KAZUS # 25
Pan Janusz chcąc wziąć kredyt hipoteczny zwrócił się do pracodawcy o wystawienie zaświadczenia o pracy, które jest niezbędnego dla zbadania zdolności kredytowej przez bank. Pracodawca zwlekał jednak z wydaniem takiego zaświadczenia twierdząc nieustannie, że nie ma czasu i prosząc by Pan Janusz przyszedł po nie kiedy indziej. Pan Janusz zastanawiał się jak przymusić pracodawcę do spełnienia tego obowiązku, ponieważ jednak nie znalazł przepisu, który by taki obowiązek na pracodawcę nakładał - zrezygnował z kredytu. Jakiś czas później Pan Janusz i pracodawca rozwiązali ze sobą umowę o pracę za porozumieniem stron bez wskazania terminu rozwiązania stosunku pracy. W związku z tym faktem pracodawca w ciągu 7 dni od momentu zawarcia z pracownikiem porozumienia sporządził świadectwo pracy zamieszczając w nim informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania, wysokości wynagrodzenia, uzyskanych przez pracownika kwalifikacjach oraz inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i z ubezpieczenia społecznego. Następnie polecił jednemu ze swoich pracowników aby pojechał do Pana Janusza i wręczył mu świadectwo pracy. Wysłany pracownik w czasie podróży zapoznał się mimowolnie ze świadectwem pracy po czym wręczył je Panu Januszowi. Pan Janusz po przeczytaniu świadectwa pracy zażądał od pracodawcy sprostowania tego dokumentu. Z żądaniem takim wystąpił po 8 dniach od momentu otrzymania świadectwa pracy. Jednocześnie Pan Janusz wystąpił o odszkodowanie do sądu pracy powołując się na niewłaściwe wydanie przez pracodawcę świadectwa pracy. Pracodawca odmówił sprostowania świadectwa pracy. Pan Janusz zatem w celu sprostowania wystąpił na drogę sądową w ciągu 3 dni od momentu zawiadomienia przez pracodawcę o odmowie sprostowania.
Oceń stan prawny
KAZUS # 26
Pracownik i pracodawca pozostawali ze sobą w stosunku pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Pracodawca prowadził agencję marketingową zajmującą się przede wszystkim przygotowywaniem kampanii reklamowych, spotów telewizyjnych, zaopatrywaniem klientów w firmowe gadżety reklamowe oraz produkcją materiałów reklamowych. Pracownik poza zatrudnieniem u pracodawcy prowadził również przedsiębiorstwo zajmujące się copywritingiem, czyli pisaniem profesjonalnych tekstów reklamowych. Ponadto, był zatrudniony również w innej agencji marketingowej mającej swoją siedzibę w tym samym mieście co agencja wskazanego wyżej pracodawcy. Po uzyskaniu przez pracodawcę informacji na temat prowadzonej przez pracownika działalności oraz zatrudnienia u konkurencji - złożył on pracownikowi ofertę zawarcia umowy o zakazie konkurencji. Umowa obejmowała swoim zakresem tylko działalność copywritingową. Pracownik jednak odrzucił propozycję pracodawcy przez co została mu wypowiedziana umowa o pracę. W uzasadnieniu wypowiedzenia pracodawca napisał „odrzucenie przez pracownika propozycji zawarcia umowy zakazującej mu prowadzenia działalności konkurencyjnej, którą aktualnie wykonuje”. Pracownik wystąpił do sądu pracy nie godząc się z takim uzasadnieniem. Podnosił, że taka sytuacja nie może stanowić podstawy wypowiedzenia umowy o pracę, a ponadto prowadzona działalność ma charakter działalności non profit i nie jest wykonywana w jego własnym imieniu. Sąd przywrócił pracownika do pracy uwzględniając w całości jego żądania, po czym pracodawca znów wypowiedział mu umowę o pracę w uzasadnieniu podając „zatrudnienie u konkurencyjnej agencji marketingowej”. Pracownik odwołał się do sądu, jednak tym razem sąd uznał racje pracodawcy.
Oceń stan prawny
KAZUS # 27
Pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę zawarł ze swoim pracodawcą umowę o zakazie konkurencji mającą obowiązywać po ustaniu stosunku pracy. Pracownik otrzymywał od pracodawcy wynagrodzenie w kwocie 2000 zł brutto. W umowie tej określili, że pracownik nie będzie podejmował działalności poligraficznej. Nie określili jednak wysokości odszkodowania przysługującej pracownikowi natomiast czas na jaki została zawarta umowa został przez nich oznaczony na 2 lata. W umowie tej znalazła się natomiast klauzula o karze umownej jaką będzie musiał zapłacić pracownik pracodawcy w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania wynikającego z tej umowy. Wysokość kary umownej została określona na 50.000 zł. Po jakimś czasie strony rozwiązały ze sobą stosunek pracy. Pracodawca wypłacił pracownikowi jednorazowo odszkodowanie w wysokości 12.000 zł, a po dwóch miesiącach pracownik zmarł. Pracodawca zażądał od spadkobierców pracownika zwrotu spełnionego przez siebie świadczenia wynikającego z umowy o zakazie konkurencji w wysokości 11.000 zł.
Oceń stan prawny
KAZUS # 28
Pan Janusz był zatrudniony u pracodawcy w charakterze kierowcy. Nieustannie jednak spóźniał się do pracy. Pracodawca postanowił ukarać Pana Janusza upomnieniem. Zanim jednak tego dokonał, Pan Janusz zachorował i nie było go w pracy ponad 3 miesiące. Po powrocie pracodawca wezwał Pana Janusza w celu jego wysłuchania co do spóźniania się do pracy po czym nałożył na niego karę upomnienia. Jakiś czas później Pan Janusz dostał zlecenie przewozu towaru na drugi koniec miasta. Pan Janusz od dawna nie został wysłany na urlop a ostatnio wypracował sporo nadgodzin jednak, mimo zmęczenia, nie odmówił wykonania polecenia pracodawcy. W trakcie przewozu Pan Janusz zasnął za kierownicą przez co zjeżdżając na pobocze zderzył się ze stojącym nieopodal drogi drzewem. Pan Janusz przeżył i miał się dobrze, jednak samochód został roztrzaskany, podobnie jak cały przewożony towar. Pracodawca zażądał od Pana Janusza odszkodowania, tj. zwrotu kosztów naprawy samochodu, a także zwrotu wartości przewożonego towaru ustalonej po cenach detalicznych.
Oceń stan prawny