Nazwa przedmiotu |
Wykład monograficzny „Wstęp do komunikacji międzykulturowej” |
Kod: |
|
Kierunek |
Dziennikarstwo i komunikacja społeczna |
Rok/ semestr: MU II, III |
|
Liczba godzin/ semestr |
15 |
System: |
|
Typ przedmiotu
|
Wykład monograficzny |
|
|
Wykład: 15 |
Ćwiczenia: |
Laboratoria--------- |
Projekty:---------- |
Konsultacje:
|
Seminaria: |
Zajęcia praktyczne: |
Punkty ECTS: 2 |
Wykładowca: prof. dr hab. Aleksander Kiklewicz
Instytut:
DZIENNIKARSTWA I KOMUNIKACJI SPOŁECZNEJ
Wymagania wstępne: znajomość podstawowych kategorii i terminów teorii komunikacji, medioznawstwa, komunikowania masowego, kulturoznawstwa
Poziom przedmiotu: F/1
Cele przedmiotu: zapoznanie studentów z nowymi kierunkami badań nad społecznym i kulturowym oddziaływaniem mediów masowych
Opis przedmiotu:
Trzy aspekty znaków według Ch. Morrisa: semantyka, syntaktyka, pragmatyka. Pojęcie pragmalingwistyki. Przedmiot pragmalingwistyki. Funkcja pragmatyczna wypowiedzi/tekstu. Właściwości pragmatyczne według A. Bogusławskiego/J. Wawrzyńczyka: akomodacyjne, emotywne, praktyczne, poetyckie. Tzw. „wąskie” traktowanie pragmatyki. Zachowania aktywne i reaktywne według S. Grabiasa. Dwa aspekty zachowań językowych: prospektywny oraz retrospektywny. Subfunkcja aktywna — definicja. Pojęcie lokucji oraz illokucji w teorii J. Austina. Pojęcie aktu mowy. Typy aktów mowy w ujęciu A. E. Kibrika. Typy aktów mowy w ujęciu Z. Nęckiego. Kryteria rozróżnienia aktów mowy w teorii Z. Nęckiego. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: propozycja. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: rada. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: prośba. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: polecenie. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: obietnica. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: zgoda. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: odmowa. Wielofunkcyjność pragmatyczna wypowiedzi. Na przykładzie: Kraków to ładne miasto. Warto je zobaczyć. Pojęcie perlokucji w teorii J. Austina. Akty mowy proste i pośrednie. Znaczenie funkcji pragmatycznej wypowiedzi pytających. Gramatyczne i leksykalne formy wyrażania illokucji w strukturze wypowiedzi. Wieloznaczność wykładników treści illokucyjnej wypowiedzi (na przykładzie partykuły niech). Subfunkcja reaktywna — definicja. Problem interpretacji wyrażeń etykietalnych typu Dzień dobry! Funkcja pragmatyczna przesądów. Pojęcia: intencja vs. konwencja. Klasyfikacja wyrażeń konwencjonalnych ze względu na rodzaj przesłanki. Pragmalingwistyczne właściwości mowy dzieci. Echolalia. Subfunkcja fatyczna — definicja. Komunikacja fatyczna w ujęciu B. Malinowskiego. Funkcja fatyczna języka w ujęciu R. Jakobsona. Dlaczego można twierdzić, że komunikacja fatyczna łączy w sobie cechy komunikacji inwencjonalnej i konwencjonalnej? Zachowania fatyczne a rytuał. Właściwości semantyczne (tematyczne) wypowiedzi fatycznych. Sytuacje komunikacyjne pozornego mówienia egocentrycznego. Pojęcie strategii konwersacyjnej (interakcyjnej) w teorii A. Awdiejewa. Ogólna charakterystyka strategii informacyjno-weryfikacyjnych w teorii A. Awdiejewa. Ogólna charakterystyka strategii aksjologiczno-emotywnych w teorii A. Awdiejewa. Ogólna charakterystyka strategii behawioralnych w teorii A. Awdiejewa. Ogólna charakterystyka strategii metadyskursywnych w teorii A. Awdiejewa. Operatory nakłaniania do działania w teorii A. Awdiejewa: proponowanie, prośba, żądanie. Operatory zobowiązania w teorii A. Awdiejewa: gotowość, rezygnacja, obietnica, pogróżka. Operatory aktów ustalania sposobu działania w teorii A. Awdiejewa: rada, ostrzeżenie, zezwolenie/zakaz, niezdecydowanie.
Język wykładowy: polski.
Metody nauczania: wykład, prezentacja komputerowa.
Sposób zaliczenia: zaliczenie
Spis zalecanych lektur (podstawowych - nie więcej niż 5):
Austin J. (1993), Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne. Warszawa.
Awdiejew A. (1987), Pragmatyczne podstawy interpretacji wypowiedzi. Kraków.
Awdiejew A. (2004), Gramatyka interakcji werbalnej. Kraków.
Awdiejew A. (red.) (1999), Gramatyka komunikacyjna. Warszawa — Kraków.
Awdiejew A./Habrajska G. (2004), Komunikatywizm jako paradygmat językoznawstwa XXI wieku. W: Ki-klewicz A. (red.), Paradygmaty filozofii języka, literatury i teorii tekstu. Słupsk, 105-124.
Awdiejew A./Habrajska G. (2004), Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej. T. 1. Łask.
Awdiejew A./Habrajska G. (2006), Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej. T. 2. Łask.
Bobryk J. (1995), Jak tworzyć rozmowę. Skuteczność rozmowy. Warszawa.
Dybalska D./Kępa-Figura, D./Nowak, P. (2004), Przemoc w języku mediów? Analiza semantyczna i pragmatyczna audycji radiowych. Lublin.
Galasiński D. (1992), Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy. Kraków.
Grabias S. (1994; 1997), Język w zachowaniach społecznych. Lublin.
Habermas J. (1999), Teoria działania komunikacyjnego. T. 1-2. Warszawa.
Kalisz R. (2001), Pojęcia pragmatyki językowej w świetle językoznawstwa kognitywnego. W: Kubiński W./Stanulewicz D. (red.), Językoznawstwo kognitywne. II. Zjawiska pragmatyczne. Gdańsk, 13-21.
Kalisz R. (1993), Pragmatyka językowa. Gdańsk.
Kiklewicz A. (2005), Trzy oblicza pragmatyki. W: Język Polski. LXXXV/1, 8-19.
Komorowska E. (2003), Polskie badania pragmalingwistyczne. W: Przegląd Rusycystyczny. 1, 79-88.
Lewiński P. (1999); Retoryka reklamy. Wrocław.
Marcjanik, M. (2002), Polska grzeczność językowa. Kielce.
Nęcki Z. (1996 i in.), Komunikacja międzyludzka. Kraków.
Rokoszowa J. (1986), Język a milczenie. W: Biuletyn PTJ. XL, 129-137.
Searle J. (1988), Czynności mowy. Warszawa.
Skalski T. (2002), Sprawcza funkcja języka. Z zagadnień naturalizacji umysłu i języka. Łódź.
Skowronek K. (1993), Reklama. Studium pragmalingwistyczne. Kraków.
Tokarz M., Argumentacja. Perswazja. Manipulacja. Gdańsk 2006.
Walker W. (2001), Przygoda z komunikacją. Gdańsk.
Wasilewski J. (2006), Retoryka dominacji. Warszawa.
Wierzbicka A. (1999), Język — umysł — kultura. Warszawa.
Nazwa przedmiotu |
Wykład monograficzny „Wstęp do komunikacji międzykulturowej” |
Kod: F/2 |
|
Kierunek |
Dziennikarstwo i komunikacja społeczna |
Rok/ semestr: I/1 po kier. podst. |
|
Liczba godzin/ semestr |
10 |
System: niestacjonarny |
|
Typ przedmiotu
|
|
|
|
Wykład:10 |
Ćwiczenia: |
Laboratoria--------- |
Projekty:---------- |
Konsultacje:
|
Seminaria: |
Zajęcia praktyczne: |
Punkty ECTS:4 |
Wykładowca: prof. dr hab. Aleksander Kiklewicz
Instytut:
DZIENNIKARSTWA I KOMUNIKACJI SPOŁECZNEJ
Wymagania wstępne: znajomość podstawowych kategorii i terminów teorii komunikacji, medioznawstwa, komunikowania masowego, kulturoznawstwa
Poziom przedmiotu:
Cele przedmiotu: zapoznanie studentów z nowymi kierunkami badań nad społecznym i kulturowym oddziaływaniem mediów masowych
Opis przedmiotu:
Trzy aspekty znaków według Ch. Morrisa: semantyka, syntaktyka, pragmatyka. Pojęcie pragmalingwistyki. Przedmiot pragmalingwistyki. Funkcja pragmatyczna wypowiedzi/tekstu. Właściwości pragmatyczne według A. Bogusławskiego/J. Wawrzyńczyka: akomodacyjne, emotywne, praktyczne, poetyckie. Tzw. „wąskie” traktowanie pragmatyki. Zachowania aktywne i reaktywne według S. Grabiasa. Dwa aspekty zachowań językowych: prospektywny oraz retrospektywny. Subfunkcja aktywna — definicja. Pojęcie lokucji oraz illokucji w teorii J. Austina. Pojęcie aktu mowy. Typy aktów mowy w ujęciu A. E. Kibrika. Typy aktów mowy w ujęciu Z. Nęckiego. Kryteria rozróżnienia aktów mowy w teorii Z. Nęckiego. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: propozycja. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: rada. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: prośba. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: polecenie. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: obietnica. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: zgoda. Charakterystyka aktów mowy w teorii Z. Nęckiego: odmowa. Wielofunkcyjność pragmatyczna wypowiedzi. Na przykładzie: Kraków to ładne miasto. Warto je zobaczyć. Pojęcie perlokucji w teorii J. Austina. Akty mowy proste i pośrednie. Znaczenie funkcji pragmatycznej wypowiedzi pytających. Gramatyczne i leksykalne formy wyrażania illokucji w strukturze wypowiedzi. Wieloznaczność wykładników treści illokucyjnej wypowiedzi (na przykładzie partykuły niech). Subfunkcja reaktywna — definicja. Problem interpretacji wyrażeń etykietalnych typu Dzień dobry! Funkcja pragmatyczna przesądów. Pojęcia: intencja vs. konwencja. Klasyfikacja wyrażeń konwencjonalnych ze względu na rodzaj przesłanki. Pragmalingwistyczne właściwości mowy dzieci. Echolalia. Subfunkcja fatyczna — definicja. Komunikacja fatyczna w ujęciu B. Malinowskiego. Funkcja fatyczna języka w ujęciu R. Jakobsona. Dlaczego można twierdzić, że komunikacja fatyczna łączy w sobie cechy komunikacji inwencjonalnej i konwencjonalnej? Zachowania fatyczne a rytuał. Właściwości semantyczne (tematyczne) wypowiedzi fatycznych. Sytuacje komunikacyjne pozornego mówienia egocentrycznego. Pojęcie strategii konwersacyjnej (interakcyjnej) w teorii A. Awdiejewa. Ogólna charakterystyka strategii informacyjno-weryfikacyjnych w teorii A. Awdiejewa. Ogólna charakterystyka strategii aksjologiczno-emotywnych w teorii A. Awdiejewa. Ogólna charakterystyka strategii behawioralnych w teorii A. Awdiejewa. Ogólna charakterystyka strategii metadyskursywnych w teorii A. Awdiejewa. Operatory nakłaniania do działania w teorii A. Awdiejewa: proponowanie, prośba, żądanie. Operatory zobowiązania w teorii A. Awdiejewa: gotowość, rezygnacja, obietnica, pogróżka. Operatory aktów ustalania sposobu działania w teorii A. Awdiejewa: rada, ostrzeżenie, zezwolenie/zakaz, niezdecydowanie.
Język wykładowy: polski.
Metody nauczania: wykład, prezentacja komputerowa.
Sposób zaliczenia: zaliczenie
Spis zalecanych lektur (podstawowych - nie więcej niż 5):
Austin J. (1993), Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne. Warszawa.
Awdiejew A. (1987), Pragmatyczne podstawy interpretacji wypowiedzi. Kraków.
Awdiejew A. (2004), Gramatyka interakcji werbalnej. Kraków.
Awdiejew A. (red.) (1999), Gramatyka komunikacyjna. Warszawa — Kraków.
Awdiejew A./Habrajska G. (2004), Komunikatywizm jako paradygmat językoznawstwa XXI wieku. W: Ki-klewicz A. (red.), Paradygmaty filozofii języka, literatury i teorii tekstu. Słupsk, 105-124.
Awdiejew A./Habrajska G. (2004), Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej. T. 1. Łask.
Awdiejew A./Habrajska G. (2006), Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej. T. 2. Łask.
Bobryk J. (1995), Jak tworzyć rozmowę. Skuteczność rozmowy. Warszawa.
Dybalska D./Kępa-Figura, D./Nowak, P. (2004), Przemoc w języku mediów? Analiza semantyczna i pragmatyczna audycji radiowych. Lublin.
Galasiński D. (1992), Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy. Kraków.
Grabias S. (1994; 1997), Język w zachowaniach społecznych. Lublin.
Habermas J. (1999), Teoria działania komunikacyjnego. T. 1-2. Warszawa.
Kalisz R. (2001), Pojęcia pragmatyki językowej w świetle językoznawstwa kognitywnego. W: Kubiński W./Stanulewicz D. (red.), Językoznawstwo kognitywne. II. Zjawiska pragmatyczne. Gdańsk, 13-21.
Kalisz R. (1993), Pragmatyka językowa. Gdańsk.
Kiklewicz A. (2005), Trzy oblicza pragmatyki. W: Język Polski. LXXXV/1, 8-19.
Komorowska E. (2003), Polskie badania pragmalingwistyczne. W: Przegląd Rusycystyczny. 1, 79-88.
Lewiński P. (1999); Retoryka reklamy. Wrocław.
Marcjanik, M. (2002), Polska grzeczność językowa. Kielce.
Nęcki Z. (1996 i in.), Komunikacja międzyludzka. Kraków.
Rokoszowa J. (1986), Język a milczenie. W: Biuletyn PTJ. XL, 129-137.
Searle J. (1988), Czynności mowy. Warszawa.
Skalski T. (2002), Sprawcza funkcja języka. Z zagadnień naturalizacji umysłu i języka. Łódź.
Skowronek K. (1993), Reklama. Studium pragmalingwistyczne. Kraków.
Tokarz M., Argumentacja. Perswazja. Manipulacja. Gdańsk 2006.
Walker W. (2001), Przygoda z komunikacją. Gdańsk.
Wasilewski J. (2006), Retoryka dominacji. Warszawa.
Wierzbicka A. (1999), Język — umysł — kultura. Warszawa.