Kodeks karny składa się z trzech części: ogólnej, szczególnej i wojskowej
Przepisy części ogólnej (uporządkowane według kryteriów rzeczowych) - część z nich zawiera wyciągnięte niejako przed nawias elementy norm sankcjonowanych lub sankcjonujących (odnoszą się do każdego typu czynu zabronionego i wymagałyby powtórzenia w każdym opisie typu czynu zabronionego). Część z nich zawiera reguły operacyjne związane z rozstrzyganiem czasowego i miejscowego zastosowania przepisów kodeksu kornego, możliwych kolizji norm itp.
W skład części szczególnej wchodzą przepisy, które zawierają w podstawowym zarysie typy czynów zabronionych oraz grożące za ich realizację sankcje. Określają one elementy norm sankcjonowanych i sankcjonujących, a więc znamiona mające znaczenie dla oceny bezprawności i karalności danych zachowań (ale nie zawsze - są tam też przepisy związane z zasadami wymiaru kary, kwestiami proceduralnymi np. trybem ścigania). Część ta jest uporządkowana według kryterium przedmiotu ochrony określonego w poszczególnych typach przestępstw.
Ustalenia terminologiczne:
Przepis prawny - graficznie wyodrębniona część tekstu prawnego, mająca „jakieś znaczenie” normatywne ; podstawowa jednostka tekstu prawnego,
Norma prawna - zakodowana w przepisach prawnych reguła zachowania, norma konstruowana jest według ustalonego
wzorca, określającego strukturę normy prawnej (adresat normy, zachowanie które powinno być zrealizowane oraz okoliczności, w których zachowanie powinno być zrealizowane - niektórych elementów trzeba się niekiedy domyślić), przepisy prawne natomiast dostarczają elementów konstrukcyjnych dla tak rozumianej normy.
Typ czynu zabronionego - wzorzec zachowania wynikający z opisu czynu zawartego w przepisach karnych; wzorzec karalnego naruszenia normy sankcjonowanej, który powinien wskazywać wszystkie znamiona, które decydują o treści bezprawia i uzasadniają jego karalność - płaszczyzna normatywna
Znamiona typu czynu zabronionego- elementy (składniki) tego wzorca
Znamiona (wprowadzenie):
znamiona przedmiotowe- określające zachowanie, wskazujące na zaszłości w świecie zewnętrznym
znamiona podmiotowe - określające nastawienie sprawcy do czynu, jego przeżycia wewnętrzne;
znamiona modalizujące (modalne) - np. określające miejsce, w którym podjęcie danego zachowania jest karalne (surowiej karalne) np. w miejscu publicznym, czas (w trakcie porodu), sposób działania (ze szczególnym okrucieństwem)
skutek - skutkiem nazywamy pewną, oddzielającą się od samego zachowania obiektywną zmianę w rzeczywistości