Barcelona
Brak wolnych przestrzeni i zagęszczenie ludności, związane z szybkim rozwojem przemysłu w XIX wiecznej Barcelonie spowodowały konieczność znacznego rozszerzenia terenów miejskich. Między 1854 a 1856 rokiem rozebrano mury wokół najstarszej części Barcelony. Koncepcję przestrzennego rozwoju Barcelony stworzył Ildefons Cerdà. W wyniku realizacji planu małe średniowieczne miasto zostało przekształcone w nowoczesną metropolie. Zgodnie z koncepcją, nowe tereny zagospodarowane przez miasto i określone zostały jako obszar Eixample (rozszerzenie) zostały rozplanowane według układu szachownicowego. Podstawą planu urbanistycznego jest siatka kwadratów.
Cechy wyróżniające budynki w dzielnicy Eixample to:
- regularne, geometryczne rozmieszczenie,
- szerokość budynku: 14 metrów,
- okna wychodzące zarówno na zewnątrz jak i na podwórze (takie rozwiązanie miało zapewnić właściwą wentylację oraz nasłonecznienie mieszkań),
- kamienice ulokowane w kształt kwadratów (takie ulokowanie obiektów tworzy odseparowane od ulic podwórze, które miało stać się bezpiecznym miejscem zabaw dla dzieci, oraz miejscem odpoczynku dla mieszkańców)
W przeciwieństwie do działań Haussmana w Paryżu, realizacja planu Creda nie wiązała się z większymi wyburzeniami. Nowe części miasta powstawały na terenie niezabudowanym. Całą dzielnicę Eixample przecinają dwie biegnące skośnie arterie, czyli diagonal. Szachownicowy układ zabudowy był urozmaicony przez bloki z ogrodami i parkami, w których budynki zajmowały tylko dwie strony kwadratu. Jednak dla właścicieli były to zbyt cenne tereny i dlatego zostały szybko zabudowane. Z czasem uznano, że plan Creda jest zbyt monotonny i już w 1903 roku francuski architekt Leon Jaussely opracował plan podziału istniejącego układu na strefy ( plan wdrożono w 1917 roku).
Diagonal - ukośne drogi, szerokie aleje, które zaburzają regularność układu urbanistycznego Eixample np.Avenida Diagonal.
Rambla to bez wątpienia najbardziej znana ulica Barcelony. Zarówno w języku hiszpańskim, jak i katalońskim, nazwa La Rambla (z arabskiego ramla - piaszczyste koryto rzeki) oznacza „przerywany przepływ wody”. Określenie to jest zatem odzwierciedleniem jej budowy, czyli połączenia kilku mniejszych ulic. Rozciąga się od Plaça de Catalunya do kolumny Kolumba nad portem Port Vell.