Zestaw I/1
1.Co to jest akt mowy, scharakteryzować jego komponenty.
Twórcą teorii aktów mowy był J.L Austin(1911-1960), ,,Jak działać słowami"-1962,pol.1993.
Akt mowy -zachowanie polegające na użyciu wypowiedzenia w danej sytuacji(Ktoś powiedział o czymś do kogoś).
Trzy podstawowe części:
a)lokucja-sposób mówienia (ktoś zwracając się do kogoś mówi o czymś)
-akt fonetyczny-wydawanie dźwięków mowy
-akt fatyczny- wypowiada się wyrazami zgodnie z ich znaczeniem i regułami gramatycznymi w danym języku (Poradź się w tych sprawach lekarza)
-akt setyczny- wypowiadamy wyrazy w sposób zgodny z ich określonym odniesieniem
b) illokucja- kiedy wygłaszam
c) perlokucja- skutek namowy
2.Teoria nauki K.Poppera
K.R.Popper(1902-1994), filozof, metodolog austriacki. Twórca paradygmatu falsyfikacjonizm. Uważał, że należy budować wiedzę obiektywnie. Jest ona rodzajem epistomologii. Należy stawiać śmiałe hipotezy poprzez formułowanie dociekliwych i surowych prób ich obalania. Ludzka wiedza jest wartością zmienną, gdyż rozwija się bez końca, nie jest ponadczasowa i nie zawiera prawd absolutnych.
Program:
-hipotetyzm- wszelkie hipotezy podlegają krytyce i rewizji. Można je zastępować innymi
-racjonalny krytycyzm-rozwój ludzkiej wiedzy i poznania. Wysuwa się problem, formułuje hipotezę ,a potem poddaje się ją krytyce, czyli próbie falsyfikacji. Jeżeli będzie fałszywa to trzeba cykl powtórzyć.
-pierwotność teorii względem doświadczenia - istnieje możliwość przyjęcia modelu badawczego, a dopiero potem należy opisywać dane empiryczne w sposób zgodny z modelem. Gromadzenie danych z góry jeśli nie ma metody jest bez sensu
-realizm-każda teoria naukowa musi mieć odniesienia semantyczno-logiczne do rzeczywistości
-historyzm-zanim przystąpi się do próby rozwiązania problemu trzeba uwzględnić sposób podejścia do przeszłości
-antypsychologizm-nie ma logicznej metody wpadania na pomysł, należy wyeliminować wszystko co ma psychologiczne podstawy.
-intuicjonizm-na pomysł wpada się w sposób racjonalnie nie wytłumaczalny. Uzasadnienie ma dany temat.
-antyindukcjonizm- krytykuje metody indukcyjne, nie może ich uważać za metody prawomocne w dochodzeniu do prawdziwego celu. Odrzucanie wniosków indukcyjnych.
-falsyfikacjnizm- podstawowe kryterium o rozstrzygające o naukowości teorii ,systemu hipotez czy twierdzeń. Należy stosować testy empiryczne by obalać hipotezy
-asymetria weryfikacji i falsyfikacji- zachodzi stosunek oparty na asymetrii, zdań uniwersalnych nie da się wyprowadzić ze zdań jednostkowych ,gdyż mogą być sprzeczne .Fałszywość można wykryć na podstawie określonej wartości logicznej zdań jednostkowych.
-niesprzeczność wewnętrzna jako warunek naukowości teorii- teoria, która odznaczała by się wewnętrzną sprzecznością jest pusta.
-uniwersalność, ścisłość, prostota teorii to podstawowe warunki jej naukowości-należy odróżniać zdania uniwersalne od tych co są numeryczne .Zachodzi konieczność umieszczenia w opozycji do zdań uniwersalnych i egzytencjalnych. Teorie mogą mieć postać zdań uniwersalnych i egzystencjalnych .Od teorii naukowej wymagany jest maksymalny stopień prostoty.
obiektywizm i tymczasowość teorii-wszystko wymaga maksymalnego sprawdzenia ,w nauce nie ma sądów ostatecznych, których nie dałoby się odrzucić w drodze falsyfikacji. Powiązane to jest z tymczasowością teorii twierdzeń. Wszystko może być obalane i traktowane jak hipotezy i twierdzenia zrelatywizowane do czasu.
3.Struktura predykatowo- argumentowa
Ewa zmartwiła się wyjazdem córki. ???
arg. przedmiotowe-
arg. nieprzedmiotowe-
4.Co to jest konwencja. Opisać jej rodzaje.
Konwencja to zależność między klasami stanów rzeczy w danym świecie konstytuowanym przez daną zbiorowość i zależność ta polega na tym, że dana osoba należąca do zbiorowości, wie, że ta zależność istnieje i gotowa jest się do niej dostosować ,bo inni członkowie zbiorowości zrobią to samo.
Konwencje gramatyczne-dziedziną odniesienia jest system zależności formalnych między jednostkami języka(śliczna dziecko ,a powinno być śliczne dziecko)
Konwencje semantyczne- dziedziną odniesienia jest system zależności znaczeniowych między jednostkami języka ,należy mówić w sposób informatywny w sposób niesprzeczny wewnętrznie (żonaty kawaler)
Konwencje referencji(odniesienia)- relatywizowane do sytemu zależności między wyrażeniami językowymi a klasami obiektów i stanów rzeczy, do których wyrażenia się odnoszą.(jeżeli ktoś nazwie długopis szynką ,złamie konwencje referencji)
Konwencje pragmatyczne-wymagają odniesienia do sytemu zależności miedzy rodzajami zachowań językowych użytkowników ,a typami pozajęzykowych stanów rzeczy, które są za pomocą tych zachowań kreowane.(Ktoś je ,a ktoś inny mówi mu smacznego)
Dwie konwencje pozasytemowe: Fonetyczne, ortograficzne(mają wtórny charakter ,odnoszą się do substancji języka)
Konwencjami objęte są :nazwy własne, terminy z poszczególnych dziedzin wiedzy.
5.Konotacja a akomodacja, jakie tworzą związki w oddziaływaniach składniowych.
Konotacja jest to, zdaniem Buhlera, otwieranie pustych miejsc. To relacja uzupełniania zachodzi między dwiema jednostkami (każda traktowana bilateralnie),jedna jednostka wymusza ,dopuszcza wystąpienie obok siebie drugiej w odpowiedniej formie .Konotacja jest typem oddziaływań semantyczno-semantycznych. Występują dwa rodzaje konotacji :składniowa i kategorialna .W przypadku konotacji składniowej nadrzędnik wymusza na podrzędniku określonej formy, gdyż podrzędnik nie może samodzielnie występować w pozycji skłaniowej a jedynie współwystępować, a konotacja kategorialna zachodzi wtedy kiedy nadrzędnik określa podrzędnikowi kategorię i klasę ,w której musi wystąpić.
Akomodacja- przystosowanie formalne. Jest typem oddziaływań semantyczno-fleksyjnych i fleksyjno-fleksyjnych. Seman-fleks to akomodacja typu żądanie- nadrzędnik domaga się od podrzędnika określonej formy. Akomodacja typu fleks-fleks to uzgodnienie ,przystosowanie formalne podrzędnika do nadrzędnika, podrzędnik się podczepia.
6.Warunki eksplikacji semantycznej.
Eksplikacja semantyczna jednostki złożonej to ciąg zbudowany z jednostek prostych za pomocą elementarnych reguł gramatyki ,mający znaczenie tożsame ze znaczeniem jednostki złożonej.
1.Istnieje zbiór jednostek prostych ,które służą do definiowania jednostek złożonych. Te proste jednostki są nazywane semami i jednostkami podstawowymi, niedefiniowalnymi. Tworzą one język myśli ludzkiej-linguamentalizm. Zbiór ten jest konieczny i wystarczający do dokonania eksplikacji semantycznej jednostek złożonych. Elementy tego zbioru nie są dane apriori, wymagają ustalania metodą prób i błędów i weryfikacji opisu semantycznego jak największej liczby języków świata. Pierwszym warunkiem jest posługiwanie się przy eksplikacji semantycznej jednostek złożonych jednostkami prostymi. Wyższość monosemii nad polisemią ,redukcjonizm leksykalny(brzytwa Ockhama-wyróżnienie mniejszej liczby jednostek),redukcjonizm wypowiedzeniowy każde wypowiedzenie można zredukować do tematu i rematu.
7.Proporcja i analogia.
Analogia - rozumiana wąsko jest utożsamiana z proporcją, to równość stosunków między parami elementów. Źródło znajduje się w dialogach Platona i Arystotelesa. W opozycji stoi Sokrates, który pisał, że w języku są anomalie i to je należy opisywać(spór analogiści- anomaliści). W analogii następuje wykorzystanie w opisie fleksyjnym innych działań językowych(słwotwórstwo-sufiksy). Wykorzystywano ja w składnikowej analizie semantycznej przy szukaniu cech semantycznych jednostek leksykalnych. Analogia rozumiana szerzej to zależność oparta na prawdopodobieństwie elementów, nie nakłada się na nie żadnych warunków. Wnioskowanie przez analogię należy do indukcjonizmu i dlatego może być zawodne.
Nie można mówić o proporcjonalności bez odwołania się do analogii, która zakłada ,że istnieje wzór. Szkoła młodogramatyków wykorzystała analogię do stworzenia formuły wyrównania proporcjonalnego .Bogusławski wykorzystał proporcję do wyróżnienia jednostek języka.
8.Co to jest komutacja i przykłady.
Wywodzi się ze szkoły kopenhskiej, której przedstawicielem był L.Hjemslev twórca ,,prolegomeny do teorii języka"-1943. Zwrócił on uwagę na korelację między formą planu wyrażania a planu treści. Zmiana w planie wyrażania jeśli pociąga za sobą zmianę treści .Jednym z rodzajów takiej zmiany jest komutacja, która występuje wtedy ,gdy elementy różnią się składem , a składają z tych samych fonemów . Przykład KOT- TOK-KTO
9.Uzupełnianka
Przedstawicielem kopenhaskiej szkoły był Hjemslev. Twórca bilateralnej koncepcji języka to F.de Saussure w 1916. Najstarszy predykat w językoznawstwie historyczno-porównawcze nosi nazwę językoznawstwa strukturalnego .Fonologia była w szkole praskiej
Zestaw I/7
1.Scharakteryzuj akt mowy i jego komponenty ( To samo co I/1)
2.Jakie warunki powinna spełniać eksplikacja semantyczna( To samo co I/1)
3.Na jakiej podstawie i w jaki sposób buduje się modele opisu języka
Gramatyka formalna(sformułowana). Model ma być predyktywny, ma przewidywać tworzenie zdań bez żadnych ograniczeń. Trzeba zbadać próbki, istota prognostyczności polega na tym, że model musi być adekwatny dla wszystkich rodzajów zdań(nie tylko przykładowych). Modele można budować na podstawie testów kompetencji językoznawczej badacza. Kompetencje to wiedza idealnego nadawcy i odbiorcy, który tę wiedzę ma we własnej świadomości. tworzymy modele w sposób indukcyjny (taksonomiczny-klasyfikujący) i dedukcyjny -aprioryczny (tworzy się modele a potem weryfikuje).
Są 4 możliwe sposoby podejścia do danych językowych :
1.taksonomicze budowanie gramatyki na podstawie rozbioru istniejących tekstów
2.Taksonomiczne budowanie gramatyki na podstawie takich danych, które pochodzą z kompetencji językowych badacza
3.Weryfikowanie apriorycznie przyjmowanej gramatyki na podstawie danych pochodzących z tekstów(w sposób dedukcyjny)
4.Weryfikowanie apriorycznie przyjmowanej gramatyki na podstawie kompetencji językowych badacza.
Właściwy jest tylko ten ostatni. Teksty w modelowaniu odgrywają funkcję pomocniczą(służebną). Budowane i weryfikowane modele muszą określać stan badań(wszystkie wcześniejsze hipotezy muszą być badane)
4.Temat,remat,dictum tematyczne (?)
Złodzieja rozpoznała wnuczka.
temat-
remat-
dictum-
5.Opozycja kontekstu uzasadniania i odkrycia
Wprowadził tą opozycję Reichenbach(1949),,Doświadczenie i przewidywanie". Kontekst odkrycia może być przedmiotem metodologii nauk. Kontekst odkrycia, czyli w jaki sposób uczony wpada na pomysł. Uważany za domenę psychologii, gdyż metodologia zredukowana została do kontekstu uzasadniania. Nazywana jest metodologia bez podmiotu. Dąży do obiektywizmu. Taka postawa jest antypsychologiczna. Powołał się do tego K.Popper, który w swej teorii porusza problem kontekstu odkrycia i uzasadniania. - patrz K.Popper
6.Cechy językoznawstwa jako nauki
Językoznawstwo to nauka empiryczna, humanistyczno-społeczna, idiograficzna i podstawowa.
7.Działy składni, określ przedmiot ich badań i hierarchię
Składnia to dziedzina semiotyki wyróżniona przez Charlsa Morrisa, bada reguły łączliwości form wyrazowych w większe całości. Składnia w sensie szerokim to synonim gramatyki obejmuje wszystkie zasady. Składnia w sensie wąskim łączy formy wyrażania w większe całości.
Działy składni: najwyższe miejsce w hierarchii zajmuje składnia pojęć(semantyczna), umożliwia tworzenie struktur pojęciowych propozycji i sądów. Drugie miejsce zajmuje składnia wyrażeń ,czyli składnia formalna. Pojęcia wchodzą w układ z innymi pojęciami, stają się predykatami i pełnią różne funkcje: Funkcje konstutywnego predykatu propozycji niezależnej, funkcje kostutywnego predykatu propozycji argumentowanej i funkcję konstutywnego predykatu propozycji adiunktowej. Najniższe miejsce zajmuje składnia szyku(linearyzacja).Języki naturalne dysponują zbiorami reguł linearnego porządkowania form ,jej istnienie wynika z restrykcji nakładanych na usytuowanie jednych form wobec innych.. Reguły te wynikają z dwóch zasad: strukturalnej(układa się wyrażenia wg hierarchii zależności), komunikatywnej(uporządkowanie
temat- remat)Układy mają szyki prymarny(neutralny) i sekundarny (nacechowany)
8.Pojęcie redundancji i przykład
Zjawisko konieczne. W starożytności to odstępstwo od normy, nadmiar. Potem pojawiło się w związku z teorią komunikacji. Możemy o niej mówić na poziomie systemu językowego (system, kod) i na poziomie pragmatyki(użycie języka).
Rodzaje redundancji: fonologiczna, fleksyjna(abażuru- abażura), słowotwórcza(wybawca-wybawiciel), składniowa(ja idę, ja niepotrzebne), przedrostkowa(wjeżdżać-wyjeżdżać). Redundancja pragmatyczna(etykieta języka-życzenia(wszystkiego, wszystkiego dobrego; szczęścia, pomyślności; ksiądz biskup).Redundancja kanału, odbiorcy.
9.Uzupełnianka- Jak nazywa się językoznawstwo o aktach mowy- pragmatyka .Tu był jeszcze de Saussure-1916.
Zestaw ?
1.Podaj strukturę predykatowo- argumentową
Przez cały dzień Paweł namawiał Anię do wyjazd. (?)
2.NMS i kierunki jego rozwoju.
To język opisu za pomocą, którego można opisywać i porównywać znaczenia. Jest on tworem badacza i powstał na bazie języków naturalnych.
Kierunki rozwoju-ewolucja
1 zmiana- wzrost liczby postulowanych jednostek 1972-14, 2004-61
2 zmiana - rozszerzenie badań na ogromną liczbę języków (poza europejskimi języki Azji, Australii, Afryki)
3 zmiana- rozszerzenie zbioru jednostek objętych analizą (akty mowy, wyrażenia oznaczające emocje i stosunki międzyludzkie)
4 zmiana - rozszerzenie zakresu badań od lingwistyki jako nauki autonomicznej po badania ogólnohumanistyczne uwzględniając filozofię, teologię.
3.Cechy konwencjonalności języka naturalnego
Konwencjonalność, czyli arbitralność(dowolność). Język naturalny powstał na bazie konwencji. Pojęcie okno oznacza to samo co window, lecz wygląda inaczej. Synonimia (równoznaczny)-różnice pragmatyczne, chronologiczne , stylistyczne i terytorialne. Polisemia (wieloznaczność).
4.Cechy językoznawstwa strukturalnego i tradycyjnego
Językoznawstwo strukturalne rozpatruje język jako strukturę, system. Wg strukturalistów język jest zbiorem uporządkowanym, którego elementy wchodzą ze sobą w relacje i są od siebie zależne, są zhierarchizowane względem siebie. Dla strukturalistów bardzo ważna jest opozycja to czym elementy różnią się od siebie. Opozycje strukturalistów: mowa: język(langue),mówienie (parole); znak: signifiant(obraz fonetyczny), signifie(pojęcie ,element oznaczony). Znaki wchodzą ze sobą w związki syntagmatyczne i paradygmatyczne. Natomiast cechy znaku to: dowolność, bilateralność, zmienność i niezmienność, linearność.
Tradycyjne( ?)- jak będziesz wiedziała daj znać!!!
5.Teoria Kuhna
T.Kuhn (1922-1996),twórca teorii paradygmatu, teorii ujmującej w sposób syntetyczny mechanizm rozwoju nauk. ,,Struktura ewolucji naukowych"-1962,pol1968;,,Dwa bieguny ,tradycje i nowatorstwo w badaniach naukowych"-1977,pol1985.
Uważał, że pojęcie paradygmatu nie jest zdefiniowane, a kłopoty są uzasadnione, gdyż paradygmat to rodzaj wspólnoty przekonań ,założeń, modeli przekonania badawczego dla danej dyscypliny. Paradygmat jest podzielony na czołowych przedstawicieli. Funkcjonowanie paradygmatu umożliwia kumulację i rozwój postępu. Każdy następny paradygmat będzie reprezentował wyższy etap rozwoju niż poprzedni. Rozwój według ściśle określonych etapów :powtarzalność. Zmiana paradygmatu wg Kuhna :proces kształtowania się dyscypliny(prenauka),sukcesywne kształtowanie się paradygmatu(nauka normalna),kryzys, rewolucja naukowa, zaczyna się kształtować nowa nauka. Badacze nie potrafią rozwiązywać zasadniczych problemów jakie stawia im dyscyplina. Dla każdego paradygmatu charakterystyczne jest to, że ma swoją metodologię. Wypracowanie nowej metodologii nie może powstać szybko. W tym czasie kiedy upada paradygmat dochodzi do głębszej krytyki. Nowe metody kształtują się przez dłuższy czas. Metodologia nie wyklucza występowania w tym samym czasie jednego czy więcej paradygmatów. Metodologia Kuhna sprawdza się w naukach przyrodniczych, które dysponują prawami ściśle ogólnymi. Program metodologiczny Kuhna wykorzystywał spojrzenie na naukę jakie cechowało Ludwiga Wittgensteina-1953.Operuje on pojęciem gra ,nie ma możliwości odpowiedzieć na pytanie jakie są cechy wszystkich gier> przeszło to do historii nauki(wszystkie gry są do siebie podobne jak członkowie rodziny, różnice, które istnieją uniemożliwiają charakterystyczną całość)Podobne spojrzenie jest Kuhna na pojęcie paradygmatu. Nie potrafił go ściśle określić, w kształtowaniu się paradygmatu ściera się to co historyczne z tym co nowatorskie.
6.Wyjaśnianie idiograficzne a nomotetyczne
Wyjaśnianie to pewien rodzaj działania ,dlaczego jest tak i tak. Podstawą wyjaśniania naukowego są empiryczne prawa i nauki, generalizacja, sądy ogólne nie mogą być puste .
Wyjaśnianie nomotetyczne: hipotetyczne, konstatacyjne
Wyjaśnianie idiograficzne : analogizujące i rozwijające: inkorporujące i specyfikujące
W językoznawstwie możemy mieć tylko doczynienia z wyjaśnieniami idiograficznymi. Powodem tego jest fakt, że nie ma takich tez językoznawczych, które mogłyby sie odnosić do zbiorów otwartych, gdzie zależność między R a N byłaby przesądzona przez odwołanie się do zdania ogólnego. Każda generalizacja językowa jeżeli nie jest tautologią to musi odnosić się do pewnych rzeczywistości jednostkowych stanów rzeczy. Chodzi tu o wykluczenie wyjaśnień, które nazywamy pseudowyjaśnieniami np. zdania fałszywe(tautologia).
7.Związki frazeologiczne i przykłady ich 4 cech.
Związki frazeologiczne wg Lewickiego to wyrażenia utrwalone w języku wyrazami i połączeniami wyrazów. Cechują się nieciągłością, nieregularnością, utrwaleniem społecznym.
A. Bogusłwski wyróżnia następujące cechy : odtwarzalność, połączenie, wielowyrazowość graficzna, wielowyrazowość fonologiczna, nieciągłość, nieglobalna fleksyjność, asumaryczność znaczenia, obrazowość, ekspresywność.
8.dewiacyjne i rodzaj dewiacji
Inne pytania:
Co określa się mianem nieciągłości zw. frazeologicznego? omów na przykładzie.
Nieciągłością związków frazeologicznych możemy nazwać wyrażenia dające się oddzielić od siebie najróżniejszymi wyrażeniami, nie mającymi ewentualnie w ogóle nic do jego sensu, por. Nie wylewać, mój drogi, za kołnierz, to nic złego. Tą cechę podzielności (niekoniecznie, rzecz zrozumiała, jedynie na dwie części).
Elementarne pojęcie semantyczne- wydaje mi się ze chodzi tu o jednostki języka? Ale nie wiem tego, bo nie mogłam znaleźć.
Predykatowi- argumentowe wyrażenie to metoda wyjaśniająca znaczenia zdań języka naturalnego. Każde wyrażenie zdaniowe posiada znaczenie, które da się przedstawić jako co najmniej jednoargumentowy predykat (funkcję). Np. wyrażenie Jan śpi ma reprezentację semantyczną w postaci predykatu jednoargumentowego f(x), gdzie f jest realizowane w wyrażeniu jako śpi, a Jan jako x. Wyrażenie zdaniowe Jan czyta Jerzemu książkę ma natomiast reprezentację semantyczną w postaci predykatu trójargumentowego g(x, y, z), gdzie g jest realizowane w wyrażeniu jako czyta, x jako Jan, y jako Jerzemu, a z jako książkę.
Znalazłam to w tej książce zaproszenie do językoznawstwa ale nie wiem dokładnie o co tu chodzi.
Weryfikacjonizm i indukcjonizm jako paradygmaty:
Weryfikacjonizm- ukształtowanie w filozofii Koła Wiedeńskiego (lata 20 przez M. Schlik, R. Caruop). Sądy ogólne, hipotezy w postaci zdań ogólnych. Dążył do potwierdzenia takich sądów za pomocą zdań szczegółowych.
Indukcjonizm- zgodnie z główną metodą badawczą (indukcją) istota polegała na przechodzeniu od zdań szczegółowych do ogólnych. Punkt wyjścia- obserwacja i elementy dotyczące konkretnych faktów- i tak formułowano hipotezy ogólne.
Kto wprowadził pojęcia synchronia i diachronia? kiedy i w jakim dziele?
F. de Soussure, ale dzieła nie wiem bo nie podpisałam ksera.
2. Konotacja składniowa i kategorialna, omów na przykładach
Konotacja jest to relacja uzupełniania, zachodzi między dwiema jednostkami, każda traktowana bilateralnie, jedna wymusza bądź dopuszcza wystąpienie drugiej w określonej formie. Konotacja kategorialna jest oddziaływaniem semantyczno- semantycznym. Nadrzędnik dopuszcza występowanie podrzędnika, ale tylko w określonej przez niego kategorii i grupie. Konotacja semantyczna ??????????????????
3. Podaj 3 nazwiska i 3 dzieła, napisane w jakim okresie, związane z pojęciami semantycznymi.
4. Struktura predykatowo- argumentową:
Wczoraj Piotr zwierzał się matce ze swoich problemów
Magda bardzo często denerwuje swoim zachowaniem matkę
5. Jakie znasz paradygmaty, jakie mają odniesienia do językoznawstwa?
6. dewiacje:
Ona jest mężatką i nie jest mężatką.
Kupił jej psa i zwierzę
Ta sukienka jest żółta, żółta.
Ten ręcznik jest suchy i mokry
7. Dziedziny pragmatyki- pragmatyka bada relacje pomiędzy nadawcą i odbiorcą tekstu a systemem znakowym, w ramach którego powstaje ten tekst. Pragmatyka językoznawcza (pragmalingwistyka) formułuje więc zasady optymalnego korzystania przez nadawcę z systemu językowego w czasie aktu komunikacyjnego - optymalnego, czyli takiego, który zostaje dobrze przyjęty przez odbiorcę. Tak pojmowana pragmatyka liska jest więc zarówno stylistyce, tj. nauce, która zajmuje się tekstem z punktu widzenia wykorzystania w nim możliwości tkwiących w systemie językowym, jak i w lingwistyce tekstu, tj. nauce badającej kompozycję i tzw. spójność tekstu. Nic innego nie znalazłam??????????????!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1.
8. Wersyfikacjonizm a falsyfikacjonizm. Oceń różnice
Weryfikacjonizm- ukształtowanie w filozofii Koła Wiedeńskiego (lata XX przez M. Schlick, R.Carnap). Sądy ogólne, hipotezy w postaci zdań ogólnych . Dążył do potwierdzenia takich sądów za pomocą zdań szczegółowych.
Falsyfikacjonizm- ukształtowany przez K. Poppera lata 30 XX. ,,Logika odkrycia naukowego"-1934. Obalenie hipotez, które są z nimi sprzeczne. Różnice????????????????????????????
9. Poglądy Leibnitza, jak wpłynął na językoznawstwo?
10. Semantyka redukcjonistyczna- bada relacje znaków do rzeczywistości.
11. Najmłodszy paradygmat, kto i kiedy go określił?
Językoznawstwo jako nauka powstało w XIX wieku. Paradygmatem jaki panował wtedy w nauce był indukcjonizm.
12. Opozycje językoznawstwa wg Saussurea
13. Determinacja, współzależność a konstelacja( a w tym nawet nie wiem o co chodzi)
14. Uzasadnianie hipotez a wyjaśnianie twierdzeń
Hipotezy- uzasadnia się (można je uznać za prawdziwe), a twierdzenia się objaśnia (uznaje się za prawdziwe i tłumaczy dlaczego są prawdziwe).
15. Paradygmaty w językoznawstwie
Cztery paradygmaty
1.Indukcjonizm - zgodnie z główną metodą badawczą (indukcją) istota polegała na przechodzeniu od zdań szczegółowych do ogólnych. Punkt wyjścia obserwacja i elementy dotyczące konkretnych faktów - i tak formułowano hipotezy ogólne.
2.Weryfikacjonizm- ukształtowanie w filozofii Koła Wiedeńskiego (lata XX przez M Schlick,R.Carnap). Sądy ogólne ,hipotezy w postaci zdań ogólnych . Dążył do potwierdzenia takich sądów za pomocą zdań szczegółowych
3.Falsyfikacjonizm- ukształtowany przez K.Poppera lata 30 XX. ,,Logika odkrycia naukowego"-1934. Obalenie hipotez, które są z nimi sprzeczne
4.Postmodernizm-lata 70 XX w. Różnice między nim a pierwszym paradygmatem- dla pierwszych podstawowy cel sprowadzał się do wyjaśnienia otaczającego ludzi świata. Postmodernizm dążenie do rozumienia i interpretowania rzeczywistości otaczającej człowieka .Ogólne- dekonstrukcjonizm, anarchistyczna koncepcja wiedzy .Takie szkoły badawcze, dla których podstawową rolę odgrywa indywidualne podejście badaczy.
16. Reprezentacja zdania minimalnego to..........kuhn był przedstawicielem paradygmatu...................powstał on (kiedy).............chemsky był przedstaiwcielem
17. Na czym polega wnioskowanie analogiczne
18. Wnioskowanie logiczne- nauka to zbór zdań w sensie logicznym, orzekająca o rzeczywistości. Zdania te powstają w wyniku wnioskowania dedukcyjnego lub indukcyjnego. Zdania wchodzące w skład nauki powinny stosować się do dodatkowych ograniczeń, które nakłada na nie logika.
5