Tadeusz Deptuła
Wycieczka szkoleniowa po Jeleniej Górze
Jelenia Góra (niem.: Hirschberg im Riesengebirge, czes.: Jelení Hora, dawniej Hiršberk, Hornšperk) - miasto w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim w śródgórskiej Kotlinie Jeleniogórskiej nad rzeką Bóbr. Miasto to jest siedzibą Zarządu Karkonoskiego Parku Narodowego.
Miasto położone w północnej części Kotliny Jeleniogórskiej. Od zachodu otaczają miasto Góry Izerskie, od północy Góry Kaczawskie, od wschodu Rudawy Janowickie, a od południa Karkonosze. Centrum miasta znajduje się ok. 1 km na wschód od zbiegu rzeki Bóbr i rzeki Kamiennej.
Początki Jeleniej Góry datowane są na XI wiek, brak jednak jednoznacznych źródeł pozwalających na pewne ustalenie daty powstania, jak też założyciela tej miejscowości. Jest to tym trudniejsze, że rozwój grodu miał przebieg nietypowy. Historyczne przekazy mówią o niemal równoczesnym powstaniu warowni na wzgórzu nad Bobrem, jak i osady położonej na wschód od ujścia Kamiennej. Większość przekazów wiąże fakt powstania Jeleniej Góry (jak i zamku obronnego) z królem Bolesławem Krzywoustym, precyzując datę na rok 1108. Istnieją też jednak przesłanki wskazujące na Bolesława Chrobrego jako założyciela miejscowości (problem ten szerzej omówiono w rozdziale "Historia regionu"). Łacińska inskrypcja na płycie erekcyjnej ratusza jeleniogórskiego, wznoszonego w latach 1744-49, głosi: "Bolesław Krzywousty w 1108 roku miasto założył, Bolesław Łysy w 1242 roku miasto rozszerzył, a Bolko Świdnicki w 1281 roku miasto naprawił i murami otoczył".
KOLEJ
Jelenia Góra, w porównaniu do innych śląskich miast, stosunkowo późno uzyskała połączenie kolejowe. Trudny, górzysty teren oraz peryferyjne położenie miasta nie sprzyjały wcześniejszemu zainteresowaniu się budową linii kolejowej, chociaż miejscowy samorząd zabiegał o tę inwestycję bardzo mocno. W 1862 roku podjęto decyzje o budowie Śląskiej Kolei Górskiej. Biegła ona od Zgorzelca i Węglińca poprzez Lubań , Jelenią Górę, Wałbrzych do Kłodzka. Pierwszy odcinek linii kolejowej doprowadzono do miasta z Lubania, a jego uroczyste otwarcie odbyło się 20 sierpnia 1866 roku. Rok później gotowy był już odcinek z Jeleniej Góry do Wałbrzycha. W ten sposób miasto miało już połączenie z Wrocławiem. W 1865 roku wybudowano w Jeleniej Górze dworzec kolejowy oraz magazyn towarowy i parowozownię. Wybudowany w 1865 roku dworzec kolejowy z trudem więc mógł podołać wzrastającym wymogom ruchu pasażerskiego i towarowego. W 1901 roku rozpoczęła się budowa nowych obiektów, która potrwała do 1906 roku i pochłonęła 1,8 miliona marek. Połączono wówczas tunelem perony , przebudowano poczekalnię oraz nową i większą parowozownię .
HOTEL FENIX
Początki istnienia obiektu sięgają roku 1875. Wtedy to właściciel, niejaki Adolf Strauss, otrzymał pozwolenia na budowę. Prace nie trwały zbyt długo - w roku 1886 miało miejsce uroczyste otwarcie. Od samego początku budynek był przeznaczony na działalność turystyczną i nosił nazwę "Strauss Hotel" i liczył sobie 48 pokoi, łącznie z nie istniejącym już skrzydłem zachodnim. Ówczesny właściciel bezustannie modernizował i unowocześniał swoją placówkę. Jego wysiłki nie poszły na marne, bo w roku 1898 obiekt uznany został za najbardziej atrakcyjny i elegancki w całej kotlinie. Bez wątpienia od samego początku największą zaletą była jego lokalizacja, pobliska linia kolejowa i dworzec, umożliwiały turystom doskonałe połączenie nie tylko z Niemcami, ale i z wieloma miastami europejskimi. W roku 1927 hotel przeszedł w posiadanie Georga Brendela. Nowy właściciel postanowił rozbudować placówkę i uczynić ją bardziej atrakcyjną; powstają nowe werandy oraz miejsca noclegowe. Trzy lata później obiekt posiadał również własne garaże oraz sporych rozmiarów parking. W latach 1939 - 1945 hotel stał się własnością lokalnych władz oraz wojska. Dwa lata po wojnie hotel przejęło Państwowe Towarzystwo Turystyczno Krajoznawcze i pod tym patronatem przetrwał do wczesnych lat dziewięćdziesiątych. Kilka następnych stal zaniedbany popadając z dnia na dzień w coraz większą ruinę jednakże u progu trzeciego tysiąclecia niczym Fenix odrodził się z
popiołów i na nowo tętni życiem. Po gruntownej przebudowie w roku 2001 hotel stal się jednym z najnowocześniejszych tego typu obiektów w Jeleniej Górze i okolicy.
CIS POSPOLITY (Taxus baccata L.) - gatunek wiecznie zielonego iglastego drzewa lub dużego krzewu z rodziny cisowatych.
Cis jest rośliną dwupienną. Kwitnie w okresie od marca do maja. Nasiona dojrzewają od sierpnia do listopada. We wszystkich częściach rośliny, oprócz osnówki, znajdują się duże ilości trujących związków, przede wszystkim taksyny. Zatrucia zazwyczaj bywają przypadkowe. Objawy zatrucia dotyczą przede wszystkim układu krwionośnego i serca. Ciws dostarcza pokarmu 24 gatunkom ptaków (m.in. kowalik, rudzik, pliszka) i 8 gatunkom ssaków (m.in. sarna, wiewiórka, zając).
Gatunek objęty jest ścisłą ochroną gatunkową. Jest gatunkiem najwcześniej objętym ochroną w Polsce, bowiem chroniony jest od 1423 r. Ochrona została wówczas ustanowiona na mocy statutu warckiego, wydanego przez króla Władysława Jagiełłę, który chciał ograniczyć eksport drewna cisowego, z którego wyrabiano bardzo dobrej jakości łuki. Ograniczenie wprowadzono z obawy o całkowite wyginięcia cisu pospolitego.
JELENIA GÓRA.WILLA NR 72.
Obecne mieszkanie proboszcza kościoła św. Krzyża." W latach 1972-1978 mieszkał tu ks. płk. Wilchem Kubsz ".
Wilhelm Kubsz - Kapelan I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, uczestnik bitwy pod Lenino, pierwszy Generalny Dziekan Ludowego Wojska Polskiego, proboszcz garnizonu i parafii Świętego Krzyża w Jeleniej Górze, w latach 1972 - 1978.
Wilhelm Kubsz urodzony 29 marca 1911 roku w Gliwicach, zmarł 24 lipca 1978 roku w Jeleniej Górze. Był polskim kapłanem katolickim i kapelanem Ludowego Wojska Polskiego w ZSRR. W latach 1972-1928 był proboszczem garnizonu i parafii św. Krzyża w Jeleniej Górze. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari IV klasy. 18 lutego 1993 roku Rada Miejska Jeleniej Góry nadała imię bohaterskiego kapelana jednej z ulic okalających jeleniogórski kościół garnizonowy.
Tablica upamiętniająca jego osobę została ofiarowana przez wdzięcznych parafian, żołnierzy i oficerów. U góry tablicy widnieje hasło "Bóg, Honor, Ojczyzna". W Polsce była to dewiza Wojska Polskiego.
Miejsce spoczynku księdza pułkownika Wilhelma Franciszka Kubsza znajduje się na cmentarzu komunalnym nr 1 przy głównej alei cmentarnej.