1. Kultura techniczna:
Kultura to całokształt ogólnoludzkiego rozwoju dorobku zgromadzonego na przestrzeni wieków. Jest to część kultury związanej z relacjami zachodzącymi pomiędzy człowiekiem a techniką. Cecha osobowości człowieka mówiąca o tym w jaki sposób realizuje on swoje relacje z techniką. Składa się z wiedzy technicznej, umiejętności technicznych i postaw wobec techniki. Wyróżniamy 3 poziomy:
1)poziom użytkownika- korzystanie z kultury technicznej
2)poziom producenta- wytwarzanie kultury technicznej
3)poziom projektanta- projektowanie kultury technicznej
Dyspozycjami kultury technicznej są wiedza operatywna i umiejętności intelektualne i manualne, gotowość do poznania techniki.
2. Kultura pracy:
Kultura to całokształt ogólnoludzkiego rozwoju dorobku zgromadzonego na przestrzeni dziejów. Kultura pracy to cecha osobowa człowieka świadcząca o tym, w jaki sposób człowiek realizuje proces pracy. Składa się z wiedzy o pracy, umiejętności pracowniczych i postawy wobec pracy- stosowania zasad i reguł pracy.
3. Postawa wobec pracy:
Postawa to dyspozycja kierunkowa w kulturze pracy i w kulturze technicznej. W kulturze pracy postawa to odpowiedzialność za skutki działań, gotowość do poniesienia winy, postawa twórcza, gotowość do podejmowania ryzyka, postawa aktywna i konsumpcyjna. W kulturze technicznej postawa to gotowość do poznawania techniki. Ogólnie można mówić o tylu postawach wobec pracy, ile jest prac, zależy od stosunku pracy. Dla niektórych jest złem koniecznym, aby przeżyć i utrzymać rodzinę. Z drugiej zaś strony jest drogą do kariery i realizacji własnych celów.
4. Społeczny podział pracy:
Podział pracy jest istotnym ze względu na to, że pojedynczy człowiek nie jest w stanie wykonać wszystkiego sam. Jest on uregulowany kilkoma dokumentami:- spis specjalności gospodarki narodowej danego kraju - spis zawodów i specjalności szkolnictwa zawodowego
5. Zawód i specjalność:
Zawód jest wewnętrznie spójnym systemem czynności będący dla człowieka źródłem utrzymania i wyznaczającym jej pozycję społeczną. Zawód to wykonywanie czynności społecznych wyodrębnionych na skutek społecznego podziału pracy, wymagającej od pracownika odpowiedzialności, wiedzy i umiejętności, powtarzanych automatycznie i będących źródłem utrzymania dla pracownika i jego rodziny Zawód to stałe wykonywanie pewnych czynności bez względu na kwalifikacje. Zawód stanowi populację ludzi wykonujących te same czynności. Specjalność zawodowa - jest wynikiem podziału pracy w ramach zawodu, zawiera część czynności o podobnym charakterze (związanych z wykonywaną funkcją lub przedmiotem pracy), wymagających pogłębionej lub dodatkowej wiedzy i umiejętności, zdobytych w wyniku dodatkowego szkolenia lub praktyki.
6. Kwalifikacje formalne i rzeczywiste:
Z zawodem wiążą się kwalifikacje pracownicze. Jest to układ celowo ukształtowanych cech psychicznych i fizycznych człowieka, który warunkuje jego skuteczne przygotowanie zawodowe. O kwalifikacjach, podobnie jak o zawodach mówimy w dwóch rozumieniach: kwalifikacje formalne - czyli te, które są potwierdzone dyplomem; kwalifikacje rzeczywiste - czyli te, które przejawiają się w działaniu. Kwalifikacje rzeczywiste nabywa się głównie poprzez praktykę i doświadczenie w trakcie wykonywania czynności zawodowych. Doskonalenie kwalifikacji rzeczywistych najczęściej wymaga uprzedniego zdobycia kwalifikacji formalnych, czyli ukończenia określone formy kształcenia potwierdzonej dyplomem, świadectwem lub innym certyfikatem. W zależności od poziomu wykształcenia i uzyskanych kwalifikacji formalnych, w strukturze zawodowej wyróżniamy: a)Pracowników bez kwalifikacji- są to osoby bez żadnego wykształcenia zawodowego. Mogą one wykonywać jedynie proste prace. b)Pracowników przyuczonych do zawodu - pracownicy ci legitymują się minimalnym Przygotowaniem zawodowym, wiążącym się z konkretnym stanowiskiem pracy, lecz nie mający formalnych kwalifikacji zawodowych. Mogą oni zdobywać kwalifikacje zawodowe w drodze dodatkowego kształcenia (kursy, szkolenia itp.). c)Pracownicy wykwalifikowani- osoby wykonujące pracę zawodową na stanowiskach i w zakresie odpowiadających aktualnie reprezentowanym przez nich kwalifikacjom zawodowym d)Pracownicy wysoko wykwalifikowani- pracownicy posiadający wykształcenie formalne wyższe od obowiązującego na zajmowanych przez nich stanowiskach.
7. Oczekiwania współczesnych pracodawców:
Dzisiejszy pracodawca wymaga odpowiednich kompetencji zawodowych, dyspozycji osobowych, zainteresowań, sprawności, odpowiedniego wykształcenia, umiejętności, aktywności, ambitności, dyspozytywności, kształcącego się ustawicznie, radzenia sobie w każdej sytuacji. Pracownik musi znać swoje środowisko pracy i zakres obowiązków. Nowoczesny pracodawca nie przyjmuje do pracy ludzi niepewnych, nieodpowiedzialnych, którzy nie wiedzą czego chcą.
8. Charakterystyka zawodowa - dokument związany z kształceniem zawodowym, będący wynikiem analizy zawodu. Zawiera:- wprowadzenie - opis zawodu- opis przygotowania zawodowego - opis właściwości psychofizycznych- określenie możliwości zatrudnienia i dalszego awansu.
9.Taryfikator pracy i zawodu:
Jest to zbiór norm w poszczególnych gałęziach gospodarki ustalających czynności w różnych zawodach i odpowiednie i zaszeregowanie oraz tabele płac, stawek, świadczeń ustalonych wg tych norm. W przypadku, gdy zakres prac wykonywanych przez pracownik jest bardzo zróżnicowany istnieją dwa rodzaje taryfikatorów kwalifikacyjnych :
- taryfikator zawodów - będący postawą osobistego zaszeregowania pracownika
- taryfikator robót będący postawą zaszeregowania robót .
Taryfikator stanowi postawę do:
- osobistego zaszeregowania pracownika
- ustalenia kategorii zaszeregowania prac
- zlecenia prac do wykonywania pracownikom o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych .
10. Spis zawodów i specjalności:
Zawód - wykonywanie zespołu czynności społecznie użytecznych, w wyodrębnionych na skutek społecznego podziału pracy, wymagających od pracownika pewnej wiedzy i umiejętności, powtarzanych systematycznie będących dla pracownika i jego rodziny źródłem utrzymania.
Dokumenty porządkujące zawody i specjalności: 1.spis zawodów i specjalności gosp. narodow. danego kraju. 2.spis zawodów i specjalności szkolnictwa zawodowego. 3.wykaz zawodów i specjalności szkolnictwa specjalnego (31 zawodów dla upośledzonych w stopniu ciężkim). 4.spis zawodów UE (Międzynarodowa Organizacja Pracy).
Podział zawodów: 1.wyuczone (zostały nabyte poprzez cykl edukacji i są potwierdzone odpowiednim dokumentem). 2.wykonywane (niezależne od posiadanych kwalifikacji).
Charakterystyka zawodu:
a)określenie zawodu - krótka ogólna charakterystyka.
b)opis zawodu i pracy - wykaz przewidywalnych stanowisk pracy, wykaz podstawowych czynności wiążących się z zawodem.
c)opis przygotowania zawodowego - opis przygotowania moralno-etycznego, charakterystyka wykształcenia ogólnego i specjalnego.
d)opis właściwości psychofizycznych kandydata - opis pożądanych cech fizycznych i psychicznych, przeciwwskazania i konsekwencje zdrowotne wiążące się z zawodem.
e)określenie możliwości zatrudnienia i dalszego awansu.
11. Kariera zawodowa:
Kariera jest to całokształt pracy zawodowej w ciągu całego życia. Kariera to standardowy ciąg podejmowanych przez jednostkę ról społecznych zdobywanych pozycji o wzrastającym prestiżu społecznym najczęściej związana z działalnością zawodową lub działalnością polityczną. W wymiarze społecznym kariera wiąże się z przemianami w obrębie hierarchii statusu dokonującymi się w trakcie biografii zawodowej jednostki lub uporządkowanego ciągu wszelkich zdarzeń występujących w życiu jednostki. W wymiarze ideologicznym kariera jest pojęciem określającym modele sukcesu życiowego.
12.Wyznaczniki społeczne kariery zawodowej:
a)struktura społeczna- kim są jego rodzice, jaki ma stosunek do pracy, aspiracje, presja społeczna
b)system szkolny- może sprzyjać realizacji kariery, dostępność do różnych typów szkół
c)rynek pracy- mocno zintegrowany z systemem szkolnym, waży na tym jak kształtuje się przebieg kariery
d)polityka firmy- określa ramy kariery i możliwości awansu.
13. Wyznaczniki osobowościowe przebiegu kariery zawodowej:
a)osobowość jednostki realizująca karierę - to co czyni człowieka niepowtarzalnym, charakter, wola, temperament
b)Osiągnięcia- sukcesy działają sprzyjają na tempo realizacji kariery
c)Postawy-nastawienie do pracy
d)Aktywność własna- jej rola jest bardzo znacząca
e)Inne czynniki
14. Zainteresowanie a praca:
Zainteresowania pracownika powinny pokrywać się z wykonywaną pracą, a już na pewno nie powinny z nią kolidować zainteresowania pracownika wpływają na jego wydajność w pracy. Pracownik powinien podporządkować życie osobiste pracy, a nie na odwrót. Zainteresowania pracownika są dość często rozpatrywane podczas ubiegania się o pracę.
15. Etapy kariery zawodowej:
a)Adaptacja społeczno- zawodowa- trudny okres w życiu każdej osoby podejmującej pracę zawodową, wymaga wzajemnego dostosowania się pracownika z zakładem . Jest to okres trwający niekiedy kilka miesięcy a niekiedy nawet rok. Okresowi temu towarzyszy wiele obaw i napięć.
b)Identyfikacja z zawodem- pracownicy z czasem nabywają rzeczywistych kompetencji zawodowych, identyfikują się z zawodem. Podejmowany jest wybór czy realizować swoje dalsze aspiracje w tym zawodzie czy podejmować dalsze poszukiwania.
c)Stabilizacja zawodowa- okres wzajemnego spokoju w życiu jednostki, pracownik cieszy się już ustaloną pozycją wśród pracowników. Ma poczucie i świadomość swoich kompetencji zawodowych, jest znawcą, osobą doświadczoną, w okresie tym występuje największe zagrożenie rutyną.
d)Sukces zawodowy- potrzebny jest każdemu pracownikowi i zakład pracy powinien umożliwić swoim pracownikom osiąganie sukcesów. Do wiedzy i doświadczenia pracownika odwołują się inni pracownicy, ufają mi i liczą na niego w trudnych sytuacjach zawodowych.
e)mistrzostwo w zawodzie- największe osiągnięcie jakiego pracownik może doświadczyć, wiąże się z przygotowaniem uczniów, kontynuatorów działalności wycofującego się już z zawodowego życia pracownika. Poprzez przekazanie doświadczenia następcą kończy się cykl kariery zawodowej.
16. Klienci i ich cechy:
Klienci podobnie jak i doradcy różnią się od siebie. Klienci z wyższym wykształceniem zdecydowanie wiedzący jakiego rodzaju pomocy oczekują oraz znający rodzaj problemu przez nich posiadanego. Najczęściej jednak dzisiejsi klienci wybierają Konsultanta w połowie godzącego spojrzenie zarówno na problem jak i na klienta. Klienci niezaradni i zagubieni będą zwracali się do laseferysty jako do doradcy najbardziej nakierowanego na osobę klienta.
17. Doradcy, typy doradców:
a)ekspert- jednorazowa pomoc, koncentracja głównie na problemie prawie 100%
b)informator- udziela pomocy w oparciu o własne informacje, pomoc jednorazowa 75% problem, 25% osoba
c)konsultant- jest najbardziej poszukiwany na rynku pracy, osoba-problem 50% na 50%. Pomoc dialogowa
d)Leseferysta - osoba utożsamiająca się z problemem i klientem, prawie 100% koncentracji na osobie. Pomoc dialogowa.
18. Praca z klientem oporującym:
Opór to brak zgody radzącego się na udzielenie pomocy. Jest problem pomagającego, musi on sobie z im poradzić:
-stworzenie sytuacji, kiedy klient wchodzi w sytuację pomocową
-ustalenie rzeczywistego problemu
-ocena rozwiązywalności problemu przez klienta. Akceptacja radzącego
-zdobycie innych motywów rozwiązania problemu
19. Triada Rogera:
Są to inaczej niezbędne cechy osoby wspierającej potrzebę do wspierania interakcji.
a)kongruencja- cecha mówiąca o autentyczności człowieka, zgodności z sobą
b)Akceptacja - uznanie klienta takim, jakim jest szczególnie w pierwszych stadiach pomagania
c)Empatia - umiejętność uczucia się w rolę klienta, wrażliwość, nie powinna ona jednak łączyć się z przezywaniem klienta
20. Ubieganie się o pracę:
Zwykle rozmowa wstępna z pracodawcą rozstrzyga o tym, czy dostaniemy pracę czy też nie. Dlatego powinno zwrócić się uwagę na autoprezentację własnej osoby czyli wykazanie swoich wszystkich zalet. Podczas rozmowy z pracodawcą należy zwrócić szczególną uwagę na komunikację werbalną (użycie odpowiednich słów, nie jąkanie się, najlepiej własna autoprezentację przygotować wcześniej) jak i niewerbalną (wyglądem zewnętrznym - strój, gesty, parodźwięki, pozycja ciała).
21. Bezrobocie jako problem społeczny i indywidualny:
bezrobocia jako indywidualny problem osoby, która nie może znaleźć pracy i jako społeczne zjawisko bezrobocia, dostrzegane jako dolegliwość zbiorowości, w którym występuje kumulacja negatywnych cech położenia materialnego, społecznego i politycznego.
Bezrobocie, to też problem rodziny, która stanowi grupę społeczną zależną od siebie w zaspokajaniach potrzeb materialnych i społecznych. W moich rozważaniach chcę znaleźć odpowiedź: dlaczego i w jakim stopniu bezrobocie zakłóca prawidłowe funkcjonowanie rodziny i wskazać odpowiedź na wcześniej postawione pytania dotyczące podłoża takich patologii jak: alkoholizm, prostytucja nieletnich, przestępczość. Na pewno trudno będzie znaleźć jednoznaczną odpowiedź stwierdzającą przyczyny i skutki takiego stanu rzeczy.
22. Kluby pracy:
Wywodzą się z Anglii, forma organizowania się bezrobotnych. Lider powinien to być ktoś, kto był lub jest bezrobotnym. Nie powinna kierować klubem dłużej niż rok. Pomoc bezrobotnym w podnoszeniu samooceny, jak napisać podanie itp.
23. Inkubatory przedsiębiorczości:
Jest przeznaczony dla aktywnych bezrobotnych - aktywność bezrobotnego+ kapitał z inkubatora = działalność gospodarcza. Aktywny bezrobotny ma pomysł na działalność gospodarczą głownie o charakterze usługowym. Forma pomocy finansowej na cele gospodarcze. Bezrobotny dostaje kapitał od Rejonowego Urzędu Pracy. Jeżeli bezrobotnemu uda się zrealizować pomysł , dalej działa na własną rękę . Jeżeli nie to pomocy udziela się innemu.
24. Komunikacja Werbalna:
Komunikacja werbalna jest to porozumiewanie się za pomocą mowy ustnej i pisemnej (znaków graficznych przedstawiających informację) W komunikacji werbalnej występuje:
-nadawca , który przekazuje informację innym
-odbiorca, do którego kierowane są informacje
-komunikat będący słowną lub pisemną treścią informacji
-kanał informacyjny ( powietrze- mowa , papier- list , linia telefoniczna- rozmowa telef.)
-szumy , czyli czynniki uniemożliwiające przekazywanie informacji całkowite lub częściowo
a)wewnętrzne- z przyczyn osobistych
b)zewnętrzne- niezależne od nas np. ruch uliczny, uszkodzona linia telefoniczna
NADAWCA -> KODOWANIE -> KANAŁ -> KOMUNIKAT ->DEKODOWANIE ->ODBIORCA
Wyróżniamy komunikowanie werbalne:
a)jednokierunkowe-nadawca przekazuje odbiorcy informacje nie czekając odpowiedzi
b)dwukierunkowe - sprzężenie zwrotne : nadawca przekazanie odbiorcy informacji i role się zmieniają, odbiorca staje się nadawcą.
W komunikacji werbalnej w zależności od środowiska pracy musi istnieć system- ustalonej kto do kogo się odnosi, wymowa powinna być zrozumiała dla wszystkich. Ważna jest umiejętność przekazywania informacji, wiedzy.
W zależności od miejsca urodzenia, wykształcenia i środków wyróżniamy następujące postawy w komunikacji werbalnej:
a)postawa asertywna- przekonanie o słuszności poglądów i argumentowanie na podstawie uwzględnionych innych poglądów. Zdania bezpośrednio wyrażające potrzeby, uczucia, możliwość odstąpienia o d swoich poglądów w momencie potwierdzenia, zaakceptowanie ich błędów
b)postawa nie asertywna- słuszność zmiany zdania. Osoba nie posiada własnych poglądów lub odstępuje od nich po ich krytyce przez innych, niepewność przekonań
c)postawa agresywna- osoba ta dominuje, ostatnie zdanie należy do niej. Nie liczę się ze zdaniem innych, nie jest skłonna wysłuchać innych, a jeśli to uczyni, to i tak odrzuca błędne jego zdaniem.
25. Mechanizmy samoregulacji w procesie pracy:
Samosterowność życiowa- człowiek sam troszczy się o siebie. Po osiągnięciu założonych celów u człowieka wytwarza się potrzeba wyznaczenia sobie następnych. Ich spełnienie nie cieszy całe życie, w związku z tym popada w nostalgię, stawia sobie nowe cele, ponownie osiąga sukces, po dłuższym okresie zadowolenia popada znowu w niezadowolenie. Człowiek i jego poglądy na środowisko społeczne ulegają procesom regulacji poprzez:
a)Spostrzeganie -proces odzwierciedlenia przedmiotów, zjawisk,
b)Pamięć - zjawisko utrwalania doświadczeń i informacji, co ułatwia ich poznawanie i odtwarzanie - są więc wzrokowcy, słuchowcy i wzrokowo słuchowcy. Cechy pamięci: trwałość - długa i krótka, bierność - zdolność przyswajania, gotowość - przypominanie tego co potrzebne,
c)Uwaga - stan świadomości, koncentracja - może być uwaga dowolna lub słuchowa. Cechy uwagi to: koncentracja - poddajemy selekcji określony fragment rzeczywistości,
podzielność uwagi - obserwacja kilku przedmiotów jednocześnie,
przerzutność uwagi - szybka zmiana obiektu koncentracji,
Myślenie - forma działania układu nerwowego - za pomocą receptorów poznajemy i odbieramy bodźce z zewnątrz. Wyróżniamy myślenie:
1)Sensoryczno - motoryczne - pierwsze ok. 1,5 roku życia,
2)Konkretno - wyobrażeniowe - od początku wieku szkolnego,
3)Myślenie abstrakcyjne - abstrahowanie, operowanie pojęciami oderwanymi od rzeczywistości ok. 15-16 rok życia, wykształca się jako proces dojrzały. O sprawności myślenia świadczy inteligencja. Polega ona na wyodrębnieniu składników określonego materiału wyjściowego i ujmowaniu ich wzajemnych stosunków. Wskaźnik inteligencji - stopień złożoności materiału podlegającego analizie, oraz czas trwania procesu rozwiązywania problemu.
Czynniki zewnętrzne - wyznaczające samopoczucie w procesie pracy:
1)Właściwe stanowisko,
2)Dostosowanie pracy do możliwości psychicznych i fizycznych człowieka,
3)Właściwe metody kierowania,
4)Życzliwe stosunki wśród pracowników,
Czynniki wewnętrzne - Wyznaczają samopoczucie w procesie pracy zależne od jednostki:
1)Umiejętność auto psychoterapii (uspokajanie samego siebie),
2)Umiejętność zjednywania przyjaciół,
3)Umiejętność tworzenia właściwej atmosfery,
4)Umiejętność postępowania w przypadkach trudnych przeżyć osobistych.
26.Komunikacja niewerbalna. Przestrzeń a interakcje społeczne:
Komunikacja niewerbalna - inaczej mowa ciała. Stanowi 2/3 wysyłanych sygnałów. Można mówić o sygnałach zamierzonych i niezamierzonych, dowolnych i niedowolnych.
Wokół człowieka wyróżniamy 3 przestrzenie:
a)społeczna - 360-120cm - najlepsza sfera dla klienta, petenta - najbardziej pożądana.
b)osobiste - 120-20cm - poczucie własnej przestrzeni, mogą w niej przebywać osoby, które uzyskały naszą aprobatę - intruzi budzą nasz niepokój.
c)intymna - poniżej 20cm - mogą się znaleźć w niej tylko najbliżsi.
27. Zakład pracy jako system:
Zakład pracy - każda w określony sposób wyodrębniona jednostka organizacyjna zatrudniająca pracowników i funkcjonująca na zasadach określających jej powstanie i działanie w zależności od głównego zadania zakładu - zakłady produkcyjne i nieprodukcyjne.
System - układ wieloelementowy, miedzy jego elementami zachodzą zależności.
W warunkach społecznych zakład rozpatrujemy jako system składający się z wielu elementów, między którymi zachodzą zależności, dzięki którym uczestniczą one w realizacji wspólnych celów i zadań.
W zakładzie wyróżnić można 4 podsystemy:
1)system organizacyjno - prawny - normy i zasady prawne regulują strukturę organizacyjną oraz prawa i obowiązki pracowników. Główny dokument - statut zakładu,
2)system techniczno- technologiczny - stanowi go materialne zabezpieczenie warunków pracy,
3)system ekonomiczny - zasoby finansowe, zasoby gospodarowania majątkiem firmy,
4)system społeczny - ludzie i relacje między nimi.
28.Funkcje zakładu pracy.
a) Produkcyjna - niedosłownie to podstawowa funkcja przedsiębiorstwa,
b)Prawodawcza - daje ludziom pracę,
c)Socjalne - zakłady nie stać zazwyczaj aby ją realizować - żłobki przedszkola,
d)Kulturalno - oświatowa - kontakty z kulturą - festyny,
e)Wychowawcza - sposób wykonywanie pracy, kontaktów pracowniczych, relacje pracodawca - pracownik, nagrody i kary, doskonalenie siebie, aktywne podejście do pracy, warunków jej wykonywania, zagrożenia patologiami.
29. Struktura formalna zakładu pracy:
Wynika z aktów prawnych, założycielskich zakładu. Odwołujemy się tutaj do dokumentów, przepisów, regulaminów wyznaczających relacje między członkami zakładowej społeczności. Składa się na nią oficjalny system stanowisk pracy. Prowadzi do realizacji zadań i celów zakładu, którym jest on podporządkowany. Wiąże się więc z określeniem typu stanowisk, ich liczby, zwierzchnictwem i podporządkowaniem pracowników, sposobami przekazywania dyrektyw i informacji z koordynacją działań. Można w niej znaleźć; podział pracy, przekaz informacji, hierarchię władzy, koordynację działań.
30. Struktura nieformalna zakładu pracy:
Wynika z naturalnego dążenia ludzi do wchodzenia we wzajemne relacje. Dążenie do kontaktów z innymi pracownikami, wytworzenie „kręgu życzliwych”. Powstaje poprzez bliskość terytorialną, wspólne zainteresowania, zbliżony charakter pracy, mieszkanie blisko siebie. Nie ma ona żadnych uregulowań w dokumentach. Prowadzi do powstania klik rzutujących na zakład pracy i struktury formalne. Dochodzi tu często do konfliktów rzutujących na obie struktury. Identyfikacja z grupą nieformalną poprzez; możliwość realizacji celów, poniesione koszta, poziom przewidywanej satysfakcji, znaczenie dla jednostki formułowanych przez grupę celów. Struktury w grupie nieformalnej to:
1)struktura wiedzy - lider kieruje pozostałymi członkami grupy,
2)struktura socjometryczna - ukazuje relację sympatii, bądź odrzucenie. W grupie: gwiazdy - jednostki znane i szanowane, osoby szare, szare eminencje nic nieznaczące,
3)struktura komunikacyjna - kanały komunikacyjne - bezpośrednio pomiędzy osobami,
4)struktura awansu - awans za zasługi dla grupy, wyższa pozycja, uznanie.
31. Kształcenie ustawiczne i jego ogniwa:
Kształcenie ustawiczne - jest procesem stałego odnawiania, doskonalenia i rozwijania kwalifikacji ogólnych i zawodowych jednostki, trwającym w ciągu całego jej życia.
Kształcenie może odbywać się poprzez uczestnictwo w:
- szkoleniach, kursach zawodowych lub hobbystycznych;
- studiach podyplomowych;
- wyjazdach studyjnych, konferencjach, seminariach;
a także poprzez:
- oglądanie lub słuchanie audycji edukacyjnych;
- czytanie czasopism edukacyjnych;
- naukę za pomocą Internetu (na odległość).
Kształcenie ustawiczne może być sprawą indywidualnej jednostki (podnoszącej swoje kwalifikacje z własnej inicjatywy i na własny koszt), bądź też może być projektowane, organizowane i finansowane przez pracodawcę. W takim przypadku kształcenie ustawiczne pracowników jest elementem uczenia się organizacji.
Rozwój kształcenia ustawicznego w Europie jest jednym z celów Europejskiego Funduszu Społecznego. Dzięki funduszom strukturalnym realizowane są liczne projekty adresowane do:
- osób, które znajdują się z zbyt trudnej sytuacji, by samodzielnie finansować swoje kształcenie;
- przedsiębiorstw, które potrafią udowodnić, że doskonalenie ich własnych kadr przyniesie korzyści krajowej gospodarce;
- instytucji, które rozwijają ofertę kształcenia ustawicznego i promują w społeczeństwie postawę człowieka uczącego się przez całe życie.
32. Zjawiska patologiczne w zakładzie pracy:
Najczęściej obserwowane zjawiska dezorganizujące i patologiczne w zakładzie pracy to:
nadmierna absencja, zwiększona płynność załóg, wzrastająca liczba wypadków przy pracy, wzmożone marnotrawstwo czasu i surowców, zbyt szybkie zużywanie maszyn, konflikty i zatargi między pracownikami, między załogą i kierownictwem aż do skutku włącznie, wysoki odsetek braków, wady kooperacyjne i braki w zaopatrzeniu, różne rodzaje działalności nielegalnej i przestępczej, pijaństwo, spadek dyscypliny pracy.
Następstwem tych zjawisk są:
obniżona wydajność i zmniejszona efektywność funkcjonowania zakładu oraz spiętrzone trudności organizacyjne.
W celu przezwyciężenie tych trudności podejmowane są rozmaite przedsięwzięcia, np.: praca w nadgodzinach, negocjacje.
- Zakład pracy mogą dezorganizować zarówno spory pracowników wynikające z ich różnych osobowości, jak też wpływ otoczenia w którym zakład działa.
2