Nowe teorie zarządzania
Zalecają obserwację i analizę tych przypadków, które sprawdziły się w praktyce, a ich przedstawiciele zwracają uwagę na indywidualność, niepowtarzalność zespołów oraz ludzi jako elementów powodzenia organizacji
Postmodernizm w zarządzaniu (G. Morgan)
Określa pojęcie, zgodnie z którym wszelkie prawdy i wartości są względne, tradycje nie istotne, a pojęcie stałego postępu czy opozycji typu; awangarda- tradycja, utraciły swój sens. Jednakowo traktuje się i przywiązuje wagę do rzeczy banalnych i wielkich.
W zarządzaniu i opisywaniu rzeczywistości posługiwanie się metaforami:
-metafora kulturowa- opisuje życie organizacji
-metafora tekstu, koncentruje się na języku członków organizacji
-metafora legolandów, obrazująca fakt ciągłej zmienności
-metafora latających dywanów, wyjaśniająca, że organizacja może mieć ulotny charakter, natomiast wiedza jest jej najważniejszym zasobem
Metafory są podstawą podejmowania decyzji, tworzenia teorii, wyjaśniania zasad funkcjonowania organizacji.
Przedstawiciel, badacz postmodernizmu:
-wstrzymuje się od ocen moralnych i nie narzuca żadnej opinii, naprowadza na fakty i porusza wyobraźnię,
-nie dostarcza prostych i moralnych odpowiedzi, jest niejednoznaczny i zawoalowany,
-spełnia swoją podstawową funkcję, jaką jest prowokowanie innych do myślenia.
Cechy organizacji przyszłości
Przedsiębiorstwa o globalnym zasięgu stają się coraz mniejsze pod względem zatrudnienia. Dzieje się tak, ponieważ pozbywają się one wszelkiej działalności, która wykracza poza ściśle określone cele i zadania. W firmie pozostają ludzie, którzy robią to co potrafią najlepiej i najszybciej. Pewną analogię można dostrzec w działaniach dyrekcji szpitala, które szereg działań (pranie, sprzątanie, żywienie) przekazują poza szpital firmom specjalizujących się w określonej dziedzinie a same skupiają się na realizacji podstawowych funkcji i zadań swojego zakładu.
Wielkie firmy stają się centrami sieci powiązań w skład których wchodzą dostawcy, dystrybutorzy, odbiorcy, partnerzy, instytucje finansowe, laboratoria badawcze i inne.
W miejsce struktur hierarchicznych, smukłych, wchodzą struktury płaskie o małej liczbie szczebli opierające się w dużej mierze na samodzielności działania pracowników i kooperacji pomiędzy jednostkami i stanowiskami na tym samym szczeblu. W strukturach płaskich nie jest ważne , kto jakie zajmuje stanowisko, ale co potrafi robić i na ile jest przydatnym w przedsiębiorstwie. Przykładem mogą być indywidualne praktyki pielęgniarki itd.
Przedsiębiorstwa skupiają się na na tyle na swojej strukturze wewnętrznej, ilena jakości produktu. Otoczeniu odbiorcy i jego satysfakcji.
Piramida Marcina.
Podstawa to oczekiwania wobec menadżera, kolejne poziomy to obszary w których musi umieć się poruszać
Przywództwo
Kontroling
Rozwiązywanie konfliktów
Motywowanie
Zatrudnianie
Organizowanie
Podejmowanie decyzji
Planowanie strategiczne
Planowanie
Wiedzieć, chcieć, móc, nadążać, wyprzedzać
Istota współczesnego zarządzenia wg P.F. Druckera
Zarządzanie dotyczy przede wszystkim ludzi.
Zarządzanie jest głęboko osadzone w kulturze
Zarządzanie wymaga prostych i zrozumiałych wartości, celów działania i zadań.
Zarządzanie powinno doprowadzić do tego, by organizacja była zdolna do uczenia się (adaptacja do nowych warunków)
Zarządzanie wymaga komunikowania się
Zarządzanie wymaga rozbudowanego systemu wskaźników
Zarządzanie musi być nastawione na klienta
System (A. Arington, C.Włodarczyk)
Pewna całość- zespół współzależnych części(ludzi. Procesów, produktów, usług), które są powiązane wspólnym celem.
Cele opieki zdrowotnej
Dostarczeni całej populacji możliwie pełnego zakresu świadczeń medycznych.
-dostępność opieki
Zapewnianie usług, świadczeń profilaktyczno- leczniczych i rehabilitacyjnych na możliwie najwyższym poziomie- jakość opieki
.Organizowanie opieki w możliwie najlepszy sposób, aby zapewnić optymalne wykorzystanie istniejących zasobów -efektywność opieki
Systematyczne doskonalenie systemu w sposób satysfakcjonujący pacjentów i pracowników -dynamika systemu
W systemie opieki zdrowotnej wyróżnia się podsystemy
-leczenia
-pielęgnowania
-rehanilitacji
Wydarzenia, które miały wpływ na rozwój polityk zdrowotnej i nauki o pielęgnowaniu.
M.Lalond - wykazał, że dobry stan zdrowia zależy od czynników:
społecznych
genetycznych
fizycznych
oraz stylu życia niż działalności służby zdrowia.
Koncepcja ta stała się punktem wyjścia europejskiej strategii Zdrowia dla Wszystkich
Koncepcja pielęgnowania D. Orem
Teza I. Illcha, w której głosi, że współczesna medycyna, zdejmuje odpowiedzialność za zdrowie czasami może prowadzić do intensyfikacji procesów chorobotwórczych. Dlatego działania pielęgniarki nie powinny być tylko instrumentalne, powinny dążyć do odpowiedzialności za wynik całego procesu opieki nad chorym i przygotować chorego do samodzielności po okresie intensywnego leczenia.
J. Knowles- istotą jej publikacji „Lepsze działania, gorsze samopoczucie” było zwrócenie uwagi, że ocena sytuacji zdrowotnej społeczeństwa czy pojedynczego człowieka , mierzona obiektywnymi wskaźnikami, nie zawsze jest tożsama z satysfakcją z opieki.
D.E. Janson w związku z powyższymi koncepcjami akcentowała, że pielęgniarstwo to nie tylko opieka nad biologiczną stroną człowiek, ale także nad jego strefą psychiczną.
Dlatego należy szkolić pielęgniarki w zakresie łagodzenia stresowych sytuacji pacjenta, osób mu bliskich, a także w zakresie radzenia sobie z własnym stresem i wypaleniem zawodowym.
?Należy zorganizować odpowiednie warunki w instytucji, przeciwdziałającej nadmiernym napięciom związanych z pracą zawodową.
A.C.Entoven wprowadził pojęcie rynku wew., jako elementu zwiększania efektywności działania służby zdrowia.
Konieczne zmiany w podsystemie pielęgniarstwa.
Planowanie obsady kadrowej zgodnie z zapotrzebowaniem chorych na opiekę.
Wprowadzenie pracy metodą procesu pielęgnowania, w której zakłada się indywidualną odpowiedzialność pielęgniarki za wyniki opieki u konkretnych pacjentów. Wiąże się to z wprowadzeniem indywidualnej dokumentacji pacjenta, rejestrem planów opieki i wykonywanych czynności, a także gotowością podjęcia pracy w elastycznym systemie zmian roboczych.
Stała ocena jakości świadczeń, wprowadzenie standardów postępowania pielęgnacyjnego w poszczególnych specjalnościach. Prowadzenie badań w zakresie satysfakcji pacjenta. Systematyczna ocena pracownicza. Ocena i standaryzacja zarządzania podsystemem pielęgniarstwa.
Stałą analiza obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności na pielęgniarskich stanowiskach pracy.
Substytucja usług medycznych- delegowanie czynności jednej grupy medycznej na drugą.
Zarządzanie strategiczne i marketing świadczeń pielęgniarskich
Pielęgniarstwo jako podsystem systemu ochrony zdrowia posiada wyodrębnioną strukturę , metody kształcenia i doskonalenia pielęgniarek, sprawuje nadzór nad wykonywaniem zawodu pielęgniarki, inspiruje kierunki badań naukowych i odpowiada za dostosowanie praktyki zawodowej pielęgniarek i położnych do potrzeb zdrowotnych społeczeństwa.
Realizuje swoje funkcje i wynikające z nich zadania w zakresie:
-promocji zdrowia
-zapobieganie wypadkom, chorobom i niepełnosprawności,
-opieka nas osobami zdrowymi, chorymi i niepełnosprawnymi we wszystkich grupach wiekowych i społecznych oraz w zakładach opieki zdrowotnej
-niesienia ulgi w cierpieniu i terminalnym okresie choroby
-organizowania wsparcia w rodzinie i innych grupach społecznych
-wspóldziałaniu w procesie diagnozowania, leczeni i rehabilitacji
Organizacja
1.Organizacja to grupa ludzi, mająca wspólny cel, zadania i plan.
2. Organizacja to planowa koordynacja działań grupy ludzi, dla osiągnięcia wspólnych jasno określonych celów, za pomocą podziału pracy i funkcji oraz hierarchii władzy i odpowiedzialności
Organizacja może mieć struktury płaskie i wysmukłe
Struktura organizacyjna
Wzór relacji pomiędzy pozycjami i członkami w danej organizacji
-Struktura funkcjonalna
Określona działalność funkcjonalna jest grupowana w jednej jednostce.
-Struktura oddziałowa (zakładowa)
Organizacja jest podzielona na zakłady, grupujące osoby, zajmujące się danym wyborem lub rynkiem.
-Struktura macierzowa
Pracownik podlega tu równocześnie kierownikowi funkcjonalnemu i kierownikowi programu.
Funkcja- to zestaw dający się wyodrębnić działań, przedsięwzięć, czynności, dla których można sformułować cel mający znaczenie dla spełnionej misji.
W nauce o organizacji i zarządzaniu definiuje się pojęcie funkcji jako zestawu określonych działań, które bezpośrednio lub pośrednio przyczyniają się do realizacji głównego celu, a więc i misji organizacji.
Funkcje w organizacji:
Podstawowe
Najważniejsze dla realizacji głównego celu, gdyż bezpośrednio wpływają na jego osiągnięcie. W systemie ochrony zdrowia- leczenie, pielęgnowanie, rehabilitacja.
Regulacyjne
Nadają kierunek działaniu organizacji, sprawiają, że wyniki jej członków skupiają się wokół działalności podstawowej. To funkcje związane z kierowaniem: planowanie, organizowanie, przewodzenie, kontrolowanie. Występują we wszystkich organizacjach i na wszystkich szczeblach struktury.
Pomocnicze
Pośrednio determinują osiągnięcie głównych celów organizacji.