GRAFOLOGIA

Choć grafologia już dawno zyskała sobie status odrębnego działu wiedzy kryminalistycznej niemniej nadal stanowi jedynie dawny okruch wiedzy zgromadzonej przez okultystów. Niegdyś była jednym z elementów wiedzy astrologicznej a jej mistrzowie musieli również posiąść sztukę jasnowidzenia.
Choć obecni tropiciele ludzkiego charakteru zapisanego w literach nie przyznają się do tego jednak, podobnie jak niegdyś, jedynie najlepsi, którzy prócz wiedzy fachowej mają jeszcze dar jasnowidzenia stają się prawdziwymi mistrzami tej ezoterycznej sztuki.

PISMO PROSTE

Takie pismo wskazuje, w którym poszczególne litery nie gubią pionu wskazuje na człowieka patrzącego z dystansem na swoje otoczenie, trzeźwo myślącego, starającego się żyć w zgodzie z obowiązującym prawem i przepisami. Taka osoba ćwiczy samodyscypliną i wszystkie wiadomości przyjmuje ze stoickim spokojem. Nie chce się z nikim wiązać i często uchodzi za osobnika niestałego w uczuciach. Często pod maską kryje chłodną naturę i swoistą sztywność.

PISMO POCHYŁE

Wszyscy piszemy litery nieco pochylone w prawą stronę. Takie ich ułożenie ukazuje osobę gotową do uczestniczenia w życiu grupowym i przystosowania się do otaczającej rzeczywistości.
Człowiek piszący z lekkim nachylenie w prawo jest bardzo komunikatywny i zazwyczaj ma dobry charakter. Często wstawia się za innymi, jest uczuciowy i ma bogate życie wewnętrzne. Niekiedy jednak natura skłania go do postępowania w sposób nierozważny, ponieważ zazwyczaj brakuje mu odrobiny opanowania. Ktoś taki ma beztroskie podejście do życia i często zmienia swe zdanie.

PISMO BARDZIEJ POCHYLONE

Oznacza ono kogoś namiętnego. Taki ktoś zawsze chciałby być pierwszy i najważniejszy w grupie, podejmując się każdego stawianego przed nim wyzwania. Jednak trzeba zaznaczyć, że taki osobnik nie ma zbyt silnego charakteru.

PISMO NACHYLONE W LEWO

Takiego pisma trudno się nauczyć. Jeżeli mamy do czynienia z osobą leworęczną to w tym przypadku możemy wobec niej zastosować tłumaczenie pkt. 2. Jeśli zaś osoba taka jest praworęczną a mimo to stawia litery odchylone w lewo oznacza, iż mamy do czynienia z kimś kto ciągle staje w opozycji i chętnie odcina się od swego otoczenia. Kto posługuje się takim pismem, chętnie okazuje swoje uczucia a zarazem stale czymś się trapi. Poirytowany staje się kimś przemądrzałym i nie do zniesienia.

PISMA MIESZANE

Bywają takie pisma, które część liter mają ułożone w różne strony. Tacy ludzie na ogół mają charakter chwiejny. Często sami ze sobą nie potrafią dojść do ładu - niekiedy wynika to z ich zbyt młodego wieku. Przyjdzie czas i się ustatkują. Jeśli zaś pismo takie występuje u ludzi dorosłych to mamy do czynienia z kimś kapryśnym, którego emocje stale wahają się między plusem a minusem. Często nie mają oni własnego zdania i co raz to przyznają rację jednej, to znów drugiej stronie.

ROZCIĄGNIĘTE LITERY W GÓRĘ I DÓŁ

Jeżeli litery będą bardziej "ciążyć" ku górze ( w tą stronę ulegając rozciągnięciu) oznacza to, że mamy do czynienia z kimś o zainteresowaniach intelektualnych, silnym charakterze lub idealistycznym podejściem do życia. Taką osobę najłatwiej zarazić entuzjazmem do realizacji rzuconego pomysłu.

Litery rozciągnięte przesadnie w górę oznaczają kogoś niestałego, gadułę, który mimo wielu zalet niewiele w życiu osiąga.

Litery zbytnio rozciągnięte w dół wskazują osobę bardzo wrażliwą lecz niezbyt życiowo zaradną.

WIELKOŚĆ I SZEROKOŚC PISMA

Pismo uważamy za duże, gdy stawiane litery (bez ogonków) małe mają więcej niż 3 milimetry, duże zaś od 9 do 12 milimetrów wysokości.

Małe to pismo jest takim gdy małe litery mają nie więcej niż 2 milimetry a duże od 6 do 9 milimetrów.

Pismo duże wskazuje nam kogoś kim stale powoduje jakaś rządza działania i radość tworzenia. Wiarę w takiej osoby w sukces trudno jest zachwiać. Jednak czasami tacy osobnicy działają zbyt impulsywnie, co niekiedy prowadzi ich do zguby.

Małe pismo wskazuje na samo opanowanie i umiejętność koncentracji oraz poczucie obowiązku. Z negatywów można jednak wskazać, iż tak piszący nigdy nie jest pewien jak ma postąpić w określonej sytuacji.

Pismo szerokie (chciałoby się rzec zamaszyste) mówi o usposobieniu otwartym, podatnym na wpływ otoczenia.

Wąskie mówi o kimś pozornie opanowanym, choć w rzeczywistości jest to tylko przejaw jego daleko posuniętej ostrożności.

ODSTĘP MIĘDZY WIERSZAMI

DUŻY wskazuje, że ów ktoś bardziej poważa cudze zamierzenia, nie dbając przy tym o własne interesy. Nierzadko jednak ludzie tacy bywają samotnikami, sporadycznie nawiązującymi kontakty z innymi.

MAŁY ukazuje na przyjazne kontakty z ludźmi, chętne angażowanie się w niesienie bliźnim pomocy, co niekiedy prowadzi do zbyt częstego mieszania się w ich sprawy osobiste.

KRÓJ I FORMA PISMA

Każdy z nas ma jedynie sobie przynależny sposób kreślenia liter: prosty, okrągły, z mnóstwem zakrętasów, itp.

Jeśli pismo jest OKRĄGŁE I PEŁNE może to oznaczać wielką fantazję u tak kreślącego znaki. Taki ktoś zawsze w życiu znajduje wyjście z krytycznej sytuacji. Jednak w niektórych sytuacjach gubi orientację.

Jeśli pismo jest WĄSKIE to taki ktoś ma wybujałą wyobraźnię. Przy korzystnym znaczeni innych składników nie można mu odmówić bystrości i rzeczowości.

Jeśli pismo jest PRZESADNIE ZWARTE to wskazuje, że piszący wszystko traktuje powierzchownie. Pismo prawie nie połączone mówi zaś o kimś wewnętrznie pełnym niepokoju i niepewności.

Pismo odręczne człowieka jest graficznym odwzorowaniem osobowości człowieka. Nie istnieją dwa takie same charaktery pisma, a to oznacza, że nie ma drugiego takiego człowieka. Próbka odręcznego pisma identyfikuje nas dokładniej niż ślad linii papilarnych.

Trzy warstwy znaczeniowe rękopisu:

• Pierwszy - przekazuje w TREŚCI tekstu informacje zamierzone, zgodnie z wolą piszącego

• Drugi - to zupełnie NIEZAMIERZONY GRAFICZNY OBRAZ, wizerunek osobowości, czyli charakter pisma, jak się to potocznie określa

• Trzeci -także mimowolnie tworzony - jest energetycznym portretem natury piszącego, gdyż daje efekt AURYCZNEGO śladu danej jednostki i stanowi niezawodny odnośnik do energetycznej struktury człowieka , a ta jest w ścisłych relacjach z jego osobowością, stanem fizycznym i otoczeniem, w którym funkcjonuje

Metoda badania natury człowieka drogą analizy charakteru jego pisma należy aktualnie do najlepiej rozwiniętych sposobów psychologicznego diagnozowania.

Grafologia - Historia:

Do rozwoju grafologii przyczynili się jako pierwsi Starożytni Chińczycy. Podjęli oni badania w poszukiwaniu relacji między charakterem kaligrafii, a osobowością piszącego. Sam Konfucjusz, 2,5 tysiąca lat temu, wyciągał praktyczne wnioski dotyczące zalet i wad osób, z którymi miał do czynienia, czerpiąc informacje z charakteru ich pisma. Pismem interesowali się również m.in.: Heraklit, Arystoteles, Demetrios z Faleronu, Gajusz Swetoniusz i Neron . Autorem terminu "grafologia" był żyjący we Francji, w latach 1806 -1881 duchowny I'abbe Jean-Hippolyte Michon. Samo słowo oznacza naukę o pisaniu - jednak ksiądz Michon, proponując taki termin, miał zamiar określić nim coś innego... Najlepiej oddaje jego intencje tłumaczenie terminu "grafologia" jako "INTERPRETACJA CHARAKTERU PISMA".

Trzy nurty grafologii:

KLASYCZNA GRAFOLOGIA PSYCHOLOGICZNA - analizuje osobowość człowieka na podstawie szczegółowego badania detali. Jego odręcznego pisma GRAFOLOGIA KRYMINALISTYCZNA - wyodrębniła się z w/w nurtu jako wąska specjalizacja, znajdująca zastosowanie głównie w pracy służb policyjnych, medycyny sądowej i organów wymiaru sprawiedliwości EZOTERYCZNA GRAFOLOGIA PSYCHOLOGICZNA - posługuje się dwiema technikami na raz - grafolog z jednej strony analizuje pismo człowieka według klasycznych, grafologicznych zasad, jednak wyciągane wnioski weryfikuje za pomocą między innymi złożonych obserwacji aury energetycznej pisma oraz innych technik wkraczających w zapomnianą sferę wiedzy ezoterycznej.

Przypatrzmy się pokrótce kluczowym zasadom analizy charakteru pisma i spróbujmy podporządkować je do konkretnych cech charakteru.
Pismo małe - pismo którego wielkość środkowej części pisma nie przekracza 2,5mm - charakteryzuje człowieka ostrożnego w działaniu, niepewnego siebie, zamkniętego często również skromnego. Może to być również osoba nieśmiała, ale również rozsądna i krytycznie "patrząca" na otaczającą rzeczywistość. Osoba stawiająca małe literki, lepiej koncentruje się na szczegółach i częściej interesuje się techniką, matematyką i architekturą.

Zmienna wielkość liter - charakteryzuje ludzi niespokojnych, którzy zrywami starają się wybić ponad przeciętność. Osoby w ten sposób piszące przeżywają stany napięcia emocjonalnego, są ambitni ale mają zakłóconą równowagę wewnętrzną. Zmienna wielkość liter charakteryzuje najczęściej ludzi wiecznie poszukujących, twórców, aktorów, ludzi utalentowanych artystycznie, wynalazców.
Duże górne akcenty pisma - charakteryzują ludzi przebojowych, ambitnych i pragnących władzy. Gdy górne część pisma są nadmiernie wysokie, świadczą o przesadnej ambicji autora.
Duże dolne akcenty pisma - świadczą o dużej sile wewnętrznej piszącego i jego umiejętności radzenia sobie w życiu. Taki ktoś potrafi dobrze zarabiać i odznacza się wysokim potencjałem seksualnym

---