„Deszcz balonów” - utrzymujemy jak najdłużej swojego balonika w powietrzu, podrzucamy go dowolnymi częściami ciała podanymi przez nauczycielkę, improwizacja do muzyki.
10. „Dziwny balon” - nauczycielka zaprasza wszystkich i do wspólnego koła, podajemy balonika jak coś: ciężkiego, lekkiego, gorącego, zimnego, coś cennego, klejącego,
11. „Jedziemy na bal” - zaproszenie do tańca z balonem, dobieramy się parami, balonik zamienia się w karetę którą trzeba dowieźć na bal, taniec do muzyki, (płyta butelka guzik, nr 9).

Zabawa „Magiczny balonik” (wg K. W. Vopela)

Nauczyciel ustala z dziećmi, że są zaczarowanymi balonami. Każde dziecko mówi,

jakiego jest koloru, i kładzie się na podłodze. Dzieci są balonami bez powietrza.

Nauczyciel głośno dmucha - „pompuje” baloniki. Dzieci podczas wdmuchiwania

powietrza przez nauczyciela powoli się podnoszą, utrzymując daną pozycję do

następnego dmuchnięcia. Cały czas „nadmuchiwane” baloniki „powiększają się”

i prostują. Kiedy wszystkie dzieci wstaną, nauczyciel wypuszcza powietrze -

ssss..., a dzieci stają się coraz mniejszymi balonikami i w miarę „wypuszczania”

powietrza stopniowo opadają na podłogę. Nauczyciel podchodzi do każdego

dziecka i dotykając napiętej części ciała, mówi: „Chcę ci pomóc wypuścić powietrze

także stąd, abyś mógł swobodnie leżeć na podłodze - ssss...”.

Ćwiczenia gimnastyczne z balonami (zestaw 2)

a. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Sprzątamy balony”. Dzieci chodzą po sali

między rozrzuconymi nadmuchanymi balonami. Na dźwięk trójkąta każde

Enfocus Software - Customer Support

23

dziecko podnosi wybrany balon i podrzuca nim do momentu, gdy ucichnie

dźwięk instrumentu. Zabawę powtarzamy.

b. Ćwiczenie tułowia - skłony w przód. Każde dziecko stoi w rozkroku i trzyma

oburącz balon w górze. Na sygnał trójkąta kładzie balon między nogami na

podłodze, prostuje się i unosi ręce w górę. Na kolejny sygnał trójkąta robi skłon,

podnosi balon z podłogi i unosi go w górę nad głowę. Zabawę powtarzamy.

c. Ćwiczenie mięśni brzucha w parach. Dzieci siadają na podłodze naprzeciwko

siebie z nogami wyprostowanymi w rozkroku. Trzymają oburącz jeden balon

i kolejno lekko go popychają - jedna osoba się odchyla do tyłu, druga robi lekki

skłon w siadzie.

d. Ćwiczenie tułowia - skręty. Dzieci ustawione w rzędzie, w niewielkich odstępach.

Pierwsze dziecko trzyma balon i wykonując skręt tułowia (na prawo),

przekazuje go następnej osobie w rzędzie, ta wykonuje skręt i podaje dalej aż

do ostatniej osoby. Powtarzamy zabawę, zmieniając kierunek skrętu.

e. Ćwiczenie z elementem czworakowania. Każde dziecko przechodzi z jednego

końca sali na drugi na czworakach i popycha balon głową.

f. Ćwiczenie o nieznacznym ruchu. Dzieci ustawione w rzędzie podają sobie balon

nad głowami.

g. Ćwiczenie uspokajające. Dzieci w siadzie skrzyżnym układają balon na nogach

i delikatnie wystukują podany przez nauczyciela rytm otwartą dłonią.

Zabawy ruchowe z balonem

Wykonanie następujących ćwiczeń:

- odbijanie balonika przez każde dziecko tak, aby nie spadł na podłogę;

- dzieci ustawione w kole przekazują sobie balonik, a nauczyciel klaśnięciem

zatrzymuje zabawę; osoba, u której zostanie balonik, przejmuje rolę nauczyciela;

zabawę powtarzamy kilkakrotnie;

- kopanie balonikiem do bramki zrobionej np. z obręczy opartej o ścianę.

Wysłuchanie opowiadania B. Szelągowskiej „Zgubiona czapeczka”

Zgubiona czapeczka

Od rana padał śnieg. Laleczki spoglądały z zachwytem na wirujące płatki.

- Ach, jakie one piękne - westchnęła lalka Rozalka. Chciałabym tak jak one

kręcić się w kółko i tańczyć, tańczyć! Aż do wieczora!

- Rozalko, to doskonały pomysł! Urządźmy bal! Możemy przecież zaprosić Misia,

całą rodzinę Pluszaków i Pajacyka - zawołała uszczęśliwiona lalka Karolinka.

- Amelko, zrób, proszę, kilka srebrnych gwiazdeczek. Powiesimy je w pokoiku.

Ja rozłożę naszą najpiękniejszą serwetę na stole, poustawiam filiżanki i talerzyki.

A ty, Karolinko, nasyp ciasteczek do miseczki, a potem idź i zaproś wszystkich.

Ledwie Amelka zawiesiła ozdoby, a już słychać było kroki nadchodzących

gości. Pierwszy szedł Miś, zaraz za nim pani Pluszakowa z Pluszaczkiem. Na

końcu weszli pan Pluszak i Pajacyk ze spuszczoną głową.

- Ojej, Pajacyku, co ci się stało? - spytała zatroskanym głosem Rozalka.

- Czemu jesteś taki smutny? Przecież będzie bal!

- Zgubiłem gdzieś moją ulubioną czapeczkę. Wszędzie jej szukałem. Cóż ze

mnie za pajacyk, jeśli nic nie mam na głowie? I co ja mam teraz zrobić? Przepraszam,

nie chciałem wam popsuć zabawy, ale jest mi tak smutno... - powiedział

Pajacyk i pociągnął noskiem.

- Trzeba było od razu tak mówić - zaśmiała się Amelka. Nie musisz się już

martwić, za chwilę będziesz miał nową czapeczkę.

- Ale skąd? - zapytał nieśmiało Pajacyk

- Zaraz się przekonasz. Usiądź sobie wygodnie w foteliku i o nic się nie martw.

Napij się herbatki i zjedz ciasteczko.

Karolinka od razu domyśliła się, co planuje Amelka. Zdjęła z półki kolorowy

papier, klej i nożyczki. Amelka szybciutko wycięła z niebieskiego papieru

czapeczkę i delikatnie skleiła ją z boku.

Pluszaczek przez cały czas obserwował lalki. - Czapeczka jest śliczna, ale myślę,

że będzie jeszcze piękniejsza, jeśli nakleimy na nią kolorowe kropeczki.

- To bardzo dobry pomysł - powiedziała pani Pluszakowa i dumnie popatrzyła

na synka. Po chwili czapeczka była gotowa.

- Ach, jaka ona cudna! - zawołał z przejęciem Pajacyk, który przez cały czas

ukradkiem spoglądał w stronę lalek. Jest dużo ładniejsza od starej i taka kolorowa.

A jak wspaniale się błyszczą te srebrne kropki! Jestem najszczęśliwszym

pajacykiem na świecie! I myślę sobie, że najwyższy czas zacząć bal!

Zabawa trwała tak długo, aż za oknem zrobiło się ciemno. Wszyscy byli trochę

zmęczeni, ale bardzo szczęśliwi. A najszczęśliwszy oczywiście był Pajacyk. Co

chwila zerkał w lusterko, podziwiając swoją nową czapeczkę.

---