Socjologia kultury i komunikowania się.

Komunikat:

-werbalne (za pomocą słów)

-niewerbalne

Przekazywanie komunikatów:

1. Hierarchiczny (duża liczba osób, duża grupa społeczna, anonimowość, wspólny cel, organizacja wewnętrzna).

Komunikat jest:

-zniekształcony

-nieaktualny

-przerwany

-nieczytelny

Komunikat (komunikare) - początkowo oznaczał pozostawanie w związku, zrzeszanie się.

Środki komunikowania treści symbolicznych:

-pełna izolacja na zewnątrz

-jędrność rasowa, religijna, zasad, norm, praw (społeczeństwo jednorodne), wytwarzają swój własny system wartości, norm, swój własny język, świat symboli

-podkreślenie przynależności do danej grupy

Poziomy komunikatów:

-komunikaty interpersonalne

-k. międzyosobowe

-k. grupowe

-k. masowe

Hipoteza porządku dziennego mówi o społecznym wartościowaniu i modyfikowaniu wartości społecznych, system wartości zmienia się od sytuacji społecznej i zmiany ról społecznych.

Spirala milczenia dotyczy opinii społecznej ponieważ to ona zapewnia nam możliwość przynależności, wyznacza normy, systemy, wrażenia, doświadczenia, którymi dana społeczność się kieruje. Akceptowane przez opinię społeczną.

TŁUM: aby móc mówić o tłumie istotny jest cel.

Tłum charakteryzuje się duża mobilnością, jest zbiorowością niepoliczalną.

Cechy: anonimowość tłumu, bezkarność tłumu, brak odpowiedzialności za czyny, jest bardzo chwiejny w swoich emocjach, nie stały, działa impulsywnie.

-„zaraźliwość tłumu” -dotyczy wewnętrznych zachowań w tłumie

-„psychoza tłumu”- bardzo ściśle powiązana z „zaraźliwością tłumu”

Tłum nie działa racjonalnie lecz instynktownie.

Typy tłumu:

1.T.przypadkowy, zdarzeniowy (np. wypadek samochodowy) - to taki tłum, którego wywołał sam fakt społeczny, konieczna jest kwestia przebywania na danym terenie, oraz czas. Charakteryzuje go krótkotrwałość tłumu, nie ma hierarchi, tłum nie kieruje się racjonalnością.

2.T.demonstrujący - wykazywanie swoje niezadowolenia z zastanej sytuacji społecznej, jądro, trzon tłumu, poza celem istotna organizacja tej demonstracji.

-przywódca- jego cechy: zaangażowanie, komunikatywność, charyzmatyzm,

odpowiedzialność za dane zdarzenie (powodzenie demonstracji).

3.T.agresywny (tłum demonstrujący może przekształcić się w t. agresywny), jest to zmiana środków wyrazu swojego zachowania, które może przynieść jak największe straty, posługuje się : konkretnym przekazem, (tłum agresywny nie może się przekształcić w demostr.), hasła muszą być zwięzłe, krótkie, zrozumiałe, jednoznaczne w odbiorze (hasła w trybie rozkazującym, min. słów max. treści), musimy określić cel, stosunek do zaistniałej sytuacji społecznej, musi być w trybie rozkazującym, aby nie było możliwości perswazji.

4.T.uciekający (sytuacja ekstremalna, nieprzewidywalna), typowy przykład irracjonalnego zachowania tłumu, zachowania pewnego porządku publicznego.

5.T.obserwujący

6.T.rabujący (utożsamia się z tłumem)

Podział tłumu:

1. homogeniczny -sekty, kasty, klasy, warstwy społ., wymagają od nas konkretnych cech czy warunków abyśmy mogli przynależeć do takiego tłumu.

2. heterogeniczny - nie mają precyzyjnych wymagań od swoich twórców

Grupa anomijna jest to dana grupa rasowa, zawodowa, religijna, której oczekiwania względem społeczeństwa nie są spełnione (kolejarze, górnicy, lekarze).

Mechanizm kulturotwórczy - człowiek bez wychowania się z osobą tego samego gatunku nie wytworzyłby języka werbalnego(którym posługuje się człowiek), możliwości przekazywania sobie dotychczasowych dzieł, które były przez człowieka rozwijane, przekazujemy sobie dziedzictwo z pokolenia na pokolenie.

Dziedziczenie społeczne - kopiowanie zachowań społecznych, obserwacja, kodowanie, naśladowanie, identyfikowanie określonych zachowań, przyswojenie zachowań jako swoje własne.

Socjalizacja pierwotna trwa do czasu kiedy przyjmujemy wszystkie wzory, normy wartości, płynące z zewnątrz.

Proces socjalizacji wtórnej następuje kiedy potrafimy weryfikować swoje poglądy, zachowanie.

Definicyjne wyróżniki komunikowania:

1. komunikowanie jako transmisja jest to przekaz komunikatu za pomocą symboli, najczęstsza forma przekazywania informacji od N do O w zależności od formy przekazywania może być zwrotna lub jednostkowa..

-kompetencje społeczne, sytuacje społeczne odbiorcy do którego przekazywany jest komunikat

Sytuacja społeczna odbiorcy pokrywa się z sytuacją społeczną nadawcy, wówczas osiągamy pożądany skutek.

Wartości:

-uniwersalne (które uznaje większość np. pokój)

-indywidualne

-materialne (posiadają ogólne przyjętą wartość, wartości uznawane, ale w większości nie akceptowane albo nie uznawane ale w większości akceptowane - wartość dla jednostki).

-niematerialne

2. komunikat jako rozumienie, My jako nadawcy rozumiemy i staramy się być zrozumieni przez odbiorcę, dostosowanie przekazu za pomocą języka aby uwzględnić w tym przekazie sytuację społeczną odbiorcy.

3. komunikat jako oddziaływanie całkowite - zaprzeczenie tego komunikatu jako zrozumiałego, czerpie swoje zachowanie, komunikowanie na teorii behawioryzmu (oddziaływanie za pomocą bodźców), Behawioryści byli przekonani, że cała sfera psychiczna człowieka nie ma znaczenia ponieważ można kierować zachowaniem każdego człowieka za pomocą bodźców,

4. Komunikowanie jako tworzenie wspólnoty: jest to wysiłek nadawcy w stosunku do odbiorcy, utożsamianie się ze swoimi normami, wartościami, utożsamianie się z celem, który stawiamy przed sobą.

5. komunikat jako interakcja: przekaz, który może być jednostronny lub zwrotny, który ma na celu przekazanie, jak najwięcej wiadomości (np. pozdrowienie, komunikaty mające na celu utożsamianie nas z daną grupą społeczną), budowanie stabilizacji wewnątrz grupy.

Jednostka wyalienowana- osoba nie zainteresowana, nie znająca i nie rozumiejąca komunikatów, które do niej docierają.

6. Komunikat jako wymiana: dotyczy jedynie informacji zwrotnych, wszelkie komunikaty, które mają możliwość natychmiastowej reakcji.

7. komunikat jako składnik procesu społecznego, jest to komunikat, zespół komunikatów mający najwięcej globalny wymiar, stojący na straży moralności i wszystkie sformułowania stojące na czele dobra społecznego.

Różnice (najważniejsze) w pojmowaniu komunikatów:

1. zakres komunikowania jest zależny od możliwości przepływu danej informacji, z jednej i z drugiej strony, w zależności od pojmowania, rozumienia tych że informacji, komunikatów.

„globalna wioska wielo kulturowa” Mc Clucan- odrzucanie jakichkolwiek odstępstw od normy, zachowania jednostkowego, indywidualnego.

2. Intencjonalność komunikowania, jest świadome lub nieświadome oddziaływanie na człowieka (osiągnięcie skutku niezamierzonego przez nadawcę).

3. Skuteczność komunikowania- kontakt pomiędzy N a O musi być ale nas jako nadawcy nie obchodzi to, czy odbiorca zrozumie nasz komunikat.

4. Kierunek przekazu zależy od predyspozycji nadawcy i odbiorcy od nadania i odbioru danego komunikatu.

5. Persfazyjność komunikowania, która zależna będzie od siły oddziaływania argumentów, od roli społecznej jaką pełni nadawca, jego pozycji i statusie jaki zajmuje.

Czas społeczny - obligatoryjnie narzucone normy, fizyczny, kalendarzowy, astronomiczny, narzucony, który bez względu na wydarzenia będzie płynął niezmiennie dla danej grupy,

Obligatoryjnie przyjęty i jednokierunkowy, nieodwracalny, płynie do przodu.

Jung

Jako pierwsi czasem zainteresowali się antropolodzy. Był to czas społeczny.

Powstała autonomiczna nauka zainteresowana wyłącznie czasem- hronozofia.

Myśl socjologiczna zainteresowała się szerzej czasem dzięki badaczowi -Emilowi Durheimowi który jako pierwszy ( a później jego szkoła) zwrócił uwagę na społeczny wymiar czasu i metody jego badania.

E.Durkheim stworzył nazwę czas społeczny. Skupiał się na społeczeństwach homogenicznych. Wskazywał na zbiorowy charakter „czasu społecznego”.

Czas społeczny jest związany ze zbiorowym charakterem a nie jednostkowym.

Jednostki nie tworzą czasu społecznego, żadne jednostki nie mogą wytworzyć czasu społecznego, jednostka jest tylko częścią i razem z innymi w społeczeństwie przyczynia się do jego wytworzenia (bierze udział w jego tworzeniu). Np. obchodzenie świąt (tj. zbiorowy charakter czasu społecznego).

Czas społeczny jest jedną z kategorii procesu myślenia, który pozwala na wytworzenie i pielęgnowanie czasu społecznego.

Durkheim jego szkoła

Zastanawiał się skąd bierze się czas społeczny, odp. Powstaje jako wynik procesu myślenia	Zajęła się strukturą czasu
A mniej istotne są jego funkcje

Czas społeczny jest dziedziczony (następnie pokolenia przejmują obyczaje wytworzone).

Durkheimiści szukali przyczyn i związków czasu społecznego, jego tempa, jak on wpływa na porządek społeczny, zajęli się procentowym udziałem czasu społecznego na budowę norm,

Durkheim charakter myśli pojmował jako wyobrażenie o zbiorowym i społecznym charakterze, który niosą kulturowe treści.

Jeżeli procesy społeczne są podporządkowane czasowi społecznemu, przenoszą one nasze umiejscowienie.

Durheim zwrócił uwagę iż czas posiada obrzędowy i religijny charakter - obrzędy i ceremonie przypisane do danej religii.

Charakter obrzędowy (magiczny, cała część obrzędowa pozostaje niezmienna).

Ceremonie świadczą o zbiorowym charakterze czasu, wskazanie na utożsamienie się w danej kulturze, synkretyzacja w religijna

Ceremonie publiczne są bardzo ważne w kategorii czasu społecznego.

Rytm życia zbiorowości wyznaczają obrzędy, one stymulują zachowania społeczne, rytuały powodują wzajemne oddziaływania jednostek na siebie.

Wg Durkheima czas społeczny pochodzi ze społeczeństwa złożone z jednostek, jest konstruktorem społecznym wspólnie dla zbiorowości narzucona jako coś istniejącego z zewnątrz.

Pełni 3 role:

1.intergracyjną -łącza, sprzyjają kontaktom, łączy ludzi o podobnych (tych samych) wartościach (czynnik myśli durheimowskiej), utwierdza się stereotyp danej zbiorowości,

2.regulującą - próba zapewnienia stabilizacji społecznej,

3.komunikacyjną - operowanie tymi przekazami, znakami, symbolami, kodami, zabobony bazują na powtarzalności.

Koncepcja czasu społecznego wg. Huberta

Bazował na społeczeństwach homogenicznych (łatwość obserwacji, dzięki homogeniczności i odrębności względem innych),

Podpierał się zachowaniami religijnymi i magicznymi,

Powtarzalność, niezmienność, utarcie przyjmowanych poglądów,

„Czas nie jest czystą ilością”- wspólnota społeczna nadaje społeczny charakter ilościowy, konkretny który wcale nie jest jednorodny.

Wg niego czas społeczny nigdy nie jest jednorodny i nie jest czasem ciągłym, wpływa bezpiecznie na organizację społeczną, jest odwracalny.

Zachowania magiczne są powielane.

Zabobony bazują na powtarzalności- w pewnych ramach się powtarza.

Serokin, Merton:

Czas społeczny wyrażał się poprzez zmianę i ruch pewnych zjawisk społecznych dla innych zjawisk społecznych, które są punktem odniesienia (dane wydarzenie będzie punktem np. 1-śmierć przywódcy, 2- narodziny jego syna)

Charakterystyczne dla wszystkich zdarzeń społecznych wtedy gdy wydarzenia biegną bardzo szybko, im większa liczba ról, tym większa liczba zdarzeń społecznych.

Wg Huberta czas jest jakościowy, konkretny, opozycyjny wobec czasu fizycznego, astronomicznego. Narzucanie czasy fizycznego i czasu astronomicznego nie ma nic wspólnego z czasem społecznym.

Czas astronomiczny jest czasem umownym, pustym, bezwartościowym.

Elementy wpływające na rozróżnienie czasu społecznego:

1.element związany ze strukturą społeczną

2.element związany z działaniem społecznym

3.element związany z synchronizacją i koordynacją społ.

4.element analizuje różnorodność zdarzeń społecznych traktowanych jako punkt odniesienia

Każda z dziedzin życia społecznego wyznacza swój czas społeczny

Rozwój i postęp-w każdej grupie przebiega w swoim czasie dobowym, obyczaje-powolne, odległe.

8 kategorii czasu:

1. długiego trwania -czas historyczny, wskazuje się na zdarzenia społeczne które są dowodem naszego cywilizacyjnego istnienia,

2. czas łudzący -czas przyszły, pozawala na pewne projekcje związane z planowaniem,

3. czas wybuchowy-czas zjawisk ekstremalnych (trzęsienie ziemi), nie przewidywalny,

4. czas cykliczny-związany z powtarzającymi się sytuacjami, wydarzeniami społ., wyznaczające życie jako zbiorowość,

5. czas nieregularny-dla wydarzeń epizodycznych (urodzaj plonów),

6. czas opóźniony-im mnie ról pełnimy lub stałe role społ. - to mamy do czynienia z przeświadczeniem o czasie opóźnionym.

7. czas wyprzedzający- na odwrót

8. czas zmienny- np. naród w czasie transformacji ustrojowej, dane wartości, nowe twory wypierają stare,

Każde społeczeństwo ma indywidualne prawo do tworzenia swojego czasu społecznego, tworzenie czasów społ. Polega na wzajemnym ujednoliceniu.

Barbara Adams

Czas społeczny to wydarzenie o relatywistycznym znaczeniu, nie jest bytem samoistnym, lecz zespołem relacji między zdarzeniami, pełni funkcję: rozwojową, wartościową, porządkującą, musi być powiązany z czasie fizycznym, wpływa na przewartościowywanie, dzieli się na wydarzenia: krytyczne, cykliczne ważne (rzutują na nasze życie, nie są jednak ekstremalne).

---