiedzi performatywne - zmiana rzeczywistości społecznej za pomocą słów, "od tej chwili jesteście mężem i żoną"
w prawie pierwotną funkcją była funkcja magiczna
np. przekazanie rzeczy w prawie rzymskim początkowo było skomplikowanym rytuałem
obecnie też w sądzie wszyscy mają specjalne stroje - specjalna sytuacja kulturowa
wiąże się to z problemem oddzielenia natury i kultury
czynności naturalne
czynności kulturowe- mają wyprodukować pewne znaczenie
część tych czynności kulturowych nie jest skonwencjonalizowana
część tych czynności jest skonwencjonalizowana
można je odtworzyć, zapisać
składają się z
substratu materialnego - jakaś czynność psychofizyczna, np. mówienie
reguł interpretacji kulturowej - reguły te dotyczą sytuacji, w których pojawienie się substratu wywołuje określone reakcje odbiorców
nie każda wypowiedź jest performatywem - wyróżnia się
czynności naturalne
czynności konwencjonalne I stopnia, których substratem materialnym jest czynność naturalna
czynności konwencjonalne II stopnia, których substratem materialnym jest czynność konwencjonalna i stopnia
np. czarna polewka
np. zawarcie umowy w formie aktu notarialnego
wypowiedź pełni f. performatywna gdy jest niezbędna dla wykonania czynności co najmniej II stopnia
funkcja performatywna pozwala nam odróżnić
normę prawną
normę moralną
f. ocenna, emotywna - wyrażanie emocji, swego stosunku do świata
wypowiedzi ocenne
pełni 2 funkcje
ocena właściwa - wartościowanie - nasza opinia
oszacowanie - estymatyka
najczęściej normy podbudowane są ocenami, np. życie
kognitywizm - oceny są źródłem poznania rzeczywistości - są aktami poznania
logika zdań cennych jest możliwy
nonkognitywiści - normy i oceny nie są wypowiedziami o czymś
oceny to czysty twór językowy
nie ma możliwości zbudowania logiki zdań ocennych
f. faktyczna - wyodrębnianie grupy w której jesteśmy
wypowiedzi faktyczne
np. śpiewanie hymnu
3