Przebieg mejozy I
Profaza I
wykształcenie się wrzeciona podziałowego (kariokinetycznego), kondensacja chromatyny do chromosomów jest długa i składa się z 5 stadiów:
* leptoten - chromosomy wyodrębniają się jako pojedyncze cienkie nici
* zygoten(stadium synapsis) - chromosomy homologiczne(o identycznej budowie morfologicznej,jeden pochodzi od ojca drugi od matki) układają się w pary (koniugują ze sobą) tworząc biwalenty (zwane także tetradami), liczba biwalentów stanowi połowę liczby chromosomów z leptotenu
* pachyten - chromosomy skręcają się i grubieją(widoczne staje się bud. Chromos.-2 nicie chromatydy połączone centromerem); zachodzi crossing-over, czyli wymiana odcinków chromatyd chromosomów homologicznych
* diploten - pary chromatyd chromosomów siostrzanych rozchodzą się, ale pozostają złączone w punktach zwanych chiazmami, Rozdzielenie chromosomów homologicznych tzw. desynapsis następuje w wyniku rozpuszczenia kompleksu synaptonemalnego. Intensywna synteza RNA i dekondensacja chromosomów.
* diakineza - zanika otoczka jądrowa i jąderka, zachodzi maksymalna spiralizacja chromosomów w biwalentach, tworzą się włókna wrzeciona kariokinetycznego chromosomy homologiczne połączone są chiazmami
Zmniejszenie syntezy RNA, kondensacja chromosomów (grubieją i oddalają się od otoczki jądrowej). Kinetochory każdego z dwóch chromosomów tworzących biwalent zlewają się ze sobą. Mikrotubule łączą kinetochor tylko z jednym centromerem. Chromatydy niesiostrzane pozostają połączone w chiazmach, których liczba systematycznie maleje.
Metafaza I
W metafazie I podziału włókienka wrzeciona podziałowego przyłączają się do centromerów i układają całe biwalenty w płaszczyźnie równikowej komórki. Stopniowy skurcz włókienek wrzeciona podziałowego prowadzi do rozerwania wszystkich chiazm (biwalentów).
Anafaza I
Skracające się włókienka wrzeciona kariokinetycznego odciągają chromosomy homologiczne do przeciwległych biegunów komórki. Więc z każdego biwalentu jeden chromosom "wędruje" do jednego bieguna, a drugi do drugiego.W momencie, kiedy grupy chromosomów osiągną maksymalne oddalenie, anafaza I się kończy.
Telofaza I
Odtwarzana jest otoczka jądrowa wokół grupy chromosoów,pojawia się także jąderko, chromosomy częściowo ulegają despiralizacji. Może następować też cytokineza. Powstają 2 jednojądrowe komórki. Każda z nich ma podwójne chromosomy, po jednym z każdej pary chromosomów homologicznych.
Przebieg mejozy II
Profaza II
Grubienie chromosoów oraz wzmożone formowanie nowego wrzeciona podziałowego(włókien). Pod koniec zanikają jąderka i pękają otoczki jądrowe.
Metafaza II
układanie chromosomów w płaszczyźnie równikowej, połączenie centromerów z nićmi białkowymi, Wrzeciono podziałowe zaczyna rozrywać centromery, pęknięcie ostatniego oznacza koniec tej fazy a początek anafazy.
Anafaza II
wrzeciono podziałowe kurczy się, czego skutkiem jest oddzielenie się chromatyd, wędrują one do przeciwległych biegunów kom.
Telofaza II
Faza ta rozpoczyna się gdy chromatydy osiągną biegun kom.Odtworzenie otoczki jądrowej wokoło skupisk chromosomów potomnych - wyodrębnienie się jąder potomnych, despiralizacja chromosomów do chromatyny. Cytokineza - podział cytoplazmy.
W rezultacie mejozy I tworzą się 2 komórki haploidalne(1n), a kolejny podział, już bez redukcji materiału genetycznego, sprawia, że w wyniku całej mejozy z jednej komórki diploidalnej powstają 4 komórki haploidalne.
Znaczenie mejozy
Podczas mejozy powstaje komórka o zredukowanej liczbie chromosomów, dzięki czemu w procesie zapłodnienia zostaje odtworzona diploidalna komórka. Komórki haploidalne powstające po podziale posiadają nowe kombinacje genów. Wynika to z faktu, że do jąder potomnych wędrują przypadkowe chromosomy spośród chromosomów homologicznych (anafaza I), a poza tym w trakcie mejozy następuje również losowa wymiana części chromatyd chromosomów homologicznych pochodzących od obojga rodziców (crossing-over).