SZKIELET ptaka charakteryzuje się bardzo niewielkim ciężarem. Jest to konieczne aby ptak mógł latać. Niewielki ciężar szkieletu osiągany jest m.in. dzięki występowaniu kości pneumatycznych, czyli wypełnionych wewnątrz pustymi przestrzeniami. Szkielet jest silnie skostniały, nie występują prawie elementy chrzęstne. Zmniejszenie ciężaru czaszki możliwe było dzięki brakowi zębów i mięśni potrzebnych do ich funkcjonowania. Kości czaszki nie łączą się ze sobą za pomocą szwów tylko ulegają zrośnięciu, dzięki temu mogą być znacznie cieńsze, a co za tym idzie lżejsze. Ubocznym skutkiem jest jednak podatność czaszki na złamania. Dlatego tak niebezpieczne jest zderzenie się ptaka z lustrem czy szybą.
Kręgosłup ptaków jest bardziej zróżnicowany niż ssaków. Całość konstrukcji wzmacnia zrośnięcie niektórych kręgów. Kręgów szyjnych mają ptaki od 9 do 25. Szyja ptasia jest niezwykle "wyginalna". Ptak potrafi obrócić głowę o ponad 180 stopni. Kręgi piersiowe są ze sobą zrośnięte co ma istotną rolę podczas lotu. Klatkę piersiową wzmacnia niezwykła budowa żeber; posiadają one specjalne wyrostki skierowane do tyłu i zachodzące dachówkowato na następne żebro. Wszystkie ptaki latające mają na mostku grzebień kostny, który stanowi miejsce przyczepu mięśni poruszających skrzydłami.
Wydawać by się mogło, że ptak nie powinien móc i chodzić i latać, a to ze względu na położenie środka ciężkości - ciało ptaka powinno ciążyć ku przodowi. Tą teoretyczną sprzeczność godzi budowa miednicy. Kość udowa skierowana jest ku przodowi, co ułatwia równoważenie masy ciała przez siłę mięśni. Udo jest wprawdzie mniej ruchome niż np. u ssaków ale dzięki temu dalsze odcinki kończyny są zawsze blisko środka ciężkości co ułatwia utrzymanie równowagi. Kości łonowe nie zrastają się ze sobą , w ten sposób miednica jest otwarta od strony brzusznej, ułatwia to składanie jaj. Nogi ptasie są bardzo elastyczne. U ptaków rozwinęły się tylko cztery palce, ich układ związany jest ze specyfiką poruszania się danego gatunku - u papug 2 palce skierowane są do przodu i 2 do tyłu.
UKŁAD MIĘŚNIOWY - najważniejsze i największe są mięśnie poruszające skrzydłami, mięsień piersiowy wielki stanowić może nawet do 20% wagi ptaka. Jest to potężny mięsień opuszczający skrzydła, gdyż w czasie lotu to właśnie w opuszczanie skrzydła ptak musi włożyć najwięcej siły. Z mięśniem piersiowym współdziała mięsień podłopatkowy, położony na grzbietowej części tułowia. Za podnoszenie skrzydła odpowiedzialny jest cały zespół mięśni, są one jednak już znacznie słabiej rozwinięte. Stan rozwinięcia mięśnia piersiowego pozwala określić stan naszego ptaka.
Dobrze rozwinięte są mięśnie podskórne, które m.in. poruszają i stroszą pióra. Dobrze umięśniona jest również ruchliwa szyja. Kończyna tylna składa się z ok. 35 jednostek mięśniowych. Należy tu wspomnieć o głębokim zginaczu palców, którego ścięgna mają urządzenia przytrzymujące i zaciskające ścięgno automatycznie, bez wysiłku mięśniowego. Pozwala to na zaciskanie się palców wokół gałęzi.
UKŁAD ODDECHOWY - ptaków ma zupełnie specyficzną budowę, podobnie specyficzny jest sposób oddychania. Charakterystyczne dla ptaków są worki powietrzne, wypełniają one całe ciało ptaka, biorą udział w termoregulacji, ochronie narządów wewnętrznych przed urazami mechanicznymi oraz obniżają ciężar ptaka. Worki powietrzne wnikają nawet do większych kości (np. ramienna), które są puste w środku - to tzw. kości pneumatyczne. Ptaki inaczej oddychają podczas spoczynku, a inaczej podczas lotu. Różna jest także szybkość oddechu. W czasie spoczynku ptak wciąga powietrze dzięki ruchom mostka, zbliżającego się lub oddalającego od kręgosłupa. Podczas wdechu pracują przede wszystkim mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne, a także mięsień piersiowy wielki i nadkruczy; przy wydechu - mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne oraz poprzeczne i proste brzucha. Podczas wdechu powietrze dostaje się do worków powietrznych tylnych, przy wydechu powietrze przechodzi przez płuca trafiając do worków powietrznych przednich, a potem na zewnątrz. Podczas lotu mostek musi być nieruchomy w związku z czym opisany sposób oddychania ulega modyfikacji. Główną cechą układu oddechowego ptaków jest pełna wymiana gazowa zachodząca podczas wydechu (u ssaków zawsze część powietrza zostaje w płucach).
W związku ze specyficznym układem oddechowym tak niebezpieczne dla ptaków są wszelkiego rodzaju substancje zapachowe. Ptak wdychając jakąś truciznę od razu zatruwa cały organizm. Dlatego absolutnie nie można stosować żadnych substancji zapachowych, a choćby krótkie wdychanie farb, lakierów, rozpuszczalników, itp. skończy się dla ptaka tragicznie.
UKŁAD POKARMOWY zaczyna się jamą gębową i dziobem. Ptak nie ma zębów i dziobem wyłuskuje nasiona (wyjątkiem jest gołąb, który zjada całe nasiona) oraz wstępnie rozdrabnia je. Dziób ukształtowany jest w zależności od pokarmu, którym żywi się dany gatunek. Na dnie jamy gębowej znajduje się mięsisty język, papugi językiem badają pokarm. Przełyk ptaków zazwyczaj rozszerza się w wole, gdzie pokarm jest rozmiękczany i przechowywany, czasem, zwłaszcza u młodych nimf zdarza się zwracanie pokarmu z wola, w podobny sposób samotne ptaki czasem przejawiają instynkt karmienia, wymioty mogą jednak być symptomem poważnych chorób jak np. zapalenie wola, a także wynikiem zatruć). Wole jest swoistym magazynem - kiedy ptak jest głodny pobiera z niego pokarm. Żołądek ptaków składa się z dwóch części: żołądka gruczołowego i mięśniowego. W żołądku gruczołowym pokarm poddany zostaje działaniu soków trawiennych wydzielanych przez znajdujące się tu gruczoły. Następnie pokarm przechodzi do żołądka mięśniowego, który jest bardzo silnie umięśniony a jego grubość zależy od twardości spożywanego pokarmu. Tu pokarm jest rozcierany przez silne skurcze grubych mięśniowych ścian, które wyścielone są twardą, rogową błoną. Niektóre ptaki połykają kamyki, które gromadzą się w żołądku i pomagają w tym procesie. Podawanie nimfom kamyków (żwirku) nie jest konieczne, a przez niektórych znawców nawet odradzane. Nie udowodniono ich pomocnej roli w procesie trawienia, a zdarzały się przypadki zatkania przewodu pokarmowego. Jelita są u ptaków słabiej rozwinięte niż u ssaków. Trzustka wytwarza enzymy biorące udział w chemicznym dzieleniu substancji odżywczych na składniki, które mogą być wchłonięte i wykorzystane przez ptaka. Jelito ślepe jest szczególnie rozwinięte u ptaków roślinożernych, tu znajdują się bakterie rozkładające celulozę na cukry proste.
UKŁAD WYDALNICZY - nerki ptaków są bardzo duże, leżą wzdłuż kręgosłupa poczynając od płuc. Z każdej nerki (ptaki mają dwie nerki) wychodzi moczowód wpadający do steku. Ptaki nie posiadają pęcherza moczowego (oprócz strusi). Mocz wydalany jest w postaci kryształków kwasu moczowego razem z kałem. W kloace następuje resorpcja wody. To plus silne ograniczenie parowania przez skórę powoduje zmniejszenie zapotrzebowania na wodę.