1. Rodzaje kryształów:

- kryształy jonowe - w węzłach sieci krystalicznej są regularnie umieszczone na przemian jony + i -

- kryształy kowalencyjne - w węzłach sieci krystalicznej są atomy obojętne elektrycznie

- kryształy cząsteczkowe - w węzłach sieci krystalicznej są cząstki związane siłami van der Waalsa

- kryształy metalu - węzły sieci krystalicznej obsadzone są przez jony dodatnie powstałe w wyniku oderwania od atomów elektronów zewnętrznych (walencyjnych)

2. Półprzewodniki - w pewnych warunkach zachowują się jak dielektryk, a w innych jak przewodnik. Typowymi półprzewodnikami są: krzem, german, arsenek jodu lub antymonek galu. Mają małą szerokość pasma wzbronionego.

Podział półprzewodników (ze względu na typ przewodnictwa):

- typu n - nadmiarowe (występują tu przewodniki elektronowe), liczba elektronów w paśmie przewodnictwa przekracza liczbę dziur przewodzących w paśmie walencyjnym, uzyskuje się je przez domieszkowanie krzemu lub germanu pierwiastkami V-tej grupy, czyli donorami.

- typu p - niedomiarowe (są wolne miejsca, występuje w nich przewodnictwo dziurawe w paśmie walencyjnym, liczba dziur przekracza liczbę elektronów w paśmie przewodnictwa). Uzyskuje się je przez domieszkowanie krzemu lub germanu pierwiastkami III-ciej grupy, czyli akceptorami.

3. Dźwięk - fala, czyli rozchodzenie się drgań. Do jej rozchodzenia potrzebny jest ośrodek.

• Rodzaje fal (różnią się kierunkiem drgań ośrodka w stosunku do kierunku rozchodzenia się fali, np.: fala na wodzie rozchodzi się po powierzchni, a cząsteczki ↑↓ a więc prostopadle do kierunku rozchodzenia się fali - poprzecznie.)

- Podłużna (sprężyna) - fala dźwiękowa w powietrzu przypomina falę podłużną, rozchodząc się w sprężynie, drgania ośrodka odbywają się w tym samym kierunku, w którym rozchodzi się fala.

- Poprzeczna (pasek)

• Prędkość dźwięku - 340m/s

• Czym różnią się dźwięki?

- zjawiska akustyczne - szum, trzask, dźwięk muzyczny, mowa

• Dźwięk jak każda inna fala ulega odbiciu i załamaniu

- kąt padania = kąt odbicia (α=β)

- Prawo załamania:

- rzadszy gęstszy (n₁<n₂; α>β)

- gęstszy rzadszy (n₁>n₂; α<β)

• Natężenie dźwięku:

- określa siłę docierających do nas drgań dźwiękowych, skala natężenia dźwięków wyraża się w decybelach (dB). Jest ona logarytmiczna, tzn. że zwiększając natężenie o tyle samo dB powiększymy energię przenoszoną przez dźwięk nie o taką samą wartość ale w takiej samej proporcji, np.: 3dB 6dB (x2)

- porcja energii, którą niesie ze sobą fala. Jest równe ilości ∆E związanej z falą akustyczną, jaka w ciągu jednostki czasu ∆t przepływa przez jednostkę powierzchni ∆S ustawioną prostopadle do kierunku rozchodzenia się zaburzenia

I = ∆E/∆S*∆t [I] = W/m²

• Poziom natężenia dźwięku - dane natężenie I odnosimy do pewnej ustalonej wartości I₀, która w tym przypadku (na ogół w każdym przypadku) jest równa minimalnemu natężeniu dźwięku zarejestrowanemu jeszcze przez ludzkie ucho dla 1000Hz.

I₀ = 10^-12 W/m²

Jednostka poziomu natężenia dźwięku jest Bel [B], ale najczęściej używa się jednostki 10x mniejszej decybel [dB].

Poziom natężenia danego dźwięku wynosi n Beli, jeżeli jego natężenie jest 10ⁿ razy większe od natężenia progu słyszalności I₀=10^-12 W/m² I=I₀*10_n

• Barwa dźwięku - ( ton o ściśle określonej częstotliwości) subiektywna, określona słuchem cecha danego dźwięku, zależna głównie od widma jego częstotliwości. Barwa dźwięku wpływa na rodzaj strumienia dźwięków o jednakowej wysokości, głośności (np.: pochodzących z różnych instrumentów muzycznych)

• Odbicie Fali - w salach koncertowych stosuje się okrągłe, owalne kształty pomieszczeń, aby się równomiernie odbijały i docierały wszędzie.

• Interferencja - nakładanie się na siebie dwóch ciągów falowych.

• Dyfrakcja - ugięcie fali,

4. Fala Akustyczna - to podłużna fala zagęszczeń i rozrzedzeń ośrodka mogąca rozchodzić się w ciałach stałych, ciekłych i gazowych. Ucho ludzkie słyszy dźwięki o częstotliwościach leżących w granicach 16Hz do 20000Hz [1/s]

Ton - wrażenia dźwiękowe wywoływane sinusoidalnymi falami akustycznymi. Ton wytwarzany jest przez ciała drgające ruchem harmonicznym.

5. Prąd elektryczny - uporządkowany ruch ładunków elektrycznych (kierunek przepływu prądu - od wyższego do niższego potencjału)

Natężenie prądu - jest równe stosunkowi ładunku, jaki przepłynął przez poprzeczny przekrój przewodnika, do czasu, w którym ten przepływ nastąpił

I=Q/∆t [A=C/s]

Praca - jest równa iloczynowi napięcia tego prądu, jego natężenia i czasu.

W = U*I*Δt [J=kg*m²/s²] [J=V*A*s]

Moc - jest równa iloczynowi napięcia tego prądu i jego natężenia.

P = W/t = U*I [W=J/s] [W=V*A]

Pęd p = m*V [kg*m/s]

6. Prawo Ohma - stosunek napięcia do natężenia prądu jest wielkością stałą.

U/I = constans = R

I Prawo Kirchoffa - suma natężeń prądów wpływających do węzła, jest równa sumie natężeń prądów z niego wypływających.

I₁ + I₂ = I₃ + I₄ + I₅

II Prawo Kirchoffa - algebraiczna suma iloczynów wartości oporów i natężeń prądów, jakie przez te opory płyną, jest dla zamkniętego obwodu równa zeru.

I₁*R₁+ I₂*R₂ + I₃*R₃+ I₄*R₄ = 0

7. Transformator - urządzenie do przenoszenia energii prądu zmiennego lub sygnałów elektrycznych z jednego obwodu elektrycznego do drugiego; działa na zasadzie indukcji elektromagnetycznej; utworzony przez 2 (lub więcej) uzwojenia (cewki) sprzężone magnetycznie; może być powietrzny lub rdzeniowy (z magnetowodem stalowym lub ferrytowym); cewkę połączoną ze źródłem energii nazywa się zwykle uzwojeniem pierwotnym, a połączoną z odbiornikiem — uzwojeniem wtórnym; przekładnia t. — stosunek liczby zwojów uzwojenia wtórnego do liczby zwojów uzwojenia pierwotnego; zależnie od przeznaczenia m.in. t.: elektroenerget., radiotechn., spawalniczy, pomiarowy.

---