Prawo to zbiór norm, które wyznaczają ludziom powinność takiego a nie innego postępowania, ustanowionych lub wyznaczonych przez władzę społeczną. Człowiek nie tworzy prawa. Normy postępowania nie są zależne od człowieka, ale musimy je respektować. Prawo jest niezależne od naszej woli, ale musimy je respektować, nie możemy go zmienić. Prawo to zbiór norm postępowania, których treść nie jest zależna od człowieka.Istota prawa nie sprowadza się do norm postępowania ale wyraża się w tym jak te normy wypływają na ludzkie zadowolenia. Najważniejsza nie jest treść ustaw dekretów czy rozporządzeń, ale to jakie decyzje podejmują sądy czy organy administracyjne. Prawo to zbiór norm postępowania ustanowionych przez kompetentna (upoważnione) organy państwowe. Prawo jest ustanowione przez Konstytucje. Prawo wyraża się przez wypowiedzi(ze względu na funkcje) - opisowe, to takie które stwierdzają, że tak jest a tak nie, stwierdzają pewne stany faktyczne, istniejące, stwierdzające coś co prawdziwe lub fałszywe - wypowiedzi pozaopisowe. Wyp.pozaopisowe dzielimy na: -dyrektywalne to takie które mają wpływać na zachowanie osób, do których są skierowane, pełnią funkcję sugestywną, czyli nadają się do tego być swoistym bodźcem do zachowania, ponieważ jednak niczego nie opisują, nie można o nich orzekać że są prawdziwe lub fałszywe, najbardziej klasyczną postacią takiej wypowiedzi są normy postępowania - dyrektywa celościowa jest nazywana teleologiczną, to wyrażenie które głosi co należy czynić ażeby osiągnąć zamierzony rezultat np. ucz się do egzaminu żeby być dobrze przygotowanym. Dyrektywa ta nie jest adresowana do konkretnej osoby oraz nie wymaga danego postępowania, wskazanie co należało by robić, są to swoiste wypowiedzi doradzające - reguły sensu czynności konwencjonalnej, to taka czynność psychofizyczna, której raguły sensu każą przypisywać określony sens społeczny, wskazują kto i w jaki sposób może dokonać czunności konwencjonalnej (codziennej, powtarzającej się)np. otworzyć igrzyska olimpijskie, kto może wydać ustawę,itp. Zawarcie związku małżeńskiego, reguły sensu omówią kto może coś zrobić, reguły stanowione stanowią istote reguł sensu czynności konwencjonalnej. - normy postępowania to wypowiedź, która określonym podmiotom jako jej adresatom nakazuje albo zakazuje, aby w określonych okolicznościach postępowały w określony sposób, 3 najważniejsze elementy to: adresat->okoliczności->nakaz lub zakaz określonego zachowania.
Adresata możemy wskazać imiennie przez nazwę indywidualną (przypisanę tylko jednemu człowiekowi wtedy mamy normę postępowania imiennego.Norma skierowana do grupy ludzi to generalna, może mieć wielu adresatów. Normy mogą zostać wskazane indywidualnie oraz również generalnie np. prezydent lub ogólne społeczeństwo. Norma konkretna to taka, która wyznacza czyn, który jest niepowtarzalny(nakaz zapłaty długu, nakaz zdania matury). Jeśli norma może wyznaczać jakieś zachowania określonego rodzaju w zasadzie powtarzalna to jest to norma abstrakcyjna (jedzenie śniadania, wynagrodzenie za pracę). Norma jest indywidualna kiedy adresat lub okoliczności są indywidualne. Norma jest konkretna jeśli czynność jest niepowtarzalna.Obowiązywanie normy. Normy postępowania jak zaznaczono nie mają wartości logicznej(nie są prawdziwe albo fałyszewe) mogą mieć natomiast charakter obowiązujący albo nieobowiązujący. Jeżeli ktoś sformułuje wypowiedź, która określonemu podmiotowi nakazuje w określonych okolicznościach określone zachowanie to fakt ten nie może mieć zadnej doniosłości społecznej. Może być jednak tak, ze formulowana norma będzie spełniała faktycznie funkcje sugestywna ponieważ będzie wpływała na zachowanie jej adresatow. Może być również tak,ze oitrafimy podac dostatecznie wazne racje, ze należy postępować w sposób wskazany przez te norme. W tych przypadkach mowi się ze norma ma warunek obowiązujący. Wyroznia się 2 typy uzasadnienia obowiązywania norm postepowania: tetyczne i aksjologiczne. TETYCZNE-jeżeli taka norme ustanowil i nie odwołał, ktos komu należy dawac posluch. normodawca cieszy się autorytetem opinii adresatow, dysponuje mocą albo ze jest upoważniony do stanowienia norm dla innych. Moc normodawcy wyraża się w tym, ze dysponuje srodkami by przymusic adresatow normy do posluszanstwa. Upoważnienie normodawcy pochodzi na ogol od jakiejs instytucji np. konstytucji. Np. kont.RP upowaznia sejm i senat do uchwalania ustaw. AKSJOLOGICZNE - jeśli czyny nakazane przez te norme SA dobre, a zakazane zle. Np.Norma która zakazuje okaleczac ludzi obow.w jakims środowisku ponieważ dezaprobowane jest okaleczanie ludzi,natomiast norma która nakazuje opłacać składki na działania zarządu osiedla ieszkanowiego obowiązuje bo aprobuje się rezultaty jej realizowania. Normy aksj. Można się odwołać do ocen własnych tej osoby, która daną norme uznaje za obowiazujaca, wtedy jest to uzasadnienie autonomiczne.Mozna się odwołać również do ocen innych -heteronomiczne. Obow.w sensie behawioralnym-gdy jej adresat zachowuje się z godnie z ta normą lub gdy jest dostatecznie prawdopodobne ze za niezrealizowanie tej normy adresatów spotka jakaś dolegliwość. Norma prawna - norma postępowania, która została ustanowiona przez upoważniony organ państwa. W naszej kulturze prawnej przyjmuje się ze normami prawnymi SA jedynie takie normy postepowania które są generalne i abstrakcyjne.Trójczłonowa koncepcja normy - norma prawna zbudowana z hipotezy,dyspozycji,sankcji Hipoteza-okresla adresata oraz okoliczności w jakich wyznacza się obowiązek określonego zachowania. Dyspozycja-nakaz albo zakaz postepowania, sankcja - wskazuje jakie konsekwencje nastapia przy zachowaniu niezgodnie z tą normą. (normy niedoskonałe-leges imperfekta; normy powiązane funkcjonalnie:sankcjonowane i sankcjonujące zwane sprężonymi)Akty normatywne -zbiór przepisów prawnych odpowiednio uporządkowanych, wydanych przez upoważniony podmiotm wyrażających normy w zasadzie generalne i abstrakcyjne oraz opatrzonych nazwą. Budowa aktu normatywnego - Norma wyznaczona w przepisie,który nazywa się merytorycznym. Przepis musi być zamieszczony w określonym kontekście, mieć tytuł oraz zawierać przepis o swoim wejściu w życie (minimum każdego aktu normatywnego)