305 l, Politechnika Poznańska ZiIP, II semestr, Fizyka, laborki fiza, Laborki, laborki fiza, Fizyka - Laboratoria, Fizyka, Fizyka Laborki (od Czecha)

Pobierz cały dokument
305.l.politechnika.poznanska.ziip.ii.semestr.doc
Rozmiar 51 KB

Fragment dokumentu:

Ćw. nr 305

02.04.1997

Wydział Budownictwa

Semestr II

Grupa nr 3

Przygotowanie

Wykonanie

Opracowanie

Ocena ostateczna

Temat: Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą pierścieni Newtona.

Światło jest falą elektromagnetyczną, tzn. falą polegającą na rozchodzeniu się w przestrzeni zmian natężenia pola elektrycznego i magnetycznego. W zjawiskach optycznych decydującą rolę odgrywa wektor natężenia pola elektrycznego E, zwany w skrócie wektorem elektrycznym. Do opisania fali świetlnej wystarcza określenie tego wektora w funkcji czasu i współrzędnych przestrzennych. Zachowanie się wektora elektrycznego fali biegnącej w kierunku osi x opisuje funkcja falowa:

0x01 graphic

T - okres fali, λ - długość fali, ϕo - faza początkowa.

Fale świetlne, zawarte w zakresie długości fal od 0.36 μm do 0.78 μm, mają właściwości oddziaływania na oko ludzkie. Długość fali decyduje o barwie światła. W zależności od długości fali widmo światła podzielono na pięć obszarów barwnych: fioletowy, niebieski, zielony, żółty i pomarańczowy, czerwony.

Interferencja polega na nakładaniu się dwóch lub większej liczby fal. W określonym punkcie przestrzeni nastąpi wzmocnienie lub osłabienie amplitudy, w zależności od różnicy faz nakładających się fal. Jeżeli dwie fale wybiegają z punktów o tej samej fazie początkowej wówczas w punkcie nałożenia występuje różnica faz wynikająca z różnicy przebytych dróg. Warunki interferencji możemy wyrazić zarówno przez różnicę faz Δϕ, jak przez różnicę dróg ΔS, maksimum Δϕ = k*2Π, ΔS = kλ minimum Δϕ = (2k+1)*Π, ΔS = (k+1/2)*λ.

Drogą optyczną nazywamy iloczyn drogi geometrycznej i współczynnika załamania.

Kołowe pierścienie interferencyjne, zwane pierścieniami Newtona, powstają, gdy równoległa wiązka światła pada na układ złożony z dokładnie płaskiej płytki szklanej oraz leżącej na niej soczewki płasko wypukłej o promieniu krzywizny R. Między soczewką i płytką znajduje się warstewka powietrza o grubości d wzrastającej ze wzrostem odległości od osi układu. Promień krzywizny soczewki wynosi kilkadziesiąt centymetrów, jest nieznacznie większy od pierścieni Newtona, których promienie są rzędu jednego milimetra.

Tabela wyników.

Nr pierścienia

al [ mm ]

ap [ mm ]

5

1.60

1.47

6

1.74

1.63

7

1.88

1.67

8

2.01

1.91

9

2.14

2.01

10

2.25

2.13

11

2.37

2.21

12

2.46

2.30

13

2.59

2.42

14

2.67

2.51

15


Pobierz cały dokument
305.l.politechnika.poznanska.ziip.ii.semestr.doc
rozmiar 51 KB
Wyszukiwarka

Podobne podstrony:

więcej podobnych podstron

kontakt | polityka prywatności