ZASADY:
Dokładna artykulacja głosek, podczas próby nawet przesadna
Aktywne śpiewanie - śpiewa całe ciało (twarz najbardziej)
technika śpiewania - gorący ziemniak w gardle, podniebienie uniesione, ale nie napinamy ust (rekinek)
nie krzyczymy, głos ma być nośny lecz nie krzykliwy
słyszymy się razem - zwalczyć problem słyszenia siebie - czasem niektórzy zatykają ucho
odpowiednia postawa
prawidłowe oddychanie: do brzucha, nie unosimy ramion; oddech wymienny
nie cofamy języka bo możemy się nim udławić
nie otwieramy do końca szczęki
niskie dźwięki - nie chowamy głowy
Gdy zabraknie śliny - przygryzamy język
co to przepona, budowa aparatu głosowego
Śpiew psalmisty
unikamy hiperpoprawności
nie ubarwiamy dźwięków
nie śpiewany na głosy: Psalm responsoryjny
61. Po pierwszym czytaniu następuje psalm responsoryjny, który jest integralną częścią liturgii słowa oraz posiada wielkie znaczenie liturgiczne i duszpasterskie, gdyż sprzyja medytacji nad słowem Bożym.
Psalm responsoryjny powinien odpowiadać każdemu czytaniu i z zasady winien pochodzić z lekcjonarza.
Wypada, aby psalm responsoryjny był śpiewany, przynajmniej jeśli chodzi o refren należący do ludu. Psałterzysta więc, czyli kantor psalmu, stojąc na ambonie lub w innym odpowiednim miejscu, wykonuje wersety psalmu, podczas gdy całe zgromadzenie siedzi i słucha oraz uczestniczy w śpiewie poprzez refren, chyba że psalm jest wykonywany w sposób ciągły, czyli bez refrenu. Aby zaś lud łatwiej mógł wykonywać refren psalmu, zostały wybrane pewne teksty refrenów i psalmów, przeznaczone na różne okresy roku albo na dni ku czci różnych grup świętych. Teksty te mogą być stosowane zamiast tekstów odpowiadających czytaniom, ilekroć psalm jest śpiewany. Jeśli nie można śpiewać psalmu, recytuje się go w sposób możliwie najbardziej sprzyjający medytacji nad Bożym słowem.
Zamiast psalmu wyznaczonego w lekcjonarzu można śpiewać także responsorium gradualne z Graduału rzymskiego albo psalm responsoryjny lub allelujatyczny z Graduału zwykłego, tak jak jest on w tych księgach podany.
http://www.kkbids.episkopat.pl/anamnesis/17/5.htm
zapis: "Śpiew Psalmu między czytaniami ze swej istoty należy do solisty, a nie do zespołu, np. scholi i powinien w swoim przebiegu melodycznym mieć charakter recytatywny".