Klasyfikacja gruntów
GRUNT BUDOWLANY: część skorupy ziemskiej mogący współdziałać z obiektem budowlanym lub stanowi jego część.
Dzieli się na grunty: entropogeniczne i naturalne.
GRUNT NATURALNY - grunt powstający w wyniku procesów geologicznych. Dzieli się na grunty:
rodzime - grunt powstały w miejscu zalegania w wyniku procesów geologicznych. Dzieli się na:
-skaliste,
- skaliste mineralne (zawart. części org. Jom≤2%; dzieli się na niespoiste i spoiste)
-nieskaliste mineralne (zawart. części org. Jom≥2%) Podział:
-grunty próchnicze (H)-grunty nieskaliste Jom>2%
-namuły (Nm)-piaszczyste (Nmp) 5%<30% glinaste (Nmg)
-gytie (Gy)- >5% węglan wapnia
-torfy (T)-Jom>30%
-Nasypowe grunty naturalne lub entropogeniczny powstały w wyniku działalności człowieka
GRUNT ENTROPOGENICZNY - grunt nasypowy utworzony z odpadów z procesów technologicznych prowadzonych przez człowieka (np. żużel).
Uziarnienie:
-żwir glinasty (żg)
pospólka gliniasta (Pog)
piasek glinasty (Pg)
pył piaszczysty (Πp)
pył (π)
glina piaszczysta (Gp)
glina (G)
glina pylasta (Gπ)
glina piaszczysta zwięzła (Gpz)
glina zwięzła (Gz)
glina pylasta zwięzła (Gπz)
ił piaszczysty (Ip)
ił (I)
ił pylasty (Iπ)
2). Stan gruntu (konsystencja) gdzie Il - stopień plastyczności
- zwarty (zw) Il ≤ 0 - grudka gruntu ściśnięta rozsypuje się
półzwarty (pzw) Il ≤ 0
twardoplastyczne (tpl) - Il = 0:0,25
plastyczne (pl) Il = 0,25:0,5 grudka gruntu ściśnięta odkształca się
miękkoplastyczne (mpl) Il = 0,5:1,0
płynne (pł) Il >1,0 grunt ściśnięty wycieka między palcami wraz z wodą
Il stopień plastyczności
Ip wskaźnik plastyczności
Wn wilgotność naturalna gruntu (%)
Wp wilgotność na granicy konsyst. (tpl i pzw)
Wl granica płynności między konsyst. (pł i mpl)
3). Spoistość Ip - wskaźnik plastyczności
małospoisty (ms) Ip=1: 10%
średniospoisty (ss) Ip=10 : 20%
zwięzło spoisty (zs) Ip=20% : 30%
bardzo spoisty (bs) Ip>30%
4). Parametry fizyczne gruntu:
Gęstość objętościowa - stosunek masy próbki gruntu do jego objętości
ρ =
Sposoby określenia:
przy zastosowaniu pierścienia o określonej objętości
przy zastosowaniu cylindra o określonej objętości (przy badaniu gr. niespois.)
metoda wyporu hydrostatycznego w wodzie (przy badaniu gr. niespois.)
Gęstość objętościowa szkielety gruntowego - stosunek masy szkieletu gruntowego do jej całkowitej objętości
ρ =ms/V [ρ/m3] ms - masa p. w stanie
gęstość objętościowa przy pełnym nasyceniu
ρsr = msr/V msr masa gruntu przy pełnym nasyceniu
gęstość objętościowa gruntu przy pełnym uwzgl. wyporu
ρ′= ρsr - ρw [ρ/cm3] ρw- gęstość wody
gęstość właściwa
ρs = ms/Vs ms - masa szkieletu gruntu
Vs - objętość szkieletu gruntu
WILGOTNOŚĆ I STOPIEŃ WILGOTNOŚCI
WILGOTNOŚĆ - stosunek masy wody zawartej w próbce gruntu do masy jej szkieletu gruntowego (w % lub w liczbie bezwzględnej)
W = (mm - ms)/ ms x 100%
STOPIEŃ WILGOTNOŚCI - określa stopień wypełnienia porów gruntu
SP = Vw/Vp = Wn/Wr Vw-obj. wody znajdującej się w porach gruntu
Vp-całkowita obj. porów w gruncie
Wn-wilgotn. naturalna gruntu
Wp-wilgotn. całkowita gruntu
POROWATOŚĆ - stosunek objętości porów próbki do objętości całkowitej próbki.
Zależy od struktury gruntu, wielkości i równomierności uziarnienia oraz od zagęszczenia gruntu.
n = Vp/ V
WSKAŹNIK POROWATOŚCI - stosunek objętości porów w próbce gruntu do objętości jej szkieletu gruntowego.
e = Vp/Vs Vp-obj. Porów w próbce gruntu Vs-obj. szkieletu gruntowego
PARAMETRY MECHANICZNE GRUNTÓW
kąt tarcia wewnętrznego - wzrasta wraz ze wzrostem uziarnienia
dla żwirów 36 - 40
dla piasku drobnego 30-36
dla gliny 7-21
dla iłu 3-13
Przy gruntach sypkich rośnie wraz ze stopniem zagęszczenia:
dla piasków luźnych (drobnych) 30-31o
dla piasków zagęszczonych 33o-36o
Przy gruntach spoistych maleje wraz ze stopniem plastyczności:
dla glin miękkoplastycznych 7o-12o
dla glin twardoplastycznych 16o-21o
SPÓJNOŚĆ dla gruntów niespoistych równa się 0
dla gruntów spoistych wraz ze wzrostem uziarnienia spójność maleje
dla iłów 26-60kPo
dla glin 11-37kPo
dla glin miękkoplastycznych maleje wraz ze stopniem plastyczności (11-18kPo)
dla glin twardoplastycznych maleje wraz ze stopniem plast. (26-37kPo)
MODUŁ ŚCIŚLIWOŚCI- badanie ściśliwości polega na wykorzystywaniu zdolności gruntu do zmniejszenia objętości na skutek przyłożon. Obciążenia. Próbki gruntu obciąża się lub odciąża stopniowo; przy czym każde kolejne obciążenie jest dwa razy większe od poprzedniego.
MO; M = ΔG x hp/Δh
Mo-moduł ściśliwości pierwotnej
M-moduł ściśliwości wtórnej
Hp-wysokość początkowa próbki
Δh-zmniejszenie wysokości próbki do zwiększenia naprężenia
ΔG-przyrost naprężeń
WODA W GRUNCIE
RODZAJE:
woda swobodna (gruntowa)
woda podskórna (wahania temp.)
woda głębinowa (stała temp.)
FORMY WYSTĘPOWANIA WODY W GRUNCIE
związane - w postaci wody błonkowatej i higroskopijnej
kapilarne
wolne
KAPILARNE: podciągane przez grunt ponad zwierciadło wody (im drobniejsze kapilary tym wyżej); opada, gdy ciężar jej przekroczy kapilarne siły napięcia powierzchniowego wody :
obciąża grunt
grunt ulega uplastycznieniu (zmniejsza się nośność)
ze wzgl. na przemarzanie
LÓD PARA
woda błonkowata - powłoka otaczająca ziarna; zamarza w temp. Ok. -70oC; pozbyć się można w temp. 300oC.
woda absorpcyjna - powłoka za wodą błonkowatą; zamarza w temp. 0oC; może się przemieszczać z ziarna na ziarno
woda związana chemicznie np. gips (CaSO4+2H2O)
woda artezyjska -pod ciśnieniem
woda higroskopijna - powstaje z drobin pary wodnej absorbowanych przez cząstki gruntu
Przemieszczanie się wody swobodnej może odbywać się pod wpływem ciśnienia, różnicy temperatur, pochylenia warstw, pola elektr. Może odbywać się w sposób spadający lub w ruchu turbulentnym (zawirowania).
Warunkiem ruchu wody w gruncie jest istnienie różnic poziomu wody lub ciśnień w wodzie. Zdolność gruntu do przepuszczania wody siecią kanalików utworzonych przez pory nazywa się WODOPRZEPUSZCZALNOŚCIĄ.
PARCIE wody płynącej działającej na jednostkę objętości gruntu równa jest iloczynowi spadku hydraulicznego i ciężaru objętościowego wody.
iγw = P/V
Spadek hydrauliczny jest spadkiem krytycznym, gdy spada siła ciśnienia spływowego równoważy się ciężkość gruntu.
i = ∆H/∆L ∆H-różnica wysokości poziomów piezometrycznych wody w cm
∆L-dł. Drogi przepływu w cm.
PRAWO DARCY′EGO - miarą wodoprzepuszczalności gruntu jest tzw. stała Darcy′ego, okreslająca zależność między spadkiem hydraulicznym „i” a prędkością przepływu wody w gruncie „V=k x i”.
V= k x i V-prędkość przepływu wody
k-współczynnik filtracji [cm/s]
Stała „k” jest wielkością charakterystyczną dla danego ośrodka gruntowego; nie zależy od „i”, natomiast zależy od porowatości gruntu, uziarnienia, temp. przepływowej wody.
Ilość wody Q przepływającej w czasie t przez przekrój o powierzchni A: Q=k x i x t x A
FILTRACJA - ruch wody gruntowej; zależy od gruntu, uziarnienia, struktury, porowatości; im drobniejsze jest uziarnienie, tym większe są opory ruchu wody.
Sposoby wyznaczania współczynnika filtracji:
badania laboratoryjne: grunty niespoiste metodą stałego spadku; grunty spoiste metodą zmiennego spadku
badania terenowe:
próbne pompowanie otworu wiertniczego
metoda pomiarów elektrycznych
metoda zalewania otworu wiertniczego
wzory emoiryczne:
wzór Hazena
wzór Knigena
wzór Slichtera
Współczynnik filtracji k to prędkość filtracji wody w gruncie przy gradniencie hydraulicznym i=1 temp. t=10oC
kt = Q/
x A x T
kt-współcz. Filtracji mierzony w okreśk. Temp. [cm/s]
Q-ilość wody przepł. Przez gunt o przekroju poprzecz A i wysokości e [cm]
T-czas [s]
t-temperatura w jakiej przeprowadzane są pomiary
CIŚNIENIE SPŁYWOWE (hydrodynamiczne) woda przepływająca przez ośr. gruntowy wywiera cisnienie hydrodynamiczne tzw. ciśnienie spływowe. Ciśnienie to jest wywierane na szkielet gruntowy.
SUFOZJA-polega na unoszeniu przez filtrującą wodę drobnych cząstek gruntu. Powstaje po przekroczeniu prędkości krytycznej.
PĘCZNIENIE- zwiększenie objętości gruntu pod wpływem zawilgocenia.
Wskaźnik pęcznienia
ipc=∆hp/hp ∆hp-wzrost wysokości próbki po nasyceniu wodą
hp-wysokość póbki przed nasyceniem wodą
Jeżeli ipc >0,04 (grunty pęczniejące), to należy wymienić grunt i zabezpieczyć przed dostaniem się do niego wody.
FUNDAMENTY BEZPOŚREDNIE
FUNDAMENT- najniższa część konstrukcji, przenosząca w sposób bezpieczny obciążenia od budowli na podłoże gruntowe.
FUNDAMENT PŁYTKI - fundamenty posadowione płytko, bezpośrednio na gruncie. W projektowaniu nie uwzględnia się współpracy podłoża gruntowego (nie uwzględnia się parcia, odporu, oporu tarcia i spójności gruntu wzdłuż ścian bocznych fundamentu). Obciążenia od budowli przenosi się bezpośrednio na podłoże przez podstawę fundamentu. Nie uwzględnia się współpracy gruntu tzn. warstwa nośna znajduje się na niedużej głębokości.
RODZAJE POSADOWIEŃ:
na podłożu naturalnym
na podłożu sztucznym (wymiana gruntu)
na podłożu wzmocnionym przez zagęszcz. zastrzyki itp.
GŁĘBOKOŚĆ POSADOWIENIA uzależnia się od:
głębokości występowania gruntów nośnych (min. 0,5 m od terenu)
głębokości przemarzania w gruntach wysadzinowych w Polsce (0,8 - 1,2m)
głębokości rozmycia gruntów fundamenty np.: podpór mostowych, budowle wodne
poziomu zwierciadła wody gruntowej
wymagań eksploatacyjnych
poziomu posadowienia sąsiednich fundamentów
RODZAJE FUNDAMENTÓW:
stopy kwadratowe lub prostokątne - pod słupy gdop≥300
ławy fundamentowe pod ściany ciągłe lub rzędy słupów o rozstawie osiowym mniejszym niż
4 - 5 m gdop≥150
ruszty czyli wzajemnie przenikające się podłużne i poprzeczne ławy fundamentowe - podłoże słabe i niejednorodne gdab - 150hPa
płyty ciągłe - slabe podloże o gdab≤100hPa pod wyższe budowle lub w przyp. Konieczności zastosowania izolacji wodoszczelnej w celu zabezpieczenia pomieszczeń podziemnych przed wodą gruntową
skrzynie żelbetowe - pod wieżowce o konstrukcji szkieletowej lub wielkopłytowej
PROJEKTOWANIE
określenie głębokości posadowienia i wstępne przyjęcie obciążeń dopuszcz. gruntu qdop; należy wyznaczyć wymiary fundamentów oraz rozkład naprężeń δ w gruncie w poziomie podstawy fundamentu. Naprężenie śred. w gruncie pod podstaw. fundamentu nie powinno przekroczyć wartości, gdy:
δ ≤ qdap = q/F
δ-średnie narężenie w poz. posad. od sił działających na fundament i ciężaru własnego fundamentu
qdap-dopuszczalne obciążenie jednost. gruntu
q-obciążenie gruntu pod stopą fundamentu
F-współczynnik pewności
Przy OBLICZANIU uwzględnia się:
kryterium - porównanie nośności gruntu z naprężeniem fundamentów
kryterium - porownanie osiadań osobnych części budowli
FAZY BUDOWY
Naprężenie pierwotne - pochodzące od warstw gruntu zalegających wyżej δzρ
Wykop
Obciążenie fundamentu
a). δzq = δzρ przy obciążeniu osiowym δzq = Nr/B x L B i L-mniejszy wym fund. Nr-siła pionowa działająca na fundament
b). δzq > δzρ naprężenia dodatkowe δzρ = Σρhg δzd = δzq - δzρ, z = 0
OSIADANIE WTÓRNE - obliczanie osiadań następuje w przypadku gruntów sypkich lub spoistych o IL < 0,25
M = ∆G x hp/ ∆h przy obliczaniu osiadań ∆h→s s1 = ∆G x hp/M
OSIADANIE PIERWOTNE
S2 = δZD x h / M0 s=s1+s2 - osiadanie łączne
W celu wyznaczenia wielkości osiadania kierować się należy zasadami:
w obrębie warstwy obliczeniowej powinien być tylko jeden rodzaj gruntu i takie same warunki wodne
bezpośrednio przed fundamentem przyjmuje się warstwy o mniejszej grubości (ok. 0,5 m); głębiej ich grubość wzrasta
Grunt dzieli się do momentu, gdy:
δzd/δzρ≤0,3
OSIADANIE DOPUSZCZALNE jest zależne od:
konstrukcji budynku
jego wysokości
funkcji budynku
zwierciadła wody gruntowej
Czas osiadania jest zależny od współczynnika filtracji. O osiadaniu decyduje naprężenie efektywne.
MATERIAŁ DO GRUNTÓW BEZPOŚREDNICH:
cegła, kamienie = podłoże jednorodne-bale drewniane
beton, żelbet = podłoże uwarstwione
Przy fundamentach bezpośrednich należy zrobić wykop.
NAPRĘŻENIE:
- PIERWOTNE - pochodzące od warstw gruntu wyżej zalegających δρ=Σρ·h·g; ρ-gęstość objętościowa gruntu; h-grubość w grun ; g-przyspieszenie ziemskie
DODATKOWE δd=δq-δρ; δq-naprężenie przekazywane przez fundament, δρ-naprężenie pierwotne
δQ=NR/B·L; B i L-mniejszy wymiar fundamentów, Nr-siła działająca na fundament (jej pierwotna składowa)
FUNDAMENTY GŁĘBOKIE-zalicza się do nich fundamenty, przy których wymiarowaniu uwzględnia się oprócz reakcji gruntu pod fundamentem, siły działające na ściany boczne fundamentu czyli opór tarcia i adhazję oraz parcie i odpór gruntu.
Opór tarcia i adhazja gruntu zwiększają nośność pionową fundamentu. Parcie i odpór gruntu wpływają na stateczność przy jego przesuwie lub obrocie.
Do fundamentów głębokich zalicza się:
studnie opuszczone i kesony - są stosowane w warunkach, gdy zachodzi potrzeba przejęcia przez fundamenty dużych obciążeń pionowych i poziomych oraz przekazanie ich na głębiej leżące warstwy podłoża ze wzgl. na małą nośność górnych warstw gruntowych. Studnie opuszcza się pokonując ciężarem własnym opór tarcia i adhazję gruntu wzdłuż ścian bocznych oraz opór gruntu pod nożem. Przy kesonach istnieje dodatkowy opór ciśnienia sprężonego powietrza w komorze i większy ciężar własny opuszczonego kesonu i filaru przez jego nadbetonowanie. Nośność sprawdza się na opór podłoża pod podstawą fundamentu i opór gruntu wzdłuż pobocznicy.
fundamenty w ściankach szczelnych-fundament w ściance szczelnej betonuje się po wbiciu ścianki i wykonaniu wykopu (np. po osuszeniu wykopu). Nośność pionowa→do oblicz. oporu gruntu przyjmuje się parcie spoczynkowe na zew. ściany , a parcie czynne na wew. ściany.
Fundamenty ze ścian szczelinowych-j.w.
Pale-w zależnosci od warunków pracy pale dzieli się na:
stojące- (słupy) oparte stopą na warstwie nośnej
zawieszone-(wiszące)nośność zależy od oporu gruntu wzdłuż pobocznicy
normalne-nośność wynika z oporu gruntu przed stopą jak i oporu wzdłuż pobocznicy.
PRZEKAZYWANIE OBCIĄŻEŃ NA GRUNT NOŚNY:
przez podstawę fundamentu
pobocznicę-przenoszenia sił na skutek tarcia w oparciu na adhazję (różnica sił pomiędzy dwoma różnymi siłami)
siły parcia
siły odporu
pojęcie parcia ujemnego
ZASTOSOWANIE:
gdy występują siły różne względem siebie, szczególnie siły poziome (np. na nabrzeżach wysoki pomiar wód gruntowych)
zachodzi obawa, że fundament będzie odsłonięty (np. filar mostowy-zmiana prędkości rzeki, zawirowania-wypłukiwanie wody spod filara)
zależy inwestorowi na szybkim powstaniu budowy, a względy zaistniały archeologiczne
fundamenty pod maszyny (fundamenty głębokie przy budowie szkieletu; tańsze od płytkich bezpośrednich tzw. pale krótkie
specjalne rodzaje pali czyli pale korzeniowe, małe śred. 10 - 15 + 1 pręt i zalewa betonowa np. skarpy
w przypadku obiektu w pobliżu budynku istniejącego tzn. podkopanie fundamentu istniejącego bez zabezpieczenia
istniejące nasypy o słabej nośności np. grunt nawieziony, wysypiska
gdy roboty prowadzone są zimą
ze względów eksploatacyjnych
gdy warstwy istniejące mogą być nawodnione
cena i możliwości wykonawcze
ZSUWY I OSUWISKA
Formy ruchów masowych:
spływy - bardzo powolne stałe ruchy mas ziemnych
zsuwy (osuwiska) - wyraźne i szybkie przemieszczanie się mas ziemnych po nieruchomym podłożu
obrywy - w skałach; przebieg bardzo gwałtowny; oberwanie mas skalnych
PROCES OSUWISKOWY
faza przygotowawcza - powstanie rys i spękań
faza przemieszczeń katastr. czyli osuwisko właściwe
faza przemieszczeń zanikających
PRZYCZYNY POWSTAWANIA OSUWISK:
zmiana geometrii zbocza - naturalna erozja, sztuczne podcinanie (przekopy) wody
odciążenie - usuwanie gruntu z pierwotnej powierzchni iłów umożliwia ich pęcznienie
obciążenie: zwiększenie obciążenia zbocza powoduje zwiększenie naprężeń stycznych i ciśnienia porowego
wstrząsy i wibracje - trzęsienie ziemi, wibracja urządzeń, mechanizm tworzenia się poduszki powietrznej
zjawisko upłynnienia w niesp. gruncie nawad.
Ziany warunków wodnych - opady, obniżenie poziomu wody
PRZYCZYNY WEWNĘTRZNE POWODUJĄCE ZMIANY WYTRZ. GRUNTU:
postępujące zniszczenie (zmiana w czasie)
wietrzenie (wzrost drobnych frakcji, wzrost wilgotności, zmiany kąta tarcia, spójność)
erozja spowodowana infiltracją - woda wypływająca, erozja wsteczna podziemna
ZALECENIA DOTYCZĄCE PROJEKTOWANIA:
analiza map geologicznych i topograficznych
wywiad terenowy - obserwacja istniejącego drzewostanu
analiza morfologii terenu
wiercenia badawcze
wpływ robót ziemnych
ZABEZPIECZENIE OSUWISKA:
przechwytywanie wód roztopowych i deszczowych, regulacja obszarów bezpośrednio zagrożonych
pełna kanalizacja deszczowa
zabezpieczenie przed wsiąkającymi wodami
zmniejszenie spadków i wyrównanie stoków
wykonanie systemów rowów i obwałowań
prawidłowa gospodarka wodnościekowa (zapobieganie infiltracji wód gosp.; izolacja zbiorników, kontrola wód gruntowych)
zabiegi melioracyjne wód gruntowych (ograniczenie dopływu wód podziemnych; dreny, studnie, ujęcie źródeł)
zabezpieczenia przed podmyciem wodami powierzchniowymi (ściany oporowe, tamy podłużne, nadbrzeża, falochrony)