Popyt o ilość, którą nabywcy chcą kupić przy różnych poziomach cen; przy pozostałych czynnikach nie zmienionych, im niższa cena tym większe zapotrzebowanie; krzywa popytu ma nachylenie ujemne (jest malejąca) popyt→koszty. Podaż to ilość dobra, którą sprzedawcy chcą dostarczyć przy różnych cenach; przy pozostałych czynnikach nie zmienionych im wyższa cena tym większa ilość oferowana; krzywa podaży ma nachylenie dodatnie (jest rosnącą) podaż→zysk. Cena równowagi jest to zrównująca wielkość zapotrzebowania z ilością oferowaną. Dobro komplementarne - dwa dobra są komplementarne jeżeli wzrost (spadek) ceny na dane dobro wywołuje spadek (wzrost) popytu na drugie dobro. Substytuty - dwa dobra są substytutami jeżeli zmiana ceny (wzrost, spadek) na jeden z produktów, przy niezmienionej cenie drugiego, przesuwa popyt konsumentów w kierunku dobra tańszego np. masło i margaryna. Dobra społecznie pożądane - dobra, które zdaniem społeczeństwa każdy powinien mieć, bez względu na to czy tego pragnie czy nie. Elastyczność cenowa popytu jest to stosunek względnej (procentowej) zmiany wielkości zapotrzebowania na dane dobro do względnej (procentowej) zmiany jego ceny. Mieszana elastyczność cenowa popytu na dane dobro i względem zmian ceny dobra j to relacje między względną (procentową) zmianą zapotrzebowania na dobro i a względną (procentową) zmianą ceny dobra j. Elastyczność dochodowa popytu to stosunek względnej (procentowe) zmiany wielkości zapotrzebowania na określone dobro do względnej (proporcjonalnej) zmiany dochodu. Dobra wyższego rzędu (luksusowe) mają elastyczność dochodową wyższego rzędu. Dobra pierwszej potrzeby (niezbędne, podstawowe) mają elastyczność dochodową niższą od jedności. Dobra normalne (zwykłe) charakteryzują się dodatnią elastycznością dochodową popytu. Dobra niższego rzędu mają ujemną elastyczność dochodową popytu. Popyt nazywamy elastycznym gdy jego elastyczność cenowa jest mniejsza od -1. Popyt jest nieelastyczny gdy jego elastyczność przyjmuje wartość między -1 i 0. Popyt ma elastyczność równą jedności gdy elastyczność popytu wynosi dokładnie -1. Wybór konsumenta - konsument spośród dostępnych kosztów wybiera ten, który daje mu maksymalną użyteczność. Koszyk dóbr - konsument wybiera taki koszyk dóbr (punkt) przy którym linia ograniczenia budżetowego jest styczna do każdej objętości. Linia budżetowa - linia ograniczenia budżetowego pokazuje maksymalną dostępną ilość jednego dobra przy danej ilości drugiego dobra; położenie linii ograniczenia budżetowego określają wyłącznie dochód i ceny, natomiast jej nachylenie wyraża tylko relację cen. Gusty konsumenta ujawniają malejącą krańcową stopę substytucji, gdy przy stałej sumie użyteczności dodatkowe jednostki jednego dobra można pozyskiwać kosztem coraz mniejszych ilości drugiego dobra. Maksymalizacja użyteczności konsument wybiera taką kombinację dóbr, dla której najwyższa osiągalna krzywa objętości jest styczna do linii ograniczenia budżetowego; w punkcie styczności rynkowa relacja obu dóbr, mierzona nachyleniem linii ograniczenia budżetowego, jest równa relacji użyteczności, mierzonej nachylonej krzywej objętości. Krzywa objętości obowiązuje wszystkie kombinacje dwu dóbr, dające konsumentowi taką samą całkowita użyteczność. Efekt dochodowy to dostosowanie popytu do zmiany realnego dochodu. Efektem substytucyjnym zmiany cen nazywamy dostosowanie popytu do samej zmiany relacji cen. Rynkowa krzywa popytu jest to krzywa indywidualnych krzywych popytu wszystkich konsumentów nabywających określone dobro. Dobro komplementarne - wzrost ceny jednego dobra prowadzi do spadku popytu na dobro komplementarne. Dobro substytucyjne - dobro, na które popyt wzrasta w efekcie wzrostu cen innych (mogących je zastąpić) dóbr. Firma jednoosobowa stanowi przedsiębiorstwo należące do jednego właściciela. Spółka jawna jest to forma organizacyjno-prawna działalności gospodarczej, którą tworzą dwie osoby lub więcej, będące współwłaścicielami spółki; dzielą one między sobą zyski i ponoszą wspólną odpowiedzialność za straty. Spółka kapitałowa jest to forma organizacyjno-prawna przedsiębiorstwa prowadzącego w sposób prawie dozwolony działalność produkcyjną i/lub handlową.

Akcjonariusz to posiadacz akcji spółki organizacyjnej i, tym samym, podmiot praw i obowiązków wynikających ze statutu spółki; za akcjonariusza wobec spółki uznaje się tylko osobę, która jest wpisana do księgi akcyjnej lub jest posiadaczem akcji na okaziciela; akcjonariusz jest jedynie zobowiązany do świadczeń określonych w statusie; nie ponosi odpowiedzialności wobec wierzycieli za zobowiązania spółki akcyjne, odpowiedzialność tę ponosi spółka; akcjonariusz ma prawo do udziału w zysku (wykazanym w sprawozdaniu finansowym), który uchwałą walnego zgromadzenia został przeznaczony do podziału między akcjonariuszy. Dywidenda - część zysku netto (po opodatkowaniu podatkiem dochodowym) spółki kapitałowej przeznaczona do podziału pomiędzy udziałowców lub akcjonariuszy; wysokość dywidendy wyliczana jest na podstawie rocznego wyniku finansowego spółki; o wysokości dywidendy i terminie jej wypłaty decyduje walne zgromadzenie w przypadku spółki akcyjnej, zgromadzenie wspólników w przypadku spółki z o.o. Dywidenda może być wypłacana z: zysku netto, kapitału zapasowego lub niepodzielnych zysków z lat poprzednich; dywidenda ma zwykle formę pieniężną, ale może być wypłacana także w formie akcji. Zysk (strata) kapitałowy - wzrost (spadek) ceny aktów nabytych w celu ich odsprzedaży. Koszt alternatywny (koszt utraconych możliwości) jest to suma dochodów utraconych w wyniku niewykorzystania posiadanych zasobów (pracy i kapitału) w najlepszym z istniejących, alternatywnych zastosowań. Utarg (przychód) całkowity - ogólna suma otrzymana przez sprzedawcę za sprzedane dobra lub usługi. Koszt krańcowy (marginal cost) jest wzrost kosztów całkowitych, wywołany wzrostem produkcji o jednostkę. Utarg (przychód) krańcowy (marginal revenue) jest wzrost utargu całkowitego, wywołany zwiększeniem produkcji o jednostkę. Nakład (czynnik produkcji) - dobro lub usługa wykorzystywane w procesie produkcji innych dóbr. Technika - zestawienie (zbiór) wszystkich znanych metod produkcji (technologii). Funkcja produkcji - zbiór wszystkich efektywnych metod produkcji; określa maksymalna wielkość produkcji, jaką można osiągnąć przy różnej wielkości nakładów czynników wytwórczych i danym poziomie techniki (wiedzy technicznej). Długi okres - okres potrzebny do całkowitego dostosowania się do zmian zachodzących w otoczeniu. Krótki okres - okres, w którym nie możliwe jest pełne dostosowanie do zmienionych warunków gospodarowania. Przychody ze skali produkcji: rosnące są wtedy gdy długookresowe koszty przeciętne spadają wraz ze wzrostem rozmiaru produkcji; niekorzyści (malejące przychody ze skali) są wtedy gdy długookresowe koszty przeciętne rosną wraz ze wzrostem produkcji. Korzyść skali (rosnące przychody ze skali) - długookresowy koszt przeciętny maleje wraz ze wzrostem produkcji. Niekorzyści skali (malejące przychody ze skali) - długookresowy koszt przeciętny rośnie wraz ze wzrostem produkcji. Stałe przychody ze skali - długookresowe koszty przeciętne nie zmieniają się wraz ze wzrostem produkcji. Stałe czynniki produkcji - czynnik produkcji którego nakładów nie można zmienić. Zmienny czynnik produkcji - czynnik produkcji , który nakład można zmienić nawet w krótkim okresie. Struktura rynku określa w jaki sposób koszty i popyt wpływają na liczbę firm w gałęzi i rozmiary konkurencji. Konkurencja doskonała - rynek, na którym zarówno sprzedający, jak i kupujący uznają, że ich decyzje o kupnie i sprzedaży nie wpływają na poziom ceny rynkowej. Cena zamknięcia - poziom ceny, poniżej którego jedynym sposobem zmniejszenia przez przedsiębiorstwo swych strat jest decyzja o zaprzestaniu produkcji. Wejście na rynek - nowe firmy wchodzą do danej gałęzi. Wyjście z rynku - opuszczanie przez działające przedsiębiorstwa danej gałęzi gospodarki. Przedsiębiorstwo krańcowe - ostatnie przedsiębiorstwo w gałęzi osiągające zerowy zysk nadzwyczajny (ekonomiczny). Zysk nadzwyczajny - czysty zysk pozostający właścicielowi po potrąceniu wszystkich kosztów ekonomicznych. .

Ekonomia jest to nauka, która bada, w jaki sposób społeczeństwo gospodarujące decyduje o tym, co, jak i dla kogo wytwarzać. Problemem badawczym ekonomii jest rozwiązanie sprzeczności między praktycznie nieograniczonymi potrzebami ludzi a ograniczonymi społecznymi możliwościami wytwarzania dóbr i usług, służących zaspokojeniu tych potrzeb. Przedmiotem analizy mikroekonomicznej jest szczegółowe badanie indywidualnych decyzji odnoszących się do pojedynczych towarów. W makroekonomii kładzie się nacisk na wzajemne związki zachodzące w gospodarce jako całość, celowo upraszcza się w niej analizę poszczególnych elementów w trosce o przejrzystość obrazu działania całej gospodarki. Podział dochodu (w skali kraju lub świat) pokazuje proporcje, w jakich dochód jest dzielony między różne grupy lub jednostki. Wolny rynek jest to rynek, w którego działanie, państwo nie ingeruje. Ekonomia pozytywna bada rzeczywistą gospodarkę; przy odpowiedniej skali badań ekonomiści powinni dojść do jednoznacznych wniosków w kwestii zasadniczych problemów ekonomii pozytywnej. Ekonomia normatywna formułuje zalecenia dotyczące tego, co powinno się czynić w gospodarce; w ekonomi normatywnej występują subiektywne sądy wartościujące; nie ma powodów, dla których ludzie mieliby być zgodni w swych sądach normatywnych. Oba rodzaje ekonomii powinny być oddzielone w stopniu maksymalnie możliwym. Gospodarka nakazowa to taka gospodarka, w której wszystkie decyzje dotyczące produkcji i konsumpcji są podejmowane przez państwo; państwowy urząd planowania decyduje o tym, co, jak i dla kogo produkować; szczegółowe nakazy są następnie kierowane do gospodarstw domowych, przedsiębiorstw i pracowników; żadna rzeczywista gospodarka nie opiera się wyłącznie na nakazach. Gospodarka mieszana - w gosp. mieszanej państwo i sektor prywatny współuczestniczą w rozwiązywaniu problemów gospodarczych; państwo kontroluje znaczną część produkcji za pomocą podatków, płatności transferowych oraz dostarczania dóbr i usług publicznych, takich jak obrona narodowa czy bezpieczeństwo wewnętrzne; kontroluje też zakres, w jakim jednostki mogą się kierować swoim działaniu własnym interesem

Ważne rozróżnienie: ruch wzdłuż krzywej a przesunięcie samej krzywej: W języku potocznym mówimy o wzroście popytu bez rozróżnienia przesunięcia krzywej popytu i ruchu krzywej popytu. Na wykresie pokazano, że od punktu A na krzywej popytu DD jest możliwy dwojaki rodzaj wzrostu popytu. Jeden z nich oznacza wzrost wielkości zapotrzebowania na dane dobro z Q0 do Q i jest ilustrowany ruchem wzdłuż krzywej od punktu A do punktu B. Wzrost ten wynika z dostosowania się konsumentów do niższej ceny danego dobra. Drugi rodzaj wzrostu popytu odzwierciedla przesunięcie (zmienia położenie) całej krzywej popytu, czyli przejścia od krzywej DD do krzywej D′D′. Przy danej cenie P0 konsument nabywa Q0 danego dobra, a obecnie nabywa Q1. Ta zmiana popytu jest odpowiedzią na wzrost ceny dobra substytucyjnego (spadek ceny dobra komplementarnego), wzrost dochodu lub zmianę gustów. Rozróżnienie ruchu wzdłuż krzywej i przesunięcia samej krzywej występuje również w analizie podaży. Sprzedawcy dostosowują się do wyższych cen, posuwając się wzdłuż danej krzywej podaży. Natomiast zmiana cen surowców, technologii lub regulacji prawnych znajdują odbicie w zmianie położenia krzywej podaży. Przy pozostałych czynnikach zmiany ceny zawsze wywołują ruch po krzywej popytu i krzywej podaży. Gdy zmieniają się pozostałe determinanty, przesuwa się cała krzywa.

---