Scenariusz zajęcia otwartego dla rodziców w grupie dzieci 3-letnich.

Opracowanie:

Temat: Radosny i smutny przedszkolak; prawa dziecka do wyrażania emocji i akceptacja ich ze strony środowiska przedszkolnego.

Cele:
-Zapoznanie dzieci z przysługującymi im prawami.
-Stworzenie sytuacji do wspólnej zabawy i wyrażania radości.
-Rozwijanie inwencji twórczej dziecka.

Cele operacyjne: dziecko potrafi:
- nazwać uczucia smutku i radości i powiązać je z określonymi sytuacjami.
- skupić uwagę na czytanym przez nauczycielkę tekście i słuchać go ze zrozumieniem.
- czerpać radość z zabaw ruchowych.
- policzyć do trzech.
- wykonywać polecenia nauczyciela i bezpiecznie bawić się w grupie.
- narysować mimikę twarzy wyrażającą radość i smutek.

Środki dydaktyczne: tekst opowiadania dla dzieci ułożony dla potrzeb zajęcia; kartoniki z konturami twarzy wyrażające radość i smutek dla każdego dziecka w grupie; dwie plansze z narysowanymi buziami z brakującymi elementami mimiki, które dzieci będą uzupełniać; gazety; płyta z podkładem muzycznym do zabaw ruchowych; dwa markery;

Metody: Słowna: rozmowa, objaśnienia, czytanie tekstu; zadań stawianych dziecku; improwizacja ruchowa;

Formy: indywidualna; grupowa;

Przebieg zajęcia:
1. Powitanie: stworzenie atmosfery poczucia bezpieczeństwa i akceptacji każdego członka grupy przez wspólny śpiew ;Witaj Olu......;
2. Nauczycielka wprowadzając dzieci w treść zajęcia mówi, że każde dziecko ma prawo być radosne , wesołe, a czasami smutne i ma prawo to wyrażać poprzez śmiech, okrzyki radości, przez zabawę lub przez płacz i niechęć do zabawy. W każdej sytuacji dziecko ma prawo zwrócić się ze swoimi emocjami do nauczycielki i być przez nią wysłuchane.
3. Nauczycielka rozdaje dzieciom kontury twarzy; każde dziecko otrzymuje twarz uśmiechniętą i twarz smutną.
4. Dzieci siedzą na dywanie z twarzą zwróconą w kierunku nauczycielki i słuchają czytanego tekstu. Przeczytam wam teraz krótkie opowiadanie. Chciałabym, abyście w momencie, gdy będę zadawała pytania, podnosili do góry buzie wyrażające smutek lub radość, które waszym zdaniem przeżywają bohaterowie opowiadania. Nauczycielka obserwuje czy dzieci prawidłowo rozpoznają uczucia i wiedzą z jaką połączyć to mimiką.

,,Jasio przyszedł do przedszkola z mamą. Wszedł do klasy i już miał zostać i bawić się z dziećmi, ale postanowił jeszcze raz mamę pocałować i pożegnać się. Mocno przytulił się do mamy i zrobiło mu się smutno, że mama z nim nie zostanie. (Jak czuł się Jasio?, Podnieście proszę rysunek twarzy wyrażający jego uczucia).
Po krótkiej chwili Jasio pożegnał się z mamą i podszedł do bawiących się kolegów, którzy budowali zamek z klocków. Jasio zaczął bawić się z nimi. Razem zbudowali ogromną wieżę zamkową. Jasio bardzo się cieszył, że wieża jest taka wysoka. Ciociu, zobacz jaką wielką wieżę zbudowaliśmy -krzyczał z radości na cały głos.
(Pokażcie teraz rysunek twarzy wyrażający uczucia Jasia, a następnie rysunek twarzy odpowiadający temu, jak czułby się każdy z was).
Jasio zmęczył się trochę zabawą i usiadł z boku. Siedział sam i myślał, że chciałby być z mamą, zaczął płakać. Ciocia podeszła do Jasia i zapytała go dlaczego płacze? ,,Chcę do mamy- powiedział Jaś."
(Podnieście rysunek twarzy wyrażający uczucie Jasia, a następnie rysunek twarzy odpowiadający temu jak czułby się każdy z was);
Ciocia mocno przytuliła Jasia i powiedziała, że mama po niego przyjdzie. Koledzy Jasia bardzo chcieli się z nim bawić. Jasio wiedział już, że niedługo zobaczy się z mamą. Koledzy zbudowali ulice dla samochodów i można było się dobrze bawić. Jasio wziął samochód i jeżdżąc nim po ulicy bardzo się cieszył.
-,,Jak czuł się teraz Jasio?"- podnieście rysunek twarzy wyrażający uczucia Jasia.
-,,Jak więc widzicie, w różnych sytuacjach przeżywamy różne uczucia i każdy z was ma prawo być wesoły, radosny, uśmiechnięty, a czasami smutny.
-Chcemy, aby dzieci były jak najczęściej wesołe, dlatego teraz zapraszamy do zimowych zabaw, które dają wiele radości dzieciom;
5.Dzieci biegają po sali przy muzyce. Nauczycielka opowiada: ,,Pada śnieg, dzieci toczą kulę śniegową. Lepimy bałwana- dzieci przenoszą kulę śniegową. W czasie przerw zupełnie się rozluźniają. Ustawiamy bałwana, liczymy do trzech -; trzy kule śniegowe, jedna na drugiej.
Żywiołowe skoki radości - dzieci naśladują jak cieszą się z ulepionego przez siebie bałwana.
6.W dowolnych miejscach na sali nauczycielka rozkłada kawałki gazet, dzieci biegają po sali przy akompaniamencie muzyki, w dowolnych kierunkach. Na sygnał ,,Lepimy kule"- dzieci zgniatają kule, rzucają nimi w dowolnych kierunkach -wyrażanie radości z zabawy. Wyciszenie -spokojna melodia, dzieci siadają na dywanie w kole.
6. Nauczycielka kładzie na dywanie dwie plansze z rysunkami twarzy.
Zadaniem dzieci jest dorysowanie buziom mimiki wyrażającej radość i smutek. Nauczycielka pyta dzieci jak będzie wyglądała buzia uśmiechnięta. Dzieci wspólnie z nauczycielką rysują palcem w powietrzu uśmiech. Wybrane dziecko podchodzi do planszy i rysuje markerem uśmiech. Pozostałe dzieci oceniają czy zadanie zostało dobrze wykonane. To samo powtarzamy z drugą buzią, z tą różnicą, że rysujemy smutek.
7. Dziękujemy, chwalimy wszystkie dzieci za udział. Dzieci głośnym okrzykiem -Hurra- wyrażają jak bardzo podobała im się wspólna zabawa.

---