Koncepcja pozytywnej kultury rówieśniczej:
wychowanek zdolny jest do przyjęcia ktywnej roli w samodoskonaleniu, energie do tego wyzwala aktywne uczestnictwo w różnego rodzaju zespołach i systematycznych posiedzeniach terapeutycznych,
metoda ta nie przygotowuje wychowanka do zmiany otoczenia (w ograniczonym zakresie),
grupa zabezpiecza przed wykolejeniem i dezorganizacją osobowości; zapobiega bierności i apatii wychowanków,
główną rolę odgrywa personel wychowawczy, który wtapia w każdą grupę wychowanków; grupa musi stanowić integralną całość z personelem; nie może istnieć bez pozytywnej kultury personelu.
Komuny terapeutyczne:
istota wszelkich zaburzeb psychicznych tkwi w nieodpowiednim pełnieniu ról społecznych;
komuny terapeutyczne- najczęściej w resocjalizacji narkomanów i alkoholików;
istota/ zasady:
pełny egalitaryzm i demokracja- zacierają się różnice pomiędzy terapeutom, a pacjentem,
pełne dobrowolne uczestnictwo członka- aby pozostać w komunie należy przezwyciężyć swoją apatię i włączyć się aktywnie w życie społeczne,
pełen realizm- możliwie najpełniejsze wyeliminowaniu mechanizmów obronnych z zachowania członków społeczności,
zasada nagiej prawdy- w czasie posiedzeń terapeutycznych całkowite zaprzestanie owijania w bawełnę, zaniechanie usprawiedliwienia swych zachowań, przyjęcie odpowiedzialności za swoje czyny,
konieczność permisywności wobec osób demonstrujących najbardziej nawet dziwaczne postacie zachowania.
Przykłady komuny terapeutycznej:
SYNANON- założył Ch. Dederich w 1958; główna metoda psychokorekcyjna to gra (powszechny sposób komunikowania się we wszystkich sprawach, które wywołują czyjeś pretensje); w połowie lat 60. maratony terapeutycznez nowymi metodami.
SYSTEM MONAROWSKI- założył M. Kotański w 1978 w Głoskowie; zintegrowany system przeciwdziałania narkomani (później również bezdomności i inyym zagrożeniom społecznym); główna metoda to praca i zebrania społeczności; etapowy pobyt w ośrodku (obserwator, nowicjusz, domownik, monarowiec); 12-18 miesięcy.